Who's there?

Met een langzame tred, struinde de jonge warrior langs de beek gelegen in het ShadowClan territorium. Peinzend staarde ze voor zich uit, terwijl ze met hetzelfde gelijkmatige tempo verder liep. Nog steeds was er amper iets van haar geheugen teruggekeerd, tot haar grote ergernis. Maar misschien was het beter zo, zonder dat ze wist hoe haar verleden eruit zag. Immers kon het natuurlijk ook zo zijn dat haar leven voor het ongeluk al rot was geweest. Niet dat het nu wel zo prettig was.

De rosse kattin, met witte vlekken in haar vacht, had een aantal moons geleden een ongeluk gehad. Alleen de pijn was haar bijgebleven, voor de rest wist ze niets meer van haar verleden. Behalve haar naam; Fierceshot. Het feit dat ze zo in het duister tastte rond haar verleden, had haar karakter veranderd. De warrior was ontzettend nors en niet echt een geweldig goed gezelschap, ze was gesloten en had geen flauw idee hoe ze om moest gaan met de gevoelens van andere katten. Dus was haar oplossing simpel, of ze zou ze negeren of tegen ze uitvallen. Meestal werkte dat wel om andere katten af te stoten. Hoewel dit leven zo wel eenzaam was, zonder vrienden.

Fierce was de struiken ingelopen, misschien zou ze nog iets aan prooi tegenkomen. Tot ze de nabijheid van een andere kat opmerkte, eentje uit de eigen Clan. Die geur kende ze onderhand wel goed genoeg, ze kwam de struiken uit en zag daar een voor haar onbekende kattin. Hoewel ze wel de ShadowClan geur droeg. Hpmf, misschien moest ze eens haar best doen om het gezelschap van een kat niet af te stoten. Voor zover dat zou lukken. 'Ey,' miauwde ze, met een - voor haar doen - vriendelijke glimlach op haar gelaat geplakt. Niet dat die glimlach erg overtuigend was, maar het ging om het idee toch?

"Hallo." Klonk de korte begroeting terug van haar mede Clankat, blijkbaar iemand die net zo min zin had in het communiceren met anderen als zijzelf. Voor de aan geheugenverlies lijdende kattin kon antwoorden, voegde een tweede stem zich bij het gesprek. "Hallo!" Dit maal was het wel een opgewekte stem. "Hoe is het ermee?" Fierce haalde onverschillig haar schouders op. In de eerste instantie wilde ze niets zeggen. Doe niet zo stom, zo maak je nooit vrienden muizenbrein, klonk een verwijtende stem ergens in haar hoofd. Met tegenzin gaf de warrior toch maar antwoord. 'Kan wel beter..' Een zucht rolde over haar lippen. 'Hoe heten jullie? Als ik het al heb geweten, ben ik het vergeten.' Sprak ze twijfelend. 'Geheugenverlies,' voegde ze er kortaf aan toe. Bah.. dit hele communicatie gedoe was niets voor haar.

"Mijn naam is Arcticnight. Jij moet Fierceshot zijn, toch?" Klonk het response van de snowshoe poes. Arcticnight.. Hmm.. Die naam kwam haar ergens wel bekend voor, hoewel ze hem waarschijnlijk niet had kunnen plaatsen zonder de kattin in levende lijve te zien. Toch was het een teken van vooruitgang, dat de naam haar in elk geval bekend voorkwam. "En met mij gaat het prima," voegde de kattin eraan toe. 'Jup, ik ben Fierceshot.' Knikte ze. 'Beter bekend als die debiel met het geheugenverlies,' voegde ze er droogjes aan toe.

"Dat valt nog te bezien," sprak de poes, doelend op het feit dat de rosse warrior zichzelf net een debiel genoemd had. Okay, dat was misschien ook niet al te subtiel geweest. Maar dat was ook niet verrassend van haar kant, door het feit dat zijzelf zo ongemakkelijk was in het communiceren, was ze ook niet al te subtiel. "We kunnen van de situatie gebruik maken en een jachtpatrouille vormen?" Fierceshot knikte, blij dat ze nu in ieder geval niet meer zoveel hoefde te spreken. 'Prima, dan doen we tenminste nog wat nuttigs.'