Drifting away.. [+Innerghost]

De zon was al een paar uren onder toen de zwarte kattin langzaam haar ogen opende. Ze lag nog altijd onder de struik, waar ze na het gesprek met Thrushdive huilend onder in slaap was gevallen. De vacht om haar ogen heen voelde nog wat nattig aan, en haar hoofd leek wel van haar romp af te vallen. Ze legde haar hoofd neer en staarde zo onder de struik door. Een zwak licht van de maan scheen op de grond voor haar neer. Ze had er niet bij stilgestaan dat ze misschien gemist zou worden in het kamp, misschien had alleen een enkeling het doorgehad. Misschien had haar zusje, Littlestream, het wel gemerkt, of Aurypaw, waar ze ook wel close mee was de laatste paar moons. Ze sloot haar ogen, niemand zou zich vast druk maken om haar. Ze zou morgen wel terug keren, en anders overmorgen, of die dag daarna.. of daarna.. Fawnstep voelde zich een wrak en wilde het niet aanzien om Snowynight en Thrushdive samen te zien tongen, dat was misschien wel een van de grootste redenen dat ze hier bleef. Ze wilde het gewoon niet zien, ze wilde het niet geloven.

Fawnstep sloot haar ogen toen het begon te regenen, nee, niet ook dat nog. Ze trok zich nog wat verder terug onder de struik en liet haar kop op haar poten liggen. Haar ogen stonden glazig van de tranen, en op dit moment zelfs een tikkeltje leeg en emotieloos. Ze was totaal van de kaart, ze wist niet goed meer wat ze deed. Dit was typisch iets voor Fawnstep, net zoals ze opeens boos was geworden op Shrewstar en de kattin haar ogen zowat uit had gekrabd. Dat was allemaal nog gebeurt toen ze Apprentice was, nu was ze Warrior en zou ze het goede voorbeeld moeten geven. "Fawnstep..." hoorde ze opeens een bekende stem. Ze hief haar kopje een beetje en voelde de aanwezigheid van een kat, eentje wiens geur haar zo bekend voorkwam, eentje wie ze al sinds haar hele leven kende. "Wat is er gebeurd..." vroeg de poes bezorgd. Fawnstep duwde haar kop in de vacht van haar moeder en liet de tranen toen weer neerstromen. Ze had iemand nodig waarbij ze haar gevoelens er uit kon laten, al die opgekropte gevoelens van de laatste paar manen. Ze huilde zo dus zachtjes uit in de vacht van haar moeder, misschien wel de kat die ze het meeste vertrouwde in de hele Clan. Ze kreeg echter geen woord over haar lippen, en bleef maar zachtjes snikken.

"Fawnstep..." fluisterde haar moeder en likte haar schouder. "Meisje toch..." miauwde ze en liet haar uithuilen. Toen ze alleen nog maar wat snikte keek haar moeder haar recht aan. "Wat is er gebeurd Fawnstep..." miauwde Innerghost vervolgens. "Wie heeft jou zo van streek gemaakt," vervolgde ze weer en ze voelde hoe de staart van haar moeder zich over haar rug heen legde. Het voelde veilig, net zoals vroeger, toen ze nog een zorgeloze kitten was. "Het is allemaal mijn eigen schuld." jammerde ze zachtjes en wendde haar ogen af. "Ik heb al een tijdje geleden gemerkt dat ik gevoelens begon te krijgen voor Thrushdive.. hij is mijn enige vriend.. ik wilde.. hij.." Ze kwam niet goed uit haar woorden en keek toen naar haar moeder. "Shrewstar en ik hebben gepraat, ze zei dat ik het hem beter kon vertellen, voordat hij de liefde bij een ander op zou zoeken.. Maar nu.. ik heb het hem verteld, vandaag.." Een snik verliet haar mond. "Hij wilt me niet.. hij is verliefd op Snowynight.." miauwde ze en opnieuw barstte ze in huilen uit. Ze wilde niet geloven dat hij haar had afgewezen. Ze wilde het niet haar hele leven aan zien hoe die twee gelukkig waren. Ze wilde niet, ze kon niet..

"Oh, Fawnstep," murmelde Innerghost en Fawnstep voelde de ruwe tong over haar kopje heen. "Heeft hij dat gezegd..?" De zwarte kattin keek in de ijzig blauwe ogen van haar moeder, haar oortjes wat naar achteren. "Hij zei dat hij het niet wist, dat hij gevoelens had voor Snowynight.. ofzo.." miauwde ze er nog zacht achteraan en begroef haar kop nu tussen haar poten. Ze had hun hele vriendschap verpest. Hij wilde het misschien nog redden, maar ze was weggelopen. Lafaard. Dat eerste woord kwam er nu op, ze was een lafaard die wegrende voor haar problemen. Haar maaginhoud leek zich totaal om te keren, dus haalde ze nog een keer diep adem.