Een zwakke zonnestraal maakte het kleine, grijze poesje wakker. Ze keek naar haar broertjes en zusjes, die allemaal nog lagen te slapen. Saai hoor, dacht ze terwijl ze met haar ogen rolde. Haar blauwe ogen gleden naar haar moeder, die al wel wakker was. Een glimlach verscheen op haar mond. "Goedemorgen mama," fluisterde ze, om haar siblings niet wakker te maken. Ze draaide haar kopje om, kijkend naar de andere nestjes. Er lagen er best wel veel, terwijl het al leaffall was. Er was vast een een kitten bereid om met haar te spelen toch? En het maakte haar niet veel uit dat ze zo klein was, ze kon heel goed ruig meespelen. Ze dacht aan de rest van haar siblings, die allemaal stiller waren dan zijzelf. Ze was dan wel de jongste en de kleinste, ze was niet op haar mondje gevallen. Als ze iets wilde weten of vragen deed ze dat gewoon. Waarom zou ze dat niet doen? Ze zag een bruine tabby zitten, een katertje. Ze liep vrolijk op hem af. "Hai, wil je met mij spelen?" mauwde ze vrolijk met haar piepstemmetje. Dat wilde hij vast wel, toch?
+ Leopardkit