One step closer [+Shrewstar]

Time stands still
Beauty in all she is
I will be brave
I will not let anything take away
What's standing in front of me
Every breath
Every hour has come to this

Nog altijd met een trieste uitdrukking op zijn gelaat schuifelde de kater het kamp weer in. Zijn oren lagen nog altijd plat tegen zijn schedel en een enkel tranenspoor onder zijn oog was nog te zien. De maan scheen helder en verlichtte het kamp een beetje. Hij snuffelde rond en rook geen Minnowleaf, ze was nog niet terug. Hij zette zich neer op een plekje waar hij goed uitzicht had op de maan en sterren. Zijn kop zakte wat naar beneden en een traan liep uit zijn ooghoek. Hij wist niet of het een afwijzing was geweest, gezien ze wel had gezegd hem ook leuk te vinden, maar waarom had ze hem daar dan laten staan, alleen?

I have died every day
Waiting for you
Darlin' don't be afraid
I have loved you for a thousand years
I'll love you for a thousand more

Nog zonder enig teken van slaap begon Shrew zichzelf een fatsoenlijke wasbeurt te geven. Ze had al de hele dag daar gelegen, geen wonder dat ze nu niet kon slapen. De Den was donker, erg donker en alleen de weinige stroken maanlicht lieten haar zichtsvermogen werken. Langzaam stond ze op en met zachte passen verliet ze de warme toen, eenmaal buiten voelde ze gelijk de kou tegen haar aan gedrukt worden, maar het was wel eens wat anders. Ergens op de open plek zag ze een ervaren Warrior zitten, alleen was het tijdstip wat.. vreemd. Met een zachte tred kwam ze op hem af en gaf hem een tikje met haar tweekleurige staart. "Is er iets Frostlake?" Vroeg ze zachtjes, het kamp hoefde dit niet gelijk allemaal te weten.

De kater knipperde een keer met zijn ogen om de wazige gloed weg te krijgen. Nog een paar tranen drupten uit zijn ooghoeken en vielen neer op de half bevroren grond. Hij sloot zijn ogen en hief zijn kop. Wat deed StarClan hem aan? Hij maakte zich vreselijk zorgen om Minnowleaf, wat als ze rare dingen ging doen, wat als ze in shock was? Maar hij kon niet meer doen dan hier zitten wachten en hopen dat ze terug kwam voor de morgendauw. Hij hoorde ergens vaag in zijn achterhoofd pootstappen naderen, maar hij leek totaal in zijn eigen wereldje. Hij voelde een zacht tikje tegen zijn flank aan, en zijn appelgroene ogen openden zich weer. Hij keek naar de tweekleurige poes, Shrewstar. "Is er iets Frostlake?" miauwde de poes vervolgens zachtjes. De kater wendde zijn blik af naar zijn poten. Shrewstar was toch wel te vertrouwen? Ze waren ergens wel vrienden, niet? Zijn gedachten flitsten terug naar het moment dat hij samen met Shrewstar en Minnowleaf op patrouille was, en ze zo de das hadden verjaagd. Hij kwam weer terug in de realiteit. "Ik.." miauwde hij, niet wetend waar te beginnen. Zijn stem klonk wat hakkelend en zacht, maar hij besloot de poes hier bij hem in vertrouwen te nemen. "Vannacht kwam ik Minnowleaf tegen.. en ik heb al een tijdje een enorme crush op haar." begon hij. Hij had nooit echt een poes gehad die hij echt leuk vond, misschien Wonderland wel een héél klein beetje, maar dat stelde niks voor in vergeleken met wat hij voor Minnowleaf voelde. "Ik vertelde haar dat ik verliefd op haar ben, en ze zei dat ze mij ook leuk vond.. maar.. toen was ze opeens weg. Ze rende weg voor me, en ze is nog altijd niet terug." Zijn stem klonk triest, maar vooral bezorgd. Hij hoopte dat hun leider hem niet zwak zou vinden. Maar ze moest eens weten hoe gebroken hij zich van binnen voelde.. ze moest eens weten..

"Ik.." De kater had voor een moment een blik op haar gericht, maar de groene ogen stonden nu gericht op twee zwarte poten. Shrew fronste licht en ging voor haar eigen gemak zitten, dat en zo kon Frostlake ook aan haar houding zien dat ze niet zomaar weg zou gaan. Als haar Warriors problemen hadden, was zij er altijd wel om er als Leader en vriend naar te luisteren. "Vannacht kwam ik Minnowleaf tegen.. en ik heb al een tijdje een enorme crush op haar." Ze gaf een kort, maar begrijpend knikje. Nog meer liefdesproblemen in de Clan? Ze was al blij dat het voor nu goed ging met Wolftail en dit keer wilde ze dit ook zo houden. "Ik vertelde haar dat ik verliefd op haar ben, en ze zei dat ze mij ook leuk vond.. maar.. toen was ze opeens weg. Ze rende weg voor me, en ze is nog altijd niet terug." De zwart witte poes keek even weg en haar groene ogen gleden over het licht besneeuwde kamp. Ze trok wat met haar oortjes. Waarom was dat dan niet eerder gemeld? Een vermiste Warrior was niet zomaar iets. "Waarom is ze dan bij je weggerend, terwijl de gevoelens wederzijds waren?" Vroeg ze en keek de Warrior weer kalm aan. "Wil je dat er een patrouille naar haar gaat zoeken als ze morgenochtend niet terug is?"

De poes naast hem bewoog wat met haar oortjes en liet haar blik door het kamp heen gaan. "Waarom is ze dan bij je weggerend, terwijl de gevoelens wederzijds waren?" Vroeg Shrewstar vervolgens en hij voelde haar ogen in zijn pels brandden. "Wil je dat er een patrouille naar haar gaat zoeken als ze morgenochtend niet terug is?" De kater knipperde de tranen weg die eraan zaten te komen. "Wist ik het maar.." murmelde de kater en richtte zijn blik op zijn poten. Bij het volgende aanbod keek hij dankbaar naar Shrewstar. "Ja, misschien is dat wel beter.." miauwde hij vervolgens. Eventjes kwam een gevoel van hoop omhoog in zijn maag. Maar dit zakte echter als lood in zijn schoenen toen hij alles goed op een rijtje zette. Hij was de poes tegengekomen, vlak bij de grenzen met het niemandsland. Hij schudde verward met zijn kop. Misschien is ze het territorium wel uit. spookte het door zijn kop. "Het is allemaal mijn schuld." miauwde hij zachtjes jammerend. Hij had een van ShadowClan's trouwe Warriors weggejaagd..

"Wist ik het maar.." De kater keek haar nog steeds niet aan, maar Shrew hield zich nog geduldig. Het deed pijn, ook al had ze het nog niet meegemaakt. Vroeger had ze zich natuurlijk altijd gericht op haar taken en sociale dingen, tja, die liet ze achterwege. "Ja, misschien is dat wel beter.." Eindelijk. Shrew keek de kater aan en glimlachte wat op zijn dankbare blik. "Het is allemaal mijn schuld." Ze fronste. Het ging net zo goed en nu.. nu was hij weer in het diepe dal gestort. "Maak je maar geen zorgen," Haar stem bleef kalm en ze liet haar staart over op zijn flank rusten. "Geef haar tijd en als ik morgen een patrouille er op uit stuur, zullen we haar eerst rustig vragen om mee te komen. Je mag zelf weten of je mee wilt." Vervolgde ze zichzelf kalmpjes en hield haar blik gericht op de kater. "Liefde is gewoon.. heel gecompliceerd."

"Maak je maar geen zorgen," miauwde Shrewstar met een kalme stem en ze liet haar staart op zijn flank rustten. "Geef haar tijd en als ik morgen een patrouille er op uit stuur, zullen we haar eerst rustig vragen om mee te komen. Je mag zelf weten of je mee wilt." miauwde de poes vervolgens kalm en hun blikken kruisten elkaar even. "Liefde is gewoon.. heel gecompliceerd." De kater knikte zachtjes en kalmeerde weer een beetje van binnen. Soms zou hij willen dat hij weer even die naïeve Frostkit kon zijn. Zonder problemen, zonder zorgen. "Als jij het zegt.." miauwde hij en keek weer naar zijn poten.

"Als jij het zegt.." De poes nam even een diepe hap lucht toen de kater weer zijn blik liet terug keren naar zijn poten. "Kop op," Begon ze wat geruststellender en haalde haar staart weer weg. "Zo krijg je ook niets voor elkaar, hè? Blijven mokken is nooit de oplossing. Daar ben ik achtergekomen toen ShadowClan in de ban was van Rushspirit, dus houd jezelf positief en geef haar een warm welkom als ze terugkeert. Goed?"

"Kop op," miauwde Shrewstar op een geruststellende toon. Frostlake draaide zijn kop naar haar toe. "Zo krijg je ook niets voor elkaar, hè? Blijven mokken is nooit de oplossing. Daar ben ik achtergekomen toen ShadowClan in de ban was van Rushspirit, dus houd jezelf positief en geef haar een warm welkom als ze terugkeert. Goed?" Shrewstar had gelijk. De kater glimlachte kort en knikte toen naar haar. "Goed." miauwde hij en keek naar de sterrenhemel. Zijn blik ging even kort naar Shrewstar. Als hij echt wat ging krijgen met Minnowleaf, dan zouden hij en Shrewstar ergens ook familie worden, want Shrewstar ging met de neef van Minnowleaf: Wolftail. Hij greens eventjes kort en stond op, om vervolgens zijn vacht uit te schudden, gezien er aardig wat sneeuw op was gevallen.

Ah, daar was de glimlach die ze wilde hebben. "Goed." Zei de kater en Shrew stond hierbij op en knikte naar de Warrior. "Nu kan je denk ik beter slapen, want de Clan heeft je morgen weer nodig, Frostlake." Glimlachte ze en krulde haar staart een paar keer. Ze wilde liever geen nachtbrakers in de Clan, zeker nu niet. Elke Warrior moest zijn dagelijkse taak doen, anders hadden de Apprentices straks geen eten.

Onderwerp: Re: One step closer [+Shrewstar]