Don't tell me what to do

Onderwerp: Don't tell me what to do di 4 feb 2014 - 15:05

Langzaam slokte hij over de straat en hield zijn fel gele ogen strak voor zich gericht. Het was even stil geweest op zijn pad, maar de kater had zon gevoel dat er binnenkort iemand zijn pad zou kruisen. Tot die tijd moest hij genieten van zijn stilte. Met een lenige sprong kwam hij terecht op een hekje, eentje die veel Twoleg Dens van elkaar scheidde. Minachtend keek hij neer op het miezerige stukje gras en snoof lichtelijk arrogant. Hoe konden Kittypets daar in leven? Bij die gedachte ging hij met zijn voorpoot langs zijn hals, waar hij een rode halsband had zitten. Het ding zat ontzettend vervelend, maar de echte leden van de BloodClan moesten er eentje hebben.

Met rustige passen wandelde de jonge poes over de harde, koude tegeltjes. Haar lange nagels tikte regelmatig tegen de harde bodem, wat een irritant geluid gaf. Een verveelde zucht verliet haar bek en ze keek met een arrogante, trotse blik om zich heen. Haar ijzige, rode ogen staarde wat verveeld om haar heen, naar een plek waar ze vaak genoeg zat om nieuwe prooien te vinden, of in ieder geval een gesprek te starten met iemand. Niet dat die gesprekken zo vriendelijk verliepen, maar vandaag had de poes geen zin om een vervelend voor te zeggen. Ze was moe, erg moe. Haar ogen straalde dan wel arrogantie uit, ze had helemaal geen zin om te vechten of om andere af te zeiken. Haar blik zorgde er meestal wel voor dat de katten afhaakte bij het idee om haar aan te vallen of zelfs te benaderen. Maar ze kon niet slapen in het kamp, dus besloot ze een ander plekje te zoeken waar geen gezeik was of luide BloodClanners die haar uit haar slaapje hielden. Met een scheve sprong, belandde de poes op een van de dunne tuinhekjes van de Twolegs en keek met een ijzige blik rond, in de hoop een rustig plekje te vinden. De geur van de BloodClan drong al haar neus binnen en ze draaide zich om, haar blik zocht een gedaante van een kat. Met een sierlijke pas wandelde ze over het hek en haar blik viel op een kater, die zeker in de BloodClan zat, maar waarvan ze totaal de naam niet wist. Ze wandelde naar hem toe, haar houding was niet erg dreigend. "Hey," mompelde ze zachtjes en ze keek hem aan. Een zucht verliet haar bek, gevolgd door een gaap. Ze moest maar snel een slaapplek vinden. "BloodClan?" vroeg ze maar, wetend dat de vraag totaal overbodig was.

"Hey," Hij had de poes allang horen aankomen. De geur had hem ten eerste gealarmeerd, aangezien zijn rust als heilig beschouwd werd door hem en vervolgens had hij de zachte pootstappen gehoord. Jaxon wierp zijn doordringende gele blik op de poes, die hem zojuist begroet had. "BloodClan?" Hij versmalde zijn blik lichtelijk en bleef nog even stil. Die vraag.. was wat stom om te stellen, niet? Jaxon liet de BloodClan poes daarom ook nog even in de stilte. Haar naam wist hij niet, maar de kater deed er niet zoveel moeite meer aan. Nog steeds stonden de namen van de WindClan katten in zijn geheugen geprint, die zouden nooit meer wegvagen. "Ja," Sprak hij met zijn vloeiende stem toen hij dacht dat ze wel genoeg bedenktijd had gehad. "Ik ben Jaxon," Bij deze woorden stond hij op en strekte zijn lange WindClan poten uit en wierp zijn gele blik weer op de poes. "Jij?" Hij bracht het niet eens als een excuus, dat hij haar naam niet wist.

"Ja," klonk er na een korte tijd, maar ze had eerlijk geen idee waar hij op wachtte. Ze wist, haar vraag was dom, maar ze moest een gespreksstof vinden. Anders liep het zo weer vast en daar had ze geen zin in. De poes ging voorzichtig zitten en keek hem met haar doordringbare, rode ogen aan. "Ik ben Jaxon," miauwde de kater, wat haar enigszins opluchtte. Ze wist zijn naam niet dus nu hoefde ze het niet meer te vragen. De kater stond op en haar blik viel op zijn lange poten, langer dan de gemiddelde BloodClan kat. Misschien was hij helemaal niet van de BloodClan, de BloodClan liet iedereen toe. "Jij?" vroeg de kater en de poes keek hem met haar bloedrode, kille ogen aan. "Shiva is de naam," miauwde ze kalm en ze keek hem rustig aan. Even was het stil, dus besloot ze over iets anders te beginnen. "Wat vind jij van de nieuwe leader en deputy?" mompelde de poes zachtjes en ze greens.

Met een zwiep van zijn volle zwarte staart negeerde hij de kilheid in haar bijzondere rode ogen en likte zijn lippen. "Shiva is de naam," Er viel een stilte, dit keer niet veroorzaakt door de kater, wie nu zijn klauwen aan het hout onder zijn poten begon te scherpen. het deed niet veel, maar je kon nooit weten wanneer dit van pas kon komen. "Wat vind jij van de nieuwe leader en deputy?" Rustig keek hij op en hief zijn wenkbrauwen wat op bij de grijns. Zijn uitdrukking bleef hetzelfde, kalm en koel. "Het zou me werkelijk waar niet veel kunnen schelen," Zei hij met een licht arrogante toon en hij liet zijn staart wat hangen. "Maar als Icy het niet aankon, kan dit toch niet zo veel slechter zijn?"

Onderwerp: Re: Don't tell me what to do