It isn't easy, with two apprentices! [Raspberrypaw & Stonepaw]

Vandaag zou Hiddendance voor de eerste keer op training gaan met zijn twee Apprentices. Hij was wel wat gestrest, want hij wist niet helemaal zeker of het zou klikken tussen Raspberrypaw en Stonepaw. De kater hoopte wel dat Stone zich nog wat herinnerde van een van hun vorige trainingen, waarin hij hem een aantal versiertrucs had geleerd. Ach, het kwam vast wel goed. Hij moest zich momenteel bezig houden met andere dingen, want er waren een aantal problemen tussen hem en Heronwing. Hij vond maar geen manier om die koppige poes voor zich te winnen.. Met zijn hoofd laag hangend slenterde hij in de richting van de uitgang van de Warriors Den. Hidden zou vandaag zijn Apprentices voor prooi laten zorgen, dus liep hij gewoon de open plek over naar de uitgang van het camp. De kater ging die twee kleintjes eens op de proef stellen, eens kijken wat ze nog allemaal herinnerden van hun vorige trainingen. Ze mochten pas terug komen als ze beide 2 prooien hadden, dan kon hij ondertussen wat ontspannen. Ja, zo zou de training er gaan uitzien! Ah, daar kwamen zijn Apprentices al aan. "Zijn jullie klaar, jongens?", begroette hij hen uitdagend. Eerst gaf hij een knipoogje naar Raspberrypaw, en Stonepaw kreeg een vriendelijke knik van zijn mentor. Hiddendance ging even zitten, zodat ze eerst de training zouden kunnen overlopen. "Raspberrypaw, dit is Stonepaw. Stonepaw, dit is Raspberrypaw. Jullie zullen het vast goed kunnen vinden samen! Stonepaw, Raspberry heeft wel al een hele voorsprong want zij heeft al meer trainingen gehad omdat ze ouder is dan jij. Neem dus maar een voorbeeld aan deze knappe poes, je kan vast veel van haar leren!", miauwde hij, zijn oudste Apprentice complimenterend. Hij plooide zijn pluizige staart over zijn voorpoten, want het zou nog wel eventjes kunnen duren voordat ze weg gingen.

+ Raspberrypaw & Stonepaw**

De jonge Stonepaw leek zijn best te moeten doen om geen gemene opmerking te maken, maar dat deed hij aardig! Raspberrypaw had een eerder verlegen blik op haar gelaat, maar dat was de kater wel gewent van haar. Zijn twee Apprentices verschilden toch wel wat, maar dat kon altijd nog positief uitpakken! Het grijze katertje keek opzij en zei: 'Hai.' Het was maar een simpele begroeting, zeker in vergelijking met die van het poesje. 'Hallo, Stonepaw .. ik hoop dat het leuk trainen word, samen met jou, en Hiddendance.' Raspberry keek Hidden aan met een vrolijk lachje. 'Bedankt, Hiddendance, maar zo goed ben ik niet hoor', miauwde ze onbescheiden. "Oh nee?", antwoordde de kater met één wenkbrauw opgetrokken. Hij glimlachte geamuseerd naar het rosse poesje, maar kwam tot het besef dat hij ook Stonepaw aandacht moest geven. Waarom kon die kleine kitten nu geen andere mentor toegewezen krijgen? Ach, het zou samen vast veel leuker zijn dan enkel de twee katers. "Je zal vast je mannetje moeten weten te staan, Raspberry! Zo met twee katers, als ik en Stonepaw", klonk de stem van Hiddendance uitdagend. Het was maar klein, maar op de één of andere manier complimenteerde hij het grijze ShadowClan katertje met deze woorden. Het kon voor Stone misschien heel anders overkomen, maar hij bedoelde het goed. Met een warme glimlach keek hij kort in de richting van zijn mannelijke Apprentice. "Oké, we zullen de training even overlopen. Jullie zullen wel ongeveer weten hoe jullie moeten jagen, toch?" Hij wachtte de reactie van de Apprentices even af. "Dat zal wel moeten, want vandaag gaan jullie jagen, voor mij. We gaan samen naar de Burnt Sycamore, en daar splitsen we. Jullie moeten binnen het ShadowClan gebied blijven, als ik ruik dat jullie over de grenzen zijn geweest hangt daar een grote straf aan vast, en geen lachertje!", verzekerde hij hen. Hij moest ze toch een béétje afschrikken, anders zouden ze geen respect meer voor hem tonen. "Je komt pas terug als jullie twee prooien hebben. Voor zonhoog moeten hier dus vier dode dieren voor mijn poten liggen, anders krijgen jullie wel wat huiswerk van me tegen de volgende training", waarschuwde de kater. Nu liet hij het praten over aan de Apprentices, en er zou vast wel iemand vragen wat hij zou gaan doen. Daar moest hij nog even over nadenken. Hij zou hen waarschijnlijk stiekem volgen en inspecteren, maar dat kon hij beter niet zeggen en als verrassing houden... Hiddendance zou gewoon vertellen dat hij zelf ook was gaan jagen, dat leek hem het beste idee. Hij stond rustig op en keek met een strenge blik naar de rosse poes en de grijze kater. "Zijn er nog vragen?", vroeg hij, klaar om het camp uit te lopen.

"Je zal vast je mannetje moeten weten te staan, Raspberry! Zo met twee katers, als ik en Stonepaw" raspberrypaw keek hem grijnzend aan. "Ik zal wel mezelf blijven, want met drie katers zou het toch maar erg worden." knipoogde ze. Hiddendance ging verder.  "Oké, we zullen de training even overlopen. Jullie zullen wel ongeveer weten hoe jullie moeten jagen, toch?" Hij wachtte even, en vervolgde. "Dat zal wel moeten, want vandaag gaan jullie jagen, voor mij. We gaan samen naar de Burnt Sycamore, en daar splitsen we. Jullie moeten binnen het ShadowClan gebied blijven, als ik ruik dat jullie over de grenzen zijn geweest hangt daar een grote straf aan vast, en geen lachertje!", "Best logisch .." dacht Raspberry, maar bedacht dat ze zich daar niet erg mee geliefd ging maken, met zo een reactie. "Je komt pas terug als jullie twee prooien hebben. Voor zonhoog moeten hier dus vier dode dieren voor mijn poten liggen, anders krijgen jullie wel wat huiswerk van me tegen de volgende training", Raspberrypaw knikte, en keek snel richting Stonepaw. "Zijn er nog vragen?" vroeg Hiddendance, nadat hij was opgestaan. "Ja, het kan niets zijn .. Maar is er wel kans dat we ieder vier prooien vangen .. Het is Leafbare .." raspberry betwijfelde haar uitleg, dus herhaalde ze zichzelf duidelijker. "Ik bedoel, maakt het veel uit in welke toestand de prooi verkeerd?" Nu ze de vraag had gesteld, voelde ze zich beter op haar gemak.

De Apprentices leken erg enthousiast te reageren op zijn vooruitzicht op hun training, en dat maakte hem nu al een trotse mentor. Ze zouden het vast geweldig gaan doen! 'Ik zal wel mezelf blijven, want met drie katers zou het toch maar erg worden', miauwde de rosse tabby - gevlekte poes met, gevolgd door een korte knipoog. Stonepaw leek vrij aardig te doen, nu Raspberry erbij was, maar hij gedroeg zich ook wel anders met dit vrouwelijke gezelschap. Waarschijnlijk zou hij in de loop van de dag nog wel eens uitvliegen tegen een van zijn Apprentices, het zou een uitzondering zijn als dat niet zou gebeuren met dat grijze katertje in zijn buurt, maar dat probeerde hij zo lang mogelijk uit te stellen. Wanneer de kater klaar was met zijn uitleg, leken er toch nog een aantal vragen te zijn van de twee jonge ShadowClanners. Eerst begon Raspberrypaw: 'Ja, het kan niets zijn .. Maar is er wel kans dat we ieder vier prooien vangen .. Het is Leafbare ..' Hiddendance begreep niet zo goed wat ze bedoelde en wilde net zijn mond gaan openen om te vragen om het anders uit te leggen, maar de Apprentice leek zelf al te beseffen dat ze niet duidelijk geweest was, en herhaalde haar vraag op een andere manier. De kater hief zijn hoofd wat scheef en keek geconcentreerd naar het poesje om de vraag beter te kunnen verstaan. 'Ik bedoel, maakt het veel uit in welke toestand de prooi verkeerd?', vroeg ze. In een soort van slow-motion hief hij zijn kop op en knikte kort. Hij begreep het al. Hidden wilde net gaan antwoorden wanneer zijn andere Apprentice een andere vraag klaar had. 'En wat als we Rogue's of indringers tegen komen? Of vossen en dassen? Of komen die niet voor in leafbare?', vroeg hij. "Dat zijn goede vragen, van jullie allebei", begon hij om zijn leerlingen een klein complimentje voor te schotelen. Hij richtte zijn blik op Stonepaw terwijl hij zijn woorden uitsprak en knikte. Hij wilde niet dat het katertje het gevoel zou krijgen dat zijn mentor hem benadeelde omdat ze hetzelfde geslacht hadden, ook al deed hij dat stiekem wel. "Ik wil eerst even terug komen op jou vraag, Raspberrypaw. Zolang je de prooi zelf gevangen en gedood hebt, is het in orde voor mij. Het moeten wel geen schrale baby muisjes zijn, maar Leaf-Bare is een moeilijk seizoen voor alle levende wezens. Jullie hebben dus geluk, want ik ga niet al te kritisch zijn op wàt jullie vangen", verklaarde Hiddendance. "Dan jou vraag, Stonepaw. Als je een vijandige geur ruikt, ga je METEEN terug naar het kamp. Je verwittigd dan maar een stel warriors, die vertellen het nieuws dan wel door aan Shrewstar. Ik zal ook wel altijd in de buurt blijven, aangezien ik ook wat ga jagen voor de Clan. Elke keer als je een prooi hebt gevangen, kom je terug naar de Burnt Sycamore, begrepen?", miauwde hij op een vragende toon. Nu zouden ze alles wel moeten begrijpen, toch? Hij draaide zijn kop in de richting van de kampingang en zwaaide met zijn staart in die richting. Het was een teken voor de Apprentices dat ze het kamp nu wel konden verlaten. "Jullie leiden mij naar Burnt Sycamore. Ik blijf een eindje achter jullie, zodat jullie meteen wat kunnen kletsen en elkaar leren kennen. Zorg voor teamwork, jullie bepalen de weg samen." Hidden was klaar om te vertrekken, en hopelijk zijn Apprentices ook.

"Dat zijn goede vragen, van jullie allebei", zei Hiddendance. "Ik wil eerst even terug komen op jou vraag, Raspberrypaw. Zolang je de prooi zelf gevangen en gedood hebt, is het in orde voor mij. Het moeten wel geen schrale baby muisjes zijn, maar Leaf-Bare is een moeilijk seizoen voor alle levende wezens. Jullie hebben dus geluk, want ik ga niet al te kritisch zijn op wàt jullie vangen" Raspberrypaw knikte, en was opgelucht dat ze niet uren moest gaan zoeken voor een geschikte prooi. ALhoewel, zoeken moest ze zowieso. "Dan jou vraag, Stonepaw. Als je een vijandige geur ruikt, ga je METEEN terug naar het kamp. Je verwittigd dan maar een stel warriors, die vertellen het nieuws dan wel door aan Shrewstar. Ik zal ook wel altijd in de buurt blijven, aangezien ik ook wat ga jagen voor de Clan. Elke keer als je een prooi hebt gevangen, kom je terug naar de Burnt Sycamore, begrepen?", Raspberrypaw knikte opnieuw, en overliep even wat ze dus allemaal moesten doen. "Jullie leiden mij naar Burnt Sycamore. Ik blijf een eindje achter jullie, zodat jullie meteen wat kunnen kletsen en elkaar leren kennen. Zorg voor teamwork, jullie bepalen de weg samen." Raspberrypaw kreeg even een vleug van paniek, toen ze besefte dat ze niet helemaal wist waar Burnt Sycamore lag. Maar ze wist het ongeveer, en als Stonepaw het ongeveer wist, dan zou het wel lukken, toch? De rosse poes stond op, liep richting Stonepaw en wierp een blik op Hiddendance. "Oké. Ik begrijp het alles."

Raspberrypaw leek even wat paniekerig te worden, maar dat kon ook gewoon aan de kater liggen. Stonepaw had er echter geen problemen mee. 'Oké. Ik begrijp het alles', miauwde het poesje. 'Ik ook', antwoordde het grijze katertje. Hiddendance knikte naar de twee Apprentices. 'Oké, we gaan', nam Stone initiatief. Hij liep een paar vossenlengtes verder en ging door de uitgang. Daar gingen ze dan. "Jullie leiden mij, toch?", vroeg hij nog even voor nog een laatste bevestiging. Hij kroop voorzichtig de ingang door naar het ShadowClan territory. Met een trotse glimlach achtervolgde hij zijn twee leerlingen van op een klein afstandje. Tijdens de toch dacht hij na over zijn lievelingspoes genaamd Heronwing, hij miste haar best wel. Ach, het maakte niet veel uit, hij zou haar maar snel genoeg terug zien!

OOC; Sorry voor korte flutpost. Ik moest net weg... x$

"Maakt niet uit." zei Stonepaw, een Raspberrypaw haalde opgelucht adem. Het kon alleen haar weer overkomen, uitglijden op een plas. "Gaan we weer verder?" vroeg de kater, en ze knikte. Ze begon weer te wandelen, en liep verder. De lucht was nog steds koud, en de wind sneed door haar vacht. "Oke. We gaan verder." beantwoorde ze ijn vraag. De rosse Apprentice keek om naar haar Mentor, en liep door. Haar groene ogen speurden de grond af, en ze wierp een snelle blij op Stonepaw. "Rechts of links nu ?" vroeg ze hem.


OOC; sorry, ik heb de laatste tijd heel weinig inspiratie ):