Time to meet one of my little brothers ~Timekit~

Met een beetje trots liep een zwart-witte apprentice het kamp binnen. Uit de apprentice zijn bek bungelde een hoopje bruin bond met lange oren. Sharppaw was net teruggekeerd van een beetje jagen en had maar 1 prooi per ongeluk laten wegkomen. Met een kleine glimlach op zijn gezicht legde hij het dode konijn op de prooistapel, om daarna zijn groene ogen naar de nursery te laten afdwalen. Sharppaw had deze ochtend namelijk bedacht dat er nog 1 jonger broertje was dat hij moest ontmoeten en hij wou dat liefst zo snel mogelijk doen. Dus waarom niet nu meteen? Toch wist de kater het niet zo zeker, straks lag de kitten te slapen en zou hij hem wakker maken. Maar als de kitten niet lag te slapen was de kater alweer een kans misgelopen. Hij voelde zich namelijk al schuldig genoeg dat hij er niet vanaf het begin was geweest voor zijn moeder en de kittens. Even ademde de kater diep in en uit voordat hij de beslissing nam om toch maar te gaan zien of zijn broertje wakker was. Langzaam maar toch wel een beetje nerveus en blij begon de kater richting de nursery te stappen om vervolgens zijn grote zwart-witte kop door de opening te duwen met zijn lichaam dat volgde.

~Timekit ^-^

Eindelijk was Timekit weer in slaap gevallen. Hij had de hele nacht liggen woelen en daarbij ook verschillende keren bijna ruzie gehad met zijn siblings, maar hij had gewoon niet in slaap kunnen komen. Waarschijnlijk was hij zo druk geweest overdag, dat zijn lichaam het niet toeliet om nu rustig te worden, of iets in die richting. Alsof hij het wist, als 1 maan oude kitten. Timekit draaide zich om en voelde iets scherps in zijn rug prikken, waardoor hij weer wakker werd en vermoeid om zich heen keek. Moeizaam stond hij op, wiebelde een beetje op zijn poten en ging toen zitten om te kijken wat er in zijn rug zat te prikken. Daar vond hij een kleine doorn die zich door zijn vacht had weten te boren, maar niet vast zat in zijn huid. Hij was er op tijd bij geweest, gelukkig. Rustig haalde hij de doorn uit zijn vacht en wilde weer terug gaan liggen, toen hij een bekende, toch onbekende, geur rook. Bij de ingang van de nursery stond een zwart/witte kater die rook naar hun moeder. Zou dit een van zijn oudere siblings zijn? Slaapdronken en vermoeid wankelde de kitten naar de apprentice en plofte voor zijn gezicht neer. "Wie ben jij?" vroeg hij, duidelijk niet helemaal wakker, terwijl hij geeuwde en bijna omviel van de vermoeidheid.