Hunting together [&Heronwing]

"Waar gaan we heen, Heronwing?", klonk de stem van de kater wanneer hij het camp net had verlaten. Hiddendance trok kort een sprintje om de slanke poes in te halen en keek haar vragend aan. Ze hadden net een best ongemakkelijk gesprek achter de rug en dat wilde de kater zo snel mogelijk vergeten. Zijn gespierde poten verplaatsten zich over het gladde en ijzige aardoppervlak. Het was nu al een tijdje zo dat het vroor in de gebieden waar de Clans leefde, en dat was niet goed voor de gemiddelde hoeveelheid prooi die ze binnenkregen per dag! Er heerste en zeker prooischaarste, en dat stond Hidden niet bepaald aan... Hij en Heronwing waren op pad om te gaan jagen, en eigenlijk was hij best wel gespannen om te weten waar ze heen gingen... Als ze naar een plek gingen waar nooit prooi kwam, dan zou hij zich dus nóg harder moeten uitsloven dan hij nu al deed en was de kans dat hij zou falen in het bijzijn van dé poes veel groter zijn...

+ Heronwing
[Vervolg op topic 'I will love you, as long as the stars are above you']

Met snelle stappen draafde de poes verder voor de wit gevlekte kater uit. Ze zouden gaan jagen. Heronwing had de kater gewoon meegevraagd. Maar waarom? Had ze zich niet voorgenomen eerst goed na te denken? En dat had ze gedaan, besefte ze. Ze had geluisterd naar het gevoel in haar maag, en in haar roepende hart. 'Waar gaan we heen, Heronwing?' onderbrak de stem van de kater haar gedachtengang. 'Waar de prooi ons brengt.' Klonk haar gegrinnikte antwoord, waarna ze wegvloog, achter de geur van een prooi aan.

'Waar de prooi ons brengt', klonk het gegrinnikte antwoord van de smalle poes. Tja, dat was wel een logisch antwoord... Iets daarna vloog ze weg, achter de verse geur van prooi aan. Hiddendance had haar al snel ingehaald met zijn lange poten en gespierde lichaam, en hij keek vriendelijk naar Heron. De kater rook een vogeltje, waarschijnlijk een mus, en hield snel halt. "Ssssht, deze is voor mij!", fluisterde hij zachtjes om de vogel niet weg te jagen. Er waren een paar vossenlengtes verder een hoopje struiken, waarschijnlijk zat het diertje daar onder. De kater ging in sluiphouding en sloop poot voor poot in de richting van de prooigeur. Er kon nog weinig of niks misgaan. De wind stond juist, hij werd beschut door de struiken, alles was dus perfect! Hidden was nu nog maar één muislengte van struiken verwijderd, dus sprong hij op en wurmde zijn gevlekte tabby poten tussen de planten. Zijn nagels klemde hij in wat hij vast had, en hij voelde dat hij het diertje vast had. Hij trok de vogel naar achteren, de struiken uit en beet het in zijn kleine nekje. Dood. De geur van dood verspreidde zich in de omgeving. "Wil jij 'm, of gaan we verder en bewaren we dit voor de rest van de Clan?", vroeg hij aan de blauwe poes.

De gespierde kater had haar al snel weer ingehaald, en liet haar halt houden. 'Ssssshht, deze is voor mij.' Klonk zijn stem, waarna hij op een paar struiken afsloop waar het vogeltje in moest zitten. De voorpoten van de kater verdwenen in de struiken, om er even later weer uit te komen, een prooi in zijn klauwen geklemd. Met een snelle beet in het smalle nekje was het over. 'Wil jij 'm, of gaan we verder en bewaren we dit voor de rest van de Clan?' De poes glimlachte, het was lief dat hij aan haar dacht. 'Laten we hem maar voor de Clan bewar-' De poes liet zich plotseling in sluiphouding zakken, en sloop op een muisje af. Met een grote, goed getimede sprong lande ze op het beestje en beet het de keel door.

De blauwe poes glimlachte. Had hij haar blij gemaakt? 'Laten we hem maar voor de Clan bewar-', miauwde ze, maar Heronwing onderbrak zichzelf door in sluiphouding te zakken. De kater rook het ook, er was ergens een muis in de omgeving. Ze had met al gesignaleerd en voor hij het wist was het diertje gedood. "Jij bent goed zeg!", complimenteerde hij haar. Hij knikte bewonderend. "Zullen we hier een kuil graven om de tot nu toe gevangen prooi in te bewaren?", vroeg hij. Als ze de dode dieren in de struiken zouden leggen zou er vast een vos of een ander dier op af komen, en dan waren ze het kwijt...

'Jij bent goed zeg!' Complimenteerde de gevlekte kater haar, en de poes lachte nog breder, om de muis heen. 'Dat weet ik toch.' sprak ze op plagende toon, maar nauwelijks hoorbaar. Een twinkeling in haar ogen verraadde het plezier dat ze in het jagen had. Het jagen met hém. 'Zullen we hier een kuil graven om de tot nu toe gevangen prooi in te bewaren?' Heron knikte, en zette haar nagels direct stevig in de grond tot ze een kleine kuil voor zich had. Snel liet ze de muis vallen, zodat ze niet langer de stekelige vacht in haar mond hoefde te houden.

Heronwing lachte nu nog breder om de muis die ze net gevangen had heen. Het begon zelfs wat eigenaardig te worden.. 'Dat weet ik toch', miauwde ze nauwelijks hoorbaar en op een plagende toon. Hidden kon afleiden dat ze wel érg veel plezier moest hebben in het jagen door de ontzettende twinkeling die speelde in haar mooie ogen. Hij vond het een hele eer dat de poes zo veel plezier had in het bijzijn van hem. Ze knikte als antwoord op zijn voorstel en begon een kuil te graven met haar nagels stevig in de grond gezet. Wanneer er een kuiltje gevormd was liet ze de muis erin vallen en wandelde Hiddendance wat meer in haar richting met de gevangen vogel in zijn bek. Hij hield zijn kop boven de kuil, waardoor zijn neus die van Heron aanraakte. De kater glimlachte, het was een heerlijk gevoel!

Hiddendance wilde net zijn prooi in de kuil laten vallen, en boog voorover over de kuil. Zijn roze neus raakte de hare, en de poes kon het niet laten een lang moment zo te blijven staan en hem diep aan te kijken, alvorens achteruit te stappen. 'Zullen we verder gaan?' Alle eerdere onzekerheid was uit haar ogen verdwenen, het verlegen omhulsel was van haar af gevallen, en het voelde geweldig. Dit was het. Dit was hém. En het voelde geweldig.

Een tijdje bleven ze zo staan, met hun neuzen tegen elkaar, starend in elkaars ogen. Hiddendance keek haar met een liefdevolle blik aan. Had hij de sleutel tot haar hart dan eindelijk gevonden? De poes zette terug een stapje naar achteren. 'Zullen we verder gaan?', miauwde ze zonder enige onzekerheid in haar ogen. "A...", begon hij. De tabby gevlekte poes moest nog even bekomen van het geweldige moment van daarnet. "Als jij dat graag wilt", vervolgde Hidden. "Ik ga waar mijn hart me brengt, naar jou dus." Hij meende dit echt, hij hield van Heron! Dit had hij nog nooit voor wie dan ook gevoeld... Zo was het dus om verliefd te zijn!

'A...' Hiddendance leek wat moeite te hebben zichzelf weer op te pakken en bij elkaar te vegen. Heron grinnikte wat, zo schokkend was het toch niet? 'Als jij dat graag wilt.' de kater leek bekomen van het samen-moment. 'Heel graag. Des te eerder zijn we terug.' Haar stem was vrolijk, maar een nieuwe drempel leek erin verschenen, bang als ze was dat de kater dacht dat ze 'in the pocket' was. 'Ik ga waar mijn hart me brengt, naar jou dus.' En jahoor. Hij dacht dat ze binnen was. De poes draaide zich om, en wandelde een stukje weg, om zich dan opnieuw om te draaien. 'Hiddendance. Ik ben geen makkelijke prooi die je enkel hoeft te bespringen en te doden om er plezier of profijt van te hebben. Besef dat ik ook gevoelens heb.' De temperatuur van haar stem was al een aantal graden gedaald en had een scherp randje gekregen. 'Begrijp je dat?'

Heronwing grinnikte wat. 'Heel graag. Des te eerder zijn we terug', miauwde ze met een vrolijke stem. Ja, dat leek best wel logisch, niet waar? De poes draaide zich, wandelde een stukje weg en kwam vervolgens al weer terug. Was ze nerveus, dan? 'Hiddendance. Ik ben geen makkelijke prooi die je enkel hoeft te bespringen en te doden om er plezier of profijt van te hebben. Besef dat ik ook gevoelens heb.' Haar stem had nu een scherp randje gekregen, en kwam zelfs wat kil over... Dacht ze dat hij haar zou willen vermoorden? Hij begreep niet helemaal wat ze bedoelde. 'Begrijp je dat?', vroeg ze. Natuurlijk begreep hij dat de poes gevoelens had, dat had iedereen. "Heronwing, natuurlijk heb je gevoelens, dat heeft iedereen, en eerlijk gezegd heb ik ook gevoelens voor jou. Ik heb nog nooit zoiets gevoeld voor een andere poes, eerlijk waar. Ik hoop dat jij dat ooit ook zult beseffen...", antwoordde hij. Het deed hem pijn dat ze zo over hem dacht!

De kater leek haar standpunt niet helemaaaaaal te begrijpen. Snapte hij dan echt niet dat ze het niet goedkeurde wat hij met haar wilde doen? Dat hij eerst maar eens moest laten zien dat hij het waard was in haar nabijheid te mogen verkeren? Ze was al vaak genoeg gekwetst. Dat wilde ze niet nog een keer. 'Heronwing, natuurlijk heb je gevoelens, dat heeft iedereen, en eerlijk gezegd heb ik ook gevoelens voor jou. Ik heb nog nooit zoiets gevoeld voor een andere poes, eerlijk waar. Ik hoop dat jij dat ooit ook zult beseffen...' De poes trok haar lippen op en ontblootte subtiel haar tanden. 'Bedenk dan maar eens goed wat je met die andere poezen hebt gedaan. Ook zei hebben gevoel.' Kwam het op ijskoude toon uit haar mond, alvorens de poes zich omdraaide, haar muis meepakte, en richting het camp begon te rennen.

De poes trok haar lip op en ontblootte subtiel haar scherpe tanden. 'Bedenk dan maar eens goed wat je met die andere poezen hebt gedaan. Ook zei hebben gevoel.' Haar woorden kwamen op een ijskoude toon uit haar mond. Diep geraakt liet Hiddendance zijn kop hangen en rende zo snel als hij kon weg bij de poes. Kon ze het dan niet begrijpen, wat hij haar duidelijk probeerde te maken? Verschillende gedachten zoemden door zijn hoofd terwijl hij met een geïrriteerde blik wegliep van de poes waar hij nog steeds zoveel voor voelde...

Topic uit~

Onderwerp: Re: Hunting together [&Heronwing]