Crystal clear {Gravedance}

De witte poes lekte haar klauwen af. Bloed droop van haar nagels, die een imposant beeld waren. Ze had eigenlijk nog grote klauwen. Misschien kon ze later, als ze ooit een warrior zou worden, Craneclaw worden. Ze lachte zachtjes en bukte. Haar poot zakte naar de grond en ondersteunde haar actie. Ze pakte het kleine jonkie bij zijn nek. Een konijnentje. Het kon makkelijk een jonkie zijn. Maar veel over de grote van de dieren wist ze niet. Maar deze was natuurlijk heel erg klein. Dus ze dacht wel dat het een jonkie was. Crane tilde het diertje op en liep terug naar het kamp. Zo snel ze kon, wandelde ze naar de prooistapel toe en legde ze het konijn er terug op. Ze wilde haar direct terug omdraaien. Maar toen ze dit deed, zag ze niet een open ruimte, maar twee silhouetn voor haar. "Kijk, kijk, als het niet onze vriendin Lamepaw is," zei de grote kater. Crane's ogen werden groot. "Heb je eindelijk eens iets kunnen pakken? Of vond dat konijn het zo zielig dat je niks kon vangen dat hij voor dood speelde?" De warriors grinnikte. Crane kreeg tranen in haar ogen. "Ach kop op Lamie, je bent nog niet doodgestampt door één van die dingen," zei de grote kat. Crane voelde hoe tranen langs haar kaken gleden. 'Deze keer loop je niet weg!' Cranepaw hief haar klauw en sloeg keihard tegen het gezicht van de kater. Bloed droop van haar klauwen en ze keek geshockt naar zijn weggedraaide kop. De kleinere kater keek op diezelfde manier naar zijn 'baas'. Maar toen legde hij een bange blik op Crane. De witte poes barste in tranen uit en rende ervandoor. Weg van de plek, weg van alles... Ze wilde gewoon doorlopen, nooit meer stoppen, hopend om te vallen en in de diepte starclan te vinden. En ze viel ook. Met een doffe klap, viel de jonge apprentice naast een kleine meertje neer. Ze legde haar klauwen voor haar uit en staarde naar het bloed dat er aan ging. Al trillend rolde ze zich op tot een bolletje, terwijl tranen uit haar ogen dropen en de grond bevuilden. Wat had ze gedaan?

De koude herfstwind woelde door de vacht van de kleine, grijs-witte kater en liet de hoge grashalmen heen en weer wiegen. Zijn kaken hielden het bruine konijn stevig vast. Hij had al heel de dag niets anders gedaan dan jagen, met succes. Hij kwam in de buurd van het small lake, hier kwam hij vaak, mlaar de laatste tijd minder door de grote hoeveelijd modder die zich aan de oever bevond. Een eindje verder zag hij een witte poes aan de oever liggen. Ze had zich opgerold tot een klein trillend bolletje. Haar geur vertelde Gravedance dat ze in de zelfde clan zaten. Toen hij dichter kwam zag hij dat er bloed op haar poot zat. "Euh, hallo?", zei hij.

Haar oogleden omsloten haar ogen, haar lichaam trilde zachtjes. Geschokt en bang. "Euh, hallo?", Crane opende haar ogen en keek op. Toen ze de warrior zag, sprong ze recht. "Sorry, sorry, sorry, sorry!" Zei ze. "Het spijt me, ik zal het niet meer doen!" Zei sloeg haar ogen van hem af en zuchtte. Tranen rolde van haar wangen en vielen teder neer op de grond. Het schuldgevoel kroop haar naar haar kop. Ze ging zitten en sloot haar ogen, al trillend druppelde haar tranen verder. Ze had een straf verdient, een hele gemene straf. Ites waarvan ze nooit meer zou vechten. Ze mocht niet slaan naar andere katten. Ookal was hij zo gemeen geweest...

De witte poes opende haar ijsblauwe ogen "Sorry, sorry, sorry, sorry!", bracht ze uit nadat ze nadat ze verschrikt was opgesprongen. Gravedance hield zijn hoofd vragend schuin terwijl hij zich afvroeg waar de apprentice het over had. "Het spijt me, ik zal het niet meer doen!", vervolegde ze waarna haar tranen hun weg naar de grond zochten. "Gaat het?", vroeg hij met een bezorgde ondertoon in zijn stem.

De kater vroeg of het ging. Ze probeerde haar kalmte terug te vinden en na enkele tellen sloot ze haar ogen. Ze ging trillend zitten en langzaam verdwenen de tranen van haar gezicht. Haar trillende mond krulde schokkend naar boven. Langzaam opende de jonge apprentice haar ijsblauwe ogen. Ze knikte trillend en ze keek de warrior aan. "J-ja, sorry," zei ze zachtjes. Langzaam kromde ze haar rug en nam ze een onderdanige houding aan.
-Sawry voor flutheid + laathied :c -

De grijs-witte poes stond schokkerig op. "J-ja, sorry", knikte ze zachtjes. Ze had opvallende, ijsblauwe ogen die hard afstaken tegen haar lichte vacht. "Wat is er gebeurd?", miauwde de grijs-witte kater met een bezorgde ondertoon in zijn stem.
-flut