Silent are the watchers

Onderwerp: Silent are the watchers za 28 dec 2013 - 22:19

If my wrath broke up tombs and swept away thresholds
Pushing broken old values into dark pits
If my hate would blow rotten words to dust
Like a cleansing wind through molding graves

Snowkit voelde zich al een tijdje niet lekker. Al een tijdje begon ze opeens erg agressief te hoesten, ze vertikte het echter om bij haar moeder in het nest te liggen. Ze ging altijd koppig er buiten liggen, stellig in de overtuiging dat ze niemand nodig had. Het was haar moeders schuld dat ze blind was, toch? En Everstar haar schuld dat ze daardoor nooit iets anders dan een waardeloze elder zou zijn. Terwijl ze opnieuw begon te hoesten kromp ze in elkaar in een warm hoekje van het WindClan kamp. Ze sloot haar ogen en krulde zich op. Ze verlangde sterk om in slaap te vallen want in haar dromen zag ze zo goed als ieder ander. Ze zag dan rode bloemen, blauwe bloemen, gele bloemen, fleurige sneeuwklokjes en prachtige rozen. Strakblauwe hemels en uitgestrekte groene velden. Zodra ze haar ogen opende begon haar woede al in haar borst te zoemen als een korf boze wespen. Omdat elk wakker moment een harde herinnering was aan Snowkit dat ze blind was, en dat altijd zal blijven. Ze hoestte ongemakkelijk en merkte dat ademen voor enkele tellen moeizaam verging. Ze keek op en ademde moeizaam in. Stomme droge lucht ook! Daar lag het vast aan.
Even I would love the church
If the sun watches down
Through cracked domes
On the worms below

Icecloud!

Icecloud zuchtte een keer. Snowkit vertikte het om bij haar in het nest te komen liggen, ook al had ze het al vaak genoeg geprobeerd om Snowkit in haar nest te krijgen. Ze maakte zich er wel een beetje zorgen om, niet per se omdat ze blind was, maar meer omdat ze ook warmte nodig had om niet ziek te worden. Het weer was nou eenmaal kouder aan het worden en dan was de kans op ziektes ook hoger. Misschien moest ze het toch nog maar een keer proberen om Snowkit te overtuigen? Het zou namelijk niet lang meer duren voor het bladkaal werd. Ze stond op vanuit haar nest en liep naar de plek toe waar Snowkit nu altijd lag. Maar toen ze dichterbij kwam hoorde ze de kitten hoesten. Ze voelde lichtte paniek in haar opkomen, Snowkit mocht niet ziek worden, niet nu met bladkaal zo dichtbij. "Snowkit" Begon ze voorzichtig. Ze merkte ook dat de ademhaling wat moeizaam ging. Het was waarschijnlijk beter als ze naar Brindlepool gingen om te kijken wat er met Snowkit was, maar dan moest Snowkit ook mee willen werken. "Is het misschien beter als we naar Brindlepool gaan?" Stelde ze voor. Waarschijnlijk wilde Snowkit het niet, maar ze moest het toch eerst zo proberen.

If my wrath broke up tombs and swept away thresholds
Pushing broken old values into dark pits
If my hate would blow rotten words to dust
Like a cleansing wind through molding graves

Snowkit begon ongemakkelijk te woelen in een poging zichzelf te verwarmen en comfortabel te gaan liggen. Een zaak die hopeloos leek. Ze wreef over haar snuitje en hoestte nogmaals zwakjes. Misschien moest ze maar eens uit de kraamkamer. Het was hier ook zo benauwd omdat er zo veel katten lagen .. wie weet kon ze wel al bij de elders gaan liggen. Daar behoorde ze thuis op dit moment, nietwaar? ‘Snowkit?’ Ze draaide haar kop omhoog naar de stem van haar moeder en voelde een steek van irritatie opkomen. “Ja, moeder?” Miauwde ze gedwee. ‘Is het misschien beter als we naar Brindlepool gaan?’ Snowkit schudde koppig haar hoofdje. “Nee dat denk ik niet. Heb het een beetje benauwd omdat het hier zo vol is” Pruttelde ze zachtjes en ze kwam overeind. Ze hoestte ongemakkelijk maar wist een ergere hoestbui te onderdrukken zodat ze niet al meer zwakte toonde dan nodig was. “Ik ga weer naar buiten, het is me hier te druk” Verklaarde ze en ze beende nonchalant langs haar moeder heen en sprong naar buiten. Meteen werd ze geraakt door een koude windvlaag en had ze spijt dat ze zo koppig was.

Even I would love the church
If the sun watches down
Through cracked domes
On the worms below

"Ja, moeder?" Kreeg ze als antwoord terug. "Nee dat denk ik niet. Heb het een beetje benauwd omdat het hiet zo vol is." Snowkit kwam overeind en Icecloud wilde haar het liefst helpen, maar besloot om het toch maar even aan te zien wat de kitten van plan was. "Ik ga weer naar buiten, het is me hier te druk." Ze wilde de kitten waarschuwen dat het buiten koud was, maar voor ze de kans kreeg was Snowkit al naar buiten gegaan. Ze volgde Snowkit naar buiten en voelde zelf ook meteen de kou. "Als je niet naar Brindlepool wil, dan gaan we niet." Begon ze. "Maar kom naar binnen waar het warmer is." Zei ze en probeerde de kitten wat dichter naar haar toe te krijgen met haar staart. Ze wilde Snowkit op zijn minst warmer proberen te krijgen, ook al was het beter als ze naar binnen gingen dan hier buiten bleven.

If my wrath broke up tombs and swept away thresholds
Pushing broken old values into dark pits
If my hate would blow rotten words to dust
Like a cleansing wind through molding graves

Snowkit voelde dat haar moeder achter haar aan kwam. Ze kon het haar niet kwalijk nemen, maar deed het toch. Omdat ze gewoon zo was. Ze verstijfde lichtjes bij het horen van haar moeders toon. Maar was verrast dat Icecloud haar niet dwong om naar Brindlepool te gaan. Het alternatief was niet aantrekkelijker. Binnen bij alle stomme andere kits zitten die haar continu aanstaarde of over haar praatte. Dat laatste kon ze merken, dat eerste ging haar iets moeilijker af. “Nee mam, het is daar te benauwd” Loog ze. Buiten was het even benauwd als binnen wat haar toch een beetje onzeker maakte, al verbloemde ze dat door boos te klinken. Toen Icecloud haar warme, comfortabele staart om haar heen draaide duwde Snowkit hem koppig weg en klom ze er overheen. “Ik kan prima voor mezelf zorgen-” haar zin was nog niet afgemaakt toen ze langs haar moeder heen stapte of een groot leaf fall blad raakte haar waardoor ze uit balans raakte en achteruit viel. Compleet verrast krabbelde ze overeind en voelde ze tranen van frustratie in haar ogen prikken. Stom blad! Dit is al de 2de keer! Schreeuwde haar geest.

Even I would love the church
If the sun watches down
Through cracked domes
On the worms below

"Nee mam, het is daar te benauwd" Icecloud keek naar haar dochter terwijl ze dit zei, ze was verbaasd over de boze toon die Snowkit gebruikte. Haar staart werd alleen niet gewaardeerd. "Ik kan prima voor mezelf zorgen-" Snowkit had de zin niet af kunnen maken, omdat er een blad in haar gezicht viel en haar uit balans bracht. Ze zag hoe Snowkit viel en wilde de kitten overeind helpen, maar dat was blijkbaar niet nodig. Ze wist niet helemaal wat ze nu tegen Snowkit moest zeggen, waarschijnlijk zou alles nu verkeerd aankomen, maar ze wilde nog steeds dat Snowkit of terug mee de nursery in kwam en eigenlijk had ze liever dat ze naar Brindlepool gingen, maar dat zat er waarschijnlijk niet in. "Je kunt nu kiezen, je gaat of mee terug de nursery in of we gaan naar Brindlepool." Ze zei het deze keer meer alsof Snowkit geen andere keuze meer had, maar het kon ook averechts werken.

Hevig hoestend door de plotselinge inspanning die ze moest verrichten krabbelde Snowkit overeind en begon ze zwaar te ademen. 'Je kunt nu kiezen, je gaat of mee terug de nursery in of we gaan naar Brindlepool' Meteen schoot haar hoofd terug naar Icecloud en voelde ze hoe de boosheid in haar borst begon te groeien. Waarom was iedereen zo tegen haar gekeerd? "Waarom? Je kunt me niet dwingen" Zei ze boos. Zelfs haar moeder behandelde haar alsof ze weerloos en zwak was. Dat kwam vast door die stomme hoest en dat stomme blad en die stomme blindheid en die stomme alles! Ze hoestte opnieuw en moest gaan zitten om niet om te vallen. Maar ze hield haar borst naar voren gedrukt en haar oortjes plat. Ze zou niet nu zwakte tonen! Nooit! De benauwdheid groeide. Auw.

"Waarom? Je kunt me niet dwingen" Icecloud had wel verwacht dat Snowkit boos zou worden over wat ze zei. Ergens wilde ze Snowkit nu gewoon oppakken en mee terug nemen naar de nursery, maar dan zou het helemaal niet meer goed komen. "Het is voor je eigen bestwil." Zei ze tegen de kitten. "Ik maak me alleen maar zorgen om je, maar blijkbaar kun je dat niet hebben." Ze wist dat ze eigenlijk niet zo had moeten uitvallen, maar ze was het even zat. Snowkit moest nu een keer weten dat ze naar haar moest luisteren en niet eigenwijs moest blijven doen. Het was misschien allemaal ergens niet eerlijk, maar er was niks aan te doen.

"Je liegt!" Zei Snowkit plotseling boos zonder waarschuwing. Ze vloog overeind en ze richtte haar kopje omhoog naar Icecloud met haar oren plat naar achteren. Ze loog echt! Niemand gaf om haar, zelfs haar eigen moeder niet. Wie hield er nou van een blinde kit? Niemand toch? Meteen werd ze gestraft door een hevige hoestbui en tuimelde ze achteruit. Nog na kuchend en benauwder dan ooit "Je houd van mijn grote broer niet van mij, het zou je nog geen eens interesseren als ik dood zou gaan" Miauwde ze zorgeloos en ze draaide zich om, hoestend. Tot haar eigen schrik begon ze zich toch wel wat benauwder te voelen .. tot het punt dat ademen bijna niet meer ging .. Naar adem happend probeerde ze recht op te blijven staan wat haar slecht afging. Geestelijk heel ver weg zat ze nu te smeken naar haar moeder om haar naar de medicijn den te brengen maar dat was maar een verre wens. Snowkit was te trots en te koppig om ook maar naar één iemand voor hulp te leunen.

"Je liegt!" Kwam de plotselinge boze reactie van Snowkit. Icecloud staarde naar de kitten, zo'n uitbarsting had ze niet verwacht. Ze moesten dit snel afronden, want ze merkte dat het steeds slechter ging met Snowkit. Ondanks de boosheid waarmee ze het probeerde te verbergen. "Je houd van mijn grote broer niet van mij, het zou je nog geen eens interesseren als ik dood zou gaan." Ze kon het niet helemaal ontkennen dat ze haar zoon meer mocht dan Snowkit, maar dat was niet het punt nu. Ze maakte zich echt wel zorgen om Snowkit, vooral nu het steeds slechter leek te gaan. Het was toch beter als ze de kitten zou oppakken en gewoon naar Brindlepool zou gaan. Ook al zou het hele kamp haar raar aankijken, dat maakte nu niet meer uit. "Ik geef echt wel om je en dat is ook de reden waarom ik je nu mee naar Brindlepool ga nemen." Zei ze. Ze liep dichter naar Snowkit toe om haar bij haar nekvel te pakken, nu was het maar hopen dat de kitten niet te veel zou tegenstribbelen.

Icecloud kwam overeind. Snowkit voelde het en het beviel haar helemaal niets. De hoestbui leek weer iets te gaan liggen maar de enorme benauwdheid die zich vast had gegrepen in haar keel als een stekelig insect maakte haar moe. 'Ik geef echt wel om je en dat is ook de reden waarom ik je nu mee naar Brindlepool ga nemen'. Snowkit deed nog een verwoede poging om uit de weg te gaan zonder effect. Toen Icecloud haar oppakte begon ze zo veel mogelijk tegen te stribbelen maar dat verergerde de druk op haar keel juist meer. Ze hoestte nogmaals en bleef slap hangen met haar oren plat en de meest vuile uitdrukking op haar gelaat als maar kon. "Neer- zet me neer" Bracht ze moeizaam uit terwijl ze in de totale duisternis hing. Op deze manier kon ze geen steek zien. Er waren geen trillingen onder of boven haar .. en dat maakte haar niet tevreden. "Mam ik zie niets, zet me neer" Miauwde ze nu bozer. Ze had doorgekregen dat ze meer lucht kreeg als ze zo min mogelijk bewoog. Dat was helemaal niet deel van haar plan. Alles ging niet volgens plan. Verdorie. Dacht ze mistroostig.

- Skip naar de medicine den? c:

Icecloud pakte Snowkit op bij haar nekvel en de kitten begon meteen tegen te stribbelen, maar ze was niet van plan om los te laten. Na een tijdje hield het tegenstribbelen ook op en bleef Snowkit slap hangen. "Neer- zet me neer" Ze zei niks terug, omdat dat ook moeilijk ging, maar begon te lopen in de richting van de Medicine cat den. "Mam ik zie niets, zet me neer." Negerende wat de kitten zei, liep ze de Medicine cat den binnen. Ze zou Snowkit zo neerzetten, maar dan was het nog de vraag of ze niet weg zou rennen. Eenmaal binnen zette ze Snowkit voor haar neer en riep: "Brindlepool?" Ze hoopte maar dat de Medicine cat er was, maar je wist maar nooit. Terwijl ze zat te wachten hield ze Snowkit in de gaten, zodat de kitten er niet vandoor zou gaan.

[Ik zal hem daar aanmaken]

Onderwerp: Re: Silent are the watchers