I never thought it would hurt this bad [Geboorte topic]

LIONBEAT

Ze zat nu al een tijdje in de nursery, tot nu had ze Firework eruit kunnen houden om bij haar te slapen. Haar buik was aardig dikker geworden, en ze wist dat het niet lang meer hoefde te duren. Dat vond ze ook niet erg, want ze was die irritante buik wel zat. De buik zat in de weg, maar ze had het er voor over. Want in haar buik ontwikkelde zich kittens, prachtige kittens. Langzaam vielen haar ogen dicht, steeds een stukje verder. Ze was even rustig aan het doezelen, toen ze een sterke kramp voelde, waardoor ze recht overeind schoot. Dit had ze wel eens vaker, dus maakte ze zich geen zorgen. Ze deed haar ogen weer dicht, en doezelde weer even weg, maar niet veel later voelde ze een sterkere kramp. Was dit..? Waarschijnlijk wel. "Brindlepool?!" riep ze als eerste. "Firework?! Lionspirit?!" riep ze vervolgens, ze vond ook dat haar broer erbij mocht zijn. De krampen sloegen over in weeën en het deed pijn, ze deed haar ogen dicht, en hoopte dat het snel over was. Ze begon maar te persen, wat kon ze anders doen? Ze wist niet hoelang het duurde, of Firework, Lionspirit of Brindlepool er waren. Maar het deed pijn, ze drukte haar kaken stevig op elkaar bij de volgende wee. Na een tijdje lag de eerste kitten er, een wit-bruine kitten, ze legde het voor haar en begon het te likken. "O-otterkit..." murmelde ze uitgeput. Ze was al uitgeput door één kitten, hoeveel moesten er nog komen? Ze kon niet te lang nadenken, want de volgende weer kwam weer opzetten. Ze legde snel Otterkit bij haar buik, zodat hij kon drinken. Na een tijdje lag de volgende kitten naast haar, ook deze begon ze te likken. Een kleine glans kwam op in haar ogen, een kitten die leek op Firework... "F-Fadedkit.." murmelde ze en legde de kit bij haar buik. Ze was helemaal gesloopt, en ze wensde dat het over was. Even leek het zo, maar toen kwam de volgende wee weer. Ze kneep haar ogen dicht van de pijn, voor haar gevoel leek het net of ze al een dag aan het bevallen was, wat natuurlijk niet zo was. Toen de derde kitten naast haar lag pakte ze deze ook op, en zette het voor haar. Ze likte de kitten droog en zag hoe de kitten richting de uitgang liep. Ze keek naar een kat voor haar, ze was zo vermoeid dat ze niet meer wist wie de kat was. "Z-zou je Flashkit kunnen tegenhouden?" murmelde ze tegen de kat. Ze had zijn naam al gegeven, Flashkit. Ze legde vermoeid haar kop op haar poten. Ze voelde hoe nog de laatste paar weeën kwamen, die de nageboorte uit haar dwong. Toen ook dat eruit was keek ze even naar haar drie kittens. Otterkit, Fadedkit en Flashkit. Ze gaf ze alle drie een lik over hun lichaam, waarna ze vermoeid haar kop op haar poten legde.

Note; Otterkit is degene die sterft ~ Tag: Lionspirit (Evt), Firework, de kittens & Evt Brindlepool

Thanks!

TAG >> Lionbeat | Firework | Brindlepool | Fadedkit

WORDS >> 525

NOTE >> X

De laatste moons had de kit was de kit steeds meer gegroeid. En hoe groter hij werd, hoe kleiner de warem ruimte leek te worden. Soms gaf hij boos een schopje tegen de muren van de kamer. Hij had soms erg benauwd daarbinnen, maar het was er warm en de kleine kit vond dit het belangrijkste. Maar toen hij voor de zoveelste keer voelde hoe de kamer weer kleiner werd, stampte hij nogmaals naar het niks. En toen werd de ruimte opeens groter. De kit was blij dat hij eindelijk meer ruimte had voor zichzelf. Toen hij opeens voelde hij de ruimte opnieuw kleiner werd en hem wat naar beneden drukte, wilde hij zijn pootjes tegen de wand plaatsen... Maar de wand was weg! Toen de kamer terug groter werd, merkte hij op dat nog groter was dan eerst. Maar hij kon de rand van de warme kamer niet meer voelen! Toen de kamer opnieuw kleiner werd en hem steeds meer naar het onbekende duwde, werd hij bang. Opeens sloeg een kille koude tegen zijn natte vachtje aan. Hij opende zijn bekje en piepte luid. Hij zou hier niet in de koude blijven zitten, ookal was het nog steeds donker. Langzaam kwam de kit in beweging. Hij kroop over de ijskoude grond van de Nursery. En toen besefte hij pas dat hij niet langer in de kleine kamer was. De klauwtjes van de pasgeboren kit probeerde zich in de ondergrond te boren, tevergeefs. Onhandig kroop het jong verder en verder van zijn moeder. Hij kon nu zoveel bewegen als hij wilde! Hij piepte blij, maar dit was maar van korte duur. Want toen een hongerig gevoel zijn maagjes binnensloop, veranderde de piep in een stil gejammer. Ook de koude kon niet matchen aan zijn geluk. Hij wilde terug naar de warme kamer! Het kon hem niks schelen dat hij daar zo tegen zijn siblings moest liggen, geen ruimte om zelfs maar je poten te streken. Maar toen er opeens iets hem de lucht in hielp, begon hij wild -of wat toch in zijn normen lag- in het rond te slaan. Het gejammer veranderde in een piep om help. Hij wilde zijn mama! Toen hij net nog eens wilde piepen om zijn ouders, voelde hij de grond onder zijn poten. Maar deze keer voelde hij een warme gloed. De grond was ook zachter en helemaal niet koud. Toen er opeens iets nats over zijn kop gleed, probeerde hij zijn kopje op te tillen en probeerde hij het nog te pakken, maar met het evenwicht dat hij nu had, viel hij om. De kleine flame-point kit probeerde terug recht te komen, maar dat lukte niet echt. Het lukte hem echter wel om naar de warmte toe te kruipen en zich in de haren van zijn moeder te drukken. Haar geuren drongen zijn neusgaten binnen en voldaan begon hij te drinken. De warme vloeistof die zijn mond ingleed, vond hij zalig. Toen hij een voldaan gevoel had, staakte hij het drinken. De kit sperde zijn bekje en gaapte zachtjes, waarna hij zich tegen het warme lichaam van zijn moeder aandrukte. Het was een vermoeide dag geweest...

FLASHKIT

FASTER THEN LIGHT

THANKS TO LOUIS AT ATF!

Wist hij veel dat hij zich niet veel langer in deze omgeving zou bevinden? Een plotselinge spierlaag deed hem uit zijn comfortabele houding drukken, maar de kitten had nog geen grote kracht in zijn pootjes om zich schrap te zetten voor de schokgolven. Een ander iets werd eerst weggedrukt en toen had de kitten plots veel meer ruimte. Hmm. Misschien was dit wel beter? Maar nee, hij was de volgende die werd weggedrukt. Als eerste voelde hij een koude windvlaag tegen zijn kopje aan en als een zak aardappelen viel hij op de grond. Zijn instincten lieten hem op zijn pootjes staan en een roze tong gleed over zijn kop naar zijn staart. Een hoge piep ontsnapte uit zijn mondje en de koude lucht vulde zijn longen. De zoete geur van moedermelk betrad zijn neusje en moeizaam kroop hij naar de buik van zijn moeder. Toen hij was aangekomen bij de tepel begon hij gulzig te drinken.

_{De grote hater ijsbeerde al lange tijd voor de nursery, hij was net nog bij Lionbeat geweest, en had zelfs nóg een keer gevraagd of hij echt niet bij haar mocht slapen. Nee, dat was het antwoord, en dat zou het hoogstwaarschijnlijk ook blijven. Niet dat het hem gek veel uitmaakte, de laatste dagen had hij namelijk vóór de nursery geslapen, tot grote ergernis van alle queens. Het zou hem een muis wezen, Lionbeat moest dit samen met hem doen, en daarom was hij altijd paraat om te helpen. Hij was de wachter, zodat zij kon slapen.

Zo zat hij daar voor een redelijk lange tijd, en dommelde zo nu en dan een beetje in, tot een schreeuw zijn hart een slag deed overslaan. "Brindlepool?!" Hij sprong omhoog, en rende naar de den waar hij soms nachtmerries van had, liep naar binnen, en schreeuwde de Medicine cat's naam. "Je moet nu komen, Lion gaat bevallen!" Zijn ademhaling ging steeds sneller, en de volgende schreeuw van Lionbeat hielp daar niet echt aan mee. "Firework?! Lionspirit?!" Hij wist dat ze wilde dat haar broer hierbij was, dus hij had geen tijd te verliezen. Als een raket schoot hij naar de Warriors den en zocht de fluffy vacht van de broer van zijn mate, "Kom," siste hij vlug, "Je zus gaat bevallen," Waarna hij hard naar buiten rende, in de richting van de nursery. Daar kwam hij op zij eigen 'subtiele' manier, slippend tot stilstand, naast de poes van wie hij zoveel hield. "Ik, Ik ben er," Hijgde hij, en gaf de poes een lik, "Je doet het geweldig schat," Hij wist eigenlijk niet hoe ze het deed, maar dat maakte hem niet gek veel uit, alles waar hij aan dacht was aan haar. En aan haar en zijn kittens. Over kittens gesproken, de kater lichtte zijn hoofd op toen het eerste bolletje vacht eraan kwam, "O-otterkit..." Nogmaals likte hij haar, de namen maakte hem niet uit, hij had van tevoren tegen de poes gezegd dat ze elke naam mocht kiezen die ze wilde, en hij vond ze stuk voor stuk prachtig, dat wist 'ie nu al. De kleine kitten kwam bij Lionbeats buik om te drinken, en Firework keek teder naar het kleintje, waarna hij Lionbeat knuffelde, "Je bent geweldig," De volgende kitten kwam niet lang na de volgende, en tot Firework's grote verbazing leek het kleintje op hem, vereerd luisterde hij naar de naam die Lionbeat had bedacht. "F-Fadedkit.." Hij likte haar wang in teken van 'ik vind het een mooie naam' en ging toen naast haar liggen, wachtend op de volgende, en waarschijnlijk de laatste kitten. "Z-zou je Flashkit kunnen tegenhouden?" Hij knikte, en stak zijn poot uit om de kitten teder in de goede richting te leiden. "Ze zijn prachtig," sprak hij zacht met een brok in zijn keel, maar schrok toen hij zag hoe uitgeput Lionbeat eruit zag. Dwars keek hij haar aan, en maakte voorzichtig haar kop schoon toen hij zei, "Je kan zeggen wat je wilt maar ik slaap vanavond hier"}

LIONBEAT

"Ze zijn prachtig," hoorde ze, dat was het eerste wat ze hoorde van Firework, maar blijkbaar stond hij al een lange tijd bij haar. Ze knikte instemmend, ze waren prachtig. Ze voelde zijn tong over haar kop gaan, "Je kan zeggen wat je wilt maar ik slaap vanavond hier" Ze schudde haar kop. "Je weet dat dat niet kan." murmelde ze. "De ruimte is nu voor hen, dat weet je toch?" zei ze met een zacht glimlachje. "Ookal zou je het zo graag willen, het is beter dat je in de Warriors' den slaapt," murmelde ze tegen hem, waarna ze een likje op zijn borst gaf.

NOTE;; Voor mijn doen mogen de kittens nu naar 1 moon, en mogen topic's :'D

Thanks!

_{Al was ze nog zo zwak, ze wist nog steeds way ze wilde, en dat maakte Firework machteloos. "Je weet dat dat niet kan." Hij knikte hulpeloos, dat wist de kater ook wel, maar dat betekende niet dat hij het leuk vond. "De ruimte is nu voor hen, dat weet je toch?" Een glimlach verspreidde zich over zijn gezicht toen hij de woorden hoorde, het was waar, de kittens hadden nu een plekje, en dat mocht hij niet van ze afnemen. "Ookal zou je het zo graag willen, het is beter dat je in de Warriors' den slaapt," Hij knikte nog een keer, en stond toen op, gaf iedere kit een tedere lik en drukte zijn neus in Lionbeat's wang. "Je weet dat als je me nodig hebt, je alleen een gil hoeft te geven hè?" Daarna ging hij in de uitgang zitten, en wierp nog een blik op de kleine familie, nieuw in de nursery. Wat een schatten had Starclan hen gegeven. Wat een schatten.}