They're falling [Leopardkit]

Voorzichtig stapte Oakkit de nursery uit. Gister was de eerste sneeuw gevallen en hij vond het koude witte poeder nog steeds een beetje eng, maar de andere kits waren er bijna allemaal niet meer bang voor dus hij liep zo stoer mogelijk naar buiten. Het voelde koud onder zijn pootjes en het bleef in zijn pluizige vacht plakken, maar het maakte ook een leuk krakend geluid en hij liet een grappig spoor van pootafdrukken achter. Opgewonden liep hij naar een rustig hoekje van het kamp waar de sneeuw nog glad was en nog geen andere pootafdrukken waren gemaakt. Op een drafje rende hij door de sneeuw en keek vervolgens kritisch naar het spoor dat hij had achtergelaten. Nam hij echt zulke kleine stapjes? Hij probeerde het nog een keer met grote sprongen terwijl hij over zijn schouder keek naar zijn pootstappen, maar plotseling botste hij tegen iemand op. Hij wist niet wie het was, maar diegene nam hem mee in zijn val en samen rolden ze door de sneeuw. “Sorry.” Mompelde Oakkit terwijl hij overeind krabbelde en zag dat hij een andere kit omver had gelopen.

Leopardkit