♦ It's killing ♦

彡 Een licht briesje woei door de grijze vacht van de kleine kattin. Haar ogen waren wijd opgesperd, kijkend naar het bloederige tafereel dat voor haar plaatsvond. Haar moeder versus een agressieve vos. 'Mam! Stop, alsjeblieft, hij zal je doden! Laten we gewoon vluchten!' Piepte de kitten. Er was een regenbui gestart, die nu langzamerhand haar vacht nat droop. De regen kwam met steeds meer hoeveelheid en snelheid naar beneden, waardoor ze binnen de kortste keren drijfnat was. Het was donker en bloed spatte over de harde ondergrond. 'Missing, vlucht!' Zei haar moeder hijgend, toen ze de vos weg had geslagen. De doordringende blik van haar moeder deed haar een stap achteruit zetten, waarna ze omdraaide en in de struiken verdween. Ze rende een eindje verder, maar besefte dat ze haar moeder niet zo alleen kon laten. De kitten rende terug naar de struiken, maar bleef daar bedekt zitten. De vos was weer teruggekeerd na zijn val en boorde nu zijn tanden in het slap wordende lichaam van haar moeder. Hij scheurde het stuk vacht uit het lichaam en keerde daarna terug in de duisternis van het Twoleg terrein, terug naar waar hij vandaan kwam. Het werd stil, op het geluid van de regen na. Missingkit sprong uit het struikgewas en rende naar haar moeder. 'Mam?' Ze drukte haar neus in de vacht van haar moeder. 'Mam!' Ze keek in de ogen van haar moeder, het licht erin was gedoofd, maar de woedende blik van het gevecht zat er nog steeds in...

»Ze opende haar ogen en slaakte een gaap. Haar lichaam was koud, maar ze was het gewend. Ze staarde naar een tor die langs de muren omhoog kroop. Missingkit sloot haar ogen opnieuw, maar besloot op te staan en de den uit te gaan. Ze bleef zitten bij de ingang en zuchtte. Zelfs de buitenlucht leek haar dit keer geen warmte te geven. Ze rolde zich een beetje op en drukte zich tegen de muur aan, waarna ze bleef kijken naar de werkende warriors en de ochtendrituelen.

»Ze voelde de warmte van een andere kat en keek op. Het was een warrior, met een eekhoorn. "Hallo kleintje. Moet je een stukje?" Vroeg de warrior. Missingkit keek haar aan en knikte dankbaar, waarna ze een hapje nam. 'Dankje..' Zei ze. Ze keek naar de warrior, een poes. 'Wie ben jij?' Vroeg ze voorzichtig. Ze had haar wel eens gezien, maar ze kende geen enkele warrior bij naam. Zelfs de queens niet eens. Ze had nu al bedacht, dat als ze oud genoeg was, ze de Clan zou verlaten en het gebied zou verlaten. Ze wilde haar geschiedenis achterlaten.

»Het was een aardige poes, ze ging niet meteen weg nadat ze een hapje had genomen, maar hield haar gezelschap. Het gaf Missingkit een verwelkomend gevoel. "Ik ben Searock en jij?" Die worden schudde haar uit gedachten. 'Missing,' zei ze. 'Kit.' vervolgde ze snel. Ze keek de warrior aan, Searock. Dat onthield ze wel. Ze knipperde even met haar ogen en snoof nieuwsgierig in de lucht, de kattin had een warme geur om zich heen hangen. 'Searock.' Herhaalde ze zacht.

»Ze moest toegeven dat ze het wel fijn vond in het bijzijn van de poes, haar zus was immers een warrior en kon niet hele dagen in de nursery rondbrengen om bij haar te zijn. "Mooie naam Missingkit." Zei Searock. Missingkit glimlachte. 'Dankje! Searock is ook heel bijzonder.' Zei ze. Vlak daarna ging de poes liggen en kreeg ze een korte en kleine windvlaag in haar gezicht, ze kneep haar ogen dicht en greep naar haar neus, waarna ze ongemakkelijk neerkwam. Ze herstelde zich snel en ging weer netjes zitten. Searock leek in gedachten verzonken, dus bleef Missingkit even stil. Ze wist als geen ander hoe vervelend het was om uit je diepe gedachten verstoord te worden, waardoor anderen weer gaan denken dat je een ongeïnteresseerde houding hebt. "Heb je broertjes of zusjes?" Vroeg Searock ineens. Missing knikte. 'Ja, Otterflight, misschien ken je haar.' Zei ze.

»Ze wachtte geduldig op Searock's antwoord, die niet lang daarna kwam. "Hmm... Niet zo goed, maar ik heb er wel al van gehoord." Zei ze. Missingkit knikte en glimlachte. 'Geweldig!' Zei ze trots. "En vind je haar leuk?" Vroeg Searock erachteraan. Missingkit begon te stralen. 'Ze is de beste zus die je je ook maar kan wensen! Ze zorgt voor me wanneer nodig, eigenlijk is ze een soort vervangende moeder voor me. Maar ze heeft het er helaas wel heel erg druk mee...' Ze voelde zich daardoor een beetje schuldig, bijna al Otterflight's vrije tijd ging op aan haar, hoe erg ze dat ook niet wilde.

»Searock leek haar schuld te zien en reageerde op haar. "Het is Otterflights keuze. Ze kan je ook verwaarlozen. Maar dat doet ze niet, dus is de dé perfecte zus." Dit liet Missingkit er anders over denken, dat klopte eigenlijk wel. 'Zeker weten! Ze is de beste!' Ze glimlachte. Ze vond Searock wel aardig, ze was een gezellige metgezel. 'Heb jij familie in de Clan?' Vroeg ze voorzichtig, toen ze een beetje gekalmeerd was. Ze was wel nieuwsgierig naar de familie van Searock.