Iep! {Midnightsun}

De kleine tabby kitten bewoog zich in sluipbeweging voort. "De moedige Bumblekit zal de clan redden," fluisterde hij zachtjes. Zijn grote ogen staarden naar gigantisch blad. Zeker twee keer zo groot dan zichzelf. De kit grijnsde zachtjes en spande zijn spieren op. Met een krachtige stoot van de achterhand sprong hij op. Hij landde zachtjes en onhandig op het blad, deze kraakte onder zijn gewicht. "Hebbes!" Zijn klauwtjes krulde zich op in het blad. Zijn bekje opende zich en hij zette zijn tanden in het blad. "Ik heb RivejClan gejed!" Riep hij. Zijn bek knauwde hevig op het rode blad. Leaf Fall was zo leuk! Dan vielen de bladeren van de bomen en dan kon hij er wel aan. Zijn bruine ogen gleden over het kamp en hij loste zijn grip. Zijn pootjes droegen hem naar de rand van de rivier, waar hij ging zitten. Hij kon nog niet zwemmen, maar hij had het een paar katten al zien doen. Dan zou hij het ook kunnen! Zonder te weten dat hij het kamp niet uitmocht, stapte de kit het water in. "Brr," diens klauwtjes boorden zich in het zand onder zijn pootkussentjes. Het water was koud en helemaal niet leuk! Toch wou kleine Bumblekit verder gaan. Maar voor hij dat kon doen, viel er een schadow over de kit heen. Bumble bleef als een bezetene staan. Niet echt goed wetend wat te doen.

Midnightsun lag aan de oever van de rivier. Ze speelde wat verveeld met haar poot in het water en keek een vis na die sierlijk wegzwom. Iets verder hoorde ze een kitten spelen, een glimlachje verscheen op haar lippen, ze hield van kittens, maar ze zou er waarschijnlijk nooit krijgen. Ze had geen partner of niks. De zilver-witte poes sprong recht en liep nog wat dichter naar de oever. Ze stak haar poot erin, te koud. Ze zal vandaag geen vis te pakken krijgen. Als het water te koud is zwemmen de vissen dichter bij de bodem en zijn ze ongrijpbaar, ach. Voorlopig is er nog genoeg prooi, tot de bladkaal dan toch.

De poes liep sierlijk terug naar haar ligplekje en ging liggen zonnen terwijl ze naar de kitten luisterde, hij kwam haar kant uit. Midnightsun opende haar ene oog en keek de kitten na die vastberade het water in stapte.

Geluidloos stond de zilver-witte poes op en liep sluipend naar de kitten, ze herkende hem. Het was bumblekit. Haar schaduw viel over Bumblekit en de kitten bleef roerloos staan. 'Is dat niet een tikkeltje te koud voor jouw Bumblekit?' Zei ze aardig terwijl ze de kitten voorzichtig oppikte aan zijn nekvel en op de oever zette.

Een stem rijkte tot zijn oren, maar hij vloog niet de lucht in zoals hij gewoonlijk deed. Hij had haar namelijk al gezien. 'Is dat niet een tikkeltje te koud voor jouw Bumblekit?' De poes pakte hem bij zijn nekvel en hij kreeg een boze uitdrukking op zijn gezicht. "Ik ben geen Kittypet hoor! Maar een echte Riverclan warrior! Een beetje koude kan mij niet tegenhouden! Dus laat me nu maar wat jagen!" Zei hij breed grijnzend. De witte poes zette de kit neer en wel meteen draaide hij zich om. Hij probeerde zo boos mogelijk te kijken, waardoor hij niet echt serieus leek. "Ik ben niet Bumblekit hoor!" Zei hij. "Ik ben al lang een warrior. Stormstar is alleen mijn warriornaam vergeten te geven," Hij ging zitten. Zijn ogen werden groot, alsof hij iets wilde bewijzen. "Echt waar." En met die woorden knikte hij. Zijn bloedserieuze toon maakte dit tafereel alleen nog maar erger.

"Ik ben geen Kittypet hoor! Maar een echte Riverclan warrior! Een beetje koude kan mij niet tegenhouden! Dus laat me nu maar wat jagen!" zei Bumblekit 'Bumblekit, ooit zul je een geweldige Riverclan warrior worden. Mischien zelfs de beste, maar nu ben je nog kitten. Je kan nog niet jagen, de vis zal je zo de rivier in sleuren en of je nu kan zwemmen of niet hij zal je zo doen verdrinken' Midnightsun zei het met een glimlach op haar gezicht. Bumblekit keek zo boos mogenlijk, maar echt geloofwaardig was het niet. "Ik ben niet Bumblekit hoor!" Zei hij. Midnightsun keek hem aan met licht gebogen hoofd naar rechts 'a nee?' zei ze gespeelt ontgoogelt. "Ik ben al lang een warrior. Stormstar is alleen mijn warriornaam vergeten te geven," Bumblekit die die niet Bumblekit bleek te heten ging zitten. Zijn ogen werden groot, alsof hij iets wilde bewijzen. 'Ik denk niet dat Stormstar zoiets zal vergeten. en hoe oud ben je? 4 manen?' Ze glimlachte naar Bumblekit 'je zult snel apprentice worden om daarna de beste warrior te worden die de Riverclan ooit gekend zal hebben, maar nu ben je nog kitten' "Echt waar." zei Bumblekit. En met die woorden knikte de kit. Blumblekit keek heel serieus. Midnightsun moest hard haar best doen om niet te lachen, zo grappig was deze kit.
Ze vreef haar zachte poot vriendschapelijk en plagerig over het kopje van Bumblekit. 'Geloof me, ik was ook ooit een kleine Midnightkit, en nu ben ik krijger. Omdat ik braafjes wachte totdat ik het mocht zijn.'
Midnightsun kreeg een ideetje. De zilver-witte poes keek bumblekit samenzweerig en aardig aan. 'Ik heb een ideetje, laten we lekker gaan vissen. Ik zal een vis vangen en dan mag jij ermee worstelen totdat het dood is oke? maar als het te hevig word zal ik vis en kit moeten schijden.' Ze toverde een lach en keek de kit aan.

'Bumblekit," "BumbleCLAW," verbeterde hij. 'ooit zul je een geweldige Riverclan warrior worden. Mischien zelfs de beste,' De kit stak triomfantelijk zijn borst naar voren en sloot zijn ogen. 'maar nu ben je nog kitten. Je kan nog niet jagen, de vis zal je zo de rivier in sleuren en of je nu kan zwemmen of niet hij zal je zo doen verdrinken' De kit tilde zijn poot op en wuifde wat naar de witte poes. "Die vis durft niet eens een spetter op mijn vacht te latten druppen," Even opende hij zijn ogen. "Wacht, die zin klopt niet echt..." Hij zette zijn pootje neer en keek vragend naar de grond. 'Ik denk niet dat Stormstar zoiets zal vergeten. en hoe oud ben je? 4 manen?' Hij schudde zijn kopje. "16!" Weken... 'je zult snel apprentice worden om daarna de beste warrior te worden die de Riverclan ooit gekend zal hebben, maar nu ben je nog kitten' Even keek hij op. Zijn kleine kopje droeg een grijns van oor tot oor. De poes wreef daarna over zijn gestreepte kopje. 'Geloof me, ik was ook ooit een kleine Midnightkit, en nu ben ik krijger. Omdat ik braafjes wachte totdat ik het mocht zijn.' Opnieuw verscheen een vragende frons op zijn gezicht. "Ben jij dan nu Midnightclaw?" Vroeg hij. Hij vond het zo'n cool biijvoegsel, iedereen moest het dragen, zo cool was het. 'Ik heb een ideetje, laten we lekker gaan vissen. Ik zal een vis vangen en dan mag jij ermee worstelen totdat het dood is oke? maar als het te hevig word zal ik vis en kit moeten schijden.' Een lach verscheen op zijn gezicht. Hij sprong op. "Ja! Ja! Jajajajajajajajajajajajajaja!" Riep hij uit. Hij stopte met springen en keek haar met geamuseerde ogen aan. Maar nog voor ze iets kon doen, draaide Bumble zich om en rende hij naar de rivier. Toen hij het water bijna kon aanraken, draaide hij zich om. "Kom op, waar wacht je op!" Hij begon ter plaatste te trippelen van enthousiasme.

"Ben jij dan nu Midnightclaw?" Vroeg Bumblekit. Midnightsun draaide geamuseerd met haar ogen, 'nee, mijn naam is MidnightSUN' zei ze. Ze had net gevraagd ofdat bumblekit mischien mee wou vissen "Ja! Ja! Jajajajajajajajajajajajajaja!" Riep de kit uit. Hij stopte met springen en keek haar met geamuseerde ogen aan, Midnightsun moest lachen om het enthousiasme 'nou jij bent een actief dondertje zeg.' zei de grijs-witte poes plagend. Maar nog voor ze iets kon doen, draaide Bumble zich om en rende hij naar de rivier. Toen hij het water bijna kon aanraken, draaide hij zich om. Midnightsun had bang afgewacht maar liet nu een opgeluchte zuch horen, de kit was niet het water in gestort. Midnightsun stond net op toen de ongeduldige grapige kit weet iets riep. "Kom op, waar wacht je op!" 'Geduld jonge krijger.' zei de wit-grijze poes gespeeld mopperend. Vloeiend en snel liep ze naar de rivier waar Bumblekit zat. 'Ik zal je al wat bijbrengen, o grote krijger' zei ze. Midnightsun keek naar het glanzende water onder haar. 'Wachten..' een schim gleed razendsnel in hun richting. 'wachten' weer kwam de schim dichterbij. 'Nagels uitslaan en poot naar het water gericht' De poes stak haar poot tot bijna in het water. 'En scheppen!' Geamuseerd en met grote glimlach greep ze een spartelende zilver blauwkleurige vis uit het water.'AFblijven!' zei ze nog tegen de kit. Snel smeet ze hem op de grond achter haar zodat de vis niet meer in het water kon springen. 'En smijt de vis zo snel mogenlijk ACHTER je, maar ook echt zo ver mogenlijk van de rivier, anders ben je hem kwijt.' Midnightsun keek snel naar de bumblekit 'Pak hem.' zei ze met geamuseerd lachje naar Bumblekit.

Blijkbaar noemde MidnightSUN, niet CLAW. Even had hij het niet zo leuk gevonden. Was claw niet goed genoeg? 'Geduld jonge krijger.' Zei de witte poes toen hij haar had geroepen. 'Ik zal je al wat bijbrengen, o grote krijger' Zei ze. Ha! Zij snapte het. Hij stak zijn borstkas naar voren en hij stak ook triomfantelijk zijn neusje in delucht. 'Wachten..' Zei ze opeens. Wel meteen keek hij vluchtig rond. Hij ging iets leren en hij lette niet op! Wat voor leerli- krijger was hij nu? Hij keek naar het water, waar hij een zwarte silhouet zag bewegen. Kon hij er niet gewoon achter lopen? Wachten was veel te saai en als het jagen er zo uitzag, dan wilde hij liever met zijn blaadjes worstelen. 'wachten' zei ze opniew. Hoe lang nog? Hoe lang nog? Hoe lang nog? Had hij willen uitbrengen, maar hij herrinerde iets van dat prooien snel bang waren en dat ze anders weg zouden lopen, in dit geval met vissen zag hij dit niet echt voor zich. Hoe kon een vis nu lopen? Ze hadden niet eens poten! Bedenkelijk keek hij naar het water. Of wel? Konden ze met die flappen aan hun lijf over het land wandelen misschien? Dat zou er raar uitzien, maar het zou wel beter zijn voor de katten. Dan konden ze de vis letterlijk van de grond rappen. 'Nagels uitslaan en poot naar het water gericht' Bumble zag dat ze nu naar voren leunde. Waar wachtte ze op? Ze kon de vis bijna aanraken! In de naam van Starclan je kan toch geen vis doodstaren? 'En scheppen!' Met een uithaal van haar klauwen -ze had echt de naam MidnightCLAW moeten hebben, het zou zoveel mooier zijn. 'AFblijven!' Zei ze vluchtig. Bumble keek haar ongeloofwaardig aan. Eerst had hij bijne een hele moon moeten wachten tot hij zelfs maar de vis mocht zien en nu moest hij nog wachten voor wat dan ook. Als jagen er zo uitzag, wilde hij echt liever een kit blijven. Toen smeet Midnight opeens de vis achter haar weg. "Wat doe je nu? Hij gaat wegwandelen hoor!" Riep hij paniekerig naar de witte poes. 'En smijt de vis zo snel mogenlijk ACHTER je, maar ook echt zo ver mogenlijk van de rivier, anders ben je hem kwijt.' Hij keek haar paniekrig aan. Hij wilde niet nog eens zo lang wachten! 'Pak hem.' Lachte ze opeens. Hij keek van Midnight naar de blauwkleurige vis en terug. Zijn blik werd snel heel zelfzeker en hij knikte. De tabby kit draaide zich naar de spartelende vis. "Jij zult niet aan mij klauwen ontsnappen! Jij hebt me lang genoeg laten wachten en wegwandelen zal je niet helpen, vis! Ik, Bumbleclaw, zal je bevechten! Maak je klaar op je beste slagen te geven! Ik wil geen Kittypet gevecht!" En met die woorden liep hij naar voren. Zijn klauwtjes staken in de aarde onder hem en hij sprong op en lande op de vis. Druppels vlogen de lucht in. De vis gaf hem een krachtige klap van haar staart en dit liet Bumble even achteruit deinzen, maar hij zou niet opgeven. Hij grauwe luid en liep een cirkel rond het spartelende dier. Zijn blik was op de staart gericht, zijn blik brandde op dat ding. Hij keek scherp naar het ding en toen opeens zag hij hoe het dier zijn staart bewoog. Zijn ogen volgde geduldig zijn bewegingen en toen de staart de lucht in rees, stormde hij naar voren. Zijn tanden klemde zich in de staart en hij trok er krachtig aan. Scheren werden zichtbaar op de vinnen. Hij pinde de staart vast aan de grond door zijn klauwen in het resterende deel van de staart te klauwen. Hij moest eerst van die staart afkomen, dan was hij veilig. De vis was namelijk bijna even groot als hij, duidelijk geen kleintje. Hij leunde naar voren en hij zette zijn tanden rond de oorsprong van de staart. Wel meteen klemde hij zijn kaken rond dit deel. Met als zijn kracht probeerde hij de staart door te bijten. Hij sloot zijn ogen en probeerde zich te concentreren. 'Komaan Bumble, je kunt dit!' Weergalmde er in zijn kop. Hij sperde zijn ogen open en draaide zich negentig graden naar links, nu hield hij zijn kopje niet meer schuin. Hij zette zijn linkerklauwtje in het lichaam van de vis en de andere in de al gehavende staartvin. Hij kroop even in elkaar, maar met al zijn kracht duwde hij zijn kopje in de lucht. Hij voelde hoe bloed zijn keel inliep en hoe het lichaam eerst de lucht inging, maar toen rustig terug de aarde raakte. Hij had de staart ervan gekregen. Een triomfantelijk grijns sierde de kits lippen. Hij loste zijn grip op de nu dode staart. Bloed stroomde uit zijn bekje en gleed langs zijn poten heen. Hij trok zijn klauwen terug in en hij richtte zich nu tot het lichaam van het dier. Hij gromde zachtjes en met een grijns en uitgeslagen klauwen sprong hij op. Hij landde op het glibberig lijf van de vis en wel meteen gleed hij ervan. Hij viel op zijn zij, maar zijn klauwen hadden de vis wel vast. Hij rolde op zijn rug, het blauwe dier zat aan zijn klauwen gepind en kon geen weg op. Nu lag het dier boven hem. Hij trok al zijn ledematen in en met een krachtige stoot van alles vier zijn uitstekels en het intrekken van zijn klauwen, vloog de vis een paar centimeter de lucht in. Bumble schoot snel recht en sprong op, achter de vis. Hij zette zijn nagels in de nog vliegende vis en met al zijn kracht trok hij zich op aan de vis. Nu richtte hij zijn prooi naar de grond en met een doffe klap landde deze op de grond. Hij opende zijn achterbenen, nu lag hij op de halfdode vis. Zijn voorste klauwtjes losten hun grip en hij keek even naar de vis. Die strepen op zijn zij zagen er teer uit. Hij leunde naar voren en zette zijn klauwen achter de gleuven. Met een krachtige trek van zijn klauwen, trok hij de vis open. Wel meteen stopte zijn hartje kloppen en was hij dood. Zwaarhijgend kwam hij van de vis af. Hij was niet weggewandeld! "En dat komt ervan..." Hij moest even stoppen en zijn ogen sluiten, zwaar puffend hervatte hij zijn zin. "Niemand speelt met Bumbleclaws' poten!" Hij draaide zich naar Midnightsun. Hij trilde op zijn tere poten, maar toch straalden zijn ogen van plezier. Hij toonde geen sprankje van de spierpijn en de stekende pijn in zijn longen. "En, was het goed?" Vroeg hij nieuwsgierig. Hij trippelde naar de witte poes. Hij was nog steeds onder bloed bedolven en het rode water glinsterde in het zonlicht. "Was ik een goede leerling?" Was zijn volgende vraag. Zijn stralende ogen staarden diep in haar blauwe blik. Wat zou ze ervan vinden?

Note; Sawry voor de belachelijke lengte ;.;

Toen Midnightsun de vis achter haar smeet werd de kit paniekerig. "Wat doe je nu? Hij gaat wegwandelen hoor!" Midnightsun negeerde hem en deed verder terwijl de kit paniekerig keek.
Midnightsun had geroepen dat Bumblekit de vis moest aanvallen, even keek de kit onzeker. maar al snel verdween die onzekerheid voor zekerheid. "Jij zult niet aan mij klauwen ontsnappen! Jij hebt me lang genoeg laten wachten en wegwandelen zal je niet helpen, vis! Ik, Bumbleclaw, zal je bevechten! Maak je klaar op je beste slagen te geven! Ik wil geen Kittypet gevecht!" Midnightsun viel bijna op de grond van het lachen. Een vis kan niet wandelen! maar ze wou het nog niet tegen Bumblekit zeggen, dat bederfde mischien de pret wat.
Een groot gevecht begon en Midnightsun begon al moeite te krijgen met het volgen van wat de kit deed. Wat een kracht.. zo veel zekerheid en wauww..
De zilver-witte poes stond erbij en keek ernaar.
Ze had nooit gedacht dat Bumblekit zo'n goede vechter was. Speels kneep ze haar oogjes samen toen de kit de staart eraf probeerde te trekken maar dit niet wou lukken, 'Komaan Bumble, je kunt dit!' fluisterde ze heel stilletjes. 'komaan, komaan..'
Na wat geworstel lukte het Bumblekit wonder boven wonder de staart te lossen en nadien de vis te doden met een effectieve slag in de kieuwen en hem daar door te scheuren.
Wel meteen stopte het vissenhartje kloppen en was de vis dood. Zwaarhijgend kwam Bumblekit van de vis af, onder de ogen van een verbaasde Midnightsun. "En dat komt ervan..." zei de kit, hij leek nogal moe. "Niemand speelt met Bumbleclaws' poten!" Hij draaide zich naar Midnightsun. Hij trilde op zijn tere poten, maar toch straalden zijn ogen van plezier. Midnightsun keek hem goedkeurend aan. 'Dat is waar, niemand zal dat ooit nog durven' Ze zei het met een glimlach.
"En, was het goed?" Vroeg de kit nieuwsgierig. Hij trippelde naar de zilver-grijze poes. Hij was nog steeds onder bloed bedolven en het rode water glinsterde in het zonlicht, die zou wel eens een stevige wasbeurt mogen gebruiken. 'Je was meer dan goed.' mompelde Midnightsun onder de indruk. "Was ik een goede leerling?" Was de kit zijn volgende vraag. Zijn stralende ogen staarden diep in haar blauwe blik.
Midnightsun zette een ernstige en teleurgestelde blik op. ze keek afkeurend naar de kit en schudde haar hoofdje van "nee" 'Beste Bumblekit,.. je was een nietsnut..' Nog even stond Midnightsun zo waarna ze weer rechtsprong en een brede lach en bemoedigende blikk opzette 'Nee stommerd! Je was beter dan de beste apprentices die ik ken! en al zeker beter dan alle kits bijelkaar.' Midnightsun gaf een stevige lik over de bol van de kit. 'Zal ik eens iets zeggen. Nog geen enkele apprentice is het gelukt om zijn 1rste vis in zo'n korte tijd te doden. ' Midnightsun rook aan de kit 'en nog iets,.. ' Midnightsun zette een gespeeld ernstig gezicht op. 'Ik zal me maar wassen als ik jouw was, je ziet eruit alsof je halfdood bent. Je kunt naar de nursery gaan, en ga ook maar eens langs de Medicine cats den. Voor de spierpijn, we zouden niet willen dat onze beste krijger niet mee kan vechten door stomme spierpijn e?' een glimlachje speelde op haar snoet.

Midnightsun keek hem aan. 'Dat is waar, niemand zal dat ooit nog durven' ze glimlachte en Bumblekit volgde haar voorbeeld. 'Je was meer dan goed.' Prees de witte kattin. Hij stak zijn borst triomfantelijk in de lucht. Hij was een fantastische kat! Hij kon alles! En deze vis was ten prooi gevallen aan zijn vliegende klauwen. Maar toen hij vroeg of hij een goede leerling was, schudde ze haar kop en straalde de ijsblauwe ogen een teleurstelling uit. 'Beste Bumblekit,.. je was een nietsnut..' "Hé!" Zijn glanzende ogen begonnen langzaam woede uit te stralen. "Niemand zegt dat..." Maar nog voor hij zijn zin kon afmaken, sprong de sneeuwwitte kattin op. 'Nee stommerd! Je was beter dan de beste apprentices die ik ken! en al zeker beter dan alle kits bij elkaar.' Stomverbaasd staarde hij naar de Warrior voor hem. Wat? Was het nu goed of slecht. Goed, slecht, goed, slecht... Ach! De koppijn knaagde aan zijn kopje. Veel te ingewikkeld! Hij staarde haar nog steeds verbaasd en gechoqueerd aan. De poes gaf hem een lik over zijn gestreepte bol. 'Zal ik eens iets zeggen. Nog geen enkele apprentice is het gelukt om zijn 1rste vis in zo'n korte tijd te doden.' Een glans van trots verscheen in zijn ogen. 'en nog iets,.. ' De kattin werd opeens terug serieus. Was het toch niet goed? 'Ik zal me maar wassen als ik jouw was, je ziet eruit alsof je halfdood bent. Je kunt naar de nursery gaan, en ga ook maar eens langs de Medicine cats den. Voor de spierpijn, we zouden niet willen dat onze beste krijger niet mee kan vechten door stomme spierpijn e?' Hij knikte opgetogen. "Ik heb helemaal geen hulp nodig!" Hij sprong op, maar verkrampte halverwege zijn vlucht, waardoor hij met een doffe klap neerkwam. "Auw! Stomme grond! Ik val hier! Kijk uit waar je ligt!" Hij zette zijn tanden in de aarde, maar al snel smaakte hij iets vies en sprong hi naar achter, waardoor hij struikelde en in het ondiepe gedeelte van de rivier rolde. Zijn kopje kwam boven en hij keek geïrriteerd naar de bruine massa. "Ik hou je in de gaten," gromde hij ernaar toe. Langzaam stond hij op. Zijn vacht plakte aan zijn huid en het koude water liet de kit rillen. Hij had geen energie meer over. Hij trippelde naar de kant en keek met een nog o zo trots blik naar de kattin. "Ik denk toch dat ik naar de Medi-i-i," Hij nieste even. Hij trok even zijn neus op en schudde zijn kop. Starclan vervloekt je aarde! Hoe durfde die bruine stinkende grond hem ziek te maken! "Cat ga," hij snoof weer en trippelde langs de kattin heen, waarnaar hij naar zijn volgende bestemming trippelde. Ookal voelde zijn poten als stenen en rilde hij van de kou, hij straalde vanbinnen, zo trots op zichzelf.

Note: Bumblekit is topic uit ;3