This moment ♡

<sub>Op een hoog tempo rende hij terug naar het kamp. De patrouille was wat uitgelopen en ondertussen was de zon al aan het ondergaan. Dat merkte hij aan de rode gloed die zich als een zacht contrast over het hele gebied heen legde. Zijn lange pluizige staart trok hij mee en na enkele minuten gelopen te hebben arriveerde hij eindelijk bij het kamp. Als hij zich niet haastte sliepen de kits al, en dan kon hij ze niet meer gedag zeggen. Snel trippelde de langharige kater richting de prooistapel en neusde hij er wat in rond tot hij uiteindelijk de sappigste muis eruit viste. Hierna trippelde hij haastig richting de nursery. Voorzichtig stak de brede kater zijn kop door de smalle ingang en zochten zijn cyaan blauwe ogen de gestaltes waarvan hij kon zeggen dat het zijn familie was. En algauw vond hij ze. Shrewstar viel om de een of de andere reden op. Hij wist niet waarom, maar hij zou haar zelfs herkennen tussen duizend andere zwart witte katten. Telkens als hij haar zag voelde hij iets warms vanbinnen. Alsof een kriebelend vuur hem steeds opnieuw aantrof. "Hey." Snorde hij zachtjes tegen de poes waarna hij de muis voor haar neerlegde. Hierna wendde hij zich tot de kittens en keek hij ze vrolijk aan. "Wat zijn jullie gegroeid. Jullie zien er nu al uit als sterke warriors." Greens hij plezierig.

{Shrew + de kits c:}</sub>

Lui kwam er een gaap uit haar mond en ze gaf haar kittens nog een paar likken. Bijna bedtijd voor de kleine pluisjes. Haar groene ogen gingen door de Nursery en plots verscheen daar een tabby, door de ingang. "Hey." Snorde de kater en hij legde een muisje voor haar neer, waarschijnlijk zelf gevangen. "Ik had wel groter van je verwacht." Grijnsde ze en porde hem met haar pootje. "Er is iemand voor jullie," Snorde ze tegen haar kittens, zodat ze niet zouden schrikken van een plotselinge Warrior. Runningkit stak haar kopje wat slaperig op en keek met haar blauwe ogen naar de Warrior. Voorzichtig kroop ze dichter tegen haar moeder aan, maar hield haar blik op de kater gericht.

Hij had niet echt meer geslapen sinds dat hij zijn vader die morgen had gesproken, zo enthousiast was hij geweest om zijn vader weer eens echt te zien. Hij had de kater sinds zijn geboorte niet echt vaak gezien, zelfs nooit mee gesproken eigenlijk. Ergens moest hij het vertrouwen van Wolftail weten te krijgen, al wist hij ergens dat hij die waarschijnlijk al had. Hij was namelijk nog maar een kitten, wat kon een kitten nou fout doen toch? Zachtjes stond hij op toen hij de kater zag staan en met een vrolijke glimlach rende hij op zijn vader af. "Papa!" Miauwde hij vrolijk. "Je bent gekomen!" Een brede glimlach verscheen op zijn gezicht, hij was overduidelijk blij dat de warrior naar hen toe was gekomen.