{Rouwtopic} Way too young..

"Mama?" De kitten schoot overeind toen hij de bekende warme vacht van zijn moeder niet meer voelde en gaf elk van zijn siblings een por, maar de ongeduldige Marrowkit had geen zin om te wachten op een reactie. De witte kitten sprong overeind en trippelde de Den uit, al snel ving hij de geur van bloed op en richtte hij zijn blik op de kampingang. Daar verscheen zijn moeder. Was er iets met haar gebeurd?! Een angstige piep ontsnapte uit zijn mond en hij zag uiteindelijk tot zijn opluchting dat ze iemand met haar meedroeg. Een Apprentice, zo te zien, maar.. waarom gebruikte die zijn poten niet. "Mama moet die luie Apprentice niet zo dragen!" Piepte hij verontwaardigd en deed een pas naar voren, maar Strawberry begon met spreken. "Oakpaw.. Oakpaw is aangevallen door een bloodclan kat.." Zijn ogen werden groot van angst en hij krabbelde voorzichtig naar zijn moeder toe. "Mama..?" Piepte hij zachtjes toen hij de schouders van zijn moeder wat zag bewegen. "Heb jij niets mama..?" Piepte hij voorzichtig en begroef zijn snuitje in haar vacht.

De ijzige geur van bloed had zijn interesse gewekt. Lostpath rekte zich uit en schudde zijn pluizige rode vacht uit. Zijn lichtgroene ogen stonden iets wat wazig, maar hij wist zijn hoofd helder te krijgen voordat hij uit de den stapte. Daar in het midden zag hij een oude bekende van hem staan; Strawberry. Bij haar de oorsprong van de bloedgeur, de jonge apprentice Oakpaw. Een trieste blik verscheen in zijn ogen terwijl hij naar het kleine groepje katten liep. Naast hem hoorde hij Battleclaw roepen; "Mouse-dung! Wat is dit?!" Fel draaide de kleine warrior zich om en richtte zich op de kater. "Battleclaw," miauwde hij de kater tot bedaren. "Kalm aan. Je hoeft je niet zo op te winden. Oakpaw is vermoord door een bloodclan kat, dat is er," miauwde hij daarna, kalmer. Hij liep naar Strawberry toe en keek dr aan. "Gaat het een beetje?" vroeg hij daarna zachtjes, zodat niemand hem kon horen.

Adderpaw legde zijn gevangen houtduif neer op de prooistapel en met een voldane zucht stapte hij er van weg. Het was saai in het kamp. Er gebeurde geen reet en zijn mentor was op jacht met een stel andere katten. Wat hem alleen en verveeld over liet. Zijn smaragdgroene ogen sloten zich en hij onderdrukte een geeuw. Misschien kon hij Raindance wel gaan opzoeken en lastig gaan vallen. Hij mocht haar niet bepaald en dat wilde hij uit alles laten blijken al was hij er zeker van dat ze het al wist. Hij opende zijn ogen en spitste zijn oren toen de geur van bloed zijn neusgaten bereikte. Hij draaide zich om en zag Strawberry het kamp binnen komen- met een cypers, bebloed bundeltje in zijn bek. Vrees trof Adderpaw toen hij het bundeltje zag, en het was op dit moment dat hij nog niet kon zien dat het Oakpaw was. Hij keek toe hoe katten op Strawberry en de leerling afkwamen en zwijgzaam kwam hij naderbij, macaber geïntrigeerd door de dood. Het was pas toen hij zich tussen twee katten door had gewurmd iemand de naam 'Oakpaw' liet vallen en zijn hart naar zijn klauwen zonk. Hij hapte verschrikt naar adem en voelde zich plotseling heel ligt. "Oakpaw..?" Zijn stem klonk schor en zwak, niet zoals zijn gebruikelijke, zelfverzekerde arrogantie. "Oakpaw?" Pruttelde hij nogmaals alsof hij bevestiging wilde dat hij niets meer terug ging zeggen. Op trillende poten wankelde hij naar zijn broer toe en voelde hij bittere pijn door zijn hart steken. "Nee .." Gromde hij en hij keek naar de katten om hem heen met een blik alsof één van hen de moordenaar was. Toen ging zijn blik weer naar Oakpaw en slikte hij moeizaam. Hij hoorde om zich heen allemaal conclusies maar die deden er niet toe. Hij wilde de kat vinden die Oakpaw vermoord had .. en hém vermoorden. "Wíe heeft dit gedaan!?" Zei hij vol ingehouden woede terwijl hij ombeurten naar de katten om hem heen keek. Zijn ogen waren donker van haat.

Mood: Wraakgierig, bedroeft || Tag: Kingslayer!

Hij had er niet lang over gedaan om al het bloed van zijn pels te krijgen. De meeste hoeveelheid zat namelijk op zijn klauwen, gezien deze ook de finale klap hadden uitgevoerd. Misschien werd het eens tijd dat hij terugkeerde naar het kamp, om te zien of Strawberry zich echt hield aan haar woorden. Wat hij zou doen als de Clan van zijn daden afwist, viel nog te bezien. Hem gevangen nemen konden ze maar proberen, hij zou ze met plezier één voor één zijn klauwen toewerpen. Hij gromde eventjes toen de laatste tekens van moord uit zijn vacht verdwenen. Zo, klaar om te gaan. Met snelle pootstappen rende hij richting Thunderclan kamp.
Eenmaal bij de kamp ingang aangekomen rook hij de zenuwgeur al. Strawberry moest er al zijn. Een hele prestatie, ze was dubbel zo klein en had toch in zulke korte tijd een dood lichaam naar hier weten te slepen. Twirlfang haalde nog een laatste keer even diep adem en liep nadien zo normaal als hij kon door de doorntunnel heen. Enkele blikken werden op hem geworpen, maar er zat geen ene vijandelijke tussen. Nieuwsgierig keek hij naar het gestalte van de poes, welke Oakpaw voor haar had liggen. Een gespeelde blik van medelijden vonkte op in zijn ogen. "We zullen hem missen, hij was vast een uitstekende krijger geworden." Miauwde hij met een zware stem terwijl hij zijn oren naar voren spitste.

Lostpath's groene ogen keken op toen hij merkte dat er nog een apprentice bij kwam. Eentje die hij herkende als Adderpaw, de broer van Oakpaw. En hij had gelijk, geziene de reactie van de jonge kater. Hij had de apprentice tegen willen houden, maar de reactie van Strawberry toen Twirlfang erbij kwam deed hem tegenhouden. Hij keek van zijn vriendin van de tabby kater en probeerde te pijlen wat er aan de hand was tussen die twee, maar hij kon er geen wijs uitkomen. Ondertussen had Strawberry haar kittens terug naar de nursery gevraagd en hij wilde haar net eventjes apart nemen, toen Battleclaw er weer tussendoor kwam. "Waarom? Waarom ook al die tijd die sorry's? Wat is er aan de hand?" Lostpath stapte voor de snowshoe poes en keek de zwart/witte kater recht aan. De rode kater was misschien klein voor een warrior, hij kon zichzelf goed staande houden. "Waag het, waag het om Strawberry ook maar met een neushaar aan te raken en ik vermeng het wit van je vacht met je eigen bloed," bies hij hem toe. "Er is hier niets aan de hand, geen enkele Thunderclan kat heeft dit op zijn geweten. Een bloodclan kat heeft de apprentice vermoord en Strawberry vond het lichaam als eerste. Ze is in shock, zie dat dan. Of ben je zo blind dat je alleen maar verraad ziet, Battleclaw?" snauwde hij de oudere kater daarna toe. Hij blies nog een keer naar hem, waarna hij beschermend zijn pluizige staart om de schouder van Strawberry lag.

Twirlfang trok zijn wenkbrauwen op toen hij zag hoe chaotisch het kamp wel niet geworden was. En toen hij Lostpath naar een of andere krijger hoorde blazen keek hij alleen nog maar verbaasder. "Lostpath, bedreigen hoeft ook weer niet. Battleclaw is vast gewoon geschokt. En het is best normaal om te denken dat het verraad is, als we alle gebeurtenissen van afgelopen manen nog eens verlopen." Miauwde hij koeltjes naar de kater terwijl hij hem aankeek met kille ogen, zonder enige emotie. Door te zeggen dat het waarschijnlijk verraad was zouden ze hem hopelijk niet verdenken. Iedereen zou wel denken dat als het werkelijk verraad was, diegene zelf niet zou zeggen dat het dat ook misschien was, maar juist aan de zijlijn zou staan. Hij krulde zijn staart om zijn lichaam en wierp nadien nog een blik op het dode lichaam van Oakpaw, waarna hij zich een weg richting de krijgers den baande. Duidelijk makende dat hij geen zin had in een verdere discussie.

"Lostpath, bedreigen hoeft ook weer niet. Battleclaw is vast gewoon geschokt. En het is best normaal om te denken dat het verraad is, als we alle gebeurtenissen van afgelopen manen nog eens verlopen." Lostpath's ogen vernauwde zich toen Twirlfang tegen hem sprak. Die kater, hij wist nog steeds niet wat hij van hem moest denken. Maar van goed vertrouwen leek hij hem niet...
Naast hem leek Strawberry het niet meer te trekken. Hij draaide zich om en ging fatsoenlijk naast haar staan. "Laat het gaan, we praten zo wel eventjes," miauwde hij haar zachtjes toe. Daarna draaide hij zich weer naar de rest van de katten. "Hier is verder niets meer te zien. Ik neem aan dat jullie zelf wel een fatsoenlijk afscheid kunnen maken voor Oakpaw, dat heeft 'ie wel verdiend," miauwde hij de katten toe, terwijl hij een poging deed om Strawberry van het gezelschap weg te leiden.

Ook al hoorde hij veel om zich heen leek het hem niet echt door te dringen. Niet begrijpend keek Adderpaw weer naar zijn broer, zijn hoofd zoemde boos als een nest dodelijke wespen. Als hij de dader ooit vond .. dan zou hij hem uit elkaar rijten. Dat beloof ik, Oaky. Ik zal hem krijgen.. Zwoer hij en hij duwde zijn neus tegen die van Oakpaw aan. In een flits draaide hij zich om toen hij Battleclaw wat onguurs hoorde spugen naar Strawberry. Lostpath leek er als een havik boven op te duiken toen hij praktisch voor Strawberry sprong. Adderpaw zijn groene ogen gingen ook naar Strawberry en een stilte viel terwijl hij alle katten maar hun gang liet gaan. Inderdaad .. waarom? ‘Hier is verder niets meer te zien. Ik neem aan dat jullie zelf wel een fatsoenlijk afscheid kunnen maken voor Oakpaw, dat heeft 'ie wel verdiend’ Bromde Lostpath en Adderpaw voelde een stroom opluchting door zijn lijfje heengaan. Hij zakte door zijn poten neer en krulde zich beschermend om het lijk van zijn broer. Hij duwde zijn neus in zijn kraag, die ziekelijk bebloed was en liet hem daar rusten. Met betraande ogen keek Adderpaw vuil op naar Strawberry. Waarom had ze niets gedaan? Ze had vast toegekeken .. te bang om ook maar te helpen! Toen sloot hij maar zijn ogen en liet hij een treurige zucht ontsnappen. Niets deed er meer toe. Alleen zijn haat.

Mood: Wraakgierig, bedroeft || Tag: Kingslayer!