۰۪۫L۪۫۰۰۪۫i۪۫۰۰۪۫t۪۫۰۰۪۫t۪۫۰۰۪۫l۪۫۰۰۪۫e۪۫۰ ۰۪۫T۪۫۰۰۪۫a۪۫۰۰۪۫l۪۫۰۰۪۫k۪۫۰۰۪۫s۪۫۰ †Willowpaw

Mijn adem ging snel.'Snel weg! Weg!' kon ik alleen maar denken. Ik rende me kapot. Ik kon niet harder. Mijn poten draagde me zo lang ik mezelf kon dragen. Ik durfde niet achter me te kijken. Ik gluurde even kort.Niemand meer. Niks meer hard opzeggen wat je denkt. Herinner ik me zelf. Ik check even of ze nog achter me aan rennen. Niets. Ik zucht van opluchting. Ik kan wel dood neervallen. Ik merk op dat ik een wild water geluid hoor. Ik zie alleen maar riet. Maar wacht...waar riet is. Is water! Ik baan me een weg door het riet. En sta nu onstabiel op een steen. Ik kijk recht in het water. Ik dreig erin te vallen dus probeer ik wat stabilieteit te vinden door meer grip te houden. Ik realiseer me door al dat stromende water, dat ik wel wat wil. Ik kijk het water voor bij gaan. Ik probeer dichter bij te komen. Ze had veel ervaring met rivieren. Ze nam gemakkelijk een likje van het water. Het was heerlijk. Ze genoot ervan. Ze keek tevreden over de rivier. Ze dacht bijzich zelf. Als ik later groot ben ga ik katten redden. Ookal wist ze dat ze het niet zou komen. 'Blijf bij de tijd Cinder' mompel ik zacht tegen mezelf. Ik vond het een soort van silly dat ik tegen mezelf praatte. Maar ik kon het mezelf gewoon niet afleren. Ik was tenslotte toch alleen. Ik zou mijn gevoelens met iemand willen delen, en dit geval mijzelf. Ik ga tevreden liggen tussen het riet. zodat de pestkoppen me teminste niet meer kunnen zien, als ze me toch achterna zijn gegaan. Ik grijns bij de gedachte dat ze wel erg sloom zouden moeten zijn om er zo lang over te moeten doen. Ik dompel langzaam in slaap. Maar dan hoor ik iets. Mijn oren draaien van links naar rechts. Ik gluur er tussen door. Wie is dat? Ik blijf vorlopig op een afstand. Anders heb ik een pestkop aan de haak geslagen. Ik ben bang. Maar voel te gelijker tijd een avondtuurlijk gevoel. Ik kies voor het bange piep konijn, die in het riet blijft zitten. En als hij/zij mij ziet. Hem smeert.

۰۪۫L۪۫۰۰۪۫i۪۫۰۰۪۫t۪۫۰۰۪۫t۪۫۰۰۪۫l۪۫۰۰۪۫e۪۫۰ ۰۪۫T۪۫۰۰۪۫a۪۫۰۰۪۫l۪۫۰۰۪۫k۪۫۰۰۪۫s۪۫۰ †Willowpaw 2dbunpg

♣️

Willowpaw

♣️

Voorzichtig trippelde Willowpaw het kamp uit. Hij was nog steeds biecht echt gewend aan het feit dat dat nu mocht. Een wiebelde hij met zij oortjes. Sinds hij apprentice was geworden was hij al vaker jij kamp uit geweest, maar hij was nog steeds een tikkeltje nerveus. Zo te horen was er geen Warrior in de buurt. Hij haalde diep adem en begon te lopen. Waar zou ik heen gaan?, vroeg hij zich af. Hij was van plan om ergens naartoe te gaan waar hij nog niet was geweest. Maar omdat hij er dus nog niet was geweest wist hij ook niet wáár het was. Dus haalde hij zijn schouders op een koos een richting. Al snel kwam het kabbelde geluid van stomend water hem tegemoet. Zijn oortjes schoten naar voren. The River! Opveen drafje volgde hij het geluid. Even keek hij rond. Er was hier niemand te zien. Gelukkig maar. Hij hield totaal niet van drukte, en hij was het liefst gewoon alleen. Hij wilde net een slokje van het water drinken, toen een ritseling in het riet hem deed opschrikken. Hij snoof even, precies zoals hij geleerd had. Een vage geur drong zijn neus binnen. Het was de geur van... Van... Een RiverClan kat! Even tuurde hij het riet in. 'Is daar iemand?', sprak hij zacht.

۰۪۫L۪۫۰۰۪۫i۪۫۰۰۪۫t۪۫۰۰۪۫t۪۫۰۰۪۫l۪۫۰۰۪۫e۪۫۰ ۰۪۫T۪۫۰۰۪۫a۪۫۰۰۪۫l۪۫۰۰۪۫k۪۫۰۰۪۫s۪۫۰ †Willowpaw 116rp5v

»Voice«

.:

Wie is dat?
Wat wil hij/zij van me?
Ik gluurde ertussen door. Het was een kater. Uit de de...Riverclan! Ik herkende hem een beetje. Zijn naam was. Na denkelijk keek ik naar hem. Willowpaw! Hij was geloof ik ongeveer net zoals als mij. Ik zuchtte diep, en hoopte dat dit snel voorbij zou zijn. Ik liep naar me toe. En om een goede reputatie van mij te geven, zwiepte ik een keer met mijn staart. 'Hi..' zei ik zacht. Terwijl ik met mijn poot over mijn boven poot wrijf. 'Ik...ik ben Cinderpaw' bracht ik piepend uit. In het kamp zeggen ze dan altijd: 'Klinkt als een vreselijke ziekte...'. Met zo een aparte stem. En lopen dan arrogant verder. Ik kijk ze dan altijd gaan. En mompel iets slechts naar ze. Wat ze nooit horen. Maar diep van binnen. Zou ik ook graag bij de coole poezen horen. Waar elke kater naar kijkt. Maar jammer genoeg ben ik een mormel. Ik bijt even op mijn lip bij die gedachte. Ik kijk achterom. Om te kijken of er iemand is die ons bespied. Ik kijk hem diep in zijn ogen. Die eigenlijk erg mooi blauw zijn. Ik droomde er een beetje in weg. Ik stelde me een zee voor. Ik schudde verward mijn hoofd weer. 'Denk eraan dat je niet alleen bent Cinder' zei mijn beste vriendin (mijzelf). Ik keek weer naar de grond. 'En...wat is jou naam?'

~sorry mini post

Willowpaw keek nieuwsgierig naar het tabby poesje. Hij kende haar niet echt hoed. Ze leek meestal een beetje afwezig. Net als hij. Misschien zouden ze het wel goed kunnen vinden samen... Ze liep naar hem toe. Cinderpaw zwiepte een keer met haar staart. 'Hi..' zei ze zacht. Terwijl ze met haar poot over haar boven poot wreef. 'Ik...ik ben Cinderpaw' bracht ze piepend uit. Vaag herinnerde hij zich haar. Ze werd wel een gepest, volgens hem. Even zuchtte hij. Hij wist jammer genoeg uit eigen ervaring hoe het voelde. En huiverde hij bij de gedachten er aan. Gelukkig was hij nu apprentice, en kon hij doen wat hij wilde. Hij zou een sterke Warrior worden waar de hele clan trots op zou zijn. Trots stak hij zijn borst naar voren. Toen liet hij zijn oortjes weer zakken, omdat hij er aan herinnerd werd dat het nog heel lang zou duren. Weer nam hij Cinderpaw in zich op. 'En...wat is jou naam?', zei ze. Even keek hij haar schuin aan. Zou ze hem niet herkend hebben. Ach ja, er waren vest wel veel apprentices in de RiverClan. 'Ehm... Ik... Ikke...', waarom kwam het er niet gewoon uit! Waarom was hij ook zo verlegen! Even haalde hij diep adem. 'Ik ben Willowpaw...'

[Suoer kort ):]

»Voice«

.:

Ze keek hem weer aan. Het leek wel eindeloos te duren, voor dat hij realiseerde dat iemand hem vroeg wat zijn naam was. Ze keek hem even kort niet begrijpend aan. Maar tegelijk had ze medelijden met hem. Ze is zelf ook hetzelfde als hem. Wacht. Hetzelfde? Dacht Cinder bij zich zelf. Er was niemand in de riverclan die het zelfde is als zij. Maar dit is een jongen. Niet zo een vriendin waar je mee kan praten over katers enzo. 'Ehm... Ik... Ikke...' hoorde ze hem zeggen. Ze schrok een beetje dat hij opeens praatte. Hij haalde diep adem. Verschijnlijk was het even moelijk als zij altijd doet. Gewoon even oefenen. 'Ik ben Willowpaw...' maakte de kater Willowpaw af. Cinderpaw knikte om te zeggen dat ze het had begrepen. Ze wist niet veel van hem. Alleen een paar vage gesprekken die ze van andere poezen had gevolgd en zijn naam noemde. Ze wist even niet wat te doen. Ze probeerde even alles op een rijtje te zetten. Oke...je bent dus bij een rivier. Je hebt net een kater net zoals jou ontmoet. Ze dacht even diep na. Ze zou aardig kunnen doen en hem vragen om wat samen te gaan doen. Ze wist het niet zo goed. 'Hey...ik verveel me en ik dacht net...zullen we samen wat gaan doen?' Ze keek hem aan. Ze wreef nog een keer met haar rechter over haar linker boven poot. Onzeker keek ze hem aan.

'Hey... ik verveel me en ik dacht net... zullen we samen wat gaan doen?', vroeg Cinderpaw. O nee hè! Niet spelen. Even kreunde Willowpaw zachtjes. Toen haalde hij zijn grijze schoudertjes op. Gewoon eerlijk zijn. 'Maar... Eh... Wat gaan we dan doen?', vroeg hij. Hij was nog een tikkeltje verlegen, maar hij merkte wel dat het minder werd. Hij begon zich steeds meer op zijn gemak voelen bij Cinderpaw. Hij grijnsde even. 'Niet spelen, toch? Daar houd ik niet zo van.', sprak hij onschuldig met een kleine grijns. Hij had nooit van spelen gehouden. Ook als kitten niet. Hij keek liever toe hoe de andere kittens samen speelden. Hij voelde zich altijd een beetje eenzaam, maar het mocht niet baten. Hij kende eigenlijk niemand zoals hem. Niemand die er ook niet van hield om te spelen. Niemand die liever naar andere katten keek dan met ze te praten. Misschien zou Cinderpaw wel de eerste worden? Misschien zou ze een echte vriendin worden! Hij hoopte het maar. Ze zou er zeker geen spijt van krijgen, want hij zou later een grote en sterke Warrior worden, eentje waar de hele clan trots op zou kunnen zijn. Later word ik net zou sterk als Stormstar, en net zo dapper als hem! Ze kunnen trots op me zijn!

Flutje~

»Voice«

.: