ϟ Playing with Fire ϟ

Een diepe geeuw verliet zijn mond en rustig opende hij zijn oogjes. Zijn ogen waren al een beetje aan het veranderen en leken nu meer groen dan blauw te zijn, langzaam aan werd hij dan ook steeds ouder. Hoe oud zou hij nu zo ongeveer zijn? Hij wist het niet, had de manen niet echt geteld. Zachtjes stond hij op, om de rest niet te wekken, en liep naar de uitgang van de Nursery. Wetend dat hij niet verder dan dat mocht, bleef hij daar ook. Maar eigenlijk wilde hij meer, weg gaan van deze Nursery en de rest ontdekken. Maar zijn moeder had nee gezegd, ach, misschien dat hij het toch binnenkort zou doen; als dit hem een beetje saai werd. Koeltjes keek hij naar de katten die rondliepen, een arrogante blik stond in zijn ogen en hij hief zijn hoofd iets op. Doordat zijn moeder de clanleader was, voelde hij zich meer dan de anderen. Hij was het kind van de clanleader, iedereen zou hem vast koesteren en altijd willen beschermen!

& Oakburst

Een bruine tabby wandelde met rustige passen door het kamp en liet een konijn op de prooistapel vallen. Zijn taken voor vandaag waren gedaan, dit was de laatste prooi van zijn gevangen dieren en het was tijd dat hij zelf wat zou eten. Een waterig zonnetje straalde vanuit de hemel op hem neer en liet een gouden glans op zijn bruine vacht verschijnen. De groene ogen stonden vrolijk en levendig. De kater mankeerde niets, en stond vrolijk in het leven. Oakburst schudde zijn kop, een glimlachje deed zijn mondhoeken omhoog krullen terwijl hij een grote muis van de prooistapel nam en rond keek op zoek naar een mooie plaats om deze op te eten. En uiteindelijk een plek dicht bij de ingang van de nursery koos. Met een tevreden geluidje zette hij zijn tanden in de grijze vacht.

Rustig keek hij naar een schouwspel tussen twee katten, die waarschijnlijk aan het rodelen waren over iemand; want ze keken telkens naar een bepaalde kat en hun blikken gingen dan weer naar elkaar toe waarna ze verder gingen met praten. Plots liep een of andere Shadowclan warrior in zijn uitzicht en ging zelfs voor zijn beeld zitten om zijn prooi op te eten. Lightningkit versmalde geërgerd zijn ogen. "Je zit in mijn uitzicht," Miauwde hij kil, met duidelijk ingehouden woede. Hij hield er niet van als anderen in zijn uitzicht gingen zitten.

Met smaak vermaalde de bruine kater het zachte vlees tussen zijn kaken en liet het door zijn slokdarm glijden. Tot een kille stem vol ingehouden woede achter hem opklonk. 'Je zit in mijn uitzicht.' De kater draaide zich om en zag tot zijn verbazing een jong kitten in de opening zitten. Hij had toch op zijn minst een knorrige queen verwacht. 'Dan vraag je of ik aan de kant wil gaan of loop je om me heen om verder te kunnen kijken.' Klonk het op een koele toon.

De kater leek verbaasd te zijn dat hij er zat, alsof hij iemand anders had verwacht. Lightningkit fronste diep, terwijl hij de kater recht in de ogen aankeek. 'Dan vraag je of ik aan de kant wil gaan of loop je om me heen om verder te kunnen kijken.' Zijn frons werd nog groter, het zag er zelfs een beetje arrogant uit. "Ik dacht dat ik zo duidelijk genoeg zou zijn, meneer de betweter." Miauwde hij, als kitten zijnde had hij nog niet zo'n grote woordenschat. Maar als hij meer woorden zou weten waarmee hij iemand misschien wel pijn kon doen, zou hij die nu volop uitspreken. Helaas, wist hij er geen meer.

De frons van het kitten werd alleen maar groter bij de woorden van de kater. Het katertje keek zelfs arrogant. 'Ik dacht dat ik zo duidelijk genoeg zou zijn, meneer de betweter.' Miauwde het kleintje. Met een zucht verplaatste de kater zich een stukje de andere kant op zodat de kleine verder kon kijken. 'En waar kijk je naar?' Probeerde Oakburst een normaal gesprek te beginnen. Hij had geen zin om kwaad te moeten worden op een kitten.

Een triomfantelijk gevoel schoot door hem heen toen de kater zich verplaatste. Nu kon hij tenminste weer verder kijken, naar wat eigenlijk? Gewoon naar een stel katten die aan het praten waren, die zo ver van hem af zaten dat hij ze niet eens kon zien. 'En waar kijk je naar?' Zijn blik viel nu weer op de kater, die net nog zijn uitzicht verpestte. "Oh.. ergens.." Miauwde hij, alsof het hem niets interesseerde dat de kater een gesprek wilde starten met hem. "Niet dat het jou wat aangaat, ofzo" Hij wierp zijn blik van de kater af en keek nu naar twee katten die, althans daar leek het op, aan het ruziën waren met elkaar.

Met stijgende verbazing en opborrelende ergenis schudde de kater zijn kop. Deze woorden konden onmogelijk uit dat kleine beestje komen. Dat was toch zeler niet mogelijk? Gemene katten ontwikkelden over het algemeen hun slechte karakter later pas. Tegen het einde van hun kittentijd ofzo. Maar dit katertje was nog verbazingwekkend jong. 'laat me je een raad geven kleintje.' gromde de kater geërgerd. 'als je het een beetje wilt maken in dit leven, zul je moeten leren wat respect op te brengen voor je clangenoten. Anders kan dat fijne leventje van je nog wel eens heel kort zijn. Bedenk dat niet je hele leven katten je niets zullen maken omdat je een 'onschuldig' kitten bent. Dus leer aardig te zijn. Je speelt met vuur.' na dit gezegd te hebben richtte de kater zijn aandacht weer op de vette muis voor hem.

'laat me je een raad geven kleintje.' Een verbaasde blik verscheen in de ogen van de kitten, die zelfs een beetje sarcasme vertoonde.  'als je het een beetje wilt maken in dit leven, zul je moeten leren wat respect op te brengen voor je clangenoten. Anders kan dat fijne leventje van je nog wel eens heel kort zijn. Bedenk dat niet je hele leven katten je niets zullen maken omdat je een 'onschuldig' kitten bent. Dus leer aardig te zijn. Je speelt met vuur.' Oh echt? Gingen we het zo spelen? "Waarom zou ik naar jou luisteren?" Miauwde hij, nadat de kater zich weer op zijn muis had gericht. "Je bent maar een warrior, jong zelfs." Hij draaide met zijn ogen. "Daar in tegen is mijn moeder, de clanleader, veel belangrijker dan jou. Jij bent een uit de zovelen, je dagen zijn vast allemaal hetzelfde. Jagen, beschermen en slapen, dat is wat jullie warriors doen. Nee, ík luister liever naar mijn moeder hoor." Na dit, stond hij op en draaide zich om, om de kater de rug toe te keren.

Het katertje draaide zich om om Oakburst zijn rug toe te keren. 'Waarom zou ik naar jou luisteren? Je bent maar een warrior, jong zelfs.' Hij draaide zelfs met zijn ogen. 'Daar in tegen is mijn moeder, de clanleader, veel belangrijker dan jou. Jij bent een uit de zovelen, je dagen zijn vast allemaal hetzelfde. Jagen, beschermen en slapen, dat is wat jullie warriors doen. Nee, ík luister liever naar mijn moeder hoor.' Aah. Het was één van de nieuwe kittens van Shrewstar. Maar wat haalde het kleintje zich in het hoofd? 'En kleintje, hoe denk je dat jou dagen eruit gaan zien, als apprentice, en als warrior? Denk je echt dat jouw dagen er anders uit zullen gaan zien dan die van welke andere apprentice dan ook?' Verwonderd draaide de warrior zich opnieuw naar zijn muis.

'En kleintje, hoe denk je dat jou dagen eruit gaan zien, als apprentice, en als warrior? Denk je echt dat jouw dagen er anders uit zullen gaan zien dan die van welke andere apprentice dan ook?' Een verbaasde blik verscheen in zijn ogen. "Oh, denk je dat ik een normale kitten ben?" Miauwde hij op een mysterieuze toon. "Oh nee.. ik word geen normale apprentice, ik word een super apprentice, en een fantastische warrior en later zal ik mijn moeder opvolgen en de troon overnemen." Miauwde hij, waarna hij zijn borst vooruit stak en naar de lucht keek. "Maar jij, daar in tegen, zult altijd warrior blijven, niet waar?" Miauwde hij met een licht sarcastische toon.

De kater haalde arrogant zijn hoofd op. "Nou? Ga je nog wat zeggen?" Snauwde hij naar de bruin met witte warrior. Toen hij geen antwoord leek te krijgen stond hij op en rekte hij zijn, ietwat vermoeide, spieren uit waarna hij de kat de rug toekeerde en richting de Nursery stapte. "Dat dacht ik al." Miauwde hij, voordat hij de Nursery instapte en verdween uit het zicht van de warrior.

{Topic uit}