So white as a lion in the snow[Open for hulp]

Cinderpaw. slenterde door het Camp. De laatste tijd was er niks te beleven en had ze Everstar zoveel mogelijk ontwijkt. Echter zat ze ook de hele tijd aan één iemand te denken,namelijk Witelion. Ze wist dat het dom was omdat de kater elke poes weer dumpte. Haar crush op de kater had ze al vaak weten te verbergen. Ze duwden Whitelion uit haar gedachten en zocht de prooihoop op. Haar maag knorde en ze had reuze honger dus pakte ze een jonge duif van de stapel,nu prooi schaars was had de vogel ook niet zo mollig als in leaf-bare. Ze stapte terug naar het apprentice den en ging voor de den rustig haar duif opeten. Zodra ze klaar was waste ze zichzelf en stond op. Ze liep rustig rond zonder op te letten en botste daarbij tegen een warrior. Ze keek op en zach Whitelion. "Sorry Whitelion,ik lette niet op. Het is ook zo saai hier!"verontschuldigde de grijze poes zicht beleefd tegen de warrior.

&Whitelion

Ijdel liep de witte, knappe kater over de open plek, recht richting de prooistapel. Hij had vandaag gejaagd, succesvol zoals altijd, maar door de prooischaarste niet zo succesvol als gewoonlijk. Leafbare was net aangebroken, wat wilde zeggen dat het snel zou gaan sneeuwen. Dan was hij op het beste, met zijn sneeuwwitte vacht. Whitelion liep voorbij de apprentices den met zijn muisje dat hij voor zichzelf had gehouden, richting de warriorsden. Sinds kort mocht hij daar slapen! Opeens botste er een grijze apprentice tegen zijn mooie lichaam. Blazend draaide de witte kater zich om, niemand had het recht om hem zo te generen! Hij zag de grijze poes die zo lomp was geweest om tegen hem op te botsen. het leek bijna alsof ze bloosde toen ze zich verontschuldigde: "Sorru Whitelion, ik lette niet op. Het is ook zo saai hier!" Hij bekeek haar fronsend, maar herkende haar niet. Waarom zou hij zich überhaupt ophouden met die nietige apprentices? Ze waren nét iets beter dan zijn waardeloze zusje, Snowbird. Die was nog voordat ze een dag buiten het camp was geweest al tot elder benoemd, omdat ze zo nodig blind moest zijn. "Tuurlijk.", zei Whitelion sarcastisch en met zijn ogen rollend. Daarna draaide hij zich om en maakte hij aanstalten om weg te wandelen.

~Niet zo goed, sorry, maark voel me niet geweldig ~,~

De apprentice keek de kater aan. "Tuurlijk.",zei de kater sarcastisch en rolde met zijn ogen. Ze snoof even. 'Wat heb je toch in hemelsnaam tegen me? Wat doe ik toch verkeerd?',siste ze. Ze had al dagen slecht geslapen en het al moeilijk gehad maar dat de kater waar ze een crush op had zo reageerden was de laatste druppel. Haar haren stonden recht overeind en haar ogen boos.

~Flut,ik weet het,zelf ben ik er ook niet bij. Je bent dus niet de eenigste.~

"Wat heb je toch in hemelsnaam tegen me? Wat doe ik toch verkeerd?", siste de poes hem achterna. Langzaam draaide Whitelion zich om, zijn gezicht uitgestreken als altijd. Langzaam ging er 1 wenkbrauw omhoog, alsof hij een ongelovig gezicht trok. Wat hij dus eigenlijk ook deed."Heb ik iets tegen je?", vroeg hij, zo onschuldig als altijd. Dit vond hij leuk, iemand psychisch òf lichamelijk pijn te laten lijden. Zijn mondhoekjes gingen een beetje omhoog, als een bijna onzichtbare grimas.

~Sheetje nodig? K verveel me Xd

"Heb ik iets tegen je?", ze zag dat hij ongelovig keek en die woorden maakte haar nog bozer,ze wist gewoon dat de kater niet deugde! Haar blik strak en vol woede keek ze naar de witte kater voor haar. 'Misschien wel',antwoordde ze boos. Ze trok haar nagels in en uit en keek hem boos aan.

~Doe wat je niet laen kunt XD ik ga al de sheets in een spoiler zetten XD,hij is flut(mijn postje XD)~

"Misschien wel", antwoordde de grijze apprentice. Ze trok haar nagels uit en keek hem erg boos aan. Uitdagend keek de witte kater terug. "Zou je dat zo erg vinden, dat een warrior iets tegen je heeft? Ik bedoel, ik ben wel de beste, slimste en mooiste kater uit de omgeving, maar toch.", kaatste hij terug. Whitelion ging zitten en likte eens aan een poot. Zijn scherpe nagels glinsterden in het zonlicht, zodat je goed kon zien hoe scherp ze waren. Ook zijn tanden waren duidelijk zichtbaar in het heldere zonlicht. In een gevecht zou hij haar met gemak aankunnen. Hij zou haar met huid en haar opvreten, die apprentice die het waagde hem uit te dagen! Dat was ook af te lezen uit zijn twee verschillende ogen, een blauw en een groen. Ze stonden zo gemeen als alleen iemand die niet bang was voor geweld kon kijken.

"Zou je dat zo erg vinden, dat een warrior iets tegen je heeft? Ik bedoel, ik ben wel de beste, slimste en mooiste kater uit de omgeving, maar toch.",ze snoof minachtend. 'Jij de beste mooiste en slimste? Laat me niet lachen! Je bent zo dom als een slomme muis! En de mooiste ben je ook niet! Er zijn veel mooiere katten in de buurt! En laat staan dat je beter bent! Een kitten die dood is is zelfs beter in alles dan jouw!',spuugde de poes naar de kater. Ze trok haar nagels in en uit.

-Flut XD-

Whitelion

Minachtend snoof de jonge apprentice. Jij de beste mooiste en slimste? Laat me niet lachen! Je bent zo dom als een slomme muis! En de mooiste ben je ook niet! Er zijn veel mooiere katten in de buurt! En laat staan dat je beter bent! Een kitten die dood is is zelfs beter in alles dan jouw!, spuugde ze hem toe. De witte kater rolde met zijn ogen, maar wist dat dit ene gevaarlijke discussie was om in het camp te doen. Vooral omdat hij niet zeker wist of hij zich zou kunnen beheersen. Whitelion zocht naar de naam van de apprentice, want het maakt altijd veel meer indruk als je ze aanspreekt. Vooral omdat hij hier in haar ogen de grens zag van verliefdheid en haat.. Iets met paw vanachter, en dat met grijs te maken had, waarschijnlijk. Greypaw? Gravelpaw? Smokepaw? Nee, Cinderpaw, dat was het! "Kom, Cinderpaw. Ik wil je iets laten zien.", zei hij tegen haar, haar eerdere woorden negerend. Bijna zonder op antwoord te wachten draaide de kater zich om en liep hij statig richting de campuitgang. Hij zou haar naar het thunderpath brengen.. Hij kon Cinderpaw er daar opduwen, of eventueel eerst verwonden of bewusteloos slaan.. Ht zou kunnen lijken op een ongeluk, niemand zou hem iets verwijten. Of het überhaupt durven.

"Kom, Cinderpaw. Ik wil je iets laten zien."Minachtend snoof ze maar liep toch achter de kat aan. De koude wind streek la,gs haar grijze vacht die ze opgezet had en ze versnelde haar pas om naast de kater te lopen. 'Waar breng je me naar toe?',vroeg de apprentice aan de warrior. Kennelijk de ruzie even vergeten. Een rilling liep over haar rug en haar maag verkrampte. Haar instinct werd heel alert alsof er gevaar dreeg. Niet bewust van welk gevaar er op haar wachtte trippelde de apprentice mee. Het thunderpath geur kwam stilaan dichter...

Whitelion

"Waar breng je me naartoe?", vroeg de grijze poes, die hem blijkbaar toch gevolgd was. Langzaam kwamen ze dichter bij het Thunderpath. "Een héél mooi plaatsje.", anntwoordde hij na een tijdje. "Maar je moet me beloven dat je niet zult kijken!" Hij glimlachte zogenaamd speels naar haar. "Ik zal zorgen dat je niet tegen de eerste de beste boom knalt." Nu glimlachte hij zijn scherpe snijtanden bloot. Dat moest er vast gevaarlijk uitzien. Pootje voor pootje kwam het Thunderpath dichterbij. Hij hield zijn schouder tegen die van haar, zodat Whitelion de grijze poes wat kon "leiden" door het bos. Uiteindelijk kwamen ze dan toch aan bij het Thunderpath. Op een open plekje bleef de kater staan naast Cinderpaw. "We zijn er..", fluisterde hij in haar oor.

~In de volgende post zal hij beginnen Xd Hoe erg mogen de verwondingen gaan?

"Een héél mooi plaatsje.", anntwoordde hij na een tijdje. "Maar je moet me beloven dat je niet zult kijken!" Ze knikte vrolijk "Ik zal zorgen dat je niet tegen de eerste de beste boom knalt." Ze keek even vragend naar de kater. Ze voelde de sterke schouder tegen de haren zodra ze haar ogen had dicht gedaan.. Uiteindelijk kwamen ze dan toch aan bij het Thunderpath. Op een open plekje bleef de kater staan naast de grijze poes "We zijn er..", fluisterde de kater in haar oor. De scherpe stank van het Thunderpath kwam in haar neus en verschrikt opende ze ogen. Angstig stapte ze wat achteruit. 'Wat doen we hier!',spuugde ze vol woede en angst,haar haren opgezet.

~Één van haar achterpoten zal verminkt worden(gebroken en verdraaid,ze zal ook vechten voor haar leven.)Dus de verwondingen zullen erg zijn XD

Whitelion

"Wat doen we hier?", spuugde de poes vol angst, en woede. Nu hield Whitelion zich niet meer in. Zijn glimlach werd sadistisch en zijn ogen stonden kil en berekenend. Hij zette zich af op zijn sterke achterpoten en belandde recht op haar. De arme poes moest bijna wel verpleeterd zijn onder zijn gewicht. Woest begon hij haar te krabben, op elk plaatsje dat hij kon bereiken: Haar ogen, zachte onderbuik,... Hij probeerde zijn tanden in haar staart en poten te zetten met alle kracht die hij in zich had. Maar Whitelion was niet van plan om dit snel gedaan te laten zijn, nee eerst nog een tijdje spelen...

~Oké ^^

Een zwaar gewict lande op haar rug na de sadistische lach. Ze voelde pijn,overal waar de kater haar krabde. Ze gilde van woede en rolde op haar zij en zette haar tanden in zijn poot en ging met haar nagels over zijn ogen en daarna zijn neus. Oh Nightshade! Had ik maar nooit ruzie met je gehad dan had ik veel meer technieken gehad om te vechten! dacht ze,ze had op haar eerste training al ruzie gehad met haar mentor. Nieuwe kracht van woede en pijn stroomde door haar aders. Ze zou niet falen! En ze zou de clan vertellen dat Whitelion meer op Tigerclaw leek dan op een loyale krijger!

Whitelion

Cinderpaw vocht terug. Ze probeerde te krabben aan zijn ogen, maar miste net. Daardoor liep hij echter wel een kras op vlak naast zijn rechteroog. De witte kater voelde een scherpe steek in zijn poot. Woedend draaide hij zich om. Hij zou dat kreng léren! Nog woester dan ervoor krabde hij op elk mogelijk plaatsjes waar hij haar kon bereiken. Hij beet in haar poten, staart, krabde in haar ogen en neus. De witte kater sloeg met zijn poot op haar kopje, in de hoop haar buitenwesten te krijgen. hij sleepte de grijze poes over de grond, tussen de doornen die haar vacht zouden moeten openhalen. Ja, soms kon hij nogal creatief zijn! Hij lachte ziekelijk toen hij even stopte om zijn werk te bekijken. Haar huid lag bijna overal open, prachtig! Daarna stortte hij zich weer op haar...

Ze voelde een klap op haar kop en had het gevoel dat ze bewusteloos ging vallen maar ze gaf niet op en weerstond de drang. Ze werd over de grond,tussen de dorens gesleept. De meeste weten te ontwijken maar er prikten er wel in haar vacht. Er lag plukken van haar haar maar gelukkig zag je niet echt de plekken waar het vandaan kwam en dat luchtte haar op. Ze voelde de wonden prikken en een van haar ogen deden ook zeer. Uit een wonde op haar neus sijpelde bloed op de grond. Ze schudde haar kopje heen en weer en bloed vloog in het rond,net toen ze dacht dat het voorbij was viel de witte kater haar weer aan. Ze had twee keuzes, 1:naar de ShadowClan over het Thunderpath rennen en proberen hulp te vragen Of 2:naar het kleine eik die door een bliksemslag was getroffen en daar verstoppen,ook al was de berm daar heel smal dat ze zelfs op het Thunderpath zou moeten.

Whitelion

Allebei zaten ze onder het bloed. De witte kater probeerde haar aan stukken te scheuren. Een warme vloeistof vulde zijn mond toen hij hard in haar achterpoot beet. Bloed.. Zijn ogen stonden krankzinnig toen hij in de hare keek. "Tot ziens, Cinderpaw!", riep hij, gevolgd door een krankzinnige, kwaadaardige lach. Whitelion zette zijn tanden in haar poot, tilde haar op met een simpele zwaai van zijn sterke snuit en smeet haar een eindje weg. Dit herhaalde hij enkele keren, tot hij het echt wel beu was. Met zijn scherpe tanden beet hij in haar staart, om haar zo, ondersteboven op te pakken. Vlak voor er een monster aankwam, smeet hij Cinderpaw op het Thunderpad. Het monster reed gewoon door, alsof het niet doorhad wat er onder zijn sterke poten vermalen werd. Maar een eindje verder stopte het toch! Er kwam een tweebeen uit zijn buik, die schreeuwend en luid gebarend naar hem toe kwam lopen. Cinderpaw lag bebloed op het Thunderpath. Na nog een laatste blik op haar geworpen te hebben, rende hij terug, richting het kleine meertje. Daar kon hij zich afspoelen voor hij terug naar het camp ging.

~Moet hij "hulp" gaan halen of maak je zelf een topic aan waarin ze gevonden word?

Sisent en krijsend van woede had ze steeds volgehouden. "Tot ziens, Cinderpaw!",zei hij met een kwaadardige lach. Een rilling liep over haar ruggengraat heen. Toen ze de scherpe tanden van de witte kater die ook bebloed was voelde krijste ze van pijn en woede. De kater tilde haar op en zwaaide haar in het rond waar ze ergens tegen de grond knalde,de kater herhaalde het tot hij het beu was. Daarna pakte de kater haar staart vast en de apprentice begon te spartelen. Een monster kwam eraan en ze voelde hoe ze in de lucht gelanceerd werd en op het Thunderpath neer kwam. Een van haar achterpoten had ze uitgestoken om de val te breken,nu lag die poot in een slechte hoek en pijn gierde door haar grijze bebloede lijfje heen. Het monster kwam dichterbij en reed over haar,de grote zwarte dingen die naast de buik zat(wielen) reden net een paar pootlengtes naast haar. Vaag had ze nog gezien hoe het monster stopte,een twoleg uitstapte en een ander wenkte. Ze had de witte kater die ze erger dan Tigerclaw vond zien weggaan,haar achtergelaten voor dood. Ze hoorde nog hoe een twoleg over haar boog en een ander wat riep. Haar ogen begonnen wazig te zien en viel uiteindelijk dicht...

Laat 'Onschuldige' Whitelion maar hulp gaan halen XD

Whitelion

De witte kater had het smerige, rode bloed uit zijn witte vacht gewassen. nu was die smetteloos, hoewel er nog steeds de geur van Cinderpaw op zat. Maar dat was niet zo erg, daarvoor kon hij nog wel iets bedenken. Hij rende naar het camp. Eenmaal hij door de ingang was, stond hij stil. Iets trager liep hij dan nar het midden van het camp. Hijgend probeerde hij iets te zeggen, ervoor zorgend dat het er realistisch uitzag. "Kom! Ik heb hulp nodig! Cinderpaw.. Ik heb Cinderpaw gevonden op het thunderpath! ik denk dat ze overeden is door een monster.. Kom, misschien kunnen we haar nog redden!", riep hij, zogenaamd bezorgd en in paniek. Hijgend beef hij wachten op enkele katten die zich aanmeldden om haar te gaan halen..

~Er mogen nu enkele windclan katten joinen, eventueel ook die gewoon in het camp blijven maar zijn boodschap horen ^^'. Zowel apprentices als warriors.