Bonepaw sloop rond er was iets mis met hem, hij voelde zijn zintuigen tintelen. Hij rilden een beetje, Een geur kwam zijn neus binnen. Vlug schudden hij zijn kop, het was geweldig om aan iemands bloed te lebberen alleen hij mocht het niet. Hij was een Thunderclanner, nee anders had hij nooit katten aangevallen. Hij moest doen wat de Starclan hem voorgeschreven was en als hij dan een monster was, was hij dat maar. Zijn ambere ogen staarde naar een oranje vacht, groenige ogen en ze stond in de jachthouding. Zijn ogen versmalden en liep met snelle passen naar de kattin toe, zal hij een gesprek beginnen of gelijk het afmaken. Zijn klauwen waren al ontbloot en zijn tanden waren zichtbaar, ze hongerde naar het bloed. Zijn tong ging over zijn schrale lippen heen, de poes begon met een begroeting maar daar was hij op dit moment niet van. Hij was nog maar 1 Vosse lengte verwijderd van de tabby, zijn klauw ging omhoog waarna hij nog niks zei alleen zijn neus fier in de lucht hielt. Zelf wist hij niet eens wat hij ging doen, meestal als hij een kat aanviel ging hij er meespelen op een pijnlijke manier. Hij haalde zijn poot op en sloeg deze als het waren tegen de kattin aan, ze kon deze ontwijken het was namelijk van een ver genoegen af stand. Vlak daarna sprong hij op haar af met uit gestrekte klauwen, hij wilde ze in het vlees boren van haar schouders of van haar kopje.