Did you ever see T H A T? [&Shiva]

Uitgeput zakte ze neer in het mosnest wat ze al een tijdje in de beslag had genomen. Als beschutting had ze een omgevallen boomstronk en voor de versiering had ze er meerdere 'matten' van mos overheen gegooid. De wind werd er door tegengehouden, dus het werkte. Eigenlijk was ze niet moe in haar geest, maar haar lichaam kon geen stap meer verzetten. Het poesje draaide zich op haar rug en viel gelijk als een blok in slaap.

Het gekraak van een twijgje deed haar opschrikken en ze voelde haar hart in haar oren kloppen. Wie was daar? Een ijzige schok gleed door haar lichaam en ze sprong overeind, plots kon ze de hele aarde over rennen. Stilletjes kroop ze onder de boomstronk door en liet haar groene ogen over de omgeving gaan. Nogmaals hoorde ze gekraak en een zucht gleed over haar lippen toen het een klein vogeltje bleek te zijn. Dus voor niets wakker geworden..

Haar blik stond gefocust op een muisje, dat zich vlak voor haar neus bevond. Haar poten stonden vlak naast elkaar, ze zat diep in haar heupen, klaar voor de afsprong. De poes keek het rondscharrelende beest aan, maar rode ogen stonden hongerig en neutraal. De poes sprong, het diep had haar pas in de gaten toen ze landde en ze sloeg de muis bewusteloos. Het grijze diertje vloog een stukje opzij en landde met een harde stoot tegen een boomstam en Shiva maakte er gauw een eind aan. Ze had vandaag niet zo'n zin in het martelen van haar prooi, ze had honger en wilde het dier gewoon eten. De poes zuchtte en nam een hap van het verse, warme vlees. Ze schrokte het beest naar binnen, toen haar blik viel op de donkere wolken die een eindje van haar vandaan waren. Haar kop vloog omhoog en haar blik viel op een omgevallen boom, die enkele meters van haar vandaan stond. Met snelle passen liep ze op de boom af, maar de geur van rogue's was vers. Haar poot liet een twijgje kraken, iets wat iets in het nest deed bewegen. "Is daar iemand," vroeg de grijze poes snauwend, meer om indruk te maken dan om gemeen over te komen, je weet nooit wie zich daarbinnen verschuilt.

Ook al had ze net het vogeltje gezien, toch produceerde haar lichaam nog adrenaline en dat was zeker niet zonder reden. Voorzichtig stak ze haar kopje verder onder de boom uit en liet haar groene ogen nogmaals over de omgeving glijden. Maar dit keer observeerde ze elk klein detail. Oh waarom had ze Comet toch achtergelaten? Haar maag begon zenuwachtig op en neer te springen en ze voelde zich met de seconde angstiger worden. "Is daar iemand," Siste plots een stem en Nyx' nekharen sprongen overeind. "I-ik.." Piepte ze angstig, toch verraste het volume van haar stem haar nog wel. "Waar bent u..?" Vroeg ze voorzichtig en liet haar kopje van links naar rechts gaan.

"I-ik.." piepte een stem, die duidelijk uit het nest bleek te komen. Haar rode ogen schitterde nieuwsgierigheid uit, maar ook haar vacht stond wat omhoog. Ze verwachtte niet dat dit wat groots werd, maar je wist het nooit. De poes keek voorzichtig het nest in, maar zag weinig. "Waar bent u..?" miauwde het zelfde stemmetje weer en Shiva keek rondom het nest, ze zag hoe er voorzichtig een kopje uit het nest stook. Een grijs verscheen op haar gezicht en ze sprong met een behendige sprong voor de poes. "Hier dus," miauwde ze zachtjes en sissend, al was het nog niet erg uitdagend. "En wat is jou naam?" vroeg ze met een poeslieve stem, al wist deze kat niet wat ze nu een vies en gemeen spelletje met haar speelde. "Ik heet Shiva, kleine lieverd," siste ze naar de kitten en ze ging zitten. "Misschien ken je het al, maar ik kom van de BloodClan," miauwde ze zachtjes en haar rode ogen staarde de poes waarschuwend aan, een blik die vertelde: "Met deze poes moet je uitkijken, kleintje."

"Hier dus," Plots verscheen er vanuit de duisternis een poes, vlak voor haar neus en geschrokken viel Nyx bijna over haar eigen achterpoten. "En wat is jou naam?" Nyx spitste haar oortjes toen de toon wat liever werd en zo naïef als ze was kroop ze weer wat dichterbij. "Ik heet Shiva, kleine lieverd," Zei ze en de grijze poes ging zitten, nieuwsgierig keek Nyx haar aan. Er leek niet echt iets fout te gaan, dus waarom zou zij ook niet gaan zitten? "Misschien ken je het al, maar ik kom van de BloodClan," De Rogue slikte wat nerveus toen de blik in de rode ogen wat veranderde en voelde haar nekharen wat prikkelen. "Met deze poes moet je uitkijken, kleintje." Ze legde haar oren wat tegen haar nek. "uhm.." Mompelde ze wat benauwd. "Ik ben.. Nyx.." Mompelde ze zachtjes en keek naar haar pootjes. "En ja, ik ken de BloodClan, ik heb er een Warrior van ontmoet!" Haar wat opgewekte zelf keerde weer terug en ze keek de BloodClan kat weer aan. "Maar ik doe toch niets fout, mevrouw?"

"uhm.." hoorde de grijze poes de kat zeggen- Zachtjes. "Ik ben.. Nyx.." mompelde Nyx zachtjes en Shiva knikte even. "En ja, ik ken de BloodClan, ik heb er een Warrior van ontmoet!" miauwde ze opgewekt en Shiva haalde haar wenkbrauw op. "Welke warrior dan?" miauwde ze op een zachte, duistere toon. Een warrior ontmoet? "Maar ik doe toch niets fout, mevrouw?" miauwde het jonge poesje en even keek Shiva weg. "Nee hoor, kleintje," mompelde ze zachtjes en ze zette haar grijze vacht op tegen de koude wind. "Maar kijk uit met de BloodClan, voor je het weet," ze besloot haar zin niet af te maken en richtte haar rode ogen op de poes. "Zo Nyx, wat doe je verder, naast BloodClan warriors ontmoeten?" miauwde ze, haar stem klnk vriendelijk al bedoelde ze deze zin alles behalve vriendelijk.

"Welke warrior dan?" Nyx keek de BloodClan poes even wat verward aan. "Lítill, mevrouw.." Mompelde ze zachtjes. "Nee hoor, kleintje," Opgelucht haalde ze adem. Dan was er toch niet veel aan de hand? "Maar kijk uit met de BloodClan, voor je het weet," De Rogue poes trok wat met haar oortjes en keek naar de grond. Maar..? "Zo Nyx, wat doe je verder, naast BloodClan warriors ontmoeten?" Door de wat vriendelijkere toon keek ze weer omhoog, naar de rode ogen. "Proberen te overleven in de wildernis, maar niet echt speciale dingen.." Zei ze nadta ze haar schouders wat had opgehaald.

"Lítill, mevrouw.." klonk er uit de bek van de jonge poes en Shiva dacht na, Lítill, die naam kende ze? De grijze poes knikte eventjes en keek naar de donkere wolken, die steeds dichterbij kwamen. "Maar kijk uit met de BloodClan, voor je het weet," miauwde Shiva toen wat geheimzinnig en ze keek met een blik naar de poes, die weinig verraadde. Nyx keek naar de bodem en een grijs ontstond op het gelaat van de grijze poes. "Zo Nyx, wat doe je verder, naast BloodClan warriors ontmoeten?" miauwde de poes, op een toon die vriendelijk klonk. "Proberen te overleven in de wildernis, maar niet echt speciale dingen.." klonk er en Shiva keek even naar de poes, haar rode ogen stonden wat kil en haar nagels duwde in de grond. "Waarom dat overleven? Kan je überhaupt wel jagen?" miauwde ze wat kil, waarna ze naar de jonge poes keek. Wat deed zo'n kleintje in de wildernis, als ze moest overleven? Wat was er leuk aan overleven?

"W[/b]aarom dat overleven? Kan je überhaupt wel jagen?" De stem veranderde weer en wat bedreigder drukte de poes haar oren wat tegen haar nek en deed voorzichtig een klein pasje naar achteren. "G-gewoon.." Mompelde ze zachtjes en zwiepte nerveus met haar staart. "Iedereen moet overleven, t-toch?" Nyx slikte even en draaide wat met haar oortjes. "En ja, dat kan ik." Keerde ze wat feller terug.

Onderwerp: Re: Did you ever see T H A T? [&Shiva]