{Littlepaw} Wake

Langzaam hief de zwarte, smoke-kleurige kater zijn kop omhoog en rekte hij zich uit. Zwijgend pakte hij de bundels kruiden bij elkaar die hij in het geheim had voorbereid. Reiskruiden. Een vage glimlach verscheen op zijn lippen en hij sjokte naar het nest van zijn apprentice. Hij gaf zijn nog slapende Littlepaw een ruwe por tussen haar ribben, maar nog geen pijnlijke. "Wakker worden," Bromde de kater. Het was nog afschuwelijk vroeg, de zon was nog maar nauwelijks op. Maar Littlepaw had het maar te slikken.

Ze kromp even in elkaar toen ze een harde por tussen haar ribben kreeg te verduren. Al lichtelijk geïrriteerd keek ze op en knipperde ze slaapdronken met haar groene kijkers. Zodra ze zag dat het haar mentor was die haar had opgeroepen veranderde haar blik algauw in een vragende. Wat had hij haar te vertellen, zo vroeg in de ochtend? "Wakker worden," Bromde Smokebreath, en om hem niet nog brommeriger te maken stond ze gehoorzaam op en schudde ze de mosresten uit haar vacht. "Ja?" Mompelde ze wat vragend terwijl ze de donkergekleurde kater vragend aankeek.

De rookgrijze kater schoof de reiskruiden naar de grijskleurige poes. Hij wond er geen doekjes om. Ze wist zelf ook wel waarvoor deze kruiden waren. Met een hint van humor begon te spreken. "Vertel me, waarvoor zijn deze kruiden?" Miauwde de kater, "Daarna mag je ze fijn verorberen."

Ze kon er niets aan doen dat een lichte schok door haar lichaam heen zwierde toen ze de reiskruiden haar kant opgeschoven kreeg. Waarvoor had zij die nodig? Ze gingen toch nergens naar toe..? "Vertel me, waarvoor zijn deze kruiden?" Miauwde de kater, maar nog voordat ze de kans kreeg te antwoorden zei hij alweer iets. "Daarna mag je ze fijn verorberen." Totaal overdonderd keek ze Smokebreath aan, niet wetend wat er gaande was. "Om de honger te stillen en kracht te geven aan katten als ze op een lange reis gaan, bijvoorbeeld naar de moedermuil." Bracht ze uit, waarna ze hem nog even aanstaarde om vervolgens toch maar de bittere kruiden naar binnen te slikken. Ze trok even een vies gezicht maar dankzij de zenuwen die zich opstapelden in haar buikje verdween die gelaatsuitdrukking als sneeuw voor de zon. Zou het kunnen..?

Rustig boog de kater voorover en liet hij zichzelf 'genieten' van de bittere kruiden die hij in zijn reismix stopte. Als het goed was, kon Littlepaw die ook samenstellen. "Correct," Miauwde de kater, waarna hij droog verder ging met Littlepaw in te lichten. Hij kon haar nervositeit zien. "Van tijd tot tijd moeten we naar de moedermuil, dus we gaan daar ook heen. Dat hoort bij de training van ieder medicine cat apprentice, niet?" Miauwde de kater droogjes, met een lichte glimlach op zijn gelaat. Deze zuinige glimlachjes liet hij maar aan enkele katten zien, maar Littlepaw was er ondertussen één van de geworden. Hij wenkte haar rustig. "Kom," Miauwde hij rustig, waarna hij naar de uitgang van de den liep.

"Correct," Ze wist onderhand al wel dat de kater nooit echt grote complimenten gaf, of een goede preek van wat je allemaal al kon. Dus nam ze al genoegen met het feit dat hij haar antwoord als een juiste vaststelde. "Van tijd tot tijd moeten we naar de moedermuil, dus we gaan daar ook heen. Dat hoort bij de training van ieder medicine cat apprentice, niet?" Ze wiebelde even met haar oortjes en knikte wat haperig, waarna ze hem vragend bleef aankijken. Maar om hem niet kwaad te maken door haar staargedrag besloot ze nadien maar weer opzij te kijken. "Ja, neem ik aan." Mompelde ze wat, net luid genoeg om gehoord te kunnen worden. "Kom," Miauwde hij rustig, waarna hij naar de uitgang van de den liep met een Littlepaw die hem achtervolgde.