↝ Hello, Little Bolt of Lightning ↜

Met vaste tred wandelde de grijze tabby opnieuw het kamp in om zijn laatste prooi op de stapel te laten zakken. Een dikke muis, helemaal voor dit seizoen. De prooien werden langzaam schaarser, en de prooidieren die nog te vinden waren werden steeds dunner, draderiger, en er zat steeds minder smaak in.
Met een zucht begaf de grijze kater zich voor de zoveelste keer die week naar de nursery. Steeds opnieuw werd hij erheen getrokken, en steeds opnieuw zat hij een tijdje vertederd in een hoekje te kijken naar de pasgeboren pluizenbolletjes. Met een kleinere muis in zijn bek stak hij voorzichtig zijn kop naar binnen. Er was vast wel een queen met trek.

~ Lightningkit ~

Rustig lag de kitten tegen de buik van zijn moeder aan, hij had zich heerlijk ingenesteld om naast haar in slaap te vallen en zijn buikje rees op en ging vervolgens weer omlaag. Hij had zijn ogen gesloten, maar zijn oren waren nog steeds gespitst. Hij hoorde alle geluiden buiten en alert opende hij zijn oogjes toen hij voetstappen dichterbij hoorde komen. Daar stond een bruine tabby die hem ergens wel bekend voor komt. Je speelt met vuur, dat was wat de kater tegen hem gezegd had. Een teken dat hij onthouden had, hij moest niet zo zijn. Zijn groene ogen keken naar de kater, waarna hij zich op zijn buik rolde en langzaam maar zeker op stond, terwijl hij zijn ogen strak op de kater hield. "Hallo," Miauwde hij.

Na even rond gekeken te hebben klonk er een knorrig geluid op uit de hoek. De warrior was in de ingang blijven staan, waardoor al het licht werd geblokkeerd en het in de den donkerder was dan normaal. Snel kwam Oakburst verder naar binnen. Een klein kitten met tabby aftekeningen kwam langzaam zijn kant op. Was dat niet..? Ja, het was duidelijk Lightningkit, het kitten dat zichzelf vorige keer zo... op had zitten hemelen. Een kitten van Shrewstar, had hij gehoord. En ook de naam had hij vernomen van andere katten. 'Hallo.' klonk de stem van het kitten. 'Hallo Lightiningkit.' De stem van de kater was koel, terwijl hij het katertje aankeek. 'Hoe gaat het met je?'

'Hallo Lightiningkit.' Ergens van binnen ergerde hij zich aan de kalmte die de kater in zijn stem gooide. Hij vertrouwde Oakburst niet meer, het was een van de enige katten die zijn echte ik had gezien en hij had het wel geweten met Sharppaw. Zij wilde hem ook niet vertrouwen, ze loog tegen hem en daar had hij een hekel aan. Hij wilde het liefst niets meer zeggen tegen deze kater, maar hij wist dat hij het goed moest maken als hij ooit nog een beetje geloofwaardig over wilde komen tegenover deze kater. 'Hoe gaat het met je?' Een normale vraag, vond Lightningkit. Een vraag die je meestal zou stellen als je niets anders wist, meestal antwoordde iedereen erop met goed; ook al voelden ze zich meestal niet zo goed. Maar Lightningkit wilde het even anders spelen. "Niet zo goed.." Miauwde hij een beetje dof en verveeld. "Ik en Tallkit waren een spelletje aan het spelen en mama vond dat heel gevaarlijk dus nu moeten wij in de den blijven voor één héle maan!" Hij wierp zijn blik op Oakburst en zijn blik zei waarschijnlijk al genoeg. Ik wil iets doen, ik verveel me, red me hier uit! Maar hij wist dat Oakburst dat waarschijnlijk niet zou doen. "Ben je nog boos op mij.. van de vorige keer?" Miauwde hij, met grote twijfeling in zijn stem.