Nevermind...

Zuchtend liep Shysong terug door de ingang van camp. Ze was uitgeput van het jagen vandaag. De jacht had niet zo veel opgebracht, maar dat maakte haar nu even niets uit. Ze keek wat in het rond en liet haar vangst neervallen op de prooistapel. Zelf koos ze een muis uit, en zocht een leuk plekje uit waar ze het kon oppeuzelen. Ze zag een mysterieuze kater liggen, aan de overkant van de open plek, waar ze voorzichtig op afstapte. Ze ging een paar vossenlengtes verder op haar zij liggen en begon aan haar muis te knauwen. Hij smaakte nog erg vers, dus hij was vast nog maar pas gedood en op de stapel gedropt. Subtiel gaf Shy een klein knikje in de richting van de zwarte kater.

+Nevermind

Er verscheen een vriendelijke blik in de cyaan blauwe ogen van de kater wanneer hij wat dichter bij Shy ging zitten en de grote eend meesleurde. 'Ik denk niet dat ik jouw al eerder heb ontmoet', sprak de zwarte kat. Ze knikte wat schuin en hielt haar rechter schouder op. "Ik euh... denk het niet nee", antwoordde Shysong wat aan de verlegen kant. Ze had haar prooi tussen haar voorpoten liggen en legde haar lange staart er over. Voorzichtig trok ze nog wat vacht van de muis af en kauwde er zachtjes op. Ze wist echt niet wat ze moest zeggen, en was eigenlijk ook niet meteen van plan om een gesprek met deze kater te starten...

OOC; Sorry, weinig inspiratie x$

De kater trok met zijn scherpe tanden wat vlees van de borstkas van zijn prooi en begon het te malen. Hij likte zijn lippen af en keek Shysong opnieuw aan. Opeens besefte ze dat ze zich nog niet had voorgesteld aan deze kater, die ze nog niet eerder had ontmoet, dus kon hij haar naam ook niet weten... "Euh.. Mijn naam is trouwens Shysong", stelde ze zichzelf aan de kater voor. De zwarte kat leek wat nerveus, en plots vroeg hij haar: 'Als je wil dat ik weg ga, doe ik dat ook.' Hij vond haar vast niet interessant genoeg.. Met neergeslagen blik van schaamte probeerde ze hem over te halen om toch nog even te blijven, anders was ze hier zo alleen... "Maar... Blijf toch nog even? Of.. Of ga je liever weg?" Haar stem klonk lichtjes teleurgesteld; een gentlemen was deze kat toch niet echt..

De kater begon zichzelf al snel in verdediging te trekken: 'Het spijt me, ik dacht gewoon dat je geen gezelschap wilde.' Natuurlijk wilde ze dat wel?! Waarom was ze anders op hem afgewandeld, gewoon voor de lol en om haarzelf wat uit te putten? Dat zou toch niemand doen, toch? 'Ik ben Nevermind, aangenaam', stelde de kater zichzelf voor. Nevermind... dat was een best aparte naam, merkte de poes op. Ze vond het niet lelijk, net mooi, maar het had wat speciaals, op een eerder rare manier. Shy probeerde die rare gedachtes te vergeten en gaf een knikje als antwoord. 'En wat heb jij gedaan vandaag?', vroeg Never, waarschijnlijk om een gesprek op gang te zetten. Waarom vroeg iedereen dat steeds aan haar? Was het om het er nog maar eens in te drammen dat ze zo'n saai leven had? Het was vast een complot waarin ze hadden afgesproken dat iedereen die haar tegenkwam moest vragen wat ze gedaan had, die dag! Het was best wel slim, want zelf zou Shysong nooit op zo'n plannetje komen. Ze besloot het gewoon te negeren en een doodnormaal antwoord te geven: "Ik ben gaan jagen, zoals elke dag. Heb jij iets speciaals gedaan, dan?", vroeg ze, lichtjes geërgerd aan de steeds terugkomende vraag.

OOC; Awh, Shy... Why are you so... so... Oké, ik vind het juiste woord even niet xD

'Nee. Het leven kan toch saai zijn', sprak de kater zachtjes. Never keek terug naar de wand en begon weer van de eend te eten. Shysong volgde zijn voorbeeld op en richtte haar aandacht weer even op de half opgegeten muis. De ShadowClan kater leek haar te begrijpen, het leven was echt saai voor katten zoals zij, besefte de poes. 'Shysong?', klonk Nevermind's stem plots, waarop Shy reageerde door haar hoofd met en ruk weer op te tillen. De kater keek haar schuin aan, en als antwoord gaf ze hem een klein knikje. 'Heb je geen apprentice? Ik hoorde je naam op de ceremonie, klopt dat?', stelde hij zijn vraag. Hij keek haar strak aan met een neutrale uitdrukking op zijn gelaat. Shysong's gezicht trok lichtjes weg. Haar Apprentice, Whitepaw, ze was helemaal vergeten om met haar aan de trainingen te beginnen. "Euh, ja, ja. Klopt, klopt! Inderdaad!", miauwde Shy een tikkeltje verward, maar zeer overtuigd. Ze toonde een niet al te vrolijke blik op haar gezicht. "Heb jij een Apprentice?", vroeg ze om het toch maar niet over haar trainingen met White te gaan hebben, die nog niet hadden plaatsgevonden. Ze schaamde zich rot dat ze er nog geen aandacht aan het besteed...

Nevermind knikte. 'Smokepaw, een erg leergierig en enthousiast katje.' Hij had zijn prooi aan de kant gelegd, en maakte nu even tijd om het bloed van zijn poten af te likken. Even later liet hij zijn poot weer zakken, en keek terug naar Shysong. 'Misschien kunnen we ze eens samen uit trainen nemen', stelde hij voor terwijl Never zachtjes lachte. 'Dat zullen ze vast fijn vinden', miauwde hij. Shysong knikte terwijl ze haar hoofd een tikkeltje scheef hielt. De zwarte kater zette zijn poot neer en vervolgde al snel: 'Als je het natuurlijk goed vind.' Shy knikte opgewonden. "Lijkt me leuk! Hoe oud is.. Smokepaw? Het was Smokepaw, toch?", vroeg de poes even voor de zekerheid. "Whitepaw is namelijk al 11 moons, dus dan zou Smoke nog wel wat van haar kunnen leren, niet waar?", zei ze, trots mauwend over haar al heel wat gevorderde leerling. Ze begon zelfs al een beetje arrogant over te komen... Dat was eigenlijk echt niets voor een poes als zij.. Zij met de naam Shysong...