Waking up

Met een lach opende de kit zijn ogen. Zijn eerste goede nacht in dagen. Hij sprong recht en holde de Nursery uit. DE zonnestralen streelden zijn gezicht. Hij sloot lachend zijn ogen terwijl hij langzaam tot stilstand kwam. Na enkele seconden vlogen zijn oogleden va elkaar en keek hij het kamp rond. De warme schemering viel als een deken op het kamp neer en gaf het een mooie gloed. Broken keek even rond en snorde zachtjes toen hij zag dat de meeste katten nog aan het slapen waren. Hij had de hele nacht kunnen slapen en geen een nachtmerrie was zijn wereldje ingeslopen! Blij gooide hij zijn kin in de lucht. Hij was zo trots op zichzelf. Met een lachje keek hij het kamp op, wat voelde het goed om niet bang te zijn.

Note; Sawry voor de flutheid ^^"

Hij voelde zich langzaam weer in een van die eenzame buien zakken. Skymask had hij al een tijdje niet meer gezien en Whitepaw.. nee, hij had haar ook niet moeten vertrouwen. Zij had hem ook niet meer opgezocht, waarschijnlijk vond ze het leuker met andere Apprentices dan met hem. De tabby sloop de Den uit en wierp een paar vervelende blikken op de Apprentices om hem heen. Oh wat hadden ze allemaal een mooi leven. Toen hij buiten stond zag hij als enige levensvorm een kitten staan. Timberpaw grauwde wat in zichzelf en stapte op de kitten af, die zo trots leek te zijn op iets. "Wat sta jij hier te doen?" Mompelde Timberpaw wat geïrriteerd en wierp een scherpe blik op de kitten.

Toen pootstappen zijn oorschelpen bereikten, keek de tabby kit om. "Wat sta jij hier te doen?" Mompelde de apprentice. Broken zuchtte en richtte zijn groene ogen op de brommende kat. "Het is niet omdat jij zo slechtgezind bent, dat iedereen dat moet zijn," Had hij terug gegooid naar de kat. Hij zag zijn zin als een aanval op zijn doen en daar kon de kleine Broken niet echt goed tegen. Toen een grijze silhouet tussen hen sprong en hen met een zoete stem een goedemorgen wenste, rolde de tabby kit met zijn ogen. 'Zo vrolijk vandaag Brokenkit?' Vroeg Willowkit hem. Hij knikte simpel en wende zijn blik van de andere kit, die naast hem zitten. 'Brom,' "Willow," 'brom,' "Willow," 'brom. Zie mij, de bromende apprentice. Raaauw' "Willowkit!" Zijn zware gebroken stem weergalmde door het kamp. 'Wat sta jij hier te doen?' Deed ze hem na. "Ik schaam me," Bromde hij stilletjes, ookal klonken de zware noten erg zwaar en bromend in de oor. 'Slecht dagje?' Vroeg ze toen simpel. Broken keek van de apprentice naar de kit en terug. Hij mocht de kit wel, ookal had ze hem gekwetst. Het zou altijd in zijn geheugen staan dat zij een poes was die hem aan zijn familie liet denken. Maar toch zou hij de kit niet gaa haten, wat wist zij over zijn leven? Met een volwassen blik staarde hij naar de tabby apprentice. "De naam is Brokenkit, dit is Willowkit, sorry voor de wat bewogen ontmoeting," Grinnikte hij. Zijn toon was zwaar en klonk hier en daar hoog. Zijn woede was nog niet helemaal weg.