My sis is locked ~ Mazelock

De regen van druppels vormde plassen in de sneeuw. Die regen doorweekte ook een zwart witte kat. Graverobber schudde zich mopperend uit. Al had hij liever regen dan sneeuw. De vis naast hem werd nu op z'n minst schoon gewassen. De RiverClan had veel geluk. Vissen waren de trouwste prooien. Ze gingen niet weg, muizen, konijnen en andere landdieren wel. Grave schrok op uit zijn gedachten. Alert spitste hij zijn oren. "Laat je zien. Wie je ook bent.", miauwde hij rustig. De kat achter het geritsel was duidelijk geen prooi. Daarvoor was het te koud en veel te luidruchtig.

+Mazelock

Met lome stappen wandelde ze naar de waterval, ze had gehoord dat het water daar niet was bevroren, wat dus betekende dat de overgebleven vis daar zou vertoeven of daar bereikbaar zou zijn. Toen ze net het geroffel van het water tegen het oppervlak kon horen, viel een regendruppel op de witte deken. Wel meteen smolt de witte massa onder de warmte van de druppel. Mazelock trok een wenkbrauw op en sloeg haar ogen naar de hemel, daar hadden de gebruikelijk donkere wolken zich verzameld. Maar deze keer viel er geen wolkachtige dingen uit, maar regen. De nattighied sloeg tegen haar vacht, waardoor deze langzaam nat werd. De koude mantel aan haar poten hielp niet echt. Straks werd ze nog ziek! De kattin bromde even toen de zachte motregen in een hevig regenbui veranderde. Dat moest weer eens gebeuren wanneer ze op jacht was of op weg was naar haar jachtplaats. "Laat je zien. Wie je ook bent." Zei een bekende stem. Mazelock wiebelde even met haar oren en stapte de struiken uit. "Hey Grave," zei ze droogjes, licht geïrriteerd door de regen.

De regen van druppels vormde plassen in de sneeuw. Die regen doorweekte ook een zwart witte kat. Graverobber schudde zich mopperend uit. Al had hij liever regen dan sneeuw. De vis naast hem werd nu op z'n minst schoon gewassen. De RiverClan had veel geluk. Vissen waren de trouwste prooien. Ze gingen niet weg, muizen, konijnen en andere landdieren wel. Grave schrok op uit zijn gedachten. Alert spitste hij zijn oren. "Laat je zien. Wie je ook bent.", miauwde hij rustig. De kat achter het geritsel was duidelijk geen prooi. Daarvoor was het te koud en veel te luidruchtig. De droge en geïrriteerde stem herkende hij vrijwel meteen. "Hallo Maze, hoe gaat het met je?" Hij trok een wenkbrauw op naar zijn zus. Het ging harder regenen en het klonk oorverdovend. Grommend zette Graverobber zijn vacht dik op. Al had het geen zin meer. Hij was al doorweekt tot op zijn vel. Hij keek naar de lucht. Zijn groen geelgetinte ogen registreerde zwarte regenwolken. Het zal weldra donderen. Iets waar hij echt geen zin in had.

"Hallo Maze, hoe gaat het met je?" En met die woorden trok haar broer een wenkbrauw op. Mazelock zuchtte. "Euh, wat denk je nu zelf? Ik sta in de regen, ben doorweekt en we hebben bijna niks aan prooi," mopperde ze zachtjes. "Maar anders gaat het wel goed," vervolgde ze, ietwat opgeluchter dan eerst. Regendruppels drupten van haar kaken af en vormden van haar gladde vacht, natte pieken waar ze veel werk aan zou hebben om ze terug proper te leggen. Het water liet de meeste sneeuw smelten, maar zelfs de domste kat wist dat als de koude terug zou komen, een dikke laag ijs het land zou teisteren en dan zouden ze nog minder prooi hebben. Bah, ze haatte het. En Stormstar deed er niks aan! Opnieuw zuchtte ze, iets wat de laatste de dagen in wolkjes gebeurde. "En hoe gaat het me jouw?" Vroeg ze, waarna ze een blik op haar broer legde.

Onderwerp: Re: My sis is locked ~ Mazelock