I can break you, but that doesn’t mean I hate you.

Thrushdive duwde zijn emoties met een harde duw aan de kant. Het zat hem nog steeds dwars, wat er gebeurd was tussen Fawnstep en hem. Hij haalde zijn tong over zijn lippen terwijl hij staarde naar zijn half op gegeten rat. Normaal dacht hij er niet zo veel over na, maar nu moest hij er echt tegen vechten… zijn emoties. Zijn verwarring. Zijn keuzes die hij nog maken moest. Hij stond op, om zich vervolgens om te draaien, zodat hij kon jagen, maar een stem hielt hem tegen.

OOC: Fawnstep

Met haar staart tussen haar poten liep de nachtzwarte kattin door het ShadowClan territorium heen. Haar ogen stonden nog altijd wat wazig, de laatste tijd kon ze niet langer helder denken. Ze wist zich nog goed de ontmoeting met Ashdrizzle. Een zucht rolde over haar lippen en ze liet voor de zoveelste keer een muis tussen haar poten door glippen. Ze keerde terug naar het kamp en trippelde snel in de richting van de Warrior Den. Vlak voor haar trippelde een tabby kater langs. Dat ze hem niet eerder had gezien. "Thrushdive.." murmelde ze zachtjes. Ze zag er werkelijk uit als een wrak, maar dat kwam voornamelijk door alle verwarring en stress.

De stem sprak zijn naam uit. Zijn hele lichaam verstrakte en hij keek over zijn schouder. Hij zag er goed uit, als of er niks vreselijks gebeurd was. Hij vernauwde zijn ogen bij het zien hoe Fawnstep er uit zag. Zij had zijn naam uit gesproken. "Fawn..." hij schudde met zijn kop. "Wat..? Waarom..." doelend op haar slecht verzorgde uiterlijk, haar ongelukkige blik, haar depressive houding.

De kater keek om en vernauwde zijn ogen. De poes draaide haar kop weg, misschien wel wat beschaamd. "Fawn..." hij schudde vervolgens met zijn kop. "Wat..? Waarom..." Fawnstep draaide zich een kwartslag om, zich ervan overtuigd dat de kater toch niks van haar moest weten. Hij moest haar niet. Ze was niet perfect, niet goed genoeg, tweede keus. "Er is niks.." miauwde ze zachtjes, met een lichte heesheid in haar stem.

I have died every day
Waiting for you
I'll love you for a thousand more

Thrushdive schudde zijn kop, en voelde een lichte woede in zich op komen omdat Fawnstep zo slecht met zich zelf om ging. "Er is niks?" Miauwde hij, zijn stem scherper dan zijn bedoeling was. "Kijk naar je zelf! Je ziet er niet uit, je ogen staan glazig en dof, je vacht zit vol met klitten en is smerig!" Miauwde hij fel. Maar dat was puur uit bezorgdheid. "Waarom..?" Zijn stem was nu zachter, en sloeg over. Hij zag dat andere katten naar hun keken gevolgd door zacht gemurmel.

De kater schudde zijn kop. "Er is niks?" Zijn stem klonk scherp en de poes deed wat geschrokken een pasje naar achteren. "Kijk naar je zelf! Je ziet er niet uit, je ogen staan glazig en dof, je vacht zit vol met klitten en is smerig!" Tranen welden op in haar ogen, het deed haar pijn. Hij viel zo tegen haar uit dat het haar zelfs wat beangstigde, en ze deed weer een pas naar achteren. "Waarom..?" klonk zijn stem toen, zachter. "Waarom?" miauwde ze en een traan drupte uit haar ooghoek. "Omdat ik het niet meer weet! Ik.. ik kan gewoon niet leven zo.. ik weet het allemaal niet meer." murmelde ze zachtjes en wat meer tranen rolden uit haar oog. Waarom snapte hij nu niet dat ze nooit zou kunnen leven met het feit dat hij en Snowynight misschien wel partners worden in de toekomst.

Thrushdive werd overweldigd door schuldgevoel toen hij zag hoe Fawnstep angstig naar achteren stapte. Ze zag er verdrietig, ongelukkig, en nu ook nog eens angstig uit. Fear for me... Hij duwde de gedachten weg. Nee, dat wou hij niet. Hij stapte voorzichtig dichterbij, maar toen begon Fawnstep te spreken. Een antwoord op zijn waarom. "Omdat ik het niet meer weet! Ik.. ik kan gewoon niet leven zo.. ik weet het allemaal niet meer," murmelde ze zachtjes nadat ze zijn waarom vragend had herhaald. Hij zag haar verdriet. Hij wou iets doen. Maar durfde niet. "Fawnstep..." murmelde hij, terwijl hij dichter bij kwam. "Ik... het is... Ik wil dit niet... Ik wil gewoon, zoals het was... ik wil jou geen pijn doen..." stamelde hij, niet wetend hoe hij er mee om moest gaan.

De kater deed een paar passen naar de zwarte poes toe, maar Fawnstep hield de afstand even groot door zelf. ook weer naar achteren te stappen. "Ik... het is... Ik wil dit niet. Ik wil gewoon, zoals het was... ik wil jou geen pijn doen." Verwarring was duidelijk in haar ogen te lezen. "Thrush.. voor mij wordt het nooit meer zoals vroeger. Voor jou misschien wel.. maar niet voor mij.." Ze schudde haar kopje en deed weer een stapje achteruit. Ach, wie zou er nu z'n lelijke, domme poes als partner willen: niemand.

Thrushdive kreeg het gevoel dat hij een plens koude water over zich heen kreeg toen Fawnstep de afstand tussen hen groot hield. "Thrush.. voor mij wordt het nooit meer zoals vroeger. Voor jou misschien wel.. maar niet voor mij.." was Fawnsteps antwoord. "Zonder jou... zou het voor mij ook niet meer worden als vroeger..." murmelde hij binnensmonds. "Ik begrijp me zelf gewoon niet meer... Fawn..." murmelde hij. Hij keek haar recht aan, en aan hem te zien was het duidelijk dat hij in een dilemma zat, en dat geen van beide poezen tot nu toe tweede keuze was.

"Zonder jou... zou het voor mij ook niet meer worden als vroeger..." murmelde hij toen binnensmonds. Ze had haar blik afgewend en keek naar haar poten. "Ik begrijp me zelf gewoon niet meer... Fawn..." murmelde hij vervolgens. Ze voelde zijn ogen op haar branden en ze keek hem dit keer wel aan. Hij leek verward, waarschijnlijk wilde hij haar geen pijn doen, maar de poes zat zo diep in de put dat dat alles langs haar heen leek te vliegen. "Ik.. ik zal het je er maar niet moeilijker op maken.." miauwde ze zachtjes en draaide zich om, om vervolgens door de ingang van het kamp weg te rennen, en diep in het territorium te verdwijnen.

OCC: Fawnstep topic uit, het topic bij het Thunderpath is hier een soort van vervolg op.

"Ik.. ik zal het je er maar niet moeilijker op maken.." En toen verdween Fawnstep. Thrushdive keek haar na, zijn mond nog open met woorden die waren blijven haken. Wat kon hij zeggen? Ergens had ze gelijk over haar woorden, over hem en Snowynight. Hij voelde zich ook ergens meer aan getrokken tot de witte poes. Maar Fawnstep deed ook genoeg met hem. Het voelde als of hij moest kiezen. Maar wie weet wou Snowynight hem niet, en had zij het zelfde als dat hij met Fawnstep heeft. Hij zuchtte. In deze staat kon hij Fawnstep niet alleen buiten het kamp laten, dus ging hij zelf ook het kamp uit.

OOC: Topic uit.