StarClan brought us this, so let's share it

LIONBEAT

Lionbeat's ogen versmalden. Haar poten gingen stap voor stap naar voren, richting het konijn. Net toen ze wou springen ging haar buik weer. Ze voelde weer een kramp ofzo en ze kneep haar ogen dicht. En toen ze haar ogen weer open deed was het konijn weg. Ze zuchtte, wat had ze toch de laatste tijd? Ze likte haar pootje en ging over haar kopje. Haar buik was wel wat groter geworden. Was ze? Nee. Ze had gewoon teveel gegeten. Maar dat verklaarde haar krampen niet, en ze had eigenlijk niet té veel gegeten de laatste tijd. Was ze dan toch? Misschien moest ze even naar het kamp gaan, even langs Brindlepool. Straks was ze ziek, dat kon ze niet hebben. Ze keerde zich om, richting het kamp.

Eenmaal aangekomen twijfelde ze nog even, ze ging toch maar naar binnen. "Brindlepool? Heb je even tijd?" vroeg ze zachtjes de den binnen. "Natuurlijk, kom erin!" hoorde ze de poes zeggen. "Waar heb je last van?" vroeg de poes aan haar toen ze ging zitten. "Nou.." begon ze zachtjes. "De laatste tijd heb ik af en toe krampen in mijn buik," begon ze zachtjes. "Het is vast niks ergs" murmelde ze er snel achteraan. "Ga maar liggen." murmelde Brindlepool tegen haar, Lionbeat knikte en ging rustig liggen. Lionbeat deed haar ogen dicht, ze voelde de poten van Brindlepool over haar buik gaan. Ze ademde rustig in en uit. Wachtend op het resultaat. "Je mag weer opstaan." hoorde ze na een tijdje. Lionbeat keek op, waarna ze kalm opstond en ging zitten. "Is het ernstig?" murmelde ze tegen de Medicine Cat. "Gefeliciteerd." zei de poes alleen maar. Lionbeat keek haar een beetje verward aan. "Je verwacht kittens." vervolgde de Medicine cat met een glimlach. "K-kittens?" murmelde ze met een glimlach. "Bedankt Brindlepool, ik zal het rustiger aandoen." zei ze waarna ze respectvol knikte naar de kattin, en de den verliet.

Ze verliet het kamp met een opgelucht en blij gevoel. Kittens... Kittens vaan haar en Firework! Vrolijk liep ze door het hoge gras van WindClan. Ze keek waar ze ongeveer was, ze was helemaal naar de Outlook Rock gelopen, ach wat maakte het ook uit. Ze ging liggen, en rolde een keer over zodat het gras een beetje rond haar lichaam sloot. Ze genoot van het zonnetje, en deed haar ogen dicht, voorstellend hoe hun kittens eruit zouden zien.

Tagged; Firework C: OOC; Toestemming voor Powerplay Brindlepool van Dani ~

Thanks!

_{Voorzichtig boog de kater zijn kop alle kanten op, ja, het werkte nog. Een zucht van opluchting verliet zijn mond, en langzaam, stapje voor stapje begon hij te lopen. Was hem dat even een avontuur geweest! Het ene moment was hij normaal bezig, en het andere moment lag hij kermend op de grond. Nou ja, kermend? Nee toch, hopelijk had 'ie zich niet té erg aangesteld. De kater had gewoon vreemd gedroomd, en had daardoor een andere Warrior boos gemaakt. Kon hij er wat aan doen dat zijn poot de ander's hoofd raakte? Het was een eerlijk ongelukje, maar zo had het slachtoffer het niet gezien, en voor Firework het wist lag hij op de grond, met een sissende Warrior bovenop hem. Gelukkig was het enige dat gebeurde uiteindelijk dat hij struikelde toen hij de den uitliep. Daardoor had zijn nek een knak gegeven, en was hij bezorgd geworden. Gelukkig was er niets, dus was er ook geen reden om naar de Medicine den te gaan. Niemand, zelf Lionbeat niet, wist niet dat Firework als de dood was voor enig iets dat te maken had met anderen hem kruiden geven. Daarom had hij als kitten zoveel mogelijk tijd doorgebracht in de Medicine den, zodat hij nu voor zichzelf kon zorgen. Een rilling liep over zijn rug toen hij eraan dacht. Hij moest rust zoeken, en waar kon dat? Langzaam kwam de kater tot stilstand, en draaide zich om. Waarna hij heel hard de andere kant op rende. De Outlook Rock! Geen plek was beter dan die rots om even tot rust te komen, en de run erheen was bijna leuker dan daar tot rust komen.

Toen de kater de rock naderde, rook hij een bekende geur. Lionbeat?! Wat deed ze hier? De laatste tijd had Firework gemerkt dat zijn vriendin zich niet zo geweldig voelde, leek het iniedergeval. Niet dat hij het erg vond, als hij deze plek met iemand wilde delen was het zeker Lionbeat. Maar toch..
Langzaam kroop hij, met zijn buik over het gras, naar haar toe. En pas op het laatste moment sprong hij, recht op haar af. Toen hij landde duwde hij haar met zijn poten op de grond en gaf haar een lik over haar wang. Voorzichtig dat hij haar geen pijn deed hield hij haar op de grond, en sprak, terwijl zijn ogen gevaarlijk liefdevol glommen. "Wat doet zo'n mooie poes als jij hier helemaal alleen?"}

LIONBEAT

En net toen ze lekker lag voelde ze poten op haar drukken, en een tong over haar wang. Ergens diep in haar werd ze gek, de kater stond op haar kittens! "Wat doet zo'n mooie poes als jij hier helemaal alleen?" bij die stem kalmeerde ze wat, maar ze voelde zich nog steeds niet gemakkelijk. Ze duwde de kater van haar af door te rollen. Ze likte haar buik een paar keer, hopelijk waren ze nog oke. "Relaxen..." murmelde ze zachtjes. "En nadenken over dingen..." vervolgde ze met een zachte glimlach. Ze begon weer wat te kalmeren, en ze ging naar de kater toe. "Sorry van daarnet, ik schrok gewoon heel erg..." murmelde ze terwijl ze hem een lik gaf. 'want ik verwacht kittens van je' wou ze erbij zeggen, maar het kwam niet uit haar mond. "Ik had moeten weten dat jij het was, want jij bent de enige die je als een kit gedraagt." zei ze met een glimlach. en ergens hoopte ze dat de kittens die eigenschap zouden doorkrijgen.

Tagged; Firework

Thanks!

_{De blik in haar ogen had genoeg moeten zijn, en ergens was het dat ook wel. Verdwazing stond in de kater's ogen, maar tijd om het uit te spreken kreeg hij niet. Ineens wentelde de wereld om hem heen, en voor hij het wist lag Firework met z'n rug op de grond, en stond Lonbeat voor hem. Nog verbaasder dan net stond de kater op, normaal was ze bovenop hem gesprongen, hadden ze gelachen, en waren ze vrolijk geweest. Maar nu was de stemming gespannen, en leek het alsof Lionbeat niets meer met hem te maken wilde hebben. Moest hij zijn excuses aanbieden? Bang om iets fout te doen opende hij zijn mond, maar sloot hem weer. In plaats daarvan bleef hij met een verbaasde blik naar zijn vriendin kijken, die deed alsof er niets gebeurt was, en haar buik aan het likken was. "Relaxen..." Hij knikte, nog steeds met ogen als maantjes door de verbazing. Op dit moment leek hij op een kitten die net terechtgewezen was, maar die gedachte bereikte zijn hoofd helaas niet. Dus bleef hij zo vreemd kijken. "En nadenken over dingen..." Angst greep hem om het hart, zie je wel! Ze wilde niet meer met hem samenzijn. De kater's ogen werden nu nóg groter, maar nu met protest en angst. Al dat verdween echter toen zijn ogen zagen hoe Lionbeat ontspande en naar hem toe kwam. "Sorry van daarnet, ik schrok gewoon heel erg..." Hij knikte, en alle intensiteit die hij zojuist gevoeld had verdween meteen, alsof ze opgelikt waren door Lionbeat. Hij keek haar liefdevol aan, en zag meteen dat er toch wel iets mis was. Ze leek een geheim met zich mee te dragen. Bezorgd, niet bang, stond hij op en begon voorzichtig haar te besnuffelen, geen geuren van een andere kater, maar wel van iets anders. Voordat de kater op de naam kon komen sprak ze weer, en schoot zijn hoofd omhoog, met zijn twee oren oplettend de lucht in. Maar het ontspande weer toen ze over hem begon te praten. "Ik had moeten weten dat jij het was, want jij bent de enige die je als een kit gedraagt." Hij grinnikte, en gaf haar een zacht duwtje in haar zij, vastbesloten haar niet weer bang te maken gaf hij haar opnieuw een lik over haar wang, "Lionbeat schat," Zijn stem klonk bezorgd, en op het moment kon het de kater niets schelen of ze dat leuk vond of niet, als de poes nu in zijn ogen zou kijken zou ze zijn oneindige liefde voor haar zien, maar daarin verborgen een sluimerende bezorgdheid, die zojuist aangewakkerd was. "Waarom ben je naar Brindlepool gegaan?"}

LIONBEAT

De kater begon haar opeens te besnuffelen, en ze vroeg zich ergens af waarom. Waarschijnlijk omdat ze zo raar gedroeg. Maar ze schrok gewoon voor de kittens. "Ik had moeten weten dat jij het was, want jij bent de enige die je als een kit gedraagt." de kater grinnikte en gaf haar een duwtje in haar zij, en gaf haar een warme lik over haar wang. "Lionbeat schat," begon de kater en de poes keek naar de kater met een vragende blik. In de ogen van de kater stond iets van bezorgdheid in zijn ogen. Ze slikte even, wat zou er mis zijn? "Waarom ben je naar Brindlepool gegaan?" vroeg de kater aan haar. "Oh, gewoon..." begon ze met een glimlachje. "Ik had de laatste tijd wat buik krampen, en ik wou daarvoor toch langsgaan." zei ze, ze kon wel wat spanning opbouwen. Ze zou maar acteren dat het ernstig was, dan was de kater waarschijnlijk extra blij. Haar glimlach verdween. "Het gaat ons leven wel erg veranderen, want het is iets blijvends.." murmelde ze zachtjes, kijkend naar haar poten. Ze zou nog niet verder gaan, ze wou eerst de reactie horen van de kater. Eigenlijk vond ze het erg dat ze hem dit aandeed, maar aan de andere kant vond ze het ook wel grappig.

Tagged: Firework; Ooc: Laat hem niet raden dat het kittens zijn >:3

Thanks!

_{Bezorgd ging de kater zitten, hij werd een beetje duizelig van al die rondjes die hij om Lionbeat heen had gelopen, de gedachte verdween echter als sneeuw voor de zon toen Lionbeat begon met antwoorden. "Oh, gewoon..." Hij wilde haar wel door elkaar schudden, zo bezorgd werd hij. Het was niet gewoon als je naar de enge Medicine cat moest. Wat kon er zijn, meteen vergat hij zijn voornemen om te blijven zitten, en begon zenuwachtig rondjes te lopen. "Ik had de laatste tijd wat buik krampen, en ik wou daarvoor toch langsgaan." Hij knikte heftig, maar geloofde niet dat dat alles was, de bezorgdheid nam nu zijn gedachten in beslag, en zijn in zijn ogen waren de ergste scenario's zich aan het afspelen. Hij stond pardoes stil, haar glimlach was weg, weg, waarom weg? Wat was er zo ernstig. Bang sprong hij naar haar toe en knuffelde haar, ze moest in deze tijden een vriend hebben, en die had ze in hem. "Het gaat ons leven wel erg veranderen, want het is iets blijvends.." Hij stond doodsangsten uit, maar liet het deze keer niet merken, hij moest sterk zijn, voor haar, voor de clan, voor zichzelf, voor haar.. Hij keek haar liefdevol aan. "Wat het ook is, het kan mijn liefde voor jou niet verminderen, en ik beloof je, dat als het levensbedreigend is, ik naar het einde van de wereld zal reizen om de werkende kruiden voor je op te halen." Hij had rust gevonden, ze was er nog, en had hem duidelijk nodig. Dus hij was er, ze moest weten dat ze altijd op hem kon rekenen, want dat was zo. Starclan was met ze, en als dit was wat ze voor hem en Lionbeat in petto hadden moest hij dat accepteren, en er met haar het beste van maken. Hij slikte wel even, eigenlijk had hij vooruit gekeken naar kittens van haar. Ze zouden zo schattig geweest zijn, maar nu Lionbeat waarschijnlijk snel zou sterven begon hij er niet over. Hij zou sterk zijn.

Tag: Lionbeat
Words: 339
Note: Wat is Fire toch een dramatist x'D}

LIONBEAT

"Oh, gewoon..." begon ze met een glimlachje. de kater begon zenuwachtig rondjes te lopen, "Ik had de laatste tijd wat buik krampen, en ik wou daarvoor toch langsgaan." zei ze, waarop de kater hevig knikte. Opeens stopte hij, en gaf haar opeens een knuffel, "Het gaat ons leven wel erg veranderen, want het is iets blijvends.." murmelde ze zachtjes. Haar partner keek haar liefdevol aan, "Wat het ook is, het kan mijn liefde voor jou niet verminderen, en ik beloof je, dat als het levensbedreigend is, ik naar het einde van de wereld zal reizen om de werkende kruiden voor je op te halen." Oh Starclan, ze vond hem zo lief. Ze likte hem op zijn kop, waarna ze hem aankeek. Haar wang streek tegen de zijne, waarna ze zachtjes tegen hem murmelde "Je word vader..." ze haalde haar kop bij de zijne weg en keek hem daarna met een grote glimlach aan. Ze kon er niks aan doen, dan met een grote glimlach met hem te kijken. Ze was benieuwd hoe de kater zou reageren, misschien boos omdat ze hem zo liet schrikken, misschien wel verrast, enthousiast? Ze wist het niet, maar haar geluk kon niet op.

Lalala (':

Thanks!

_{Zodra ze hem teruglikte wist hij dat ze zich hier samen doorheen zouden slaan. Waarom nu al opgeven? Hij zou voor haar vechten, en desnoods naar Starclan rennen om haar terug te halen. Wat dachten die mangy flea-eaters wel? Vol vuur keerde hij zich naar Lionbeat "Ik ga je niet verliezen! Nooit ik-" Hij stopte en keek haar aan. "W-wat zei je?" Hij schudde zijn kop en keek haar ongeloofwaardig aan. Wat? Had ze nu zojuist gezegd dat. Nee, dat kon niet, ze ging dood maar.. Wat?
Ineens viel het kwartje, en met een ruk keerde de kater zijn gezicht terug naar haar, en zochten zijn ogen in haar ogen het antwoord. Het geluk dat hij zag was genoeg. Meteen sprong de kater op en rende een rondje. "Nee! Nee! Je meent het?! Nooit! Maar... Wat?!" Vol geluk begon hij te springen, tot hij zich bedacht dat het er misschien wel heel vreemd uitzag. Dus kalmeerde hij zichzelf, en liep naar haar toe, het leek alsof de kater op wolken danste. Nooit was nieuws zo geweldig geweest. Hij kwam bij haar, en duwde zijn snuitje in haar wang, begroef zijn gezicht erin en bombardeerde haar met kopjes terwijl de woorden die uit zijn mond wilden gesmoord werden door de combinatie van een brok in zijn keel en zijn gespin wat hij maar niet kon stoppen. Uiteindelijk keek hij haar aan, met ogen waarin louter geluk uitstraalde, ze hadden de sterrennacht laten verbleken zo straalden ze. "Ik hoop dat ze op jou lijken," Was alles wat hij nog uit kon brengen, waarna hij weer werd afgekapt door een stroom van gespin. Kittens met Lionbeat.. Zijn droom kwam uit.}

LIONBEAT

"Ik ga je niet verliezen! Nooit ik-" begon de kater. Nog steeds in de war over dat ze 'ziek' was. "W-wat zei je?" vroeg hij ongelovig en schudde zijn kop. Met een ruk keerde de kater opeens weer naar haar. De kater sprong op en rende een rondje. Lionbeat giechelde bij de actie van de kater. "Nee! Nee! Je meent het?! Nooit! Maar... Wat?!" de kater begon te springen vol geluk en Lionbeat kon er niks aan doen dan te lachen. De kater kalmeerde zichzelf en liep opeens rustig naar haar toe. Ach, ze was ook niks anders van hem gewend. "Altijd speels als een kitten niet waar?" murmelde ze tegen hem. Hij duwde zijn snuit tegen haar wang, en begroef zijn gezicht erin, hij overwelmde haar met kopjes waarbij een luid gespin te horen was. Hij keek even in haar ogen, en ze zag groot geluk in zijn ogen. "Ik hoop dat ze op jou lijken," zei de kater, waarna ze weer een luid gespin hoorde. "Nou, ik heb liever gezonde kits, maar oke." grapte ze tegen de kater en gaf hem een duwtje met haar poot. "Mij maakt het niet uit op wie ze lijken, zolang ze maar hunzelf zijn." zei ze met een schuin kopje. Tuurlijk, zij was blij met de kittens, maar volgens mij was hij er nog blijer mee als zij. "Maar over een tijdje krijg je wel een leeg plekje naast je in de den." zei ze met een glimlachje. "Denk je dat je me meer dan 6 moons kan missen naast je?" grapte ze tegen hem.

Err... Ze is in een grapjes mood, idunno why xD

Thanks!

_{Hij zou vader worden! Het bericht was zijn oren al binnengegaan maar moest nog aankomen in zijn hersenen. Kortom, hij kon het niet bevatten. Lionbeat blijkbaar wel, nu wist zij het waarschijnlijk ook al wat langer. De kater grinnikte, en hem zo een beetje laten denken dat ze ongeneselijk ziek was. "Nou, ik heb liever gezonde kits, maar oke." Hij keek haar aan, blij dat het toch goed met haar ging, en nog blijer dat ook zij er zin in had om een gezin te hebben. Ze zou veel moeten opgeven, maar ze had Firework, daar kon ze van op aan. "Mij maakt het niet uit op wie ze lijken, zolang ze maar hunzelf zijn." Hij knikte, maar wist in zijn hart dat hij nog steeds hoopte dat ze op Lionbeat zouden lijken. Want van wie zou hij ooit meer kunnen houden dan van haar? Lionbeat ging verder, "Maar over een tijdje krijg je wel een leeg plekje naast je in de den." Verschrikt keek hij op, ging ze dan toch dood?! Nee, dat kon niet! Dat mocht niet, meteen keek hij haar aan met grote ogen vol angst, maar al snel veranderde die blik in amusement. Ze was met hem aan het dollen, maar, hoe kon hij daar ooit boos om worden? Ze was te perfect om boos op te zijn, laat staan te worden. "Denk je dat je me meer dan 6 moons kan missen naast je?" Zijn antwoord was half serieus, half als een grapje bedoelt, maar de kater wist niet hoe ze het op zou vatten. "Ben je gek! Ik slaap bij jou in de nursery!" Hij keek haar verlangend aan, maar wist al wat het antwoord was. Maar, hoe deden al die katers dat dan? Een nestje hebben, wat als de kits werden geboren terwijl hij wegging, wat als.... Hij viel stil, en keek met een blik vol ondoorgrondelijke angst voor zich uit, waarna hij zich naar zijn vriendin- Pardon, Mate wendde. "Wat-" Hij slikte en keek haar aan, "Wat als.. Wat als..." Hij kon de zin niet afmaken, eraan denken deed al pijn. "Nee!" Zei hij ineens fel, "Dat laat ik niet gebeuren," Snel gaf hij de poes nog een knuffel, om er zeker van te zijn dat ze er was. "Je gaat dit overleven," De belofte werd zachtjes in haar oor gemurmeld, maar de toon was serieus. Lionbeat zou dit overleven, al kostte het Firework's zijn eigen leven.}

LIONBEAT

"Ben je gek! Ik slaap bij jou in de nursery!" zei de kater verlangend. Ze lachte zachtjes. "Je weet best dat dat niet kan." zei ze met een glimlach. "Wat-" De kater keek haar aan terwijl hij dat zei. "Wat als.. Wat als..." Ze lachte zachtjes. De kater kwam niet uit zijn woorden. "Nee!" Zei haar partner ineens fel, "Dat laat ik niet gebeuren," waar had die kater het over? Hij gaf haar een knuffel, ze lachte wat verward, wat bedoelde hij nou? "Je gaat dit overleven," murmelde hij in haar oor. Ze keek hem verward aan. "Ik? Dood? Waar heb je het over Firework!" zei ze half lachend. "Ik ben echt niet van plan om dood te gaan hoor, wat dacht je!" zei ze lachend tegen de kater, ze vond het eigenlijk te grappig, want de tranen stonden in haar ogen van het lachen.

Pfft xD Korte post, moet zo gaan xd

Thanks!

_{Ze lachte, hoe kon ze lachen?! Dit was serieus! Gefrustreerd keek hij haar aan, maar werd daardoor meteen een stuk vrolijker, hij en zij, ouders.. Kittens! Zijn humeur klaarde weer op, en hij lachte ook om zichzelf wat dacht hij wel niet. Alles zou goed gaan. "Ik? Dood? Waar heb je het over Firework!" Hij knikte bescheiden, en een beetje beschaamd. Het kon toch? Het was vaak genoeg gebeurt. Ook laatst weer, met een queen in Riverclan, of was het nou Shadowclan? De kater schudde zijn hoofd even heen en weer, en keek toen zijn Mate weer aan, ze was duidelijk nog niet klaar met hem. "Ik ben echt niet van plan om dood te gaan hoor, wat dacht je!" De tranen kon je zien liggen, en de kater grinnikte gespeeld kwaadaardig mee, "Hey! Hoe durf je mij zo uit te lachen?" Hij liep naar haar toe en gaf haar een duwtje, "Nu moet je het weer goedmaken," Gespeeld serieus keek hij haar aan, en bedacht ondertussen iets wat ze kon doen. "Je moet me op z'n minst één nacht bij je in de nursery laten slapen."}

LIONBEAT

"Hey! Hoe durf je mij zo uit te lachen?" zei de kater en liep naar haar toe. Ze voelde een duwtje tegen haar aan. "Nu moet je het weer goedmaken," zei hij serieus, Lionbeat stopte langzamerhand met lachen, en keek hem met een ondeugende glimlach aan. "Je moet me op z'n minst één nacht bij je in de nursery laten slapen." zei de kater. "Euhm.." zei ze toneelspelend terwijl ze naar boven keek. Ze richtte haar blik weer naar de kater, "Nee." zei ze met een glimlach. "Maar ik weet wel iets anders." zei ze toen ze dichterbij kwam. Ze schoof haar kop onder de zijne, en streek langs zijn borst en nek. Voordat ze hem te lang liet genieten ging ze eronder uit. "Zo goed meneer?" zei ze met een grote, nep-glimlach.

Tagged; Firework

Thanks!

_{Ze wilde hem niet big haar hebben! Quasi-beledigd liep de kater een eindje weg, maar het werkte niet helemaal. Lionbeat leek al zijn zwaktes, behalve zijn angst voor de Medicine dat, te kennen. Dus kon de weerloze kater niets anders dan spinnen toen zijn mate bij hem kwam zitten. Maar voordat hij echt kon genieten en relaxen, schoot ze weer onder hem weg. Firework kwam er achter dat hij blijkbaar op Lionbeat had gesteund, want de grond kwam nu akelig dichtbij. Met een luide "Oef!" kwam de kater neer, en rolde zich om. Deze zon was heerlijk, absoluut heerlijk. Waarom bleef hij hier niet liggen? "Lion," Hij keek haar aan en wenkte met zijn staart. "Kom, de zon is heerlijk, en vanaf hier kan je het kamp bekijken!" Hij ging goed liggen, en keek in de richting van het o zo bekende kamp. Iedereen daar was druk bezig, bezig met een toekomst voor te bereiden voor kleintjes waar ze nog geen weet van hadden. Maar hij wel, hij wel.

Ooc: Told you I'd post soon ;')}

LIONBEAT

Ze zag hoe de kater voorover viel omdat hij op haar geleund. Ze giechelde, want de kater bleef liggen. "Lion," Zei de kater en wenkte haar met zijn staart. Ze rolde sarcastisch met haar ogen. "Ja meneer? Wat heeft u nodig?" Zei ze als grapje. "Kom, de zon is heerlijk, en vanaf hier kan je het kamp bekijken!" De kater ging goed liggen en keek richting het kamp. "Pff, ik hoef niet te liggen, Dat had ik al gedaan totdat jij kwam en me zo bang maakte." zei ze toen ze haar tong wat uitdagend uit stak. "Maar oke, het is omdat jij het bent" zei ze toen ze hem met een van haar poten even zijn schouder op de grond duwde zodat hij weer plat moest liggen. Waarna ze een rondje liep zodat ze met een kalme plof naast de kater belandde. Ze gaf hem een likje over zijn wang, wat ze vervolgde met een kopje. Dit voelde goed, erg goed.

Jaa xD Maar niet die avond zoals je zei :'D (No, kiddiiing xD)

Thanks!

Onderwerp: Re: StarClan brought us this, so let's share it