ϟ It Stings ϟ

Nieuwsgierig en met grote ogen keek hij naar de buitenkant van de Nursery. Hij had er eerder niet veel interesse aan gegeven, maar nu hij het goed had bekeken zag hij iets wat hem nieuwsgierig maakte. Er zaten allemaal stengels in, kleine, maar ook lange stengels. Hij wist niet wat het was, of ze scherp waren en pijn deden, of dat ze gewoon leuk waren om mee te spelen. Daarom ging hij het uitproberen, waarom ook niet toch? Hij tilde zijn pootje op en zette die tegen de struik aan, een helse pijn schoot door hem heen en meteen trok hij zijn pootje terug. De struik bewoog even en toen hij zijn poot op de grond wilde zetten, kwam hij erachter dat de pijn nog steeds niet weg was. Het was alsof iets in zijn pootje vast was blijven haken, hij probeerde ernaar te kijken, maar kon het niet zo goed zien. Een beetje jammerend stond de kitten op. Wat was hij ook weer dom geweest, hij had het gewoon moeten vragen aan zijn moeder of iemand in de buurt; niet zelf uit proberen. Nu zou hij dom overkomen.. en.. onschuldig? Ja, misschien wel. Hij liep een beetje mank en moeizaam richting de Medicine den, want hij wist dat als hij hulp nodig had dat hij daar terecht kon komen. Daar zou hij of Smokebreath of Littlepaw aantreffen, of misschien zelfs allebei. Hij hoopte dat alleen Littlepaw aanwezig was, want Smokebreath leek hem niet zo'n hele vriendelijke kater. Daar kon hij misschien niet vriendelijk tegen zijn.. en hij moest vriendelijk blijven! Hij bleef voor de Medicine den staan en staarde naar binnen. "H-hallo? Smokebreath? Littlepaw?" Miauwde hij zachtjes, maar hard genoeg om het te horen.

"Ja? Wat is er?" Toen hij de stem van Smokebreath hoorde stapte hij de Medicine Den in, terwijl hij zijn linkerpoot een beetje omhoog hield. "M-mijn pootje doet pijn.. ik .. ben ergens in getrapt." Besloot hij maar te zeggen. Dat hij zelf had 'gevoeld', ging hij heus niet aan deze kater zeggen. Dan zou hij hem voor dom uitmaken, of wie weet voor wat deze kater hem dan zou uitmaken. Lightningkit wachtte op een antwoord van de medicine cat, hopend dat die hem kon helpen.

Oei, Smokebreath was wel erg groot. Hij torende zo boven hem uit en Lightningkit moest omhoog kijken om hem aan te kijken. "Laat die poot maar eens zien dan." Meteen stak hij de poot naar voren die pijn deed, hopend dat Smokebreath hem wel kon helpen. "Ehm.. z-zou u niets tegen mijn moeder willen zeggen hierover?" Miauwde hij vervolgens wat zachter dan normaal. Het was duidelijk dat hij zich hiervoor schaamde en dat hij zijn moeder niet wilde teleurstellen. Hij voelde zich dom dat hij de buitenkant van de nursery had aangeraakt en van zijn moeder mocht hij nog eigenlijk niet naar buiten.

Nee, zijn moeder mocht echt niet weten dat hij een doorn in zijn pootkussen gekregen had. Ze zou nog meer gaan opletten wat hij deed en daar had hij dus echt geen zin in. "Hoezo dat dan?" Die vraag had hij ergens wel verwacht en voordat hij kon antwoorden werd de doorn uit zijn poot getrokken. Een pijnlijke auw verliet zijn mond waarna hij even naar zijn poot keek. "I-is het nu weg?" Miauwde hij zachtjes, waarna hij zich herstelde en op de vraag van Smokebreath antwoordde. "Nou.." Begon hij mompelend. "Ze is heel erg zorgzaam en ze let altijd op mij en mijn siblings.. Als ze hier achter komt zal ze zich nog meer zorgen gaan maken over ons." Miauwde hij. "Straks mag ik de Nursery niet eens meer uit omdat ik me anders aan de rand kan prikken." Mompelde hij vervolgens.

"Ik zal het toch aan je mama moeten vertellen." De moed zakte hem in zijn schoenen toen Smokebreath deze woorden uitsprak. Dan werd ze weer helemaal bezorgd over hem en ging ze nog meer op hem letten! Wie wist mocht hij dan niet eens meer zijn eigen nest uit en moest hij bij haar blijven liggen. De andere kittens zouden hem uitlachen! "Omdat ze in de gaten moet houden dat je poot niet gaat ontsteken. Maar ik zal ervoor zorgen dat ze je niet weer 'gevangen'" zet dan." Gerustgesteld wist de kitten te knikken. Als Smokebreath dat voor hem wilde doen, dan zou hij dat heel fijn vinden. "Bedankt, Smokebreath." Miauwde hij. "Mag ik nu gaan?"