There's nothing that can stop me now

Het shockende lichaam van Strawberry maakte haar ongerust. Toch werd ze ietwat rustig van de eentonige beweging. "Alles is voor niks geweest..." Bracht ze uit, haar stem vervormd door het verdriet een de emoties. "N-nu zal alles instorten.. N-nu hij terug is.." Haar oogleden omsloten haar blauwe ogen en tranen gleden langs haar kaken. Snowdrop legde geruststellend haar kop op die van Strawberry, dat deed ze ook bij de kits als die van stuur waren. "Shhhh," fluisterde ze zachtjes. "Het zal goed komen," murmelde ze zachtjes, haar stem krachtig van nieuwe energie die ze had gevonden. Ze stelde zichzelf voor dat Strawberry een kit was, dan leek alles veel vlotter te gaan. Het troosten leek minder stroef en het voelde ook beter aan. Maar ze wist dat ze in de toekomst anders zou moeten handelen. "Rustig maar," murmelde ze zachtjes. "We zullen hier een oplossing voor vinden," ookal wist ze niet waarvoor.

Het was alsof een ijzige klauw zich om haar hart gesloten had, klaar om deze kloppend en al eruit te rukken en haar voor dood achter te laten. Ze voelde zich leeg, gebroken. "Shhhh," fluisterde Snowdrop zachtjes in haar oren. "Het zal goed komen." Nee, het ging helemaal niet goed komen. Alles was over nu. Einde van het spel en hij had gewonnen... Haar kits zouden vanaf nu met de nek aangekeken worden en zijzelf ook. De clan zou weer in chaos vervallen, zoals dat was toen Timefall de clan verried. Ze voelde zich steeds benauwder en benauwder worden, terwijl de stem van Snowdrop haar nog steeds toefluisterde. "Rustig maar," murmelde ze zachtjes. "We zullen hier een oplossing voor vinden," merkte deze op. Het werd haar te veel, de paniek werd haar te veel. In een flits vlogen Strawberry's ogen omhoog naar Snowdrop. "Je mag aan niemand vertellen wat je gehoord hebt," smeekte ze de poes ineens uit het niets, "aan niemand!.."

Toen ze opeens zag hoe de ogen van Strawberry de hare ontmoette, verstijfde ze even. Had ze iets gedaan. Instinctief vlogen ook haar ogen op, meer van angst van wat de kattin ging doen dan iets anders. "Je mag aan niemand vertellen wat je gehoord hebt," De mond van de grijswitte kattin werd droog. Vuur danste in haar keel, het leek wel alsof ze in dagen niet had gedronken. Maar ze had wel degelijk nog water in haar lichaam. Het was gewoon de angst, de pijn die ze zou voelen. Er zou pijn zijn, dat wist ze gewoon... "Aan niemand!.." Snowdrop's ogen schoten even van Strawberry naar de plek waar Twirlfang was verdwenen en ze slikte even koortsachtig. Moest ze liegen of de waarheid zeggen? En moest dat tegen de clan of tegen Strawberry? Wat moest ze doen? Ze kon niet zomaar zwijgen over wat ze had gezien, maar ze kon ook niet nog meer verdriet en pijn bij Straw aanbrengen... Langzaam sloot ze haar ogen en dacht ze even na. Ze woog de verschillen af en bleef even in de stilte van het woud haar zitten, haar gedachten waren al luid genoeg. Toen hoorde ze een stem en ze besefte eigenlijk maar half dat het de hare was. Ze had een droge, schorre stem verwacht, maar deze stem was sterk en vastberaden. "Oké," zei ze. Langzaam opende ze haar ogen en keek ze naar de zwart-witte kattin. "Ik beloof het." Diep vanbinnen twijfelde ze nog over haar besluit. Had ze wel het goede gekozen? Voor het moment wel... Nu kon het haar weinig schelen wat die kat kwam doen hier... Maar aan de andere kant zou er waarschijnlijk iets gebeuren en wat zou ze dan moeten doen?

Onderwerp: Re: There's nothing that can stop me now