Weird feeling. [Mr. Bond&Kittens]

_{Kasumi voelde de zich de laatste weken zwak. Ze kon niks meer behalve eten, drinken en slapen. En haar sterke poten waren veranderd in spaghetti slierten. Bond leek uitgeput te zijn, of het was Kasumi die zich schuldig voelde. Nee kittens in je buik hebben is geen pretje. De vacht van Kasumi was zacht en verborg een beetje de dikke buik, Kasumi waste zichzelf als ze zich verveelde en dat was vaak. Kittens in je buik was helemaal niks voor haar. In de holle boom waar ze lag was het lekker warm en schoon. En een klein gat in de boom ongeveer 1 meter boven de grond zorgde ervoor dat je naar buiten kon. Normaal sprong ze erdoorheen alsof het niks was. De dikke poes had het dagen geleden al opgegeven om door het gat te springen. Er doorheen kon nog wel, maar Bond moest helpen of zijzelf moest klunsig erdoorheen klimmen. Ze miste het om rond te rennen en het jagen. Maar ze moest nog zeker twee manen hier zitten. Melk geven, helpen lopen, entertainen en natuurlijk Bond blij houden. Toen ze het had verteld had hij niet goed gereageerd en ze was dan ook wel bezorgd om hem. Uit verveling besloot ze onhandig uit het gat te klimmen. Ze deed eerst haar rechtervoorpoot uit het gat en stak daarna haar tweede voorpoot naar buiten. Haar linkerachterpoot zette ze op de rand van het gat en ze begon zichzelf op te duwen. Beetje bij beetje kwam ze omhoog. Tot ze haar tweede achterpoot neer kon zetten. En voorzichtig landen ze op het zachte gras. Ze snoof en zuchtte, nog even en ze waren niet meer alleen dacht ze. Kasumi liep naar het water en nam een grote slok. Alles wat ze at en dronk moest ze delen met misschien wel vijf. En eten en drinken was voor haar aardig veel tijd van haar dag. En toen keek Kasumi geschrokken op. Een pijnscheut schoot door haar lichaam. De poes voel achterover en lande op het rug. Haar hartslag en ademhaling gingen steeds sneller. Een andere pijnscheut schoot door haar lichaam en voor ze het wist slaakte ze een hoge kreet uit. Geschrokken keek ze om zich heen. De bevalling ging komen. En uitgerekend nu? Waar is Bond?
Door een nieuwe scheut vielen haar achterbenen plat op de grond. Een zachte kreetje kwam uit haar mond. En ze liet de rest van haar lijf vallen op de grond. 10 minuten lang lag ze weerloos op de grond. Binnen tien minuten was ze bezweet. Dit kon ze niet alleen. Ze had Bond nodig, ookal was het maar een beetje steun."Bond!"riep ze. Een nieuwe scheut kwam door haar lijf en ze beet op haar lip om het niet uit te schreeuwen. Ze voelde hoe de eerste kittens probeerde naar buiten te komen. Kasumi spande zich aan, de kitten moest wachten het zou teveel pijn doen. En zeker zonder Bond. Haar hele lijf leek door de inspanning van vuur te zijn. Alles brandde en voor har ogen duizelde het. 'Hoorde ze wat of was het maar de wind?' vroeg ze aanzichzelf. Een schaduw ging door haar wazige beeld. Maar ze hield het niet meer en met een klein kreetje begon de eerste kitten aan zijn weg naar buiten.

Postvolgorde:

Bond 1 keer van te voren, en dan mogen de kittens. Emma en ik gaan er gewoon tussendoor als we willen. ^^
- Filia
- Gloomy
- Camee
- Aïke
- Rubble
En als je kitten al geboren is, kan je ook tussendoor posten.}

De Kater liep al dagen rond, met een geïrriteerde blik, en stevige passen. Wat vond hij er eigenlijk van dat Kasumi kittens kreeg? Vond hij het leuk? Of juist niet. Een zucht ontsnapte uit de kater's mond, die in een lijn getrokken was. Waren kittens niet alleen lastig? Kon je er wel lol mee hebben? De kater was niet zo'n vader type, ja, hij hield van Kasumi, en ja, hij zou voor haar zorgen, al was het alleen maar om zijn eer hoog te houden. Maar kittens? Dat stond nooit in de planning, en nu ineens wel. Zijn gedachten waren verward, en hij had de poes die alles voor hem betekende verwaarloosd. Een schuldgevoel bekroop hem, en meteen koerste hij af op de plek waar hij de poes had gestald. Hopelijk was ze niet boos op hem, hij was niet bepaald aardig tegen haar geweest ofzo.
Bij de boom aangekomen viel zijn mond open van schrik, en slaakte hij een gefrustreerde kreet, waarom ging niets zoals het moest gaan? Hij rende heen en weer, en kwam pas later op het idee om Kasumi op geur te gaan zoeken. Bond ging op weg, en vond al snel de overbekende zoete geur die al zo vaak zijn neus was binnengekomen. Net toen hij het spoor echt gevonden had klonk er een kreet. "Bond!" Hij rende in de richting van het geluid, en vond zijn mate, bijna bewusteloos op het gras. Snel bracht hij haar wat nat mos, en zorgde ervoor dat ze op hem kon steunen. "Je doet het geweldig, het gaat goedkomen," Hoop ik..

De kitten zat al een lange tijd in een warme ruimte die steeds kleiner werd, en zij werd steeds groter. Het jonge poes was zich maar al te bewust van de verdere aanwezigheid in de krappe omgeving, en dat was best wel een eng gevoel. Ze wist niet hoe ze er zelf uitzag, of wat ze was. Wild stampte het kleintje tegen de wand van de ruimte en draaide haar hoofdje wat. Plots trok alles samen, en ze begon opstandig met haar pootjes te stampen. Opeens kwam er een enorme zuigkracht die de kleine kit door een smalle doorgang trok. Haar longen werden volledig gevuld met zuurstof, een gevoel dat ze nog nooit eerder had vernomen. Het was wel een aangenaam gevoel, maar toch piepte ze luid in het oor van haar moeder. Snel snakte ze naar nieuwe lucht. Haar oogjes bleven gesloten, en eigenlijk was ze best wel benieuw naar het andere leven waarmee ze in die krappe holte was gegroeid tot wat ze nu was. Het poesje voelde een andere kitten die tegen haar aan kwam liggen, maar haar oogjes waren nog gesloten.

Een hevige pijn voelde poes door haar lijf gaan. En voor ze het wist lag er een kleine lapjeskitten achter haar. Met haar neus duwde ze het naar haar toe. En een luide kreet klonk in haar oor. Voorzichtig legde ze het neer bij haar buik. Omdat ze niks voelde aankomen begon ze de klein te likken. Beetje bij beetje kwam de mooie lapjesvacht van de kitten tevoorschijn. "Een poesje.."zei ze blij. Een naam voor haar. Na korte tijd besloot ze een naam te doen waar ze al lang over nagedacht had."Wat vind je van de naam, Filia?"vroeg ze aan Bond. Nog 1 keer ze naar de kitten. Ze was zo blij, maar was dit alles? Haar lijf was er duidelijk klaar mee. Maar ze had te vroeg geoordeeld. De pijn kwam weer door haar lijf. En was zich duidelijk aan het klaar maken voor een nieuwe. Net zoals de tweede keer deed het pijn en een kreet had ze dan ook gegeven. Maar daar lag weer een kleine pluizenbol. En weer een lapjeskitten. Ze duwde het naar haar tepel op te drinken. En even legde ze haar hoofd neer en deed haar ogen dicht.

De kleine kit zat in een warme ruimte, zo geweldig warm. Hij zat hier niet alleen, en daar was hij zich maar al te bewust om. Hij zat hier met nog enkele 'schepsels' hij kon ze niet zien, hij kon zichzelf niet zien.. hoe zag hij eruit? Wat wàs hij? Veel vragen en de antwoorden zou hij later wel te weten komen. Plots vernouwde de warme ruimte zich en de kit werd wat bang. Wat gebeurde er? er stak een enorme zuigkracht op en een 'schepsel' naast haar schoof traagjes weg. Nee! dat mocht niet! de kit deed er nog alles aan om 'het ding' terug te halen en schopte zo hard hij kwam. Nee!
na een tijdje kwam er nog een zuigkracht, harder dan de vorige. En tot zijn eigen schrik werd de kit nu zelf traagjes naar een vernauwing gezogen. Blinde paniek, zo kan je het noemen zoals hij zich nu voelde. Doodsbang stribbelde hij tegen.
In één twéé drie werd het kouder en hapte hij verwoed naar adem. Een piepje kon hij daarbij niet onderdrukken. Waarom was het hier koud? Wat Is hier?
De kit werd om de één of andere reden naar een bolletje geduwd. Heu? hij snapte er niets meer van. Even drinkte hij wat. Oh! wat heeerlijk! het was waaaarm!
Grettig dronke hij terwijl ze een ander 'schepsel' naast hem voelde, zijn zusje? of broertje?
Dat kon hij nu nog niet weten, maar dat zal hij wel teweten komen!
De kit probeerde te kijken, maar het lukte niet? Zijn oogjes zaten toe! toe! na al die tijd? toe! Verwoed probeerde hij haar oogjes te openen en de tepel terug te zoeken die hij nu kwijt was geraakt. Het gebeurde zo snel..
In een fractie van een seconde bonkte de kit hard met zijn hoofd tegen de grond en piepte pijnlijk. Zand! stenen! whaa! Zijn oogjes prikten verschrikkelijk! Ze jeukten en leken in brand te staan. Nu zag hij geen zwart meer.. nee.. nu zag hij rood!
Het deed zo'n pijn en de lapjes kitten piepte in paniek terwijl hij zwakjes in zijn oogjes probeerde te wrijven..

--Hij zal nooit meer kunnen zien..zijn ergste nachtmerrie :3 beetje laat miss.
--Dakje Camee! het is inderdaad een Boy Smile

Camee

Words: 224 || Tag: Everyone || Note: ~

Het voelde warm en fijn, de plek waar ze nu was. Het was er donker en rustig. Soms voelde ze hoe iets tegen haar aan duwde, waardoor ze wist dat ze niet alleen was. Dat gaf haar een veilig gevoel, alsof ze beschermd werd door de wezentjes die zich tegen haar opdrongen. Camee was flink gegroeit de laatste tijd en ze voelde zich steeds beter, drukker. Af en toe drukte ze met haar pootjes tegen haar boertjes en zusjes of tegen de zachte wand die hun beschermde van de koude, harde buitenwereld. Maar opeens ging alles anders. De zachte wand drukte hun allemaal tegen elkaar en langzaam werd het steeds kouder, de andere wezentjes waren weg. Het poesje snapte er helemaal niks van, en zodra ze door een flinke kracht opeens een koude klap in haar gezichtjes kreeg, probeerde ze hard te mauwen. Zonder resultaat, er kwam enkel een schelle piep uit. Ze voelde hoe ze opeens heel veel moeite moest doen om adem te halen en haar kleine borstkastje ging dan ook flink op en neer. Haar oogjes waren nog dicht, waardoor de wereld nog steeds donker voor haar was. Maar met haar snorharen en haar lichaam voelde ze de warmte van haar moeder en haar broertje en zusje, waar ze zich dan ook tegenaan nestelde en instinctief een tepeltje voor drinken zocht.

~~Is Gloomy nou een kater of een poes? Want er staat bij profiel 'kater' maar je typt steeds 'ze' xd~~

When I get worried, will you be my soldier?

ty sophia

De grijze Kater paste goed op, dat hij Kasumi geen pijn zou doen. Hij was stil, en wachtte, zo nu en dan bemoedigende zinnetjes zeggend tegen zijn Mate. Bevallingen waren niks voor hem bleek maar weer, alleen maar lastig, maar hij liet het niet merken. Het enige echt actieve wat hij deed was knikken bij de naam Filia, sure, whatever, het kon hem niet echt schelen. Zo keek hij naar de poes van wie hij hield, en naar de kleine vormpjes in het gras, geen van de twee die nu geboren waren sprak hem aan. Maar toen kwam de ander, de derde. Zij sprak hem aan, zij sprak hem echt aan. Meteen sprong hij op en likte haar schoon. "Deze moet Camee heten, Oke?" Vragend, bijna smekend keek de kater Kasumi aan, en ging verder met het warm likken van de kitten, niet eens merkend dat de andere kitten verwoed in zijn oogjes wreef. Maar uiteindelijk ging zijn blik daar ook heen, en met een paar ruwe slagen likte hij wat zand en steentjes eruit, en begeleidde de kitten terug naar de buik van zijn moeder. Waarna hij zich weer naar de kleine grijs witte keerde, ze leek zo op zijn moeder, zo enorm.

~ Camee wordt, aangezien Aimée een Rpg-pauze heeft genomen, het lievelingetje, dan blijft de verhaallijn doorgaan. Als Aimée Aïke nog steeds als lieveling wilt, mag ze gewoon posten en het erin vermelden ~

Een derde kitten werd geboren.. Nog een zusje!
Ondertussen haalde de jonge kater nog steeds een verwoede poot over zijn oogjes. "Deze moet Camee heten, oke?" vroeg zijn vader, maar hijzelf hoorde niets anders dan "Bla bla bla"
hijzelf had nog niet eens een naam!
lichtjes boos en alles maar half begrijpend probeerde hij het pikkende zand uit zijn ogen te krijgen. Oh! ja, wat was hij boos!
"De kit zonder naam" keerde zich om en zocht naar een tepel bij zijn zusje Filia, die ook al een naam had. 'Piep' piepte hij even, aandacht trekkend.
Mischien had zijn vader hem nu eindelijk opgemerkt want hij richte zich nu tot hem. "De kit zonder naam" toverde een klein glimlachje die al even snel weer verdween toen hij een paar ruwe lekken kreeg waardoor hij achteruit werd geduwd en half pijnlijk op zijn gat terechtkwam. Het zand en de steentje waren nu wel gedeeltelijk verdwenen maar de kit liet toch nog een verontwaardig en licht geschrokken piepje horen Zijn vader begeleide hem terug naar de buik van zijn moeder en "de kit zonder naam" volgde gewillig, bang dat hij nog eens zo'n stoot kreeg en omver viel.
Met gebogen hoofdje en staart tussen zijn beentjes zette hij zich vast aan zo'n ding met heerlijke warme melk.
Als iedereen hier buiten in de koude zo was dan was hij toch liever binnen gebleven hoor! waar het warm en knus was!
Maar langzaamaan ontspande de kit zich wat en nestelde hij zich weer warmpjes naast Filia.

De tijd ging als een dolle voorbij. Maar tegelijkertijd heel langzaam. De lapjeskitten was aan het piepen en had vieze oogjes. Wat had die kleine zitten uitspoken? Ze duwde het kleine jongetje naar zich toe en begon zijn oogjes schoon te likken. Kasumi schrok enorm toen ze bloed proefte bij de kater. Voorzichtig duwde ze het kleine bolletje weer naar haar buik. En een scheut kondigde de derde kitten aan. Het piepte schel en ze voelde hoe Bond naar het uitschoot om haar schoon te likken. En ook wat snelle likjes gaf aan de andere lapjeskater."Deze moet Camee heten, Oke?" ze knikte naar de grijze kater. Ze telde de kittens. 3 kleine pluizenbollen bij haar buik. Filia een kleine lapjespoes mooie platte vacht. Toen keek ze naar het katertje en dacht na. Het katertje leek wel te glimmen. Zijn vacht was mooi. Met haar neus tikte ze hem aan en zei:"Welkom op de wereld Gloomy." Het was een beweeglijk mannetje dit, en toen ze zag hoe hij haar tepel pakte glimlachte ze vrolijk. En toen wende ze haar blik naar het grijze poesje, vachtkleur en ogen van Bond. Dit was Camee. Maar het gezicht van Kasumi. Bond had duidelijk zijn lievelingetje gevonden. Maar Kasumi was te moe om erover na te denken. Filia, Gloomy & Camee. Hoeveel nog? Vroeg ze zich af. Het leek of ze beweging voelde in haar buik. Haar hoofd viel neer toen voor de zoveelste keer pijn door haar lijf ging.

-De laatste paar kittens mogen geboren worden.(Aïke & Rubble) En iedereen mag daarna en nu nog reageren.-

Onderwerp: Re: Weird feeling. [Mr. Bond&Kittens]