You look nice I guess || Snowdot||

De witte poes tegenover hem leek van haar stuk gebracht te zijn, en dat was maar goed ook. Niemand beledigde de grote Tallkit ongestraft, nou ja, sommigen misschien, maar zeker niet als zijn moeder luisterde! Nogmaals keek hij met twinkeloogjes naar haar op, maar kapte die beweging af toen Snowdot begon met spreken. "Sh.. Shrewstar! Het spijt me! Ik bedoelde het niet zo, ik.. ik.." Hij snoof, natuurlijk bedoelde ze het wel zo, gelukkig zou zijn slimme moeder nooit in deze onzin trappen. Helaas voor Tallkit, zijn moeder hapte deze smoes als zoete koek, of beter gezegd, als warme muis. Het maakte op elke manier, Tallkit niet veel blijer. "Het geeft niet, ik liet me ook meeslepen. Maar in de Warrior Code staat dat kittens de toekomst van de Clan zijn en dus mogen ze niet als vuil worden behandeld." Waarom zei zijn moeder sorry? Ze had niets fout gedaan, hij snoof nog een keer, maar ging trots en hooghartig staan toen zijn moeder naar hem linkte als 'toekomst van de clan' de sterkste toekomst die er ooit zou zijn als je het hem vroeg. Hij keek haar vrolijk aan, maar kromp in elkaar toen hij de kwade, donkere blik in zijn, normaal zo lieve moeder, 's ogen. "Er is natuurlijk wel een reden waarom een Warrior zo uitvalt naar een kitten. Dus Tallkit, wat is er gebeurd? En als je ook maar één woord liegt, zit je nog een tijd in de Nursery." Hij slikte, nog een keer? Nee he, nu moest hij het wel zeggen, en dat terwijl Snowdot toch echt fout zat! "Ik deed niets!" Begon hij, misschien ietwat fel, wat het temperament van zijn vader liet zien. "Nou ja, denk ik dan, niet voorzover ik weet iniedergeval…" Hij keek zijn moeder aan, een blik waarin te zien was dat de kitten écht niet wist wat, of hoe, hij iets fout had gedaan.

"Ik deed niets!" Ze hief haar wenkbrauwen op. Testte hij haar nou echt uit? Want die straf zou hij krijgen, echt. "Nou ja, denk ik dan, niet voorzover ik weet iniedergeval…" Ze negeerde de blik die hij op haar wierp. "Weet je, katten vragen niet zomaar of je weg wil gaan." Ze sloeg met haar staart, dat Snowdot zich er nog even buiten moest houden. "Tallkit, je krijgt nog een kans en als je niet eerlijk zegt wat je hebt gedaan, mag je gelijk weer de Nursery in. Een Warrior scheldt een kitten niet zomaar uit, dus wil ik wel nu de waarheid horen." Sprak ze.

Zijn moeder geloofde hem niet, en de andere warrior maakte het er niet beter op. "Tallkit, je krijgt nog een kans en als je niet eerlijk zegt wat je hebt gedaan, mag je gelijk weer de Nursery in. Een Warrior scheldt een kitten niet zomaar uit, dus wil ik wel nu de waarheid horen." Paniek lichtte op in zijn ogen, en het katertje sprong meteen op, een dikke staart, en opgezette vacht. "Maar mam! Ik weet het heus niet, echt waar!" Hij keek zijn moeder aan, met ogen zo rond als de maan. "Het spijt me enorm mevrouw," Wendde hij zich tot Snowdot, "Ik wist heus niet dat ik u zo beledigde, als u mij zegt wat ik fout deed beloof ik dat ik het niet weer doe," Een beetje bang, en onderdanig keek hij de sneeuwwitte poes aan, nu ook wel benieuwd naar wat haar zo boos gemaakt had.

Snowdot leek deze keer zijn verontschuldiging te accepteren, en een zucht van verlichting verliet zijn relatief kleine mondje. "Het is goed. Ik weet nu dat je het niet met opzet bedoelde." Hij volgde de poes haar voorbeeld en knikte beleefd, wist zij veel dat hij dit deed zodat zijn moeder hem niet opnieuw straf zou geven. Maar wat niet weet wat niet deert, dus hield hij wijselijk zijn mond en keek de poes maar gewoon aan. "Maar, nou.. Ik vond het niet zo fijn dat je perse wou weten op wie ik verliefd ben. Een hele hoop katten vinden het niet fijn als je door blijft drammen." Het katertje knikte opnieuw en stond toen op, "Ik zal erom denken mevrouw," Waarna het tabby katertje naar zijn moeder keek, en richting de nursery koerste, pfieuw... Daar was hij goed vanaf gekomen

~ Tallkit topic uit