~Shade~ [STORY]

Hallo, Gast

Eerst en vooral, bedankt om dit topic aan te klikken! Ik heb namelijk een kort verhaaltje geschreven (ondertussen zit ik aan hoofdstuk 2 en dus de 6e pagina, klein geschreven) maar ik weet niet of ik nog wel verder moet schrijven.. Als de Proloog jullie wat bevalt, dan zal ik vast wel weer wat motivatie krijgen om verder te schrijven, dus laat even wat commentaar achter, wil je?
Je moet wel even wat weten voor je begint te lezen, dus hier wat informatie voor vooraf: Het verhaal speelt zich af, een hele tijd geleden dus er is nog geen luxe, technologie,... Verder is het verhaal geschreven tijdens mijn examens door, dus zou het wel wat vaag kunnen overkomen x3

Het verhaal

~Shade~

-Proloog

Duizend ogen waren op haar gericht wanneer ze voorzichtig de arena in wandelde. Deze mensen, waren ze allemaal gekomen om haar te zien? Eerlijk gezegd wist ze zelf niet eens wat ze hier kwam doen, maar Koningin Imana had haar naar hier gebracht. De Koningin was ook haar achternicht, maar de rest van de familie zat nogal krap bij kas. Haar zware voeten slenterden over het zand waar de arena mee gevuld was. Haar groene ogen tuurden in het rond, opzoek naar enige verklaring voor dit alles. Ze keek omhoog wanneer ze alle mensen om zich heen hoorde juichen, en zag de Koningin in een lange jurk op haar troon gaan zitten. “Gegroet, Maniërs”, weergalmde haar luidde stem als groet aan haar volk. Ook zij was een Maniër, want net als alle andere aanwezigen woonde ze in Manië en was dus Manisch. Ongeduldig liep ze naar het midden van de arena, maar Imana begon algauw weer te praten. “Eerst en vooral, wil ik jullie allen bedanken voor uw komst”, de bezoekers riepen haar vrolijk toe terwijl ze haar zin vervolgde: “We zijn hier allemaal gekomen voor Ina.” Alle ogen waren nu op haar gericht; Zij was Ina. “Ik heb namelijk een grote taak voor mijn jonge achternichtje.” Haar hart bonsde in haar keel, zich afvragend wat deze ‘grote taak’ zou inhouden. “Ik wil dat je dit paard voor me opleert.” Imana’s ogen waren gericht op een grote poort, een paar meters naast de ingang van de arena. Ina’s groene ogen volgden die van haar Koningin, wanneer de poort met een bulderend geluid opende. Een mooie, pikzwarte merrie kwam al bokkend en stijgerend door het zand gegaloppeerd. “Als het je lukt, krijg je een beloning van welgeteld 100 zilverstukken, pus je eigen paard”, Ina keek naar het wilde paard, vervolgens naar haar kapotte kleding, en daarna weer naar het paard. Moest ze dit wel doen? Koningin Imana gaf haar deze kans vast omdat ze wist in wat voor armoede zij en de rest van haar familie leefde… Ze had echter geen ervaring met paarden, en alle duizenden ogen die haar aanstaarden zorgden voor nog meer druk op haar schouders. Twijfelend richtte ze zich nogmaals op de mooie merrie die rond croste, en in stilte vroeg ze de goden goed over haar te waken. “Ik noem haar.. Shade!”, klonk Ina’s trotse stem waarna luid gejuich van het publiek overheerste. Vol vertrouwen gaf Imana nog een laatste knik in haar richting…

Dat is de proloog dus. Alle commentaar of tips zijn welkom!

-Lis x