{Trainingstopic} Are you ready? {Smokepaw}

Met snelle passen draafde hij het kamp uit. De zon zat nog achter de horizon en zou zich pas binnen een paar minuten laten zien. De zwarte kater had vandaag een training met Smokepaw, zijn enige -en hopelijk laatste- apprentice. Hij hoopte diep vanbinnen dat ze al iets kon, want hij wilde niet beginnen met een domme nietsnut. De meeste apprentices waren domme nietsnutten in zijn ogen. Onhandig en wereldvreemd, kortom idioten tot op het bot. Hij spande zijn spieren op en sprong over een boomstronk, zachtjes lande hij achter de dode boom. Hij keek even om en zag hoe de eerste zonnestralen lanks de stam gleden. Hij kneep zijn ogen samen en draaide zich om, om zijn reis naar Little Creek te vervolgen. Daar had hij met zijn apprentice afgesproken. Hij hoopte maar voor haar dat ze zijn advies had opgevolgd. Maar iets in de ogen van de jonge poes had gezegd dat ze zou luisteren naar hem. Een grijns gleed langs zijn lippen. Smokepaw zag er loyaal uit en al helemaal niet zo onhandig. Maar hij kon het ook bij het verkeerde eind hebben. Toen het geluid van water zijn oorschelpen bereikte, begon hij in een rustige pas naar de rivier te stappen. Daar ging hij zitten, wachtend op zijn apprentice.

Met een geeuw werd de zwarte poes wakker, haar ogen waren nog vermoeid en gesloten. Ze stond wat wankel op en strekte zich uit, haar poten duwde in haar dunne laagje mos. Ze wist dat ze nog wat mos moest verzamelen, maar daarvoor was geen tijd. Ze kreeg vandaag haar eerste training! Met opgewekte sprong, liep ze snel de den uit en schudde ze haar vacht uit. Enkele plukjes mos vlogen rond, maar niet alles was eruit. De poes haalde gehaast haar tong over haar vacht, haar blik stond opgewonden en blij, al zou ze zich niet zo bij het bijzijn van haar mentor gedragen. Ze schudde nog eens haar vacht uit en rende het kamp uit, zonder erbij na te denken nog wat te eten, dat deed ze later wel. Haar pootjes bewogen zich snel naar de plek waar ze zich moest melden, de Little Creek. Enkele druppeltjes water vlogen in haar dunne, glimmende vacht. Haar pootjes tikte gelijkmatig op de modderige, koude bodem en enkele zonnestralen schenen op het schone, stromende water. De poes wist dat ze bijna de plek van aankomst had bereikt en vertraagde haar pas een beetje, zodat ze beter kon zien waat haar mentor zich bevond. Haar ogen staalde een en al opwinding uit, dat zag je ook aan de manier hoe ze zich gedroeg. Toch probeerde ze kalmer aan te doen en ademde ze diep in en uit, haar ogen probeerde ze te controleren en ze probeerde zo kalm en serieus voor zich uit te kijken, al was dat een van de lastigste opgaven voor de poes. In de verte, ongeveer 7 voslengtes van haar vandaag zag ze haar mentor al zitten en ze liep in een rustig drafje op de kater af, een glimlach versierde haar gezicht. Met nog enkele passen van de kater vandaan keek ze naar de grote kater en knikte rustig, al ontplofte ze bijna van opwinding. "Nevermind," miauwde ze met een opgewonden blik en een kalme stem, ze was benieuwd hoe deze kater zou zijn.

Toen de zwart-witte kattin de open plek opstapte en knikte, knikte hij ter begroeting terug. In de ogen van de poes glansde opwinding. Even zuchtte hij. Hij had liever Aurypaw onderwezen, maar zij zou het toch niet willen. Plus Darkfire zou een uitstekende mentor voor haar zijn. Dus zou hij ze wel met rust laten. "Nevermind," Hij keek geschrokken op. Was hij zo in gedachten verzonken? Verward schudde hij zijn kop. Hij keek even verward naar zijn apprentice waarna zijn blik al snel wat zelfzeker werd. Een grijns gleed langs zijn lippen. "Je hebt tenminste je gevoelend in bedwang, dat is een pluspunt," flapte hij er totaal niet geïnteresseerd uit. Hij vond dit wel goed, hij wilde al helemaal niet zo'n doorgedraaide kit. Hij stond op en keek scherp naar Smokepaw. "Ik vermoed dat je het territorium al wat kent," Hij keek recht in de ogen van Smoke. "We zullen de rondleiding op een andere dag doen, vandaag zal ik je jacht- en vechttechnieken testen en eventueel verbeteren," Hij stapte wat dichter naar haar toe. "Nu, laat je sluiphouding zien," Hij klonk afwezig, maar toch streng. Een grijns speelde op zijn lippen. Hij had misschien niet Aury als apprentice, maar hij zou tonen dat hij zelfs deze kit in een uitstekende warrior kon veranderen.

De poes keek naar de kater, ze was opgewonden voor haar eerste echte training. De poes wist, als ze als een nerveus kittentje op het toneel zou komen, de kater haar sowieso zag als een laffe poes, die misschien niet in de ShadowClan thuis hoorde. "Nevermind," miauwde ze, zo kalm mogelijk. De poes trok wat met haar oortjes en haar staart zwiepte heen en weer. De kater leek haar even niet door te hebben, maar de poes wachtte nog even af. "Je hebt tenminste je gevoelend in bedwang, dat is een pluspunt," miauwde de kater en de poes knikte eventjes, haar blik verraadde niet dat ze het compliment stiekem wel leuk vond en best wel trots was. Toch, de poes wantrouwde de kater nog wat, ze had niet de beste verhalen van hem gehoord en erg geinteresseert leek hij niet. "Ik vermoed dat je het territorium al wat kent," zei de kater en de poes knikte. Ze wandelde weleens door het gebied, maar echt langs de grenzen kwam ze nooit. De kater keek recht in de gele ogen van de poes, al ontweek ze algauw zijn blik en keek naar zijn vacht, waardoor het toch leek alsof ze al haar aandacht op hem richtte. "We zullen de rondleiding op een andere dag doen, vandaag zal ik je jacht- en vechttechnieken testen en eventueel verbeteren," Nevermind liep wat dichter richting de jonge poes, al bleef ze kalmpjes staan en hem aankijken. Ze had naast haar melige karakter, ook een rustig, kalm karakter. Dit zou ze hem laten zien, aangezien Smoke onder sommige warriors als veel te druk bekend stond. "Nu, laat je sluiphouding zien," klonk zijn strenge stem in de oorschelpen van de zwarte poes en ze knikte ijverig. Even scande ze het gebied en liet de geuren en geluiden haar overheersen, om vervolgens voorzichtig in haar sluiphouding te springen, waarmee ze al enkele prooien had ze vangen. Met langzame stappen bewoog ze zich naar voren, om vervolgens haar mentor nieuwsgierig aan te kijken, wat hij er nou van vond.

Zijn apprentice knikte en ze ging door haar poten waarna hij een goede houding voor zijn ogen zag. Hij keek haar houding kil aan, alsof hij werkelijk wilde zien hoe goed haar houding was, eigenlijk ko het hem een haarbal schelen. Toen ze zich omdraaide en hem nieuwsgierig aanstaarde, trok hij zijn neus op. "Niet slecht," snoof hij. "Maar zelfs een Thunderclanner zou je aan kunnen stampen!" Siste hij. Hij stapte wat naar haar toe, zijn ijzige ogen boorden in haar gouden paar. "Je moet je gewicht in je heupen dragen en lichter zijn," vervolgde hij op een zachtere toon. "Een muis kan je zo horen, een konijn kan je aanvoelen, dus moet je bij elk een andere houding toepassen," vervolgde hij. "Ook is de windrichting heel belangrijk, weet je waarom?" vroeg hij haar vervolgens om haar kennis te testen, deze vraag was eigenlijk veel te simpel, maar het zou wel uitmaken of ze werkelijk achterlijk was of gewoon opgewonden.

"Niet slecht," snoof haar mentor en de poes keek hem even opgewekt aan. Dat betekend dus dat ze het goed gedaan had? De ogen van de poes keken de zwarte kater helder aan, haar staart hing hoog in de lucht, zoals bijna altijd. "Maar zelfs een Thunderclanner zou je aan kunnen stampen!" siste de kater plotseling en hij zette een paar stappen naar haar toe, maar ze bleef koppig staan. Wat moest dat ineens, eerst een compliment geven en vriendelijk doen, dan ineens met een sissende toon dreigend op haar afstappen. De poes keek hem met een koppige blik aan, terwijl er een lichte grijns op haar gelaat ontstond. Zijn groenblauwe ogen doorboorde haar ogen, maar ze verbrak het oogcontact snel door haar blik naar de grond te richten, en besloot toch maar zachtjes, bijna onzichtbaar te knikken. "Je moet je gewicht in je heupen dragen en lichter zijn," miauwde hij en de poes knikte eventjes, zonder er een woord aan vuil te maken. "Een muis kan je zo horen, een konijn kan je aanvoelen, dus moet je bij elk een andere houding toepassen," legde de kater uit en de poes knikte, al verveelde dit haar al enigszins. Stop dat praten, begin met de training! "Ook is de windrichting heel belangrijk, weet je waarom?" vroeg hij toen en de poes keek hem aan. "Nou, als de wind van rechts van mij komt, en de prooi aan mijn linkerkant staat dan ruikt de prooi mij eerder dan dat ik hem ruik en dan kan deze wegvluchten," miauwde de poes richting de kater en ze keek hem aan, haar ogen stonden verradelijk koppig. Deze kater zou merken dat ze niet de makkelijkste kon zijn, maar dat ze zeker meer kon dan dat hij verwachtte.

"Nou, als de wind van rechts van mij komt, en de prooi aan mijn linkerkant staat dan ruikt de prooi mij eerder dan dat ik hem ruik en dan kan deze wegvluchten," Nevermind snoof en knikte. Hij kon de koppigheid in haar ogen zien, maar hij had al ergere blikken op zich gehad. "Goed, dan stel ik voor dat je dat toepast," Hij wierp een snelle blik op een steen bij de rivier. Hij knikte naar de steen. "Stel je voor dat dat een muis is," Hij keek met samengeknepen ogen naar haar en ging terug wat naar achter zodat ze wat ruimte had. De wind kwam uit het wetsen vandaag, waardoor er soms een ijzige vlaag uit het noorden op hen sloeg. Maar de Shadowclanners waren tegen de ijzige wind bestand, ze waren niet zoals die andere Clans, bang voor nog maar een spettertje regen. Bach, wat een losers.