[Starlingpaw] Green and Red ~

Al een tijdje zat de sneeuwwitte poes op dezelfde plek. Een paar dagen geleden hadden zij en Maskheart de Moonstone bezocht en had hij haar het territorium laten zien. Nu bevond ze zich daar steeds vaker. Het was er zo heerlijk rustig. De sneeuw onder haar poten en achterwerk was langzaam aan het smelten door de warmte van haar lichaam. Met grote ogen keek ze naar de plant voor zich. Het had glimmende bladeren met scherpe punten, allemaal punten rondom het blad. Een plant met bladeren in de winter, dat zag je ook niet vaak. Zacht tikte ze er met haar staart tegen. De bladeren waren dik en hierdoor niet makkelijk buigzaam. Wat was dit toch?

~ Starlingpaw

Toen er niemand keek glipte ze de Apprentice's Den uit en rende naar de prooistapel om er snel een muisje van af te pakken en glipte ze snel als ze kon het kamp uit. De tunnel leek haar wel vast te willen houden door die doorns, maar ze wist zich er doorheen te worstelen. Met kleine traantjes in haar ogen van de pijn die ze had geleden door de plukje grijze vacht die ze daar had achtergelaten, rende ze verder, dieper het territorium in. In deze barre Leafbare was het niet echt goed van je als je in de ochtend al een prooi meenam, maar ze had zo'n honger.. De Apprentice keek achterom en hield de weg voor haar rennende poten dus niet meer in de gaten en voelde contact met een andere kat. "Oof!" De gloednieuwe Apprentice 'struikelde' over deze kat en gleed door de sneeuw over de grond. Met grote ogen sprong ze overeind en verborg het muisje onder haar poten en zette een onschuldig glimlachje op, niet kijkend tegen wie ze was opgebotst. Het muisje, dat was nu belangrijk!

Een plotse aanraking deed Milkypaw uit haar gedachten opschrikken. Direct keek ze achterom. "Oof!" Haar vacht was geschrokken overeind gaan staan, terwijl een zacht gesis per ongeluk haar bek verliet. Ze draaide zichzelf nog wat verder door en zag toen kort een apprentice liggen, welke al snel weer op sprong. Die vacht, die lichaamsbouw, ze herkende het ergens van, maar waar? Haar vacht ging weer liggen en ze keek naar haar. Even versmalde de poes haar ogen en keek de poes na, terwijl ze weer wegschoot. "Eehm, sorry?" miauwde ze voorzichtig, "Wie ben je ook al weer? Ik herken je ergens van, maar je naam schiet me niet te binnen. Sorry..." Had de poes haar eigenlijk wel gehoord? Ze leek nogal gefocust te zijn geweest op iets. Rustig volgde ze de sporen die de apprentice in de sneeuw had achtergelaten. "Hallo?" vroeg ze zacht.

Haar oortjes schoten overeind. "Eehm, sorry?" Het klonk zeker niet als een zware Warrior stem, meer een.. kittenachtige toon. Gelijk richtte ze haar groene ogen op de kat voor haar en herkende Milkypaw. Oh, de kat die tot de nieuwe Medicine cat Apprentice was benoemd. "Wie ben je ook al weer? Ik herken je ergens van, maar je naam schiet me niet te binnen. Sorry..." De grijze poes versmalde haar blik. Ze vond het maar een watjespad, zo'n Medicine cat. Vechten werd vermeden en ze verkozen het om lief tegen iedereen te doen. Bah! "Hallo?" Starlingpaw werd uit haar gedachten gehaald en schudde haar kopje. "Starlingpaw," Snoof ze wat beledigd. Ze herinnerde zich het gesprek tussen de twee nog goed.

"Starlingpaw," snoof de poes beledigt. Even dacht Milky na, Starling... Starlingpaw, Starlingkit... Maar natuurlijk! Starlingkit, de dochter van Bluestar, zus van Gravelkit. Nu ja, nu beide -paw natuurlijk. Nu herinnerde ze het zich weer, net zoals het gesprek dat ze hadden gehad. Naïef was ze wel geweest, maar in alles zat wel een kern van waarheid, toch? Zei haar alsjeblieft van wel! "Oh ja!" miauwde ze toen vrolijk en glimlachte even. "Ik ben Milkyk-, eehm paw!" miauwde ze toen vlug voor het geval zij het zich niet meer zou herinneren. "Wat doe jij hier?" vroeg ze geïnteresseerd, proberend een gesprek op gang te krijgen. Ze wou zo veel mogelijk katten leren kennen of beter leren kennen in dit geval. Ze had haar immers al eens ontmoet. De indruk die zij toen had nagelaten was wat vaag. Eerst heel aardig en betrouwbaar, maar uiteindelijk dus toch een leugenaar? Nee, ze had haar nooit helemaal begrepen.

"Oh ja!" Sceptisch trok ze een wenkbrauw op bij het horen van de zeer vrolijke toon. Dus dat was iets om vrolijk van te worden? Wat een wijsheid, zeg. "Ik ben Milkyk-, eehm paw!" Bijna onzichtbaar rolde ze met haar ogen en zwiepte een keer fel met haar staart. "Wat doe jij hier?" Starlingkit ging wat rechter zitten, maar hield haar voorpoten nog gedrukt op de muis, zodat deze nog niet gezien zou worden. "Gewoon, Apprentice dingen." Antwoordde ze met een simpele schouderophaal en richtte haar blik weer op de witte Apprentice. "Jij dan?"

"Gewoon, Apprentice dingen." Antwoordde de poes schouderophalend, ze zag er niet al te vrolijk uit. "Jij dan?" Apprentice dingen. Lekker duidelijk. Ach, nu kon ze haar fantasie er op los laten gaan niet? "Me gewoon een beetje verwonderen over de natuur," miauwde ze glimlachend. Even keek ze over haar schouder. "Waarom zouden de meeste bomen hun bladeren verliezen, maar die daar niet?" Doelend op het plantje waar ze net nog bij zat. Ze keek Starling weer rustig aan, niet echt een verklaring verwachtend, maar je wist nooit natuurlijk. Misschien wist ze wel heel veel over de natuur! Al zag ze daar niet echt het type voor uit. ondertussen had ze haar oren gespitst en haar staart over haar poten geslagen.

"Me gewoon een beetje verwonderen over de natuur," Nog steeds die glimlach op haar gezicht. Maar waarom? "Waarom zouden de meeste bomen hun bladeren verliezen, maar die daar niet?" Haar wenkbrauw schoot nog wat hoger. Alsof zij dat wist? "Dunno," Mompelde ze weer met een schouderophaal en haar kaken openden zich in een langgerekte gaap. "Ik denk ook niet dat dat soort dingen mij interesseren, denk ik." Smakte ze vervolgens en keek naar de grond. Dan kon je je ook afvragen waren katten poten hadden en geen vleugels, tijdverspilling dus. "Maar goed, heb je al een training gehad van je Mentor?" Zei Starling vervolgens om het 'geprek' maar op gang te houden.

"Dunno," Mompelde ze, "Ik denk ook niet dat dat soort dingen mij interesseren, denk ik." Smakte ze vervolgens, de blik van de poes ging naar de grond. "Maar goed, heb je al een training gehad van je Mentor?" Ze knikte glimlachend. "Niet dat ik me nog alles even goed herinner, maar hij heeft me het territorium al laten zien en ehh.." Tja, was die ontmoeting toen ze nog kitten was ook een training of niet? Ergens wel natuurlijk, hij had haar daar wel het een en het ander geleerd over de taken van een Medicine Cat, maar ze was nog een kitten geweest. Dus eigenlijk was het ook weer geen training. Echter besloot ze dit achterwegen te laten en sloot haar zin af met "En jij?" Een glimlach speelde om haar lippen en ze keek de ietwat donkere poes aan. Ze moest toegeven dat ze nogal opviel in deze witte sneeuw.

"Niet dat ik me nog alles even goed herinner, maar hij heeft me het territorium al laten zien en ehh.." Dat was.. uhm.. apart. Ze waren nog niet zo lang Apprentices en de eerste training bleef je toch altijd het beste bij? Toch besloot de grijze poes haar mond nog te houden. Milkypaw aan de verkeerde kant krijgen was iets wat ze ze moest vermijden, want een Medicine cat moest je wonden genezen en je weer beter maken als je ziek was. "En jij?" Er was een glimlach verschenen op het gezicht van de Apprentice en Starlingpaw versmalde haar blik. Wat was er zo grappig? "Nog niet. Snowdrop heeft me nog laten wachten, maar ik red me wel." Antwoordde ze koeltjes.