Rachity zag dat het katje begon te trillen, bang was haar conclusie. "Ja, maar ik ben niet zo zwak hoor!" jammerde het katje vervolgens. ''Alleen de toon waarop je het zegt bewijst het tegendeel al.'' zei Rachity koud tegen het katje. Met een paar grote passen stond Rachity weer voor het katje en keek het wat fel in de ogen aan. ''Zeg, vertel me eens wat er nou gebeurt is...'' vroeg Rachity op een half geïnteresseerde manier aan het katje. Waarna ze op de grond neerplofte, ze bleef het katje aankijken wachtend op een antwoord. Dit was niet iets wat Rachity normaal gesproken zou doen. Normaal zou ze dit katje binnen no-time hebben vermoord en verder zijn gegaan, maar deze keer was het anders. Dit katje was anders, misschien zelfs een beetje bijzonder. In ieder geval was Rachity nieuwsgierig naar de reden waarom dit katje die geuren bij zich droeg. Met haar tong likte ze een beetje opgedroogd bloed van eerder die dag van haar lippen af.
OOC: Sorry voor de late reactie.