That was mine! [&open]

Uitgeput zette ze een stap in een dik pak sneeuw en voelde dat de kou haar energie af nam. Ze herinnerde zich niet eens de laatste keer dat ze had gegeten en haar maag begon weer pijnlijk te knorren. Nog even en dan.. Ze beet de gedachte weg en zette bitter nog een pas naar voren. Plots zag ze een donker beestje voor zich en haar ogen werden groot. Niet verknallen nu, niet verknallen nu! Nyx vestigde zich in een stabiele houding en zette zich gelijk af en boorde haar nagels in de vogel. Met een hard gekrijs kreeg ze het beestje op de grond en beet ze gelijk het nekje door. Ja! Hongerig keek ze neer op haar gevangen prooi en een trotse glimlach verscheen op haar gezicht.

OOC; Open voor een Clankat, je mag zelf bedenken of ze zich al op het gebied bevindt of er net naast (;

Ze kreeg plots een mondvol sneeuw en schrok op. Nog nooit had een prooidier haar beet ontweken. Ze hief haar kopje op en keek plots recht in de ogen van een kat. De geur vertelde haar niet veel, alleen dat het geen BloodClan kat, Rogue of Kittypet was. Een Cl-Clankat? Ze had veel verhalen gehoord over Clankatten, die Rogues zouden aanvallen als ze op hun gebied kwamen en .. ook met de dood konden bedreigen. Bedreigd probeerde ze haar nagels in de vacht te boren en sprong toen op. "Ik kan mezelf verdedigen, dus probeer maar niets!" Siste ze angstig en haar nekharen sprongen overeind, ze deed een klein pasje naar achteren, maar bleef in de buurt van de zwarte kat.

Jagen mislukte, telkens opnieuw. Leren vechten had ze nog niet, en durfde ze ook niet. Maar wat als het moment kwam dat ze wel móést vechten? Dan kon ze zich zelf niet verdedigen, dus moest ze het wel leren. Ze liep door met haar staart rustig heen en weer zwaaiend. Er was geen enkel prooi diertje te bekennen, dus dat betekende dat ze zich niet zo druk hoefde te maken als ze zonder prooi terug kwam. Op eens hoorde ze gekrijs. En al snel merkte ze dat ze zich bij de grens bevond. Een windvlaag waaide haar kant op en ze snoof de lucht op. O, dat was Dyingpaw, en niet alleen Dyingpaw, er was een onbekende kat bij! Mothpaw verstijfde met een schok. Ze wou zich om draaien, maar ze kon hem toch nooit een keer alleen achterlaten. Ze haastte zich er naar toe en zag toen een poes, ongeveer een moon ouder dan dat zij zelf was. En Dyingpaw. De poes lag boven op hem. “Maak dat je weg komt!” Siste ze. Ze zwaaide haar staart heen en weer, ze was bang, maar probeerde de masker goed op haar gelaat te houden.

De zwarte kater stapte naar voren en Nyx haar vacht sprong nog wat overeinder. "Ga dan van mijn territorium!" Gevolgd door nog een pas, dreigend siste de Rogue en drukte haar oren tegen haar nek toen er nog een kat verscheen. Een wat jongere poes, dacht ze te zien. “Maak dat je weg komt!” Nyx trok haar bovenlip wat op en boorde har nageltjes in de grond. Iets aan de woorden deed haar wat vreemd opkijken, maar ze kon haar vinger er net niet opleggen. Deze Clankatten waren egoïstisch! Zelfs Rogues zouden een kleintje een beetje prooi gunnen, vooral als ze bijna vel over been was. Licht dreigend stapte zijzelf ook naar voren en liet haar blik over de twee katten glijden. "Probeer maar," Gromde ze zachtjes en liet haar ogen zo kil mogelijk staan. Snel haalde ze de dingen door haar kop die ze te weten was gekomen over vechten.

De poes daagde haar uit, en Mothpaw voelde ze zich steeds onzekerder worden. Dyingpaw was al bijna op de leeftijd van een warrior, de rogue zag er ook ouders uit dan haar, ze voelde zich net een kitten met een grote bek. Maar ze hield haar mannetje. Net toen ze haar bek open wou trekken wierp Dyingpaw zich op de poes. "Wij zijn met meer, denk maar niet dat je kan winnen!" Grauwde ze, terwijl ze afzette met haar achter poten en op de poes sprong. Ze wist even niet goed wat ze moest doen, en door dat ze aarzelde kon het mis lopen. In ieder geval deed ze een poging tot in de schouder bijten.

De zwarte kat kwam in beweging en omdat Nyx zich tegen de grond drukte, voorkwam ze dat ze in haar ogen werd geraakt door de klauwen, maar voelde wel gelijk een gewicht op haar drukken. Nagels boorden door haar vacht en bitter beet ze op haar lip. Clankatten hadden het dus zeker niet op haar, maar wie zei dat hun gebied wel zo groot mocht zijn? Instinctief duwde ze met haar poten tegen de grond, zodat haar belager nu door Nyx' gewicht tegen de grond werd gedrukt en spijt zou krijgen om op haar te springen.

Tot haar grote verbazing deed de aanval de poes pijn. De poes draaide de rollen om, en nu lag zij op de grond. Mothpaw grauwde en spartelde met haar poten om zich zelf onder de poes weg te krijgen. Wat haar met zekere moeite lukte. Ze deed een paar passen naar achteren en maakte zich klaar voor een tegen aanval. Dyingpaw stond dreigend voor de poes… beide clan katten stonden klaar om aan te vallen. Al was Mothpaw zeker niet de beste in vechten, en deed ze het op pure instincten. Ze had namelijk nog geen enkele gevechttraining gehad, en dit maakte haar zeker onzeker, maar ze probeerde het niet te laten blijken.