[AG~]

Honeyblossom lag lekker opgekruld in haar mosnest. Ze opende har ogen en stond op. Ze schudde met haar kopje om de slaap eruit te krijgen en geeuwde daarbij. Zodra ze zich uitgerekt had begon de poes de den uit te stappen,al de andere warrior's wetend te ontwijken. Ze knipperde even met haar groen/gelige ogen tegen het licht. Het camp leek nog rustig en de zon leek maar niet door de dikke wolken heen te breken. Een zucht verliet haar keel en lucht wolkjes kwamen mee. De poes merkte nu pas hoe koud het was en zette haar vacht op. 'Brr',mompelde de poes en rilde even. Ze zocht met haar ogen naar de prooistapel die niet bijgevuld leek. Ze stapte richting de uitgang van het camp.

Honeyblossom is als warrior zeer verlegen, en is bang dat er iets verkeerd aan haar is, zoals een bad hair day. Ze is ook bang om mensen aan te spreken, maar als ze het doet, is het meestal een erg gezellig gesprek. Ze heeft ook bijna geen commentaar op anderen, ze vindt haar eigen uiterlijk belangrijker, wat vaak een groot voordeel heeft. Ook zeur ze bijna nooit over een te kort aan voedsel, als ze vindt dat er te weinig prooi op de prooistapel ligt, gaat ze gewoon jagen. Ze vindt het erg gezellig om bij de queens te helpen en een praatje te maken, maar meestal is ze toch bezig in het territorium. In een gevecht is ze heel anders, ze zal een stuk feller zijn en doet er alles om om haar territorium te verdedigen. Tegen haar apprentice is ze niet zeer streng, en wilt zelf een goede band bouwen, alleen als het echt een lastpost is, is ze een Fishface poes, maar om haar zo te krijgen moet je wel heel wat doen. Als je vervelende dingen tegen haar zegt, zal ze gauw de Furball op je hebben. Ze zal zich dan ook niet gauw voor je opofferen, ze zal je alleen helpen als het om leven of dood gaat.

•Fur length: Short
•Fur colour: White
•Markings: A black spot on her forehead.
•Tail length: Long
•Eye colour: Yellow/Green
•Nose colour: Light pink
•Paw colour: Black
•Nail length: Normal
•Tooth length: Longer than average
•Build: thinner than average

Honeyblossom is een dunne poes, met een mooie bouw. Ze heeft een korte, witte vacht, met een klein zwart vlekje op haar hoofd. Ze heeft geel/groene ogen, en een lange staart. Ze heeft een lichtroze neus, en zwarte pootkussentjes. Ze heeft nagels van een gemiddelde lengte en tanden, iets langer dan gemiddeld.

De kitten was als jongste van haar litter geboren, ze was groot en had een zusje. Ze had niet al te veel vrienden, maar wel een aantal hele goede, zoals haar zusje. Ze speelde vaak, maar toen ze net 4 moons was, glipte haar zusje ooit het kamp uit, ookal had Honeykit het verboden. Ze was nooit terug gekomen, en niemand weet waar ze was. Niemand had haar gevonden. Honeykit werd apprentice, kreeg de mentor Lifecry. Maar vol verdriet dat haar zusje er niet bij kon zijn. Ze deed al haar taken, en toen ze zes moons was, kregen haar ouders nog een nestje kittens. Ze had toen geen contact meer met haar ouders, ze dacht dat haar ouders nog een nestje wilde, omdat haar zusje was overleden, en zij niets meer voor hun betekende. Ze deed haar taken goed, maar na de training lag ze meestal gelijk in de apprentice den. Haar moeder was bevallen van een stel gezonde kittens, maar Honeypaw wilde niets weten. Maar drie moons later gingen haar ouders, en siblings eens het kamp uit, en het bleek dat ze waren vermoord door BloodClanners. Honeypaws hart werd toch wel verscheurd, en ze werd nog minder actief, buiten de apprenticetaken om. Na een paar lange manen was ze aardig herstelt van haar geestelijke wonden, maar ze was nog steeds zeer dun. Uiteindelijk was ze weer zichzelf, maar door de dingen die in haar apprenticetijd waren gebeurt, ging ze steeds opnieuw met zichzelf in de knoop zitten. Na een paar extra moons training wegens haar slechte inzet, wat haar mentor begreep, kreeg ze haar Warriornaam, Honeyblossom. Haar mentor beweerde dat ze die naam kreeg omdat ze vroeger als kitten zo lekker ruikte, en de naam blossom omdat ze heel wat had doorstaan, en toch herstelde, met wat karakter aanpassingen. Haar eerste warrior manen waren rustig, en naarmate ze ouder werd, werd ze weer iets normaler, en ze zat minder met zichzelf in de knoop.