Can I help you? [S T A R L I N G]

"Probeer jij het dit keer maar, misschien steek ik er wat van op." Ah er kwam eindelijk iets slims uit zijn mond. Starlingpaw zakte door haar grijze pootjes. Oh wat een gelukje dat ze toen ze een kitten was altijd stiekem op dode prooidieren had geoefend. En stilletjes kwam ze dichterbij, pootstap voor pootstap. Toen ze haar grijze kopje door de struiken duwde zag ze het bruine ding. De pluimstaart irriteerde haar tot het hoogste niveau, want dat deel was nooit te eten. Ze boorde haar nagels in de aarde, zodat die klaar stonden om het dunne velletje van haar prooi te doorboren. Zonder echt erbij na te denken sprong ze op, een strijdkreet verliet haar keel en de eekhoorn keek geschokt op. Midden in de lucht zag de jonge Apprentice hoe haar prooi zelf van haar weg begon te rennen. Nee! Ze belandde met een plof op de grond, haar nekharen overeind gesprongen en een luide sis kwam uit haar mond. Daar zat dat rotbeest dan, in een boom.

Dapple zag hoe de poes door haar poten ging en richting de eekhoorn achter de bosjes sloop. Niet lang daarna hoorde hij een strijdskreet en hij zag de eekhoorn voorbij rennen zo de boom in en hij hoorde een plof. Ze had er zo hard voor gewerkt! Dapplepaw schoot meteen achter de eekhoorn aan, en klom gewoon de boom in. "Hier komen eekhoorn.'' murmelde hij terwijl hij op de dunne tak liep. Straks zou hij er weer van af vallen, maar hij moest die eekhoorn voor Starlingpaw pakken! Hij balanceerde op de tak, en hij voelde hoe hij wiebelend daarop stond. Hij voelde de tak kraken, en de eekhoorn blijkbaar ook, maar het was al te laat, Dapplepaw sprong toen de tak brak, en in de lucht pakte hij het eekhoorntje vast. Hij kwam rollend in de sneeuw ten val. Hij zette de eekhoorn op de grond en zette snel zijn poot op de staart. "Hij is voor jou, jij mag het de beet geven." zei hij met een glimlachje. Eigenlijk had hij iets pijn aan zijn poot, maar hij zou zich er maar even overheen moeten zetten.

Ze gromde naar het stomme beest en plots schoot Dapplepaw langs haar heen en begon in de boom te klimmen. "Hier komen eekhoorn.'' Starling versmalde haar blik. Wat wilde hij hiermee bereiken? Haar ermee in te wrijven? Ze legde haar oren echt in haar nek toen ze een luide krak hoorde, maar Dapplepaw stond vervolgens gewoon weer voor haar neus. "Hij is voor jou, jij mag het de beet geven." Ze trok haar lip wat op en wierp een woedende blik op de kater. "Heb ik om jouw medelijden gevraagd?" Siste ze en sloeg woedend met haar staart, met een ruk draaide ze zich om en ging wat verderop beledigd zitten.

"Heb ik om jouw medelijden gevraagd?" Dapplepaw keek wat beteuterd, hij bedoelde het goed... De poes stond op, en draaide zich om, om vervolgens beledigd verderop te gaan zitten. Beteuterd keek hij naar de eekhoorn, die probeerde onder zijn poot vandaan te komen. Hij wist nu niet wat hij ermee moest doen, "Starlingpaw, zo bedoelde ik het niet." zei hij beteuterd tegen de poes terwijl hij daar bleef zitten. "Ik... Je had er zo je best voor gedaan..." murmelde hij zachtjes, "Mijn pleegvader zei altijd dat je als je goed gewerkt hebt, je daarvoor ook wel beloont moet worden..." zei hij terwijl hij keek naar de eekhoorn onder zijn poten, het gaf nooit op, hij wou leven. Zou hij... het diertje loslaten?

Het was even stil en ze dacht even dat de Apprentice was weggegaan, maar even later hoorde ze zijn stem weer. "Starlingpaw, zo bedoelde ik het niet." Ze gromde zachtjes, nee natuurlijk niet. "Ik... Je had er zo je best voor gedaan..." Ze begroef haar grijze pootjes in de aarde. "Mijn pleegvader zei altijd dat je als je goed gewerkt hebt, je daarvoor ook wel beloont moet worden..." Ze draaide haar kopje half om en wierp snel een blik op de kater met zijn eekhoorn. "Dan had je beter moeten nadenken voordat je iets ging doen." Gromde ze, net niet snauwend naar Dapplepaw.

"Dan had je beter moeten nadenken voordat je iets ging doen." hij zuchtte zachtjes. "Moet ik weer opnieuw beginnen en in de sneeuw vallen? Want ik wil je niet boos hebben ofzo..." zei hij zacht, maar hard genoeg voor de poes om te horen.

"Moet ik weer opnieuw beginnen en in de sneeuw vallen? Want ik wil je niet boos hebben ofzo..." Haar nekharen begonnen te prikkelen en ze sprong overeind. Kwaad keek ze de Apprentice aan. "Denk je dat ik dat leuk vindt?" Snauwde ze naar hem. "Je zet je geheel voor schut en voor wat dan? Nou?" Gromde ze vervolgens. Hij had hier nu toch boos gekregen, ook al was het zijn bedoeling helemaal niet geweest.

"Denk je dat ik dat leuk vindt?" Snauwde ze naar hem, en Dapple kromp in elkaar. "Je zet je geheel voor schut en voor wat dan? Nou?" hij slikte even en dacht erover na, "Voor vriendschap..." murmelde hij zachtjes, hij had nooit een echte vriend of vriendin gehad, en nu probeerde hij het en was het nog niet goed.

OOC: Poor Dapple D:

Ze legde haar oren een tikkeltje naar achteren bij het zien van het ineengekrompen hoopje vacht. "Voor vriendschap..." Ze beet een snauwerige opmerking weg, maar was nog steeds boos op Dapplepaw. "Waarom kom je dan naar mij?" Zei ze, wat rustiger, maar nog totaal niet vriendelijk klinkend.

"Waarom kom je dan naar mij?" zei de poes, maar het klonk nog steeds niet bepaald vriendelijk. "Waarom niet?" vroeg hij ietwat zacht. "Ik kende je nog niet, dan kan ik het toch allicht proberen?"

"Waarom niet?" Waarom alles proberen? Sommige dingen stonden al bekend als gevaarlijk of onprettig. "Ik kende je nog niet, dan kan ik het toch allicht proberen?" Ze snoof zachtjes en keek naar de grond. "Dan kan je nu beter gaan, want ik ben geen vriendmateriaal." Mompelde ze vervolgens, zonder enige woede, maar vreemd kalm.

"Dan kan je nu beter gaan, want ik ben geen vriendmateriaal." Uit Dapplepaw's mond kwam een trillerige zucht, waarom? "Als jij deze eekhoorn niet wilt, dan laat ik hem gaan." murmelde hij zacht. Hij wist niet of het onhoorbaar was, maar zoniet dan zou hij dat wel horen. "En iedereen verdient vrienden. Ookal zeg je dat je dat niet wilt." vervolgde hij.

OOC: Hoezo laat? :3

"Als jij deze eekhoorn niet wilt, dan laat ik hem gaan." Ze drukte haar oren tegen haar nek, maar bleef nors naar de grond staren. "En iedereen verdient vrienden. Ookal zeg je dat je dat niet wilt." Ze keek weer op, haar groene ogen leken wel vuur te kunnen spuwen. "En wie zegt dat jij het aankunt om mijn vriend te zijn?" Gromde ze en stapte op hem af, vervolgens zette zijn haar poot op de eekhoorn en boorde haar klauwen door zijn vacht.

"En wie zegt dat jij het aankunt om mijn vriend te zijn?" gromde de poes terwijl ze dichterbij kwam en met haar poot op de eekhoorn stond en hij een gilletje van de eekhoorn kwam. "Niemand, maar ik wil het wel wagen." murmelde hij tegen de poes.

Ze keek hem sceptisch aan. "Niemand, maar ik wil het wel wagen." Haar oortjes sprong wat verrast overeind. Dus na al dit.. wilde hij het nog proberen..? "Oké dan.." Mompelde ze wat van haar stokje geslagen en keek naar de grond. "Wat moeten we nu doen dan?" Iemand wilde werkelijk haar vriend zijn, dat kon niet, er zat vast iets achter, ja.

"Oké dan.." mompelde de poes, en zijn hart maakte een sprongetje. Hij had er moeite voor gedaan, maar uiteindelijk was het hem toch gelukt de poes over te halen! "Wat moeten we nu doen dan?" Vroeg ze aan hem, en de kater dacht even goed na. "We kunnen kittypets plagen, maar aan de andere kant, ik heb nog nooit een kittypet gezien! Jij wel?" Besliot hij maar te vragen. Kittypets, hoe waren zij?

-short on mobile xD-

Wat ongemakkelijk keek ze weg. Wat had ze nu weer gedaan? Straks zou hij nog aan haar gaan hangen als een vervelende kitten en dan moest ze het met hem doen. Yuk. "We kunnen kittypets plagen, maar aan de andere kant, ik heb nog nooit een kittypet gezien! Jij wel?" Ze keek op, met een versmalde blik. Nou ja, technisch gezien waren al die BloodClan katten Kittypets en er liep genoeg Kittypet-materiaal rond hier. "Ja." Antwoordde ze een beetje kortaf.

"Ja." miauwde ze kortaf. Naja, wat boeide het dat ze kortaf deed! "Hoe was hij of zij?" Besloot hij te vragen. "Was het zoals ze in verhalen vertellen? Dat Firestar de enige uitzondering is en de rest eigenlijk helemaal niks is? Dat ze zwak zijn?" vroeg hij verder. Jup, nu gingen de 'bommen' los bij hem.

"Hoe was hij of zij?" Ze trok haar mond open om te antwoorden, maar de kater ging gewoon verder. "Was het zoals ze in verhalen vertellen? Dat Firestar de enige uitzondering is en de rest eigenlijk helemaal niks is? Dat ze zwak zijn?" Lichte irritatie ontvlamde in haar groene blik. Oh nee, zat ze nu echt opgescheept met een Dustkit-kopie? Argh. "Weet je," Een wat duivelse grijns verscheen op haar snuit. "Je gaat ze zelf wel zien." Ze ging stevig op haar vier poten staan en begon te lopen, maar keek nog even achterom. "Kom je?" Blafte ze ongeduldig.

OOC; Nieuw topic openen? :3

"Weet je," zei ze met een -ergens wel grappige- duivelse grijns. "Je gaat ze zelf wel zien." wát? Dapplepaw stond op, maar de poes was al wezen lopen. "Kom je?" blafte de poes ongeduldig -Sinds wanneer konden katten eigenlijk blaffen?- "Eh.. Ja! Ik kom al." zei de kater snel en versnelde zijn pas even zodat hij naast Starling liep. Hoe zou zo'n kittypet zijn?

OOC: Jij maakt :'D && Topic uit I guess?

Onderwerp: Re: Can I help you? [S T A R L I N G]