Intriguing ~ Lightningkit

Er was één ding dat hij wel had opgemerkt over de persoonlijkheid van Tallkit. Hij wilde winnen, niet verliezen. En Lightningkit wist op dat moment dat Tallkit er ook waarschijnlijk alles aan zou doen om te winnen. Maar dit keer zou hij niet opgeven, dit keer zo híj zijn best doen om ook te winnen. Zo snel als hij kon schoot hij de boom in, zijn klauwen krasten over de takken, terwijl hij telkens zijn grip weer probeerde te herpakken. Even wierp hij een snelle blik op Tallkit, wie zou winnen en wie zou verliezen? Vastberaden bleef hij klimmen, niet nadenkend over hoe hoog hij de boom wel niet in klom.

De kater zag de staart van zijn broertje, en vergde alles van zijn poten. Niet alleen zijn poten waren nu hard aan het werk, ook zijn hersenen deden wat ze konden. Eerst de ene tak, dan de ander. Hij schoot over de takken, en toch bleef zijn trots voor zijn broer groeien. Hij was toch wel blij dat Lightning zijn broertje was. Hij was tenminste niet zo'n kittycat, poesiepoes. However iedereen het wilde noemen. Tallkit was blij met zijn familie, maar nu draaide het daar niet om. Winnen was nu belangrijk! Alhoewel het de kittens wel lastig werd gemaakt, de regendruppels vielen nog steeds uit de hemel, en sommige takken waren heel glad. Niet dat Tallkit daar echt aan zat te denken.

Totdat het misging. De kitten nam een te grote sprong, en landde onstabiel op de volgende tak, de volgende natte tak. Zijn achterpoten gleden weg, en wanhopig greep hij met zijn nog zo kleine klauwtjes naar de boom, en de takken boven hem. Een zucht verliet zijn mond toen hij houvast vond. Maar hoe kwam hij nu de tak weer op? Het was zo glad.. Nog een zucht verliet zijn mond, maar deze keer van irritatie. Misschien als hij zijn toon buissiness-like hield? Dan kon het nog wel, en dus verliet een naam de kittens mond, met een verveelde en verbeten toon. Hij, Tallkit, moest zijn jongere broertje om hulp vragen... "Lightning!"

"Lightning!" Werd er gezegd, op een verveelde en vrijwel verbeten toon. Lightningkit's oortjes schoten omhoog en meteen draaide hij zijn kop naar achteren om goed te zien wat er aan de hand was. Toen hij zijn broer daar zo zag hangen handelde hij zo snel als hij kon. Hij richting zijn broertje toe, natuurlijk wel voorzichtig genoeg om niet ook uit te glijden. Eenmaal bij zijn broer aangekomen, strekte hij zijn nek uit om het nekvel van Tallkit te pakken te krijgen. Tallkit was groter dan hem, misschien wel twee keer zo groot, maar dat weerhield Lightningkit niet om zijn broertje ook maar enige grip te geven op de tak waar hij aan hing. Hij probeerde de kitten omhoog te tillen, met alle kracht in hem, maar veel verder omhoog kreeg hij Tallkit niet. Hij hoopte dat het hoog genoeg was voor Tallkit om zich omhoog te kunnen duwen.

Hij grinnikte toen hij zijn broertje aan zag komen hollen, het was duidelijk dat Tallkit de situatie niet serieus nam, er kon hem niets gebeuren, dat voelde hij gewoon. Starclan en de Shadowclan hadden hem nodig. Maar nu eerst op de tak komen, iets in hem vroeg zich af hoe Lightning dat ooit wilde doen. Wederom bleek de kitten gelijk te hebben, en een geamuseerd lachje verliet zijn scherpe mond toen hij Lightning uit alle macht voelde trekken, "Lukt het, Brother?" Met een zucht waarin de ondertoon, 'watje' te horen was, klom Tallkit op de tak, en schudde de natte modder, en waterdruppels uit zijn vacht. Hij was net beleefd genoeg om nog even "Thanx," te zeggen, voordat hij verder omhoog schoot. Hij ging winnen, hij wist het zeker! Maar iets in hem knaagde toen hij daar aan het klimmen was, dus verborg hij zich achter de stam op een dikke tak, wachtend voor Lightning om langs te rennen. Hij zou zijn broertje een eerlijke kans geven, maar nooit, nooit, zou hij zijn excuses aanbieden. Nooit.

Er waren nog twee kitten overgebleven in haar nest, maar aangezien ze al wat groter waren geworden, maakte Shrew zich nog geen zorgen. Ze waren ook weer niet zo dom om het kamp uit te vluchten. Ze liet haar tong over Runningkit en Timekit gaan en nestelde zich weer terug in haar nest. Totdat ze een bekende stem hoorde roepen. "Lightning!" Haar nekharen sprongen overeind en haar moederinstinct wakkerde direct aan. Wat ruw schoot ze overeind en rende de Nursery uit en meteen vonden haar groene ogen de twee kittens, in een boom. Furieus boorde ze haar ogen op de twee kittens, maar ook angst werd weerspiegeld in haar blik. Tallkit had zich vastgeklemd aan een tak en Lightningkit was hem komen helpen. "JULLIE TWEE KOMEN DIRECT UIT DIE BOOM!" Riep ze kwaad en liet geen medelijden zien. "OF JULLIE BLIJVEN TWEE MOONS IN DE NURSERY!" Riep ze er nog achteraan. De twee hadden sowieso al een Moon huisarrest, die tweede konden ze er net zo makkelijk bij krijgen.

OOC; Hope yah don't mind (;

Hij voelde zich echt zwak op dat moment, dat moment dat hij zijn veel zwaardere en grotere broer moest optillen en op de tak moest zetten. Hij schaamde zich ervoor dat het hem niet lukte, maar bleef er redelijk nuchter over. "Lukt het, Brother?" De zucht van zijn broer was alsof hij watje wilde zeggen en Lightning merkte op dat Tallkit hier erg nuchter over bleef. Hij zal zich vast ook wel schamen voor het uitglijden. "Je moet wat minder eten, broer, je bent veels te zwaar!" Grinnikte hij. "JULLIE TWEE KOMEN DIRECT UIT DIE BOOM!" Door de plotselinge sfeerverandering en het geschreeuw van Shrewstar gleed hij bijna uit over de natte tak. Hij wiebelde even wat heen en weer en duwde zijn nageltjes in de tak; net niet gevallen. Met grote ogen keek hij naar beneden naar zijn moeder, Shrewstar, die erg kwaad leek te zijn. "OF JULLIE BLIJVEN TWEE MOONS IN DE NURSERY!" Even wierp hij een blik op Tallkit, die genoeg leek te vertellen; we weten niet dat dit niet mocht. "O-oké.." Miauwde hij wat zachter dan normaal, waarna hij langzaam, om niet uit te glijden, naar beneden klom. Eenmaal beneden richtte hij zijn blik op zijn moeder, maar zo snel als hij kon keek hij weer naar zijn pootjes.

Uiteindelijk besloot hij gewoon weer naar Lightning toe te lopen toen een stem ineens de boom deed trillen. "JULLIE TWEE KOMEN DIRECT UIT DIE BOOM!" Hij schrok zich dood, maar wist, net als zijn broertje, zich nog net vast te klampen aan de boom. Waarna hij naar Lightning keek, met een blik die boekdelen sprak, dit mocht niet. Hij wist het, maar nam het niet serieus, zoals hij met zoveel dingen niet deed. De jonge kater zag het gevaar niet, het was een onschuldig spelletje voor hem. Maar blijkbaar niet voor zijn moeder, "OF JULLIE BLIJVEN TWEE MOONS IN DE NURSERY!" Hij kon zijn grinnik niet inhouden, en voor hij er erg in had hoorde hij het. Meteen sloot hij zijn mond, en keek naar beneden. Zijn moeder leek het niet gehoord te hebben. "Never dat we dat gaan doen right?" Hij wilde zijn broertje een duwtje geven, toen Tallkit ineens merkte dat Lightning niet meer naast hem stond. Meteen draaide hij wat rondjes, en keek toen naar benenden, waarna een heel diepe zucht uit zijn mondje klonk. Het watje was al halverwege de boomstam, op weg naar beneden.
Al mopperend klom hij achter zijn broertje aan, doordat hij niet bang was voor zijn moeder, en dus een vastere hand had, kwamen ze tegelijkertijd aan bij Shrewstar. Waar zijn broertje zich meteen kwetsbaar opstelde. Tallkit vond dit allemaal echter onzin, en nam een dominante posititie aan, waardoor hij een perfecte gelijkenis van zijn vader was, op de vacht na. Shrewstar mocht hem eerst uitleggen waarom dit niet mocht.

Lightningkit was de eerste die uit de boom klom en het duurde even voordat Tallkit ook een poging deed om naar beneden te gaan. Shrew boorde haar nagels in de grond toen haar twee kittens naar beneden kwamen, maar ze kwamen gelukkig heel aan. Alleen was er geen belofte dat ze dat nu ook bij haar zouden blijven. Lightningkit leek wat beschaamd te zijn, maar Tallkit zag zijn fouten er helemaal niet in. Een zachte grom kwam uit haar keel. "Haal die trotsheid maar van je gezicht af, want straks zit je totdat je een Apprentice bent in de Nursery vast." Gromde ze naar Tallkit en richtte zich weer op haar twee kittens. "Weten jullie hoe gevaarlijk dat wel niet was?" Siste ze en liet ze niet eens antwoord geven. "Jullie hadden kunnen vallen, je poot kunnen breken en dan is het dag Warrior worden. Misschien hadden jullie je nek wel kunnen breken en dan zit je zo bij jullie voorouders." Vervolgde ze zichzelf en gaf beide kittens een lik, ze waren er nog, ze waren er nog.. "Door die domheid moeten jullie als straf een Moon in de Nursery blijven, tegenspraak door ook maar één van jullie wordt voor beiden twee. Dus heeft iemand nog iets bijdehands te zeggen?" Ze richtte haar blik op Tallkit, aangezien hij wel de aangewezen bron zou zijn.

Zijn moeder leek zijn gedrag niet te waarderen, "Haal die trotsheid maar van je gezicht af, want straks zit je totdat je een Apprentice bent in de Nursery vast." Hij slikte, en dacht er toen maar het beste van. Dus likte hij beschaamd zijn borst, en mompelde een verbetem en ongemeende "Sorry," Waarna zijn moeder doortierde. "Weten jullie hoe gevaarlijk dat wel niet was?" Meteen wilde Tallkit zijn mond openen, maar keek beledigd op toen zijn moeder hem niet eens de kans gaf. Irritant, dat overbezorgde. "Jullie hadden kunnen vallen, je poot kunnen breken en dan is het dag Warrior worden. Misschien hadden jullie je nek wel kunnen breken en dan zit je zo bij jullie voorouders." Even kwam de neiging in de kitten op om te grinniken, zijn voorouders zagen hem al aankomen, hij zou meteen de leiding nemen, en waarschijnlijk zouden ze hem dus gewoon weer teruggestuurd hebben. Maar grinniken deed hij toch maar niet. Hij spinde even toen zijn moeder hem een lik gaf, maar dat veranderde in een bijna onhoorbare grom toen hij de straf hoorde. "Door die domheid moeten jullie als straf een Moon in de Nursery blijven, tegenspraak door ook maar één van jullie wordt voor beiden twee. Dus heeft iemand nog iets bijdehands te zeggen?" Hij opende zijn mond, terwijl zijn ogen vuur spuugden, het was niet eerlijk! Niet eerlijk gewoon, het was tenslotte zijn idee geweest, dus waarom moest Lightning ook in de nursery blijven? Uiteindelijk kon de kitten zichzelf niet bedwingen, en keek zijn broertje verontschuldigend aan, dit kon weleens fout aflopen. "Mam," Begon hij, zonder een greintje angst of berouw in zijn stem te vinden, "Het was mijn idee, en ik heb Lightning overgehaald, eerst wilde hij niet eens..." Hij wierp zijn kleine broertje een waarschuwende blik toe, dit ging niet vaker gebeuren, maar Lightning moest het nu niet gaan ontkennen, want dan waren de rapen gaar. "Dus, zou het niet eerlijk zijn als ik twee moons in de nursery blijf in plaats van hem?" Vragend, en zelfverzekerd keek hij zijn moeder aan, het was eerlijk, en ook al was het niet helemaal waar, het was iniedergeval een goede daad.

Hij merkte op dat Tallkit op een andere manier bij hem kwam staan. De kater leek trots te zijn, was hij echt trots op zijn daad van zojuist? Ze hadden het niet kunnen weten, nee, want niemand had hen verteld dat het verkeerd was en dat ze er veel gevaar mee opliepen. "Haal die trotsheid maar van je gezicht af, want straks zit je totdat je een Apprentice bent in de Nursery vast." Even keek hij op naar Shrewstar, zou ze dat echt doen? "Weten jullie hoe gevaarlijk dat wel niet was?" Hun moeder was zo bezorgd over hen, waarom eigenlijk? Was er ooit wat gebeurd met een van haar vorige kits? "Jullie hadden kunnen vallen, je poot kunnen breken en dan is het dag Warrior worden. Misschien hadden jullie je nek wel kunnen breken en dan zit je zo bij jullie voorouders." Even slikte hij, daar wilde hij duidelijk niet over nadenken. Hij had er eigenlijk niet over nagedacht. Zijn poot breken en nooit warrior worden.. sterven? "Door die domheid moeten jullie als straf een Moon in de Nursery blijven, tegenspraak door ook maar één van jullie wordt voor beiden twee. Dus heeft iemand nog iets bijdehands te zeggen?" Geschrokken keek hij omhoog. Eén hele maan?! In de Nursery? Néé, dat mocht ze hem niet aandoen. Hij wilde meteen zijn mond open en protesteren, maar deze sloot hij al snel weer toen hij zich bedacht dat hij dan voor twee manen straf kon zorgen.. voor hem én Tallkit. "Mam," Tallkit wierp hem een verontschuldigende blik en Lightningkit keek hem vragend aan. Wat ging zijn broer nu weer doen? Protesteren? Zeggen dat hij zich er niet aan ging houden? Lightningkit slikte, de vrijheid die hij tot nu toe gehad had.. was alles voor hem. "Het was mijn idee, en ik heb Lightning overgehaald, eerst wilde hij niet eens..." Doordat Tallkit hem kort aankeek durfde hij niets te zeggen. Nee, het was niet waar wat Tallkit zei. Oké, het was zíjn idee.. maar hij wilde wel meedoen. "Dus, zou het niet eerlijk zijn als ik twee moons in de nursery blijf in plaats van hem?" Even keek hij naar zijn moeder, en toen weer vragend naar Tallkit. Waarom deed zijn broer dit voor hem?

Beide kittens leken geschokt te zijn over de straf die boven hun kopjes hing, maar Shrew bleef bij haar woorden staan. "Mam," Begon Tallkit plots en Shrew wierp hem een waarschuwende blik. Eén verkeerd woord en ze zouden een hele tijd met haar in de Nursery vast zitten. "Het was mijn idee, en ik heb Lightning overgehaald, eerst wilde hij niet eens..." De twee kittens keken haar weer staan, maar Shrew bleef nog boos, haar gezicht toonde geen enkel greintje van een glimlach. "Dat is leuk geprobeerd van je, maar ik heb Lightningkit ook in die boom zien klimmen en het maakt mij geen muizenstaart uit wiens idee het was, jullie hebben beiden jullie eigen leven in gevaar gebracht. Dus elk van jullie krijgt een Moon nestarrest en als een van jullie het waagt een poging te doen om uit de Nursery te glippen, zit je vast tot je Apprentice bent." Herhaalde ze nog eens en hield haar kittens strak in de gaten. "Begrepen?"

In zichzelf schreeuwde hij tot Starclan, waarom mocht hij zijn quest, een goede daad doen, niet voltooien? Deze wereld was just evil... "Dat is leuk geprobeerd van je, maar ik heb Lightningkit ook in die boom zien klimmen en het maakt mij geen muizenstaart uit wiens idee het was, jullie hebben beiden jullie eigen leven in gevaar gebracht. Dus elk van jullie krijgt een Moon nestarrest en als een van jullie het waagt een poging te doen om uit de Nursery te glippen, zit je vast tot je Apprentice bent." De kitten's ogen spoten nog meer vuur als voorheen, maar deze keer klemde het katertje zijn kaken sterk op elkaar. Mooi niet dat hij een moon in de nursery zou blijven, hier zou zijn moeder erge spijt van krijgen, dat kon hij haar verzekeren. Boos, wendde hij zijn blik af, en keek naar de kampingang aan de andere kant van het kamp. Hij zuchtte, en bedacht zich wat zijn moeder zou doen als hij wegliep. Helaas, nog voor de jonge kater het kon uitproberen klonk zijn moeder's nijdige stem opnieuw in zijn oren. En opnieuw verliet een zucht zijn mond, deze keer echter van irritatie. "Begrepen?" Hij keek haar boos en rebels aan, maar knikte toch kort zijn hoofd. Ze zou hier nog wel voor boeten, daar zou de kitten hoogstpersoonlijk voor zorgen.

"Dat is leuk geprobeerd van je, maar ik heb Lightningkit ook in die boom zien klimmen en het maakt mij geen muizenstaart uit wiens idee het was, jullie hebben beiden jullie eigen leven in gevaar gebracht. Dus elk van jullie krijgt een Moon nestarrest en als een van jullie het waagt een poging te doen om uit de Nursery te glippen, zit je vast tot je Apprentice bent." Ach Tallkit had het op zijn minst geprobeerd, dat vond hij wel aardig van zijn broer. Alleen was het voor een groot gedeelte wel Tallkit's schuld, maar dat liet Lightningkit niet weten natuurlijk. Het was Tallkit die zijn evenwicht verloor, het was Tallkit die zijn naam riep en daardoor was Shrewstar waarschijnlijk opgestaan om te gaan kijken wat er aan de hand was. Maar hij zei er niks over, noch liet hij er iets over merken. Koeltjes knikte hij toe hun moeder vroeg of hij het begrepen had. Natuurlijk had hij het begrepen. Maar wat als hij weer de Nursery uitging, straf kreeg tot hij apprentice werd en die straf gewoon negeerde? Wat wou ze hem dan ontnemen, zijn apprentice-schap?

Tallkit nam dit alles boos op, maar hij zou echt die straf krijgen als hij ook maar één poot buiten de Nursery zou zetten in die Moon. Lightningkit nam het allemaal wat rustiger op, gelukkig, maar toch, hij was ook gewoon doodleuk in die boom geklommen, dus moest hij ook strak in de gaten worden gehouden. "Goed, ik zal aan de Warriors vragen of ze een extra oogje in het zeil willen houden en nu gaan jullie per direct de Nursery in." Ze gaf een knikje met haar kop naar de Nursery. De Moon ging nu in.

Zijn moeder bleek het te menen, "Goed, ik zal aan de Warriors vragen of ze een extra oogje in het zeil willen houden en nu gaan jullie per direct de Nursery in." Een verontwaardigde snort verliet Tallkits neus, dit kon ze toch zeker niet menen? Blijkbaar wel dus, Shrewstar zag er behoorlijk serieus uit toen ze met haar hoofd naar de nursery knikte, en dus besloot de kitten om het er maar bij te laten, ze zou de straf nog wel verlichten, zeker weten. De kater verliet het slagveld met opgeheven hoofd en staart die beide trilden van opgekropte woorden die, als ze zijn mond uit kwamen, een grote ophef zouden veroorzaken. Dus hield hij het maar bij een steevast, zacht gegrom. Zodat zijn moeder doorhad hoe oneens hij het hiermee was. Misschien kon hij zijn vader overtuigen om met haar te praten, hij zou het vast begrijpen.

"Goed, ik zal aan de Warriors vragen of ze een extra oogje in het zeil willen houden en nu gaan jullie per direct de Nursery in." Lightningkit knikte zachtjes en zonder enig gemompel liep hij langs zijn moeder door. Hij aanvaarde de straf, maar dat betekende niet dat hij een hele maand het lieve katje ging uithangen of heel rustig ging zijn. Die queens zouden gek worden van zijn speelse gedrag binnen de Nursery en zijn moeder zou hem dan vast naar buiten jagen om daar maar te gaan spelen. De kater wierp nog een vlugge blik op zijn moeder, ze zag er zo streng uit, maar hij had er geen erg in. Hij wierp zijn blik weer voor zich en stapte de Nursery in. De maan ging nu in.

Onderwerp: Re: Intriguing ~ Lightningkit