What did you think you were doing?

Innerghost haalde diep adem, en verliet vrijwel meteen na de conversatie met de windclan katten het territorium. Hier zou Shrewstar niet blij mee zijn, daar was ze zeker van. Maar Innerghost zelf was hier ook zeker niet blij mee. Ze achtervolgde Nevermind vrijwel direct, hopend de kater snel te vinden. “Nevermind!” Riep ze. Voor ze met hem het kamp in zou komen, wou ze eerst nog goed met hem praten over wat er gebeurd was, waarom het gebeurd was. Innerghost versnelde haar pas, en hoopte de kater snel in te halen. Ja, hij zou op zijn donder krijgen, en hoe. Maar ze ging dit niet met woede aanpakken. Ze was teleurgesteld in de warrior, hij was namelijk een goede warrior, en dit ging voor problemen zorgen binnen Windclan, dat wist ze zeker.

OOC: Nevermind (anderen met toestemming van ons beide)

Zijn poten droegen hem verder, ookal werd zijn pas vaak verstoord door de wonde in zijn nek, die langs zijn schouder het gewricht onder bedwang hielden. Een stem hield hem tot een halt. Hij trilde, rilde, beefde. Niet alleen van het gevecht, maar ook van het feit welke kracht hij achter zijn tanden had kunnen zetten en de angst voor de preek van Innerghost. Hij bleef als een standbeeld staan, zijn spieren waren zo hard dat hij dacht dat ze nooit meer zouden ontspannen. De kater sloot zijn ogen en sloeg even zijn nagels uit, om ze daarna terug in te trekken. Hij keek gespannen naar het gebied voor hem, angst dwaalde in zijn blik, maar ook de kalme blik die er altijd was, flikkerde als een zwak vlammetje in zijn groenblauwe ogen. Hij probeerde zichzelf kalm te krijgen, wat grotendeels lukte. Zijn gespannen blik was terug een koele vlakte van leegte. Maar zijn lichaam trilde alsof de sneeuw rond zijn vacht hem vanbinnen bevroor.

Haar poten raakten de grond met harde bonzen terwijl ze rende, achter Nevermind aan. Ze trof hem aan, stilstaand en trillend. Innerghost hielt haar kalme blik vast, al was er duidelijk een spoor van woede en teleurstelling in te vinden. “Nevermind,” miauwde ze nogmaals om zijn aandacht te krijgen. “Waarom heb je dat gedaan?” Miauwde ze met een antwoord ijzende ondertoon. Ze keek de warrior recht aan terwijl ze stevig bleef staan. Ze was boos op de warrior, hij had een onschuldige kat zijn warrior schap afgenomen. Híj had zich op Windclan territorium bevonden, tot zo ver zij wist, zonder reden.

“Nevermind,” Hij keek haar niet aan en draaide ook niet zijn kop naar zijn deputy. “Waarom heb je dat gedaan?” de ijzeren ondertoon was niet te missen. Hij klemde zijn tanden op elkaar en sloot zijn ogen. Hij wist maar al te goed wat hij had gedaan. Langzaam opende de kater zijn groenblauwe ogen. Maar deze waren nog steeds niet op de poes gericht. "Je weet er niks van, Innerghost," zei hij kalm. Hij draaide zich naar haar om. Het trillen was gestopt en hij keek nu vastberaden naar de zwarte kattin. "Met alle respect, maar ik moet zeggen dat je fout zit," vervolgde hij. Zijn ogen hadden de natuurlijke leegte, die de meeste emoties moest maskeren. "Dat katertje bevond zich eerst op Shadowclan terretorium, een gevecht loopt soms wel eens uit de hand. En hadden we geen toestemming elke Windclanner in ons gebied aan te vallen? Of zit ik weer fout," hij versmalde zijn ogen, tot er enkel nog maar een spleetje blauw tussen zijn oogleden scheen. "En zelfs al zat ik fout, hij was op weg naar hier, die andere katers waren hem gevolgd. Misschien was het een aanval," langzaam opende hij terug zijn heldere ogen, zodat hij haar strak kon aankijken. "In deze tijden vertrouw ik geen katten die nog maar naar het gebied durven te kijken. Wij hebben alle prooi nodig die ons gebied kan bieden, een mee-eter van een ander clan kunnen we toch niet toestaan?" Hij somde nu een paar van zijn gedachten op. Hij had hier goed over nagedacht. "Waarom hij naar hier kwam, blijft een raadsel, dat weet ik, maar wat hij ook kwam doen, ik kon hem niet laten gaan," Nu pas besefte de kater dat zijn blik een ijskoude ondertoon had gekregen. "Ik heb inderdaad zijn straf wat te hoog genomen, maar woede en frustatie, verwaring en verdriet dreef me tot het uiterste. Ik ben zelf geschokt door de kracht die ik gebruikt," Even glansde zijn ogen van respect voor de kattin voor hem. "Zou ik een straf kunnen krijgen?"

Innerghost luisterde naar het verhaal die de kater vertelde, en wist eerst niet goed wat zee r van zeggen moest. Maar uiteindelijk had de kater zich toch op windclan territorium bevonden, en dat hoort gewoon niet. “Inderdaad ja, alle katten die buiten Shadowclan horen en zich toch op ons territorium bevinden mag je aanvallen. Maar een apprentice? Prima dat je een apprentice ene snauw en een klap verkoopt, maar tot het uiterste aanvallen, nee dat hoort niet.” Innerghost haalde diep adem. “Tot slot trof ik je op Windclan territorium, de bedoeling is om katten uit ons territorium te jagen, door ze achterna te zitten zit je net zo fout als de kat die zich op ons territorium bevond,” miauwde Innerghost kalm met een strenge ondertoon. “En je woede en frustraties te gebruiken in een gevecht hoort niet, en al helemaal niet tegen over een weerloze apprentice, dat is gewoon laf,” dit kwam er boos en teleurgesteld uit met een felle ondertoon. “Begrijp je dat?” Miauwde ze. “Tot slot, ja je gaat een straf krijgen voor je daden, daarom neem ik je nu ook mee naar Shrewstar,” miauwde ze. Ze keek Nevermind waarschuwend aan, “en waag het niet om er van door te gaan, dat zou enkel voor meer problemen zorgen.” miauwde ze waarna ze in beweging kwam, en een blik op Nevermind gericht hield.

“Inderdaad ja, alle katten die buiten Shadowclan horen en zich toch op ons territorium bevinden mag je aanvallen. Maar een apprentice? Prima dat je een apprentice ene snauw en een klap verkoopt, maar tot het uiterste aanvallen, nee dat hoort niet.” Hij sloeg zijn ogen van zijn deputy en staarde even naar de grond. “Tot slot trof ik je op Windclan territorium, de bedoeling is om katten uit ons territorium te jagen, door ze achterna te zitten zit je net zo fout als de kat die zich op ons territorium bevond,” Langzaam keek hij terug naar de roetzwarte kat. “En je woede en frustraties te gebruiken in een gevecht hoort niet, en al helemaal niet tegen over een weerloze apprentice, dat is gewoon laf,” Hij hoorde de teleurstelling en woede in haar stem en zijn oren vlogen in zijn nek. “Begrijp je dat?” Hij knikte, ookal meende hij het niet. “Tot slot, ja je gaat een straf krijgen voor je daden, daarom neem ik je nu ook mee naar Shrewstar en waag het niet om er van door te gaan, dat zou enkel voor meer problemen zorgen.” Hij knikte opnieuw en volgde haar naar het kamp.

Note; Flut en ik denk dat dit topic is afgerond, er is wel 1 probleem, hij heeft al zijn straf gekregen van Shrewstar ^^"

Nevermind zei niet veel meer, dus liepen de twee katten samen terug naar het kamp. Innerghost bleef zich teleurgesteld voelen in de Warrior, en had ook een knoop in haar maag over wat het zou mee brengen. Windclan zou woedend zijn, ze zouden geheid wraak nemen, daar twijfelde ze niet over. Ze moesten zich voor bereiden. Ze liepen door tot ze het kamp hadden bereikt…

OOC: Indeed, topic uit.

Onderwerp: Re: What did you think you were doing?