So, what is next? [Starlingpaw]

Grote passen brachten hem bij de prooistapel in het midden van het kamp. Na een zorgvuldige blik te hebben geworpen op de stapel pikte hij er een waterrat uit. Er verscheen een zeldzame grijns op zijn lippen terwijl hij zijn tanden in het diertje zette. De Elders en de andere katten waren al gevoed en hoewel de ijzige wind nog steeds waaide en sneeuwvlokken het kamp in blies vond hij het niet erg zich buiten de Den te begeven. Hij krulde zijn dikke staart voor zijn poten en wierp nu een blik omhoog naar de grijze lucht. Het zou niet lang meer duren of er zou nog meer sneeuw vallen. Hij zuchtte zacht en keek het kamp rond waar enkele katten snel door de sneeuw renden om hun pootkussentjes niet te laten bevriezen. Hij grinnikte en nam nog een hap van de prooi. Binnenkort zou zijn training dan eindelijk beginnen. Hopelijk kon Butterfly hem wél trainen in tegenstelling tot Heatpelt.

Lui gaapte ze terwijl ze uit de Den stapte en traag de open plek op kwam. Vanuit haar ooghoeken zag ze de magere prooistapel en zonder erbij na te denken begon ze in de richting van de stapel te lopen, om er iets van te nemen. Maar voordat ze ook maar zelf iets kon kiezen kwam er een langharige kater voor haar staan, die zijn eigen deel meenam. Vurig wierp ze hem een blik toe en gromde zachtjes toen hij zijn tanden in het vlees zette. "Zeg," Begon ze arrogant waarna ze naar hem toe stapte en haar snuit niet ver van hem liet hangen. "Heb jij eigenlijk wel gejaagd voordat je je buikje rond eet?"

Zijn ambergekleurde ogen bleven de omgeving in de gaten houden toen hij pootstappen hoorde en opkeek met een stuk vlees in zijn bek. De kattin die naar hem toe kwam lopen kende hij, althans had hij een keer ontmoet en dat was het. Als hij het goed had was dit Starlingpaw, de kit die hij een tijdje terug had gesproken. Een jong van Bluestar. Haar woorden lieten zijn humeur omslaan als het weer. Hij vernauwde zijn ogen tot spleetjes toen ze voor hem kwam staan en hem de les begon te lezen. Een zachte grom rolde over zijn lippen heen. "You are a real stupid foxdung if you can't see that everyone is fed right now and shouldn't you be training?" zei hij met een vlijmscherpe ondertoon in zijn stem. Bovendien zo beredeneerde hij, kon hij nog niet jagen als hij er nog geen les in had gehad. Hij legde zijn oren plat en keek direct terug in de ogen van de poes. Bang werd hij niet van haar, misschien dat hij op de lange termijn een aantal katten kon imponeren maar dat liet hij voor nu. Hij nam Starlingpaw van poot tot oor op. "And how in Starclan's name I can hunt if I haven't had any lessons. Hmm?" miauwde hij. De punt van zijn staart begon gevaarlijk te zwiepen. Een teken dat welke kat dan ook op zijn tellen moest letten.

Een valse grijns speelde rond haar lippen toen ze het zoete gegrom hoorde dat voortkwam uit de kater. Ah, het was haar weer een maal gelukt om iemand op het randje te krijgen. Verrassend snel deze keer ook nog eens. "You are a real stupid foxdung if you can't see that everyone is fed right now and shouldn't you be training?" Ze nam de moeite niet om te kijken of dat waar was, want in zo'n strenge Leafbare had nooit iedereen genoeg eten. Ze haalde haar schouders langzaam op. "And how in Starclan's name I can hunt if I haven't had any lessons. Hmm?" Ze hief haar wenkbrauw wat op. "Dus meneertje heeft in die vele Moons als Bramblepaw nog nooit leren jagen?" Sprak ze met een gespeeld zielig toontje en snoof arrogant. "Wat zielig toch.."

De grijns op de lippen van de kattin was hem niet ontgaan. Langzaam maar zeker begon hij steeds gepikeerder te worden. Hij draaide zijn oren naar voren en haalde diep adem. Hij had geen zin om gelijk hier en nu ruzie te maken. Hoewel een ander deel zei in hem van wel wist hij zeker dat het niet lang meer zou duren voordat hij zijn nagels in de kattin hier voor hem mocht slaan. Geduld.
Lìtill zou hem het échte werk leren. Hem leren hoe je katten van kant maakte en in ruil daarvoor mocht hij een halsband met tanden gaan dragen. De gedachte hieraan liet zijn vacht prikken van opwinding. Ja, dat was hetgene waar hij naar uit moest kijken. Een mentor krijgen een maan ouder dan hijzelf. Pff. Hij rolde kort met zijn ogen en keek Starlingpaw weer aan. "Nope, because my old mentor has dissepearded and I havent gotten a new mentor untill last Ceremony" zei hij waarna hij de laatste happen waterrat opat. Niet dat er veel vlees aan de prooi zat maar toch. Hij rekte zijn spieren wat op en keek omhoog waar wat sneeuwvlokken vandaan kwamen. Zometeen zou hij erop uitgaan om prooi te vangen om de stapel aan te vullen. Zijn net opgegeten prooi zou maar een klein stukje zijn van wat hij terug zou brengen. Misschien kon hij een paar muizen vangen als hij geluk had.

"Nope, because my old mentor has dissepearded and I havent gotten a new mentor untill last Ceremony" Ze haalde haar wenkbrauwen wat verbaasd op. "Heeft het dan zo lang geduurd voordat je een nieuwe Mentor kreeg?" haar valse grijns was even verdwenen en haar groene ogen droegen een wat geschokte glans. Wat als Snowdrop haar zou opgeven? Dan zou zij straks ook vele Moons moeten wachten op een nieuwe Mentor en dan zou.. die zwakkeling van een Gravelpaw zelfs eerder Warrior worden. Door woede gegrepen boorde ze haar nagels in de grond. "Je maakt toch een grapje? Firestar laat dat toch echt niet zo lang?" Vroeg ze nog. Nee, Bramblepaw maakte zeker een grapje..

Gedachtes vlogen alle kanten op. Niet een kon hij vangen om hem vast te zetten en te overdenken. Zijn woorden lieten de kattin duidelijk schrikken. Kort gaf hij een knikje ten teken dat ze wel degelijk de poot op de zere plek legde. Hij krulde zijn staart voor zijn poten en zuchtte diep. Had Starlingpaw maar ongelijk. Mistroostig schudde hij zijn kop. “Unfortunally, he did make me wait six moon. The same time I had to wait to become apprentice. And now, here we are again. Six moons further but not me” zei hij zuchtend. Hij schoof voorzichtig wat sneeuw met zijn poot naar voren toe zodat er een klein heuveltje ontstond. Starend naar de sneeuw haalde hij nogmaals diep adem. Er waren wel degelijk dingen veranderd. Door het lange wachten voelde hij geen respect meer voor Firestar. Enkel en alleen haat en afschuw. De kater had het voorgoed verspeeld. Maar voor de komende tijd moest hij het toch uitzingen met deze Clan leader. Alsof dat nog niet genoeg was was de kat die hun Deputy geworden was een Skyclan kat. Geen enkele Thunderclan kat begreep die keuze. Met een half ook naar de kattin naast hem sprak hij zijn gedachtes uit. “And how do you feel about having a Skyclan cat as Deputy? I mean, he isn’t Thunderclan...” de laatste woorden sprak hij wat wijfelend uit. Hij wist niet goed wat hij er zelf van moest denken maar vertrouwen deed hij het allerminst.

“Unfortunally, he did make me wait six moon. The same time I had to wait to become apprentice. And now, here we are again. Six moons further but not me” Ze legde haar oren in haar nek en beet op haar lip. Dan moest ze zuinig zijn met Snowdrop. Haar nekharen begonnen te prikkelen. "Dat is toch oneerlijk?" Zei ze zachtjes en keek Bramblepaw weer aan. "Dan wordt ThunderClan alleen maar zwakker!" Straks zouden er wel tien van die oudere Apprentices rondlopen, zonder enige training! “And how do you feel about having a Skyclan cat as Deputy? I mean, he isn’t Thunderclan...” Ze haalde haar schouders wat op. "Silverfang moet zich nog bewijzen, ik snap ook niet dat Firestar hem meteen had benoemd als Deputy toen die Timefall dood was gegaan." Haar stem werd wat duisterder bij het uitspreken van de naam van de vorige Deputy. "Maar ken jij dan een Leader die alles perfect doet?" Geen enkele Clanleader kon alles perfect regelen en al zeker haar moeder niet, nee, die had haar laatste levens mooi verspild.

Het was waar wat Starlingpaw zei. Thunderclan werd alleen maar zwakker en zwakker als er niet genoeg mentoren waren. Dan kon een mentor wel twee leerlingen toegewezen kregen, dat loste alleen het probleem niet op. In de Ceremonie had hij gehoord dat haar mentor Snowdrop was. Hij had de kat zelf bekeken maar vermoedde dat die kat wel te vertrouwen was.
Starlingpaw leek genoegen te nemen met een Kittypet als Leader en een kat die buiten de Clan stond als Deputy. Geërgerd begon zijn staart weer te zwiepen die hij toen snel voor zijn poten krulde omdat hij zichzelf begon te ergeren aan zichzelf. Hij staarde naar het kleine hoopje sneeuw dat hij had gemaakt en voelde een zachte bries door zijn vacht strijken. Verbaasd keek hij op uit zijn overpeinzingen. Een kat die alles perfect deed? Zorgvuldig koos hij zijn woorden toen hij op deze vraag antwoord gaf. “ I have heard stories.. The new Bloodclan leader has to be a perfect leader. He had killed the previous leader! I mean, have you ever seen one of those cat’s? They are massive, bigger then a fox! They must have a perfect leader” zei hij met ontzag in zijn stem. De katten die hij had gezien waren inderdaad groot geweest. En de enige reden dat hij wist van het bestaan van die katten waren niet de Elders. Hij was zelf op onderzoek uit gegaan toen hij geen Mentor had. Want in het kamp blijven was ook geen optie geweest voor hem. Timefall had hem toen laten begaan en de Leader had helemaal niks door gehad. Zo kostbaar waren de leerlingen dus voor hem dacht hij schamperend.

De kater leek niet erg blij te zijn met haar woorden. "Doe het dan zelf, als je iedereen zo slecht vindt." Gromde ze naar hem. Ze nam het niet echt op voor Firestar, maar de kater deed het tenminste beter dan haar moeder. “ I have heard stories.. The new Bloodclan leader has to be a perfect leader. He had killed the previous leader! I mean, have you ever seen one of those cat’s? They are massive, bigger then a fox! They must have a perfect leader” Ze fronste en keek de Apprentice wat wantrouwig aan. "BloodClan? Dat zijn juist de Kittypets." Snoof ze vervolgens. Die Bramblepaw was gewoon boos omdat hij niet de aandacht had gekregen die hij dacht die hij verdiende.

Of hij het zelf beter kon doen wist hij niet omdat hij geen training had gehad of wat dan ook. Er verscheen langzaam weer een nukkige uitdrukking op zijn gezicht toen hij opstond. Wat was het nou waard om Leader te zijn als je er toch een puinhoop van maakte? In gedachtes ging hij na hoe Bluestar het had gedaan en in zijn ogen had ze het veel beter gedaan dan welke andere Leader die ze na haar hadden gekregen.
Voor wat het waard was keek hij nog even naar de ingang van het kamp waar net een Warrior met leerling binnen kwam. Zijn oren gingen naar achter en de wrok die hij voelde groeide met de dag meer en meer. Hij had dan nu een nieuwe mentor maar diens snuit had hij ook nog niet gezien. Als Bluestar nog Leader was geweest dan was alles hier nu ook anders geweest. Hij keek Starlingpaw recht in haar ogen toen ze zei dat de Bloodclan katten ook Kittypets waren. Maar als het Kittypets waren.. Waarom jaagden ze dan en aten ze dat voer niet wat ze kregen van de tweebeners? Zijn interesse was gewekt en hij liet zijn spieren onder zijn dikke vacht rollen. "If you are so sure they are Kittypets.. Why don't pay them a visit? I'd love to meet them" zei hij zoetsappig.

"If you are so sure they are Kittypets.. Why don't pay them a visit? I'd love to meet them" Ze hief haar wenkbrauwen op en voor een kort moment voelde ze haar pootjes onder haar lichaam trillen. Ze had wel verhalen gehoord over die katten, maar ze kon toch altijd wegrennen als zo gevaarlijk waren? En kittypets konden nooit gevaarlijk zijn. "Goed." Zei ze vervolgens eigenwijs en trok wat met haar oortjes. "Ik heb geen idee waar het is, dus ga jij maar voor, als je durft." Snoof ze en keek de Apprentice uitdagend aan.

Callenge accepten. Dacht hij toen hij haar onzekerheid zag. De duistere grijns die al een tijdje achter zijn masker had gezeten trad naar buiten en hij ontblootte zijn tanden kort. Ja, eens zien of dat de kat die iedereen probeerde uit te lokken het durfde het kamp uit te gaan. "Follow me then" zei hij en begon naar de uitgang van het kamp te lopen. Omdat het zo koud was begaven de katten zich niet snel buiten en konden ze dus gemakkelijk het kamp uit glippen. Eenmaal buiten het kamp snoof hij kort om geuren op te vangen. De geur van Tallpines dreef zijn neus binnen en om zeker te zijn of het de juiste richting was deed hij zijn bek open om de geur in te drinken. Ja, dit was de goede weg. In een tempo dat niet langzaam te noemen was begon hij te draven in de richting van de Tallpines. Daarachter lag ergens een schuur had Lìtill hem verteld en daar woonde de Bloodclan. De weg was wel lang maar even heen en weer kon geen kwaad in zijn ogen. Het puntje van zijn staart bewoog geamuseerd heen en weer toen hij kort halt hield. "Starlingpaw! Come on!" miauwde hij over zijn schouder. Hij had de schuchtere blik wel gezien in haar ogen. Hij grinnikte kort. Eindelijk avontuur.

"Follow me then" Een frons verscheen op haar gelaat. Hij bleek dus wel te weten waar hij die katten moest vinden. Vreemd. Ze besloot haar afstand te houden van de kater en keek verveeld om zich heen. Toch voelde ze bij elke pas haar maag wat rommeliger worden. "Starlingpaw! Come on!" Haar nekharen begonnen wat te prikkelen. "Ja, ja, commandant." Gromde ze verveeld met de houding van de kater.

OOC; Misschien beter als we een nieuw topicje openen in het BloodClan gebied? (':

Onderwerp: Re: So, what is next? [Starlingpaw]