Islands in the stream.. [Verhaallijn][Paradisekit, Dawnbreak]

robb stark

ISLANDKIT
Islands in the stream
That is what we are

De kleine kitten bungelde uit de bek van haar moeder. Naast haar bungelde haar zusje, Paradisekit. Zo kwamen ze uit de nursery. De andere kittens keken hen piepend aan, enkele queens stonden voor de nursery te kijken. De hele Riverclan stopte met wat ze bezig waren en gaapte hen aan. Vanochtend was Stormstar naar hun moeder gekomen, waarna ze de rest van de dag nors was. De kleine grijze kitten had geen idee wat er aan de hand was, ze wist enkel dat ze veel liever in de gezellige nursery was. Ze stonden aan de ingang van het camp. Streamdance draaide zich om en beet even in hun nekvel. Daarna liep ze, kop en staart trots opgeheven, het camp uit. Ze waadde door het water en kwam aan de overkant aan. Tussen het riet bleef ze staan en liet ze hen vallen. "Dit is allemaal jullie schuld!", siste ze, waarna ze een redelijk harde stomp gaf tegen Islandkit. De grijze kit piepte geschrokken, maar Streamdance liep al weg. Ze liet de twee kleine kittens achter.

::Words:: 175 ::Tags:: Dawnbreak, Paradisekit ::Notes:: Ben niet zo goed in beginposts maken xD

Vol angst piepte het jonkie. Ze wierp een blik op haar vriendjes die haar na keken. Haar moeder stapte het kamp met haar en haar zusje uit. Aan de ingang van het kamp legde hun moeder hen op de grond en beet in hun nek. De kitten piepte van pijn en angst en bloed welde op,op haar vachtje. "Dit is allemaal jullie schuld!" had hun moeder gesist. Het liefst was ze naar haar toe gerend en had troostend haar vachtje tegen haar aangeduwd. Hun moeder gaf Islandkit een stomp. Het grijzen kitten piepte geschrokken en Paradisekit piepte zachtjes en bang. Hun moeder dook het water in en kwam aan de andere kant eruit waarna ze weer hetzelfde siste. "Mama!"Piepte Paradisekit bang. Ze stond op en rende naar de oever. Ze keek het water in en piepte bang. "Mama! Ik wil mee!"Piepte Paradisekit nog eens. Ze duwde haar pootje het water in en dan haar andere pootje. Ze hield zich klaar om in het angstige donkere en zo diepe water te duikelen. "Mama ik wil met je mee!"Piepte ze weer. Even leek hun moeder verdrietig te worden maar al snel kreeg ze de boze uitdrukking weer waarna ze in het riet verdween. Geschrokken van haar actie viel Paradisekit het water in,bang spartelde de kitten terwijl het water om haar heen spetste en de stroom dreigde haar mee te nemen. "Help me!"Piepte ze,even haar moeder helemaal vergeten.

Ze had een lange nacht achter de rug in de nursery. Een poes was bevallen van een groot nestje kittens en ze waren al bang dat ze het niet alle zouden overleven. Daarom was ze niet van hun zijde geweken totdat ze allemaal geboren en buiten gevaar waren. Die actie had haar avond en nacht goed gevuld en nu lag ze eindelijk wat te rusten. Het was te licht om nog in een echte slaap te komen maar nu ze eenmaal lag had ze het gevoel dat ze nooit mee zou kunnen opstaan. Er was ook een hectiek geweest over een poes die verbannen werd maar het leek op niks meer dan een gerucht verzonnen door wat klets katten. Haar hoofd was nog druk en ze sloot haar ogen kort. Dawnbreak had geen slaap gevat toen ze iemand aan hoorde lopen. Met haar oren vriendelijk naar voren keek ze op. Het was een kater die haar blik vriendelijk beantwoorde. 'Ik hoop dat ik niet stoor maar ik heb nieuws.' Een nieuw interesse ontwaakte en ze ging rechtop zitten. 'En dat is?' Haar stem klonk zoals gewoonlijk zacht, maar zeker niet verlegen, eerder opgewekt. 'Je kent die poes Streamdance toch nog wel?' Ze maakte een bevestigend geluidje. 'Die is de clan uitgezet, een romance met iemand van buitenaf.' De kater keek wat meeleven, hij wist dat zij geholpen had met de bevalling en er al wat mee optrok. Ze dacht echter niet aan de poes, maar aan haar kittens. 'Waar zijn de kittens? Islandkit en Paradisekit?' De bezorgdheid was uit haar stem te halen. 'Ik zou het niet weten, maar ze is net vertrokken.' Haar heldere ogen werden even groot toen ze opsprong en naar de ingang sprintte. Ze zag nog net het gestalte van Streamdance verdwijnen. Licht verslagen keek ze de poes na, de kleine kittens waren haar niet opgevallen tussen het riet. Pas toen ze een noodroep van Paradisekit hoorde reageerde ze. Zonder na te denken sprong ze het koele water in. Het duurde even voordat de kou haar binnen vacht bereikt had maar toen het gebeurde keek ze er niet meer van op. Ze was zoals de meeste Riverclan katten het water gewent. Op een zachte maar sterke manier pakte ze de druipende kitten uit het water en klom aan de oever waar haar zus zich bevond. Daar zette ze de kitten weer neer en begon haar droog te likken. Nu pas drong de werklijkheid tot haar door, deze kleintjes waren nu alleen, door hun moeder verlaten.
{kader is in de maak xD}

robb stark

ISLANDKIT
Islands in the stream
That is what we are

Paradisekit sprong recht en liep achter hun moeder aan. De angst gierde in haar kleine lijfje. Paradisekit ging toch ook niet weg? Of.. Of wel? Opeens werd de stilte doorsneden door een luide plons, gevolgd door een hulpkreet. "Help! Help!" Opeens klonk er nog een plons. Een andere queen, genaamd Dawnbreak, was in het water gesprongen om Paradisekit te redden. Onhandig spartelend probeerde de kleine grijze kitten recht te krabbelen, wat uitdraaide op een mislukking. De poes tilde haar zus op en zette haar op de oever, naast Islandkit, en begon haar droog te likken. Opnieuw probeerde de kitten recht te krabbelen, nu mét succes. Ze liep naar de queen toe en piepte: "Waar is mama?"

::Words:: 116 ::Tags:: Dawnbreak, Paradisekit ::Notes:: Sorry van de ietwat late reactie :3 (kerstinkopen doen hé ^^)

Met regelmatige likken bleef ze de doorweekte kitten drogen. Zelf werd ze er ook rustig van en drongen de gebeurtenissen tot haar door. Wat moest ze doen? Haar gedachten waren rommelig van onbegrip. Hoe kon Streamdance nou haar kittens achterlaten? Zeker zulke lieve als Islandkit en Paradisekit. Wat ging er nu met hun gebeuren, wat moest er van hun worden als ze geen moeder hadden? Toen ze een piepend stemmetje hoorde veegde ze al die vragen weg en keek ze met al haa aandacht naar de kleine grijze kitten die tegen haar sprak 'Waar is mama?" Het antwoord kwam vanzelf, alsof ze die altijd al gehad had. 'Mama die heeft het nu druk, ze moet nadenken, heel lang.' Haar helder blauwe ogen keken kalm. 'Het zal een tijd duren voordat mama terug komt, een hele tijd.' Misschien wel nooit, voegde ze in gedachten toe. 'Maar maak je geen zorgen...' Ze wou eigenlijk toevoegen dat er wel iemand was die voor hun wou zorgen, maar was dat wel zo? Zou er een poes zijn die de twee verstoten kittens op wou nemen in haar hart? Misschien... Misschien kon zijzelf wel voor ze zorgen, in ieder geval totdat iemand voor hun wou zorgen. Zelf vond ze het niet erg maar kon ze de kittens geven wat ze nodig hadden, was ze wel goed genoeg? Het was waarschijnlijk niet voor niks dat StarClan haar geen kleintjes had gegeven met haar partner. De gedachten dat het misschien aan hem had gelegen kwam niet in de poes op. Ze besloot haar zin af te maken 'Totdat ze terug komt zorg ik wel voor jullie...' Haar stem was nauwelijks hoorbaar, de katten die zich bij de ingang hadden gevoegd zouden er niks van verstaan. Misschien de kittens zelf ook niet. Maar het maakte niet uit, het was meer voor zichzelf. Om haar gedachten en willen te bevestigen. Nu pakte ze kleine Islandkit ook op en beschermde haar tegen de kou. Ze zette haar naast haar zuster en gaf een paar likken om haar op te warmen. Zo jong hoorde ze niet eens buiten te komen.

robb stark

ISLANDKIT
Islands in the stream
That is what we are

Zielig zat de kleine grijze kitten in het riet. Haar zusje was gered, gelukkig, maar wat nu? Hun moeder was weg... "Mama die heeft het nu druk, ze moet nadenken, heel lang.", zei de queen die nu Paradisekit aan het drooglikken was. Haar helder blauwe ogen keken kalm en geruststellend. "Het zal een tijd duren voordat mama terug komt, een hele tijd." Haar ogen werden wijd van angst. mama kwam toch wel terug? Ja toch? "Maar maak je geen zorgen..." Haar kalmerende woorden hielpen een beetje, maar toch was de kleine Islandkit niet helemaal gerustgesteld. Toen bleef het een tidje stil, terwijl de grijze kitten rondkeek naar de katten die hun nu wel erg duidelijk aanstaarden. "Totdat ze terug komt zorg ik wel voor jullie..." Het was amper hoorbaar, maar net luid genoeg om het te kunnen verstaan. De queen pakte haar op en zette Islandkit naast haar zus, Paradisekit. Ze kreeg een paar liefdevolle likken en even voelde Islandkit geen angst meer. Alles zou wel goedkomen. Toch?

::Words:: 168 ::Tags:: Dawnbreak, Paradisekit ::Notes:: /

Paradisekit begon te rillen."Mama,ik heb het koud"Piepte ze,onbewust zei ze mama en had het dan ook niet door. Haar grijs,witte vachtje rilde."G-gaan we terug?"Piepte ze bibberend. Ze duwde haar hoofdje tegen haar zusje aan en gaf haar een likje over haar oortje.

Haar zusje likte eens over haar oortje, alsof ze Islandkit wou troosten. Paradisekit bibberde vreselijk. De grijze kit ging dicht tegen haar aanliggen. Ze was bang, bang dat het nooit meer goed ging komen, bang dat ze hun moeder voor altijd kwijt waren. "Mama!", piepte ze. De angst was duidelijk te horen in haar stem, net als de twijfel. Ze waren kittens, die onbezorgd moesten kunnen spelen, zonder zich over dat soort dingen zorgen te hoeven maken.

~Nu nog een post van Dawnbreak, en dan denk ik dat dit topic afgesloten kan worden? @Paradise: je ziet maar wat je met 'er doet, maar ik zou ze nog niet meteen apprentice maken. Natuurlijk mag het wel hé Xd
@Dawn; nog een topicje met Island en Dawn?
Ik zou Island in 'er apprenticetijd ook eens haar vader, Kirito, laten ontmoeten, maar dat word dan besproken met Denise. Jullie kunnen dan ook zien of jullie inspringen in dat topic of niet c:

Ze schrok licht bij het woord mama. Toch werd ze al gevuld met een gevoel van troost en warmte, alsof dit toch geen complete waanzin was. Ze maakte een troostend geluidje en duwde de kitten wat naar voren 'Ja, kom we gaan terug' Haar gevlekte kop richtte zich nu op Islandkit, het arme kleintje was begrijpelijk bang. Maar ze kon niks doen om haar te troosten. "Mama!" piepte de grijze kitten eens. Kon ze maar wat doen voor ze. 'Rustig maar' was het enige wat ze in zich had. Beiden kittens gaf ze een troostende lik waarna ze ze een licht duwtje gaf in de richting van de ingang van het kamp. Ze werd wat nagekeken, sommige zelfs vragend. 'Ik zorg voor ze, ik verhuis naar de nurcery, dat is het beste voor ze' Het was geen vraag of sugestie, enkel een bevestiging. Ze zou Islandkit en Paradisekit een normaal leven geven, nou ja, zover ze kon.

[Topic klaar neem ik aan. En Islandkit, kan jij het topic maken ^^ Dawn zal bij die meeting als een bezorgde moeder tegen Kirito optreden xD]