Walking and walking and walking {Swiftfur}

Verveeld liep Wishclaw rond. Ze had al gejaagd, ook al was dat maar een karig hoopje. De wind stak op en liet het verdorde gras bewegen. Sneeuw dwarrelde naar beneden en dit was een moment waarop Wishclaw zich volkomen gelukkig voelde, ongeacht de verveeldheid. Ze zuchtte en dacht terug aan de tijd dat ze nog leerling van Swiftfur was, en hier samen met Blueleaf, leerde jagen. Mooie tijden. Waar ist ie gebleven? dacht ze terwijl ze zich omdraaide en richting het WindClan Camp liep.

Swiftfur ging net naar buiten toen ze haar oude apprentice Wishclaw op een paar staartlengtes van haar zag lopen. Rustig liep ze naar de poes toe. "Hey Wishclaw." zei ze vriendelijk toen ze bij de poes stond. "En bevalt het je om een warrior te zijn?" vroeg ze. De zwart-witte poes ging zitten. "Heb je anders zin om te gaan jagen met mij?" vroeg de poes na een stilte. Swiftfur had behoefte om eens nog eens te praten met de poes zoals vroeger.
OCC: niet veel inspiratie

Ineens hoorde Wishclaw een stem naast haar. `Hey Wishclaw.' Het was Swiftfur, haar oude mentor. Ze draaide zich naar de oudere poes. `En bevalt het je om een Warrior te zijn?' vroeg die. Wishclaw knikte. `Ja, je mag meer dingen doen, maar ik mis de oude tijden wel, toen ik nog in de leer was bij je,' antwoordde ze. Het was stil. `Heb je anders zin om te gaan jagen met mij?' vroeg Swiftfur. Wishclaws ogen begonnen te fonkelen. `Ja!' riep ze. Ze draaide zich om, haar oude mentor wenkend met haar staart, en liep richting de plas waar ze altijd dronk. `Laten we naar de plas gaan. Hij is bevroren denk ik, maar in het riet leven vast nog wel wat muisjes,' vertelde ze.

Wishclaw knikte. "Ja, je mag meer dingen doen, maar ik mis de oude tijden wel, toen ik nog in de leer was bij je." antwoordde de poes. Het was een paar minuten stil. Swiftfur verbrak de stilte en vroeg: "Heb je anders zin om te gaan jagen met mij?" De poes haar ogen begonnen te fonkelen. Swiftfur snorde. "Ja!" riep Wishclaw enthousiast. De poes stond op en wenkte haar met haar staart. "Laten we naar de plas gaan. Hij is bevroren denk ik, maar in het riet leven vast nog wel wat muisjes." zei Wishclaw. "Okay, jij wijst de weg." zei Swiftfur terwijl ze naar de poes liep.
OCC:sorry voor laat en niet veel inspi

`Okay, jij wijst de weg,' zei Swiftfur terwijl ze naar Wishclaw liep. De jongere poes knikte en ging haar oude mentor voor naar de plas.
Toen ze daar waren aangekomen zag ze dat hij half bevroren was. Half. Niet helemaal. Het was te gevaarlijk om er op te staan. Langs de rand scharrelden wat muisjes. Wishclaw zakte door haar poten en sloop op het groepje af. Van een staartlengte afstand sprong ze. In de lucht sloeg ze twee muisjes met haar klauw tegen de harde grond. Ze beet nog even stevig in hun nekjes, zodat ze zeker wist dat ze dood waren en draaide zich om. `Tadaa!' zei ze.