Nightmares...

Zijn groene ogen gleden telkens een beetje dicht. Zijn hoofd was gevuld met mist door het slaapgebrek en hij kreeg het niet voor elkaar om zijn kaken op elkaar te houden als 'ie weer eens vermoeid moest gapen. De vuurrode, langharige, kater had het niet makkelijk. De nachtmerries begonnen steeds erger te worden en 's avonds durfde hij geen oog meer dicht te doen. Hij had al enkele trainingen met Gravelpaw moeten afzeggen, gewoon omdat 'ie er te moe voor was.

Nu moest hij zich concentreren op de jacht, al was het s avonds laat. Lostpath was de laatste tijd vooral s nachts aan het jagen om zijn gedachten van de nachtmerries af te krijgen, iets wat jammer genoeg niet wilde lukken. Zijn groene ogen stonden dof en leeg van de vermoeidheid en onder zijn rode vacht zou hij was en zeker lijkbleek zien. Een rilling liep over zijn rug heen en hij huiverde eventjes, het was koud, al voelde hij zelf warm aan. Lostpath's ogen schoten open toen hij opeens iets grootst en donkers, formaat hond? op 'm af zag lopen en angstig liep hij achteruit, drukte zichzelf tegen een boom aan en piepte bang. Daarna zakte zijn ogen dicht en viel hij in een vermoeide, met nachtmerries gevulde droom.

[Open. Lostpath heeft last van koorts en ziet daarom hallucinaties :')]

Spinnen, reusachtige spinnen, zwart van kleur, rook als lange staarten achter hun aan. Lostpath kon niets meer doen dan achteruit krabbelen en hopen dat hij niet als spinnenvoer zou eindigen. Het beeld veranderde, de spinnen werden één hels grote kater, alsof 'ie de sterren met z'n kop zou kunnen raken. "Jij" bulderde de rookkat en Lostpath voelde hoe alle moed hem in de poten zakte. "Jij bent een schande, een schande voor de familie! Je bent niet eens van zuiverbloed," Een zacht gepiep kwam uit de bek van de rode kater, voordat hij overspoeld werd door de rook en zijn ademhaling stokte.
"Lostpath?!" Een stem in de verte, een klein lichtpuntje in de helse duisternis waarin hi jzich bevond. "Word wakker.. kom op.. wakker worden!" De stem klonk zo bekend, maar hij kon niet achterhalen van wie 'ie was. Zijn groene ogen gingen langzaam open en hij keek koortsig om zich heen. Voor hem stond een kat, maar hij kon niet zien wie het was. De duisternis had zijn kop nog steeds gevuld en de angst voor de rookkat zat diep geworteld. Lostpath's vacht ging overeind staan en hij probeerde verder de boom in te kruipen, bang voor wat er niet was. Achter de kat doemde schaduw beelden op en even leek het alsof hij weer terug in zijn nachtmerrie was beland...

De geest beelden blijven maar voor zijn geestesoog spelen en de rode kater probeerde zichzelf steeds meer in de boom achter hem te drukken. Er was inmiddels nog een kat bij gekomen, een levende kat dan wel. Vaag hoorde hij iets over kalmeren, maar voor hij kon reageren moest hij wegduiken voor een geestklauw die hem probeerde omver te meppen. "Ze willen me aanvallen. Ze willen me doden. Wat heb ik jullie aangedaan? WAT HEB IK JULLIE AANGEDAAN?" riep Lostpath buitenzinnen, terwijl hij onder Strawberry doorschoot en zichzelf achter een omgevallen stronk verstopte, hevig trillen van de angst en de koorts die bezit van hem had genomen.

Met grote ogen keek de rode kater naar de twee katten voor hem. Al hoe wel, hij keek eerder recht door ze heen, in de spookachtige ogen van een grote, zwarte, rokende kat. Hij huiverde en probeerde uit de waanbeelden te komen, maar het was zo erg dat hij de waanbeelden en de realiteit niet meer uit elkaar kon houden. Er flitste angst in zijn groene ogen toen de poes op hem af kwam lopen. Wat moest ze van hem? Wat wilde ze met hem doen? ”En nu is het klaar!” hoorde hij een scherpe toon, niet wetend van wie die afkomstig was. Een stevige pijn schoot door zijn wang heen en verbaast keek hij op naar de poes die hem had geslagen. ”S-Strawberry,” mompelde hij zacht, verslagen. ”Het spijt me,” kwam er daarna zacht achteraan. ”Het spijt me zo erg.” Tranen vulde zijn groene ogen en rolde over zijn wangen naar beneden. Zijn rode vacht zat door elkaar en een scherpe pijn schoot door zijn kop heen. Wat had 'ie zichzelf wel allemaal niet aangedaan?