I'm dreaming of a… ||Otter||

Langzaam nu, heel langzaam en zacht. Dat waren de woorden die door de kater's hoofd schoten, de prooi mocht niet verloren worden. Hij kroop vooruit, goed in jagen, dat was hij wel. Maar deze condities waren wel heel erg. Hij sprong, en wist met een skilled trap de miezerige muis te raken toen die wegschoot. Hij schepte er een laagje sneeuw over terwijl hij zuchtte, koude prooi was goor, maar in deze tijd van het jaar moest hij wel. Langzaam stond hij op, zijn ledematen strekkend, op zoek naar een nieuw stuk prooi. Nog steeds duf, en nukkig als altijd liep hij onder de bomen door, en sprong uiteindelijk een in, dan maar even liggen, en hopen op een eekhoorn.

~ Eerste post Otterflight

Hij lag net, en dan ook maar net, maar iemand wist het alweer in zich op te brengen om de kater te storen. Geïrriteerd keek hij op toen hij wat geluiden hoorde en zag Otterflight met een krachtige sprong naar een eekhoorn vliegen. "Catch it Brokensong!" Hij grinnikte, en sprong op, de eekhoorn opwachtend. Maar een beweging in de boom trok zijn aandacht, en meteen veranderde de enorme kater van richting, zijn spieren werden aangespannen, en angstig of hij het zou redden sprong hij naar de veels te ver wegge poes. Een grote hoop sneeuw viel haar kant op, en zou haar verpletteren, als hij nu maar eerder was. Als in slowmotion ging de immense sprong voorbij, en met zijn poten wist hij Otterflight van de tak weg te krijgen. Een seconde later viel de sneeuw, met ijspegels erin verborgen. Brokensong klampte zich met zijn klauwen vast aan de boom, maar met een hield hij Otterflight tegen zich aan, bang om haar alsnog te laten vallen. Rustig en beherend klom hij naar beneden, en zette de poes voorzichtig neer, om daarna beschaamd zijn poten te likken. Hopelijk zag ze niet dat hij bloosde..

~ Hoezo plottwist x'D

Waarom had hij niet gewoon geschreeuwd? Waarom moest hij nu zo nodig de held uithangen? Soms werd hij ook gewoon gek van zichzelf. Een zucht verliet zijn lippen, en alleen een vaag geknik kon ervan af toen Otter hem bedankte, hij weigerde haar echter aan te kijken. Wel schoven zijn poten heen en weer, moest hij iets zeggen? Eigenlijk wist hij het ook gewoon niet, de kater schudde even zijn hoofd om de gedachten op een rijtje te krijgen, en keek de poes toen eindelijk aan. "Sorry dat ik zo dichtbij kwam," Zei hij bruusk, hij zag de eekhoorn die ze voor hem neerlegde niet eens. Zijn gedachten waren gevuld met haar, en haar alleen want sociaal handig was hij zeker niet, iets wat de kater nu wel kon vervloeken. De poes zou vast denken dat hij gek was.

Hij moest glimlachen om haar reactie, maar zijn verlegen en bange ik zorgde ervoor dat de poes het niet te zien kreeg. Hij mocht haar graag, ze was een aardige poes, en dat moest de kater niet verpesten. De warrior merkte hoe hij naar haar keek toen ze zich aan het wassen was en bestrafte zichzelf snel, dat kan niet zomaar, en nog wat, misschien vond ze hem wel een weirdo, ze zou zeker niet de eerste zijn. Gelukkig voor hem bleek dat al snel onwaar te zijn, en ze vroeg hem iets wat hij nog nooit echt had gedaan. Sharing tongues? Met haar? Graag, maar… Hoe, hoe kon hij dat doen zonder te laten merken dat hij zo bruusk en onbeholpen was? Bij haar leek hij wel een andere kater, hier was hij de waarheid, de Brokensong die diep in hem verscholen zat, bij anderen was hij een bruuske, nukkige kater. Wat ervoor zorgde dat veel van hem weggingen. Een zucht verliet zijn lippen, en zijn gedachten kwamen weer terug bij de vraag. Eindelijk keek de kater op, en zag hij de poes kijken, een vreemde blik in haar ogen, met haar poot nog half omhoog. Een onheilspellend gevoel bekroop hem en hij snelde naar haar toe. "Otterflight," Zei hij zachtjes, bang om haar uit de, overduidelijk vrolijke, dagdroom te wekken zonder dat de poes dat ook daadwerkelijk wilde. "Otterflight, I would love to share tongues with you…"

De kater spinde met haar mee, en likte teder haar vacht. Zo mooi, zo schoon, zo lieflijk. Alles om zich heen vergat hij, alleen Otterflight bestond nog voor hem, en dat was perfect.
"I guess I've fallen in love.." Zijn adam stokte in zijn keel, zijn ogen werden groot, en zijn hart sloeg een slag over. Hij trok zijn hoofd weg en keek haar aan. "Meen je dat?" Vroeg hij, met een brok in zijn keel en ongeloof in zijn stem, waarna een oorverdovend gespin waar hij niets aan kon doen uit zijn keel oprees. De poes vond hem leuk? Maar hoe, wat, waarom? Zoveel vragen raceten door zijn hoofd, maar de hoofdvraag was er al uit, speelde ze een spelletje, of meende ze het?

Hij drukte zich tegen haar aan, en likte een keer over haar kopje, geen antwoord had hij gekregen, maar het gespin en het gevoel maakte alles duidelijk. Hij stond op, knikte, en strekte zijn ledematen bij het voorstel van de poes, en liep voor haar uit om de al gevangen buit te halen. Daarna liep hij naar de poes terug, "Moet ik je dan niet opnieuw redden?" Fluisterde hij zacht in haar oor, waarna hij wegliep, zo nu en dan angstig achterom kijkend of ze hem echt wel volgde. Hij was zo bang om alleen achter te blijven, dan zou hij dit nooit meer voelen. Tegen anderen zou hij altijd de norse kater zijn, maar tegen haar, en dan ook alleen tegen Otterflight, zou hij zijn gevoelens tonen.

Hij zag de glimlach, en lachte even, maar snapte het niet. Ze was toch niet arrogant? Hij keek haar even verbaasd aan, maar haalde toen zijn schouders op, en liep in stilte achter haar aan, whatever. Brokensong bleef zo doorslenteren, tot hij zag dat Otter gestopt was met lopen, rustig liep hij terug, en ging naast de poes staan. "Wat zie je?" Vroeg hij, geïnteresseerd, maar een beetje ongeduldig, de poes zei dat ze zouden gaan jagen, en dat had de clan op het moment harder nodig dan een ruzie met Windclan, zo was dat nu eenmaal.