On the j u m p i n g stones!

Met grote groene ogen keek ze naar het smalle pad, nou ja 'pad', het waren meer verschillende platte stenen, en zette voorzichtig haar grijze voorpootje op de eerste. Meteen voelde ze het gladde oppervlak en liet het pootje weer terugkeren op de veilige grond. Dat werd hem dus niet. De Apprentice liet haar blik over het gebied glijden en zag verder stroomopwaarts een houten bouwwerk, waarschijnlijk Twoleg werk, en rende er naar toe. Er lag sneeuw op, maar sneeuw was bewezen niet heel erg glad te zijn en met snelle pootstapjes liep ze over het ding heen, tot ze weer bij de andere oever kwam. Meteen overviel haar een sterke nieuwe geur en met een frons keek ze voor zich uit. Huh? Ze zag helemaal niemand?

OOC; Eerste post voor Fogpaw.

_{Fogpaw liep langs de oever van de rivier. Het wateroppervlak was bevroren en zonder de vissen die normaal gesproken de clan voedden, had de clan had moeilijk. Fogpaw was echter net apprentice en had geen mentor. Elke keer als ze probeerde te jagen voor de clan, had de prooi het meteen door dat ze er was en kwam ze met lege handen terug in het kamp.
Fogpaw raakte met haar poot de gladde substantie aan. Meteen schoot een rilling door heel haar lichaam heen. Verderop zag ze de Steppingstones. Ze waren ook te glad om overheen te komen. Haar ogen richtten zich naar de overkant van de oever. Ze was benieuwd hoe het gebied van de Thunderclan eruit zag! Maar de Warrior Code was de eerste les die ze had gehad en overtreden zou ze nooit.
Ze trippelde verder langs de oever, haar pootjes lieten een duidelijk spoor achter in een dun laagje sneeuw. Verderop zag ze het Twoleg bouwsel. Daar was ze nog nooit geweest. Met enthousiaste sprongen huppelde ze naar het houten ding.
Kort daarna merkte de poes een onbekende geur op. Fogpaw kantelde haar kop en verminderde snelheid. Ze zag nog niets, maar wie weet wat erachter zat. Opeens zag ze een andere kat, waarschijnlijk ongeveer dezelfde leeftijd als zij zelf was. Maar, ze was niet van de Riverclan.
'Hey!' zei Fogpaw enthousiast. Geen Riverclan of niet, ze zaten praktisch op de grens en ze zag geen gevaar. Fogpaw trippelde naar de poes toe en bleef op enkele staartlengten afwachtend staan. Haar ogen twinkelden van nieuwsgierigheid.}

Toen ze plots een wat viezige geur rook, trok ze haar kopje wat terug. Het deed haar denken aan vis, een prooisoort dat ThunderClan katten bijna nooit aten, omdat ze zich in de rivier bevonden. Maar in de zomer had ze wel eens een Warrior zo'n ding naar binnen zien brengen. Zij vond het maar walgelijk en ze had gehoord dat de RiverClan ze graag at. Dus dit was dan RiverClan gebied? 'Hey!' Ze schrok op van een plotselinge stem en haar felle groene ogen werden even groot. Daar stond plots een tabby Apprentice voor haar, ongeveer dezelfde leeftijd, maar een andere Clan. Minachtend op de opgewekte toon keek ze het poesje aan. "Heb je dan niet geleerd dat andere Clans een dreiging zijn?" Zei ze nors en arrogant en hief haar kopje trots op. "Met wie heb ik het genoegen?" Zei ze daar nog achter en bekeek de RiverClan kat tussen versmalde ogen.

^{De andere kat was duidelijk even van haar stuk gebracht, maar direct veranderde het beeld van de grijze poes toen haar blik Fogs gestalte vond. Ze was echter niet zozeer vijandig, maar Fogpaw was op haar hoede. Je wist nooit wat een kat van de andere clan zou doen. Welke clan ze precies was, wist ze niet. Fogpaw had die dingen simpelweg gewoon niet geleerd, waar ze wel van baalde. Al rook ze de geur van het bos.
"Heb je dan niet geleerd dat andere Clans een dreiging zijn?" zei de kat voor haar. Fogpaws cyperse vacht ging een beetje omhoog staan. Ze mocht het toontje niet dat de grijze poes aansloeg. ‘Jawel hoor,’ kaatste Fogpaw fel terug. Ze hield er niet van dat ze de les werd gelezen door zo'n poes die waarschijnlijk niet eens ouder dan haar was. Ze moest echter wel een argument inbrengen waarom ze dan deze poes aansprak. Want was ze nou op het territorium van de Riverclan? Ze wist het echt niet. Vanaf haar kant bleef het beangstigend stil, en ze besloot een zelfverzekerde houding aan te nemen.
"Met wie heb ik het genoegen?" Weer dat toontje en ze kon de ironie in de woorden bijna op haar tong proeven. De grijze poes versmalde haar ogen. Het puntje van Fogpaws staart bewoog lichtjes heen en weer. ‘Fogpaw,’ zei ze toen trots haar Apprentice naam. ‘En jij bent..?’ kirde ze erachteraan.}

Toen de gestreepte vacht wat omhoog kwam te staan, hief ze haar kopje weer wat arroganter op. ‘Jawel hoor,’ Ze trok zich niets aan van de felle toon en snoof net zo arrogant terug als dat het antwoord fel was geweest. ‘Fogpaw,’ Starlingpaw merkte de trotse toon op die de Apprentice gebruikte bij het uitspreken van haar naam, maar de grijze poes was niet geïmponeerd door het nieuwtje. ‘En jij bent..?’ Ze versmalde haar groene ogen nog wat en liet haar staartpuntje wat heen en weer gaan. "Starlingpaw." Beet ze kortaf terug en boorde haar nageltjes in het houten ding. "Dus jij bent een van die visetende katten?" Grijnsde ze vals. Ja, ze vond zichzelf veel beter dan een kat die die stinkende beesten at.

^{De grijze poes was nukkiger dan ze dacht. Toch had ze nog geen enkel spoor van geweld getoond. Dat maakte Fogpaw meer op haar gemak. Kennelijk had deze kat slechts woorden om mee te gooien en haar nukkige houding. Fog merkte dat ook de kat zich meer begon te irriteren. Fog kantelde haar kop en haar mondhoeken krulden iets omhoog in een schaapachtige grijns. Ze zou er wel voor zorgen dat deze kat haar niet klein zou krijgen.
"Starlingpaw." Ze was dus ook een apprentice. Starlingpaw bleef haar chagrijnige houding aanhouden. Al haar woorden waar snauwerig, of bot, of humeurig. Ze leek geen enkele vorm van positieve energie te hebben. De interesse en nieuwsgierigheid in de poes voor haar was volkomen verdwenen.
"Dus jij bent een van die visetende katten?" Aan haar stem te horen vond ze dat waarschijnlijk een misdaad, en vooral die kop die ze erbij trok sprak minachting. 'Ja, dus?' antwoordde Fogpaw simpelweg. Haar stem was neutraal, al was haar blik gevuld met verontwaardiging. Dacht ze dat haar clan beter was dan de RiverClan? 'Kennelijk heb jij nog nooit vis geproefd. De rivier is anders wel de grootste voedselbron, en alleen van RiverClan,' kaatste ze terug. Ze had geen idee waar ze het over had. Fogpaws staartpunt begon heviger te bewegen en haar ogen priemden zich naar Starlingpaw.}

Een zachte grom kwam uit haar keel toen ze een grijns zag verschijnen op het gezicht van de RiverClan Apprentice. 'Ja, dus?' De grijze poes snoof weer eigenwijs en bleef op haar plek. Eén verkeerde beweging van de viseter en ze had haar klauwen al gereed. Natuurlijk kon ze nog niet echt goed vechten, maar overal was een tijd om te leren, dus hier ook wel. 'Kennelijk heb jij nog nooit vis geproefd. De rivier is anders wel de grootste voedselbron, en alleen van RiverClan,' Oh wauw zeg. Ze hadden een strookje water tot hun beschikking. Starlingpaw rolde sarcastisch met haar ogen. "Ik hoef zon stinkend beest niet, die zwemmen alleen maar in hun eigen vuil. Yakkes!" Spuugde ze uit en keek wantrouwig naar Fogpaw. "En nu die rivier bijna helemaal is bevroren hebben jullie er toch niets aan."

Fogpaw moest toegeven, ze had niet zo'n scherpe tong als Starlingpaw voor haar. Toch liet ze zich niet door de poes niet inpakken. Ze probeerde het beest zo veel mogelijk te negeren toen ze met haar ogen rolde. Ja, haar argument was dom geweest, maar ze kon gewoon niet zo snel iets beters verzinnen.
"Ik hoef zon stinkend beest niet, die zwemmen alleen maar in hun eigen vuil. Yakkes!" Fogpaw werd hier niet door overtuigd. Ze kantelde haar kop en keek Starlingpaw simpelweg vuil aan. Ze wist niet zo snel een tegenargument te verzinnen, en als ze iets wist, zou het toch weer een domme opmerking zijn. Fog klampte haar lippen op elkaar en zei vervolgens niets terug. Al groef ze diep om iets slims te verzinnen, het lukte niet. Ze wilde de grijze poes op haar plek zetten, iets tegenwerken. Toch bleef ze stijf op haar plek en zei geen woord. Haar ogen speurden naar de poes voor zich, en een blik die ze niet bij de poes verwachte vond ze. Wantrouwen, was ze nou zo angstaanjagend?
"En nu die rivier bijna helemaal is bevroren hebben jullie er toch niets aan." Daar had ze wel een punt. Maar Fogpaw vond dat ze te lang geen weerstand had geboden en ze wilde niet dat de grijze poes zou denken dat ze een streepje voor had. 'Wat een geluk dat we niet afhankelijk zijn van de rivier en we nog veel meer gebied hebben. Maar dat kan jij natuurlijk niet weten, jij zou nooit een poot op het gebied van RiverClan durven zetten.' Fogpaws mondhoeken trokken omhoog en ze wierp een uitdagende blik naar Starlingpaw. Benieuwd wat haar volgende zet zou zijn, wachtte Fog af. Maar haar spieren waren gespannen, klaar om weg te springen als dat nodig zou zijn.

Er werd niets meer tegen haar gezegd en Starlingpaw zich dat dan ook als een grote overwinning. 'Wat een geluk dat we niet afhankelijk zijn van de rivier en we nog veel meer gebied hebben. Maar dat kan jij natuurlijk niet weten, jij zou nooit een poot op het gebied van RiverClan durven zetten.' Ze trok haar wenkbrauw wat op. Klonk dat als een grote uitdaging? Tussen versmalde ogen keek ze de RiverClan poes aan en maakte een kleine schijnbeweging zodat het leek alsof ze recht op de grijze Apprentice wilde lopen. Ze bleef nog even staan, maar toen zette ze zich echt af van het hout en begon recht op de grijze Apprentice af te lopen, maar nog net op tijd week ze naar de linkerkant en voelde dat haar grijze pootjes in het gras terecht kwamen. Glijden over de sneeuw kwam ze tot stilstand. "Oe, nu sta ik op RiverClan gebied. Wat wilde je eraan doen dan?" Snoof ze nog extra arrogant.

Onderwerp: Re: On the j u m p i n g stones!