White, cold... stuff? [Fairfaith]

Ploverkit lag rustig tegen haar moeder, Fairfaith aan. Ze was inmiddels twee manen, en ze was helemaal klaar om alles te onderzoeken! Ze opende haar cyaan kleurige oogjes en keek naar buiten. Wat altijd groen was... was opeens wit! Geschokt stond ze op en keek naar het witte spul. Ze hief één pootje op en raakte het witte spul aan. Ze schoot meteen terug. Brr, koud! Ploverkit sloop weer naar het witte spul en begon eraan te ruiken, geen geur. Raar. Per ongeluk raakte het toen aan met haar neus, waarna ze meteen naar de warme vacht van haar moeder schoot en haar neus erin verborg. Angstig keek ze even naar het witte spul, zou dat er voor altijd blijven liggen, waardoor ze nooit uit deze plek zou komen?

[&Fairfaith, eventueel als broertjes/zusjes zijn gekozen mogen die ook binnen vallen :3]

Pumpkinkit lag te dutten naast haar twee siblings, Ploverkit en Leopardkit. Ze had gevoeld dat het de laatste tijd steeds kouder werd, maar ze had geen zin om uit te zoeken waarom. De oranje kitten wou gewoon in het warme nest liggen, naast haar moeder en siblings. Ze voelde dat een van haar siblings opstond. Een van haar oranje ogen gingen open, waardoor ze zag dat het Ploverkit was die op onderzoek uitging. Ze raakte een of ander wit spul aan met haar neusje, waarna ze terug naar binnen rende en haar neusje in de vacht van hun moeder duwde. Nu deed Pumpkinkit ook haar andere oogje open. "Watte is er?", vroeg ze een beetje bezorgd aan haar zusje.

"Watte is er?" vroeg een van haar zusjes. Ze keek met haar Cyaan kleurige ogen naar Pumpkinkit, "Er is iets kouds en wittigs buiten." piepte ze. "Ik weet niet wat het is, maar... Straks kunnen we hier nooit meer uit!" piepte ze angstig. Ze stond weer op. "Kom dan kijken!" zei ze waarna ze weer richting de uitgang ging. Ze keek weer naar het witte spul, het zag er raar uit. Iets te raar, zelfs voor haar!

"Er is iets kouds en wittigs buiten.", antwoordde haar zusje. "Ik weet niet wat het is, maar... Straks kunnen we hier nooit meer uit!" Zo erg kon het toch ook weer niet zijn? Ploverkit overdreef vast weer, waarschijnlijk was het gewoon een plasje water dat wat glansde in het zonlicht. Toen Pumpkinkit niet opsprong om het witte spul' te gaan bestuderen zei haar zusje tegen haar: "Kom dan kijken!" Met haar ogen rollend stond ze op. Ze wierp een blik op Ploverkit en vroeg: "Wat nou?" Daarna keek ze naar buiten en meteen was ze aan de grond genageld. Het hele camp lag onder met dat witte spul! Enkele warriors ploegden er omzichtig door, proberend aan de campingang te komen. Er moest wel een manier zijn om het weg te halen, niet? Hun moeder zou nooit toestaan dat ze nooit meer buiten konden! Ze rende terug naar waar de poes lag. "Mama! Wat is dat witte spul?", vroeg ze. Haar oogjes keken haar intelligent aan, maar er was ook wat angst.

Haar kittens, Ploverkit, Pumpkinkit en Leopardkit, lagen zachtjes tegen haar warme buik aan. Ze kon ze alle drie voelen ademen, het was een fijn en knus gevoel met hun viertjes samen bij elkaar. Het was besneeuwd buiten, de eerste keer in het leven van haar lieve pleegkittens. Fairfaith was benieuwd hoe ze zouden reageren, en met een liefdevolle blik keek ze naar de kleintjes. De schattige Ploverkit stond op, en ging onderzoekend in de richting van het witte spul. Eerst raakte ze het aan met haar rosse pootje, daarna met haar oranjekleurige neusje. Snel trok ze zich terug en kwam in Fairy's richting. Haar koude neusje duwde ze in de zachte vacht van haar moeder. Het was erg koud, maar daar kon ze wel mee leven. De warmte van het bijzijn van haar kittens was al genoeg voor Fairfaith. 'Watte is er?', vroeg Pumpkinkit die op keek. 'Er is iets kouds en wittigs buiten. Ik weet niet wat het is, maar... Straks kunnen we hier nooit meer uit! Kom dan kijken!', piepte de rosse kitten paniekerig. Plover stond weer op en liep opnieuw in de richting van de koude sneeuw. De gevlekte poes besloot eerst even toe te kijken wat de kittens zouden gaan doen, en daarna wel een verklaring te geven. 'Wat nou?', vroeg Pumpkin terwijl ze naar buiten keek. 'Mama! Wat is dat witte spul?' De jonge kit keek haar aan met een intelligente blik in haar ogen, maar toch toonde ze tekenen van angst. "Het is niks hoor meisjes", miauwde hun moeder geruststellend. "Het is maar sneeuw. Het is bevroren regen, het gaat weer weg wanneer het stopt met vriezen en het weer warmer wordt", verklaarde ze met een glimlach. Ze moest zachtjes lachen door de reacties van haar kits.

Met een luide gaap werd de jonge poes wakker, haar blauwe oogjes keken keken wat nukkig naar buiten. Er was een of ander vage witte zooi uit de lucht geval, wat niet al te warm was. Met een verveelde zucht keek ze naar haar siblings, die zich blijkbaar erg druk maakte om het witte spul. "Watte is er?", klonk er en een zucht verliet haar bek. "Er is iets kouds en wittigs buiten." piepte haar zusje en Leopard grinnikte. "Ik weet niet wat het is, maar... Straks kunnen we hier nooit meer uit!" Dit bracht de jonge poes op een idee. "Mama! Wat is dat witte spul?", miauwde Pumpkinkit en Leopard keek naar haar moeder. "Het is niks hoor meisjes", miauwde Fairfaith geruststellend en Leopard sprong op. "Het is maar sneeuw. Het is bevroren regen, het gaat weer weg wanneer het stopt met vriezen en het weer warmer wordt" De blauwe ogen van Leopard maakte zich groot en ze keek met een geschrokken blik naar haar moeder, al drong het oude idee weer in haar. "Ik durf het aan te-," even kwam ze niet uit haar woorden, aangezien ze nog niet zoveel gehoord had. "Teee raken!" verklaarde ze toen met een dappere uitstraling, wat algauw opgevat kon worden als arrogant. Ze greens en wandelde naar het witte spul, al kon ze niet ontkennen dat ze het eng vond. Voorzichtig stak ze haar poot in het witte spul en gilde geschrokken. "H-het eet me op!" riep ze geschrokken en ze rende terug naar haar warme nest.

You're like a little fairy, inside my head

Fairfaith

Leopardkit deed zich erg dapper voor. Ze sprong op wanneer haar moeder verteld had wat het koude, witte spul was. Met grote, blauwe ogen keek het jonge poesje haar aan. 'Ik durf het aan te-', begon het poesje. Echter kwam ze niet uit haar woorden. Wat was ze schattig! 'Teee raken!', vervolgde haar dappere stem, een tikkeltje arrogant overkomend. Kleine Leopard greens en wandelde moedig op de koude sneeuw af. Fairfaith's ogen volgden de luipaardkleurige kitten constant, ze wilde dit heus niet missen! Voorzichtig ging de poot van de kitten in de richting van het witte spul, maar geschrokken gilde ze: 'H-het eet me op!' Ze leek erg geschrokken, en snel rende ze terug naar het warme nest. "Nee hoor, het eet je helemaal niet op. Kom maar even mee, ik zal jullie laten zien hoe leuk sneeuw kan zijn!", miauwde ze overtuigd. De gevlekte poes stond op en aanmoedigend keek ze haar pleegkittens aan.

Words: 156 Notes: Saw cute <3 Tags: &kittens

"Het is niks hoor meisjes", antwoordde hun moeder geruststellend. Pumpkinkit keek haar zusjes even aan. Wat was het dan? Gelukkig gaf de ros-witte poes al snel antwoord. "Het is maar sneeuw. Het is bevroren regen, het gaat weer weg wanneer het stopt met vriezen en het weer warmer wordt", Wat was dat nou weer? Hoe kon dat in starclan's naam! "Sneeuw?", zei ze vragend, het woord uitproberend om te zien hoe het klonk. "Hoe kan wat nou bevriezen voor het valt?" Ze keek Fairfaith vragend aan, haar blik vol verwarring. Daarna keek ze opzij. Leopardkit, haar zusje, keek ook geschrokken. "Ik durf het aan te-," zei ze, waarna ze even naar het woord moest zoeken. "Teee raken!", vervolgde ze daarna, terwijl ze zich dapper voordeed. Leopardkit zou toch wel voorzichtig zijn? Meteen was Pumpkinkit bezorgd voor haar zusjes. Voorzichtig stak Leopardkit een poot in het witte spul. "H-het eet me op!", riep ze. Meteen schoten de haren van de oranje kitten rechtomhoog en racete ze naar haar zusje. "Alles in orde?", vroeg ze, de bezorgdheid duidelijk hoorbaar in haar stem. "Nee hoor, het eet je helemaal niet op. Kom maar even mee, ik zal jullie laten zien hoe leuk sneeuw kan zijn!", antwoordde hun moeder geruststellend. Haar haren gingen weer liggen, en nieuwsgierig liep ze op haar af. "Hoe kun je nou lol hebben met die koude, witte zooi?", vroeg ze aan haar.

Plover zag hoe Pumpkin aan hun moeder ging vragen wat het was, en dat haar moeder uitlegde dat het sneeuw was. Leopard durfde het aan te raken, en zei dat het haar opat! Haar moeder zei dat het je niet kon opeten en Plover liep ernaar toe. Lol? Met dit koude spul? Opeens kreeg ze een grappig ideetje met dit witte spul. Ze beet even door de kou heen, en pakte het witte spul op. Toen gooide ze het richting Pumpkinkit, in de hoop dat het op het kopje van haar zus belandde. "Dit is leuk!" piepte ze vrolijk, waarna ze ook richting Leopard een hoopje 'sneeuw' gooide.

Opeens belandde er een hoopje van het koude witte spul op haar kopje. Boos draaide ze zich om. Pumpkinkit zag dat Ploverkit ook ene hoopje 'sneeuw' naar haar andere zusje gooide. "Dat is niet grappig!", riep ze kwaad naar Ploverkit. Haar hoofdje was kleddernat, en ijskoud. Ze zat nu ook helemaal onder het witte spul. De oranje kit draaide zich om en liep weer naar haar moeder. "Koud..", piepte ze zielig. Nee, Pumpkinkit hield helemaal niet van dit witte spul!

~Pumpkin heeft geen humor cX
en sorry, beetje kort :3

You're like a little fairy, inside my head

Fairfaith

Wat had Fairfaith toch schattige kittens! Dat was nu wel bewezen door hun eerste ontmoeting met het rare spul, genaamd 'sneeuw'. Ze hadden allemaal een apart en uniek karakter, en ze reageerden dus ook allemaal anders op hun eerste aanraking met de sneeuw. 'Hoe kun je nou lol hebben met die koude, witte zooi?', vroeg Pumpkinkit aan haar gevlekte moeder. Ze opende haar mond om een uitleg te gaan geven, maar Ploverkit kreeg al door hoe het werkte. Ze gooide de sneeuw omhoog en leek te mikken op het hoofdje van haar oranje kleurige zusje. 'Dit is leuk!', piepte de kitten vrolijk. Al snel gooide ze nog wat sneeuw in de richting van de stoere Leopardkit. 'Dat is niet grappig!', riep Pumpkin kwaad. Zielig draaide de kitten zich om en kwam in de richting van Fairfaith gelopen. 'Koud..', klonk haar zielige, piepende stemmetje. "Ach kom nou, Pumpkinkit. Doe niet zo flauw. Het kan erg leuk zijn, maar dan moet je het zelf wel leuk maken!", knipoogde de Queen naar haar kit. Met haar ruwe tong likte ze de koude sneeuw van het hoofdje van de rosse kitten af en duwde haar vervolgens terug in de richting van de sneeuw met haar neus. Daarna zette ze zich voor de kit en schoof met haar snuit wat van het witte spul in Pumpkinkit's richting. "Doe gewoon net zoals Ploverkit doet. Het is erg fijn hoor!" Daarna gooide ze erg voorzichtig wat sneeuw in Plover en Leopard's richting.

Words: 246 Notes: Saw cute <3 Tags: &kittens

"Ach kom nou, Pumpkinkit. Doe niet zo flauw. Het kan erg leuk zijn, maar dan moet je het zelf wel leuk maken!", zei haar moeder. Een beetje beschaamd keek Pumpkinkit naar beneden. Wat als zei er nou niet van hield? Fairfaith likte het koude spul van haar kopje. De wit met rosse poes ging voor Pumpkinkit zitten en schoof wat van het witte spul naar haar. "Doe gewoon net zoals Ploverkit doet. Het is erg fijn hoor!", riep ze enthousiast. Vervuld van afschuw keek ze ernaar. Bah! En dat moest je op anderen gooien? Zodat ze terug zouden gooien? Wat was het nut dan? "Waarom?", piepte ze vragend. Haar ogen stonden verward, met hier en daar een spoortje afschuw naar het witte spul. Ze zag dat haar moeder ook wat in haar zusjes richting gooide. De rosse kit trok een zielige snuit. Als ze er maar niet aan zouden dénken nog eens naar haar te gooien! Onbeweeglijk bleef ze zitten, alsof de sneeuw dan vanzelf weg zou gaan.

Onderwerp: Re: White, cold... stuff? [Fairfaith]