Take life as it comes [AvalancheDemon]

Vrolijk liep de breedgeschouderde door de doorntunnel het kamp binnen. Er waren weer doorns in zijn lange vacht blijven haken, want de smalle kampingang was niet berekend op katten van zijn grootte, maar hij vond het niet erg. Het gebeurde elke dag weer en het hielp niet als hij er elke keer weer boos over werd. Neuriënd liep Stagstep met zijn gebruikelijke grote lompe passen naar de prooistapel, en zocht er een konijntje uit. Hij hield wel van konijn en hij vond het jammer dat ze zo snel en lastig te vangen waren. Het waren meer prooien voor de kleine en snelle katten dus de grote warrior hield het maar bij muizen en vogels die hij zachtjes kon besluipen. Op zijn gemak zocht hij beschut plekje uit aan de rand van het kamp en ging daar met zijn konijntje tussen zijn poten liggen waarna hij en tevreden met zijn grote tanden op begon te knabbelen tot hij werd afgeleid door een stem.

OOC; Eerste post voor AvalancheDemon

AvalancheDemon rende snel achter de haas aan. Even geleden had ze het dier beslopen, de haas had haar alleen aan horen komen. Dit was in haar geval niet zo erg, bij haar ging het vooral om snelheid. Het was niet dat ze niet sterk of behendig was, nee zeker niet, het was gewoon omdat snelheid haar sterkste punt was. Dat was wel bij meer WindClan katten zo, maar ze leek niet zo veel op de meeste katten uit haar clan. De meeste zouden bij een gevecht wegrennen, maar zij was niet zoals de meeste WindClan katten. Ze zou vechten tot het bittere einde, dat was zeker. Binnen no-time had ze de haas te pakken. Rustig liep ze er mee naar het kamp. Voorzichtig liep ze langs de doorn struiken bij de ingang van het kamp. Een oor van de haas bleef aan een doorn hangen, ze gaf er een krachtige korte ruk aan waardoor het oor losraakte. In het kamp zag ze een andere kat liggen met een haas. Ze kneep haar ogen tot spleetjes zodat ze de kat beter kon zien. De kater was redelijk grof gebouwd, en zag er niet al te snel uit. Zo ver ze wist moest je redelijk snel zijn om een konijn of haas te kunnen vangen. Ze werd nieuwsgierig hoe deze kater die gevangen zou kunnen hebben. Hij heeft dat konijn waarschijnlijk van de prooistapel gepakt dacht ze. Met de haas in haar bek ging ze een paar meter van hem vandaan liggen. Wie deze kater nou precies was wist ze niet zeker. ''Hallo'' zei ze tegen de kater.

De grote warrior keek nieuwsgierig op toen er een poes bij hem in de buurt kwam liggen om haar haas te eten. “Hallo” Begroette ze hem. Stagstep bekeek haar nog wat beter en besloot dat ze haar nog nooit eerder had gesproken. “Hallo.” Zei hij vriendelijk waarna hij nog een hapje van zijn konijn nam. “Ik geloof dat we elkaar nog nooit eerder gesproken hebben.” Zei hij, blij dat hij even met iemand kon praten tijdens het eten. Stagstep was namelijk wel het soort kat dat graag met anderen praatte. “Ik ben Stagstep.” Zei hij met een grijns. De naam paste eigenlijk helemaal niet bij hem, en dat vond hij er juist zo grappig aan. Hij liep niet bepaalt zo sierlijk als een hertje. Als hij liep zag hij er meer uit als een grimmige oude das. “En wat is jouw naam?” Vroeg hij aan de poes waarna hij nonchalant met zijn tanden een doorn uit zijn vacht trok en vervolgens gladstreek. Er bleef misschien wel van alles in hangen, maar zijn vacht beschermde hem wel mooi tegen de harde wind die altijd over het Windclan territorium raasde.

“Hallo.” zei de kater vriendelijk. Waarna hij nog een hap van het konijn nam. “Ik geloof dat we elkaar nog nooit eerder gesproken hebben.” vervolgde de kater met nog wat konijn in zijn bek. AvalancheDemon zuchtte, ze had al wel een idee waar dit gesprek naar toe ging. Toch besloot ze maar even vriendelijk te knikken. “Ik ben Stagstep.” ging de kater verder. AvalancheDemon moest er van grinniken, waardoor er bijna een stukje haas uit haar bek vloog. “En wat is jouw naam?” vroeg de kater vervolgens aan haar. Ze trok een wenkbrauw op toen de kater vervolgens nonchalant een doorn uit zijn vacht trok, en deze begon glad te strijken. Eerst doe je vriendelijk en daarna ga je nonchalant doen hè... dacht ze na deze reactie. ''Ik ben AvalancheDemon,'' zei ze vriendelijk. Veel katten praten niet tegen mij... waarom jij wel?'' vervolgde ze. In een beweging scheurde ze een stuk van de haas af en slikte het in een keer in. Echte manieren had ze niet, en ze had er zeker al weinig voor een she-cat. Als kitten had ze al jong geen ouders meer. De reden waarom haar ouders 'verdwenen' waren wist ze echter niet. Met haar kop half schuin keek ze de kater vragend aan.

OOC: Ik had niet gezien dat je al had gereageerd XD
Hebben katten eigenlijk wenkbrauwen?

De forse kater merkte op dat de poes hem nogal raar aankeek toen hij nonchalant wat van de doorns uit zijn vacht trok. Hij besloot het gewoon te negeren. Hij lag hier gewoon wat te eten en te kletsen en dan moesten ze ook niet gaan zeuren als hij wat aan zijn vacht deed. Hij kon het ook niet helpen dat hij niet zo'n korte vacht had als de meeste katten. ''Ik ben AvalancheDemon,'' Stelde de poes zich vriendelijk voor. Haar naam klinkt wel wat minder vriendelijk dacht Stagstep, maar de naam maakt niet de kat, zijn eigen naam was daar het bewijs van. Veel katten praten niet tegen mij... waarom jij wel?'' Vroeg Avanlanchedemon opeens. Stagstep keek haar even aan, en glimlachte toen. “Ik praat tegen alles wat los en vast zit.” Zei hij met een grijns. “Ik praat ook wel eens tegen mezelf of soms tegen de lucht. Het maakt niet uit of iets naar me luistert maar ik praat ertegen.” Hij grinnikte. “Ik ben gewoon een oude kletskous.” In de eldersden konden ze hun borst alvast wel natmaken voor hem, want als hij later oud en stijf was zou hij de oren van hun kop afpraten.

OOC; I have no idea^^

De kater keek haar aan en lachte vervolgens vriendelijk. “Ik praat tegen alles wat los en vast zit.” vertelde hij haar. Oh, dus zo'n typetje... dacht ze. “Ik praat ook wel eens tegen mezelf of soms tegen de lucht. Het maakt niet uit of iets naar me luistert maar ik praat ertegen.'' vervolgde de kater. Hierbij knikte ze, dit kon ze soms wel eens herkennen. Vaak was ze alleen en dat was ook niet altijd even leuk, daardoor praatte ze ook wel eens tegen zichzelf. Gewoon om de stilte die dan al lang duurde te onderbreken. Ze zag dat de kater grinnikte, het zag er best raar uit. Zo'n grote kater die daar met een konijn voor zich lag te grinniken. “Ik ben gewoon een oude kletskous.” besloot de kater. AvalancheDemon knikte, dit had ze ondertussen al wel door. Normaal gesproken meed ze katten als deze. Zelf was ze zeker ook geen spraakzame kat, en luisteren was ook niet echt haar ding. Ze kon wel luisteren, ze had er eigenlijk nooit zin. En aan praten had ze ook vaak geen behoefte. Even keek ze voor zich uit, er heerste een heerlijke rust in het kamp. De meeste warriors waren aan het jagen, de elders en queens met kittens sliepen. Ze nam rustig nog een hap van de haas die voor haar lag. Waarna ze weer naar Stagstep keek.

Avanlanchedemon knikte alleen maar en begon toen weer aan haar haas. Stagstep besloot ook maar te gaan eten, maar na een hap voelde hij zich alweer ongemakkelijk. Hij was geen kat die snel nerveus werd of zich ongemakkelijk voelde, maar van een stilte werd hij beiden. De kater kon er werkelijk niet tegen als een gesprek zomaar gestaakt werd of als gewoon niemand meer iets zei. De meeste katten vonden het vervelend dat hij nooit zijn mond kon houden, maar andere katten die hem beter kenden en accepteerden het gewoon, omdat hij nou eenmaal zo in elkaar zat. Nerveus begon hij weer wat aan zijn vacht te prutsen, maar nog steeds voelde hij de druk om de stilte te onderbreken. “Ehm.” Zei hij waarna hij even zijn keel schraapte. “Heb je vandaag een goede jacht gehad? Als je bent gaan jagen tenminste, je kan natuurlijk ook op patrouille geweest zijn, maar hoe ging je dag?” Afwachtend keek hij de poes aan terwijl zijn ogen smeekten om een antwoord.

“Ehm.” begon de kater. Even schraapte hij zijn keel. “Heb je vandaag een goede jacht gehad? Als je bent gaan jagen tenminste, je kan natuurlijk ook op patrouille geweest zijn, maar hoe ging je dag?” ging de kater verder. Oh nee hè... waar ben ik nu weer aan begonnen... dacht ze terwijl ze zuchtte. Even keek ze naar de haas voor haar, waarna haar blik weer terug naar Stagstep ging. Zijn ogen leken bijna om een antwoord te smeken. Nog een keer zuchtte AvalancheDemon. ''Als je een goede jager bent kun je zien dat deze prooi vers is. Ook wel, ja ik ben gaan jagen en heb een goede jacht gehad.'' antwoorden ze rustig. Waarom moest zij nou weer bij een kater gaan liggen die alleen maar kon praten. Ze werd nu eigenlijk wel gedwongen om te vragen hoe zijn dag was, ook al had ze hier helemaal geen zin in. Makkelijk zou ze deze kater de mond snoeren, toch deed ze het niet. Haar reputatie was al niet te best en dat zou het alleen maar erger maken. Prakties moest ze deze kater wel laten praten. Deze kater praatte zo-ie-zo al erg veel, dat verklaarde waarschijnlijk ook waarom hij tegen haar praatte. ''En hoe was jou dag?'' besloot ze uiteindelijk maar toch te vragen. Ze wist al wat er zou gaan gebeuren, waarschijnlijk zou hij weer een heel verhaal gaan vertellen. Dat moest dan maar. Toch kon je aan haar stem horen dat ze die vraag niet oprecht meende.

Onderwerp: Re: Take life as it comes [AvalancheDemon]