Oh, StarClan...

Onderwerp: Oh, StarClan... za 28 dec 2013 - 15:25

Een wit met bruine tabby kat liep langs de grens van het ThunderClan territorium. Ik moet dit niet doen! Het mag niet! Dat waren de woorden die Fisheye had gedacht toen ze op dit idee was gekomen. In het begin had het een vreselijk idee geleken, maar hoe langer ze erover na had gedacht, hoe beter het leek om even buiten het kamp te verkennen. Ze was oud, wijs en sterk genoeg om het wel even te overleven daarbuiten. Haar lippen vormden een stiekeme glimlach terwijl ze langzaam, op haar hoede verder liep. Zouden ze me missen daar in het kamp? Vroeg ze zich af, waarna ze haar hoofd schudde. Nee, vast niet. Er is niemand die me zal missen. Ze trippelde door, met haar gedachten bij het fijne gevoel van vrijheid. Ze was met haar hoofd er niet helemaal goed bij, want ze had niet in de gaten dat ze het ThunderClan territorium verlaten had en nu door het rogue-gebied aan het dwalen was... Een geluid liet haar gedachten verdwijnen. Wat was dat? Geschrokken keek ze om zich heen, waar was ze? Er ging nauwelijks nog ThunderClangeur aan de planten, dus betekende dat dat ze... "Nee..." fluisterde ze tegen zichzelf. "Oh StarClan, help..." Ze slikte even angstig en keek rond, waar was dat geluid daarnet vandaan gekomen? Haar opgezwollen oog keek net zo vreemd als gewoonlijk, maar haar normale oog stond vol angst, ze was verdwaald in rogue territorium...

Onderwerp: Re: Oh, StarClan... za 28 dec 2013 - 22:42

Cyber zat op de paal van een huis, afwachtend. Hij speurde zijn omgeving af, kappotte huizen, een autoweg, bossen. Niets speciaals.

-~-

Hij sprong af de paal en liep rond op het territorium, zijn territorium. Hij had met een klein beetje moeite dit territorium te pakken gekregen en de straatkatjes weggejaagd die er leefde van kraaienvoer.

-~-

Nu was hij hier en Cyber strekte zich languit uit, zijn scherpe klauwen haakten zich vast aan het tapijt van gras en plukte het gras uit de grond.
De zwart-witte kater geeuwde en zijn ogen lichte kwaadaardig en dreigend op, alsof hij momenteel de wereld bedreigde.

-~-

Een geluid klonk achterhem, een rat. Gesnuffel en zenuwachtige oortjes. Een lange kale staart en vet zwart lijf. Cyber zakte in de houding en besloop het beest et ogen die minachting uitstraalden. 'Onozel beest' zei de kater bespottelijk waarna hij de rat omhoog mepte met zijn poot om het vervolgens in de lucht te spietsen op zijn nagel en het dier snel dood te bijten in de nek.

-~-

De botten van de rat kraakten tussen zijn tanden. Zorgvuldig -of wat je zorgvuldig mag noemen voor een kat- ontdeed Cyber de rat een beetje van de dikke pels en zette zijn tanden in het sappige vette vlees, na drie of wat happen was het prooidier verdwenen in de mond van de zwart-witte kater.

-~-

De rest van de dag zat Cyber wat te zonnen op het dak van het verloten huis in zijn territorium of plaagde hij wat straatkatten of domme prooidieren.

-~-

De gespierde kater ging een toertje lopen door zijn territorium om vervolgens een sprintje te trekken en de boom in te klauwteren. De zon scheen fel en een sterke ijzige wind dreigde Cyber uit de loofboom te knikkeren, maar Cyber haakte zijn nagels in het zachte bruin-groene mos op de takken van de boom. Waardoor hij niet viel.

-~-

Maar de wind nam ook nog iets mee, ~~een soort geschenkje.~~ De geur drong in de neusholtens van Cyber en leet hem rond zich heen kijken, een kattengeur. Onder hem, aan de voet van zijn loofboom, stond een kat. Een KAT, in ZIJN territorium! Cyber liet een grom horen en zijn haren stonden omhoog, dikke staart en gesplete kwade ogen. Cyber klauwde met zijn nagels in het mos van de boom en knapte een takje af dat met een luide kraak aan de voet van de boom in tweeen brak. Hij keek nijdig naar de poes onder hem met een tabby bruin-witte vacht. 'Wat doe jij hier?! Dit is MIJN territorium!' siste hij nijdig. Hij liet een soort "strijdskreet" horen en viel aan op de poes.

-~-

Cyber harkte zijn nagels vlug in de pels van de kat en boorde zijn tanden in de achterpoot van de poes als "waarschuwing" Hij likte het bloed van zijn lippen maar liet niet los..

--al wel rogue, maar naam nog niet gekleurd.

Onderwerp: Re: Oh, StarClan... zo 29 dec 2013 - 17:47

Fisheye's ogen waren misschien niet in haar voordeel, maar met haar oren was niets mis. Van bovenaf hoorde ze een mannelijke stem. "Wat doe jij hier?! Dit is MIJN territorium!" riep de stem. De wit met bruine tabby poes keek omhoog en zag een gespierde zwart wit gevlekte kater naar beneden springen terwijl hij een kreet liet horen. Het was geen angstkreet, maar een strijdkreet. Mousedung! Mousedung, mousedung en nog eens mousedung! Ik had beter op moeten letten waar ik liep! Dacht ze, maar haar gedachtenstroom werd onderbroken toen de kater, die waarschijnlijk een rogue was, zijn nagels in haar vacht haakte en haar in één van haar achterpoten beet. Fisheye liet een gil van schrik en pijn. In tegenstelling tot normaal, wilde ze dat er nu een Clankat in de buurt was, het maakte haar niet eens uit van welke Clan. Ze was nu zwaar in het nadeel, aangezien ze nooit getraind was om te vechten aangezien ze maar met één oog zag. De ThunderClanpoes zat nu gevangen als een muis tussen de klauwen van een kat en het beviel haar helemaal niet...
oOoOo
Ik kan niet vechten, maar ik kan wel praten, dus dan zal ik me maar hier uit moeten praten... "Sorry, meneer, ik wist niet dat dit uw territorium was. begon ze, misschien iets te beleefd. Ze wilde meer zeggen, maar slikte haar woorden in toen een pijnscheut door haar achterpoot ging.

Onderwerp: Re: Oh, StarClan... zo 29 dec 2013 - 19:47

.Silverthorn.

.Real silver can never be thorn apart.

Silverthorn zette haar nagels in de boom en spinde tevreden terwijl ze het schors onder haar poten voelde kraken. Het was alweer flink wat manen geleden dat ze de tijd had genomen om haar nagels te behandelen, maar ze had vanochtend gevoeld hoeveel moeite het haar eigenlijk was gaan kosten om haar nagels in en uit te trekken, mede door de scheuren die haar nagels vertoonden. Het was toen weer tot haar doorgedrongen hoe belangrijk het was om je nagels te onderhouden en daarom zocht ze nu de hele dag al naar bomen die haar nagels van pas zouden komen. Ze was die ochtend begonnen bij een jonge eik, had daarna even gejaagd en na het verorberen van een lekker maar mager muisje had ze haar nagels in een door tweebenen behandeld stuk hout gezet. Die bleek echter niet bestand tegen haar nagels en was al gauw van pure ellende uit elkaar gevallen. Nu stond Silverthorn bij een enorme beuk en leefde ze zich daar op uit. Het deed wel een beetje pijn, dat krabben aan die boom, en dat beangstigde haar. Zouden haar nagels breken? Het was al een tijd geleden sinds ze voor het laatst een boom in was geklommen, kon ze het nog wel?

Ze schrok op uit haar overpeinzingen toen een strijdkreet haar oren bereikte. Geschrokken trok ze haar nagels uit de boomstam. Haar overlevingsinstinct riep haar om weg te rennen van het geluid en ze was al half op weg om dat instinct te volgen, toen een ander instinct haar vroeg om naar het geluid toe te gaan. Ze kon van een afstandje kijken wat er aan de hand was. Misschien was het gewoon maar een wilde kat die aan het jagen was... Ze snelde naar het geluid toe, zo geruisloos mogelijk, hoewel dat niet meer zo goed ging als dat ze het vroeger had gekund. Uiteindelijk bleef ze achter een kale struik staan, op veilige afstand van de vreemde kat – twee katten, merkte ze al snel. Ze keek ademloos toe hoe een zwart-witte kater een tabby poes verwonde. Wegrennen! Wegrennen! schreeuwde ze in gedachten tegen zichzelf, maar het was al te laat, haar blik was op het gelaat van de tabby gevallen, die zo te zien een oogkwaal had en alleen al om die reden in het nadeel was van de duidelijk woeste Rogue. Voordat Silverthorn zichzelf tot bedaren kon roepen merkte ze hoe ze naar de twee katten toe rende en naar hen riep. ‘Stop!’ mauwde ze. ‘Doe haar geen kwaad!’

Sheet Shadekit

(Hoop dat ik welkom ben :3)

Onderwerp: Re: Oh, StarClan... zo 29 dec 2013 - 20:34

Cyber zag het slechte oog van zijn indringer en een grijns veroverde zijn lippen omdat ze zo slap was. Zijn indringer was in de minderheid, ferm in de minderheid. Verder leek het er ook op dat ze niet fatsoenlijk kon vechten ofzo, of anders deed ze gewoon niet haar best omdat ze hem de moeite niet waard vond. Dit ergerde Cyber en het maakte hem woedend. Waarom zaten katten ook zo moeilijk in elkaar??

-~-
De poes die precies een vissenoog had aan haar linkeroog slaakte een gil van schrik en pijn wat een glimlach toverde op Cybers lippen.. Of was het een grijns?
-~-

"Sorry, meneer, ik wist niet dat dit uw territorium was." probeerde de poes zich eruit te praten. Cyber lachte even kwaadaardig en liet los, de poot liet hij los. Maar Cyber pinde de poes met het vissenoog wel stevig vas aan de grond.

-~-
‘Stop!’ klonk ineens een poes achter Cyber. Verschrikt keek hij op, maar hij liet poesje met het vissenoog niet los. ‘Doe haar geen kwaad!’ Riep de poes nu, de grote zwart-witte rogue kater keek over zijn schouder.
-~-

Cyber zag zijn 2de indringer nu staan,.. weer een poesje zo te ruiken. 'En waarom niet dan?' vroeg hij. Cyber begon te bedaren en deze 2de poes had ook weer zijn adrialine van het gevecht af genomen. Met 1 poot haakte hij nog steeds de visoogpoes vast. Maar het kon hem niet meer echt schelen als ze ervandoor zou gaan, als ze echt haar best deed zou ze wel gewoon losgeraken.

-~-
Met de andere poot waste Cyber zich wat terwijl hij naar de poes keek 'En wie mag wel mijn 2de indringer zijn?' zei hij, met nog steeds een lichtkwade blik in zijn ogen die nu neutraal en zelfs aardig stonden. Hij keek naar de andere poes en keek even licht aarzelend, toen liet Cyber de poes met het vissenoog los.
-~-

'Sorry, maar ik ben nogal gesteld op mijn territorium.' zei Cyber met een zelfstandige en vastberade blik waar mysterie en avontuur doorschemerde. 'En eum.. nou ja het spijt me ook dat ik je zo behandeld hebt' Cyber keek met kille blik wat schichtig om zich heen.

Onderwerp: Re: Oh, StarClan... ma 30 dec 2013 - 12:48

_{Skull trippelde door een onbekend territorium. Ze had ThunderClan geroken en Elder. Het kon leuk gaan met haar erbij. '..wel mijn 2de indringer zijn?' De stem was nauwlijks hoorbaar. De poes grinnikte en versnelde haar pas. '..ben nogal gesteld op mijn territorium.' De stem werd steeds duidelijker. 'En eum.. nou ja het spijt me ook dat ik je zo behandeld hebt' Skull walgde van die zin. Spijt? Had iemand spijt? Een zwart witte kat, een gevlekte tabby en een zilvergestreepte poes kwamen in zicht. "Ah, een gezellig babbeltje, mag ik mee babbelen?", grinnikte ze zachtjes. Ze ging pardoes zitten waardoor ze meteen alle plaats in pakte. Haar blik viel op het oog van de ThunderClankat. "Eldertje, wat kom jij hier doen. Zo ver van je heilige territorium?!" Ze gniffelde. "Hou je van zwemmen? Je hebt daar blijkbaar de ogen voor.", gilde ze lachend. Skull viel plat op haar buik van het lachen.}

Onderwerp: Re: Oh, StarClan... ma 30 dec 2013 - 14:09

"Ah, een gezellig babbeltje, mag ik mee babbelen?" grinnikte een zilverkleurige poes,

-~-
Cyber draaide zich om en liet een diepe grauw horen. Zijn blik keek verachtend 'Maar natuurlijk ze, waarom niet?!' Zijn stem droop van het sarcasme. Waarna de 3de indringer pardoes ging zitten? waardoor ze meteen alle plaats in pakte. 'Straks loopt iedereen gewoon mijn territorium in en word het hier nog gezellig.' zei hij met opstaande haren en diepe minachting.
-~-

De 3de indringer keek naar het oog van de poes met het vissenoog."Eldertje, wat kom jij hier doen. Zo ver van je heilige territorium?!" Ze gniffelde. Cyber gniffelde venijnig mee."Hou je van zwemmen? Je hebt daar blijkbaar de ogen voor.", gilde de zilvere rogue poes lachend. de poes viel plat op haar buik van het lachen. 'Maar natuurlijk wat dachte? tis een vis He. Jij gaat me toch niet vertellen dat ze echt een Kàt is!?'

-~-
De laatste zin zei Cyber zogenaamd diep geshokt. Waarna hij snel in een lach uitbarste. Ook hij viel op de grond van het lachen.
-~-

Even later ging hij recht zitten. 'En wie is de lady voor mij nu weer?!' vroeg hij geiriteerd. Cyber hield echt niet van indringers, laat staan katten. 'Want het word hier wel heel gezellig met al die katten.' De grote zwart-witte kater draaide met zijn ogen en siste kwaad naar de andere 2 indringers.

-~-
En sloeg met een poot waarvan zijn blinkende nagels met nog wat bloed van het gevecht oplichte in de zonnestralen lukraak op de poot van vissenoogpoes waarin hij eerder al in had gebeten. De wond ging nu weer open. Gniffelend en grijzend liet hij een snerpende lach horen. Zijn ogen keken venijnig naar de poes, hier hield hij van.
-~-

Doden, verwonden, vechten..

--flut

Onderwerp: Re: Oh, StarClan... zo 5 jan 2014 - 16:20

.Silverthorn.

.Real silver can never be thorn apart.

Zoals eigenlijk altijd, zonk Silverthorns moed haar in de poten, toen de kat die ze aangesproken had, zich omdraaide. Zacht piepend deed ze een stap naar achteren, toen de kat vroeg waarom hij zijn prooi met rust zou moeten laten. ‘Zoek iemand van je eigen sterkte,’ zei Silverthorn zacht en niet erg overtuigend. De kater vroeg wie zij dan wel niet mocht wezen. Zijn blik bracht Silverthorn aan het aarzelen. Waar eerder nog puur kwaad te zien was geweest, was zijn blik nu neutraal en bovendien liet hij ook nog eens de clankat los. Silverthorn keek naar de poes en antwoordde, nog steeds met zachte stem: ‘Ik ben Silverthorn.’

‘Sorry, maar ik ben nogal gesteld op mijn territorium,’ vertelde de kater. Silverthorn wist niet goed hoe ze het had. Hij ging zich verontschuldigen!? Was dit een valsstrik? Ze keek wantrouwend om zich heen en rook, ja... in de verte rook ze een andere kat. Toch voelde het voor Silverthorn niet goed om nu weg te rennen, ondanks dat haar taak gedaan was: de kater had de poes losgelaten en zich zelfs verontschuldigd, dat was toch alles wat ze hier had willen doen? Toch liep de zilvergrijze kat naar de poes met het vissenoog toe en drukte haar snuit in diens vacht. ‘Hé...’ zei ze zacht. ‘Ben je in orde? Kun je opstaan? Weglopen?’

‘Ah, een gezellig babbeltje,’ klonk het plots. Silverthorns haren gingen overeind staan. De andere kat! Ze draaide haar hoofd en zag een grijze poes naar hen toe komen lopen. Silverthorn dook ineen, klaar om zichzelf en de poes aan haar voeten te verdedigen, mocht dat nodig zijn. Ze was dan wel een lafaard en een angsthaas, een kat in het nauw kon rare sprongen maken en daar was Silverthorn af en toe een sprekend voorbeeld van. De nieuweling leek echter niet van plan hen aan te vallen en ging, tot ongenoegen van de kater wiens terretorium dit was, spottend zitten, haar blik gericht op de poes die Silverthorn voor het gemak maar omdoopte tot Visoog. ‘Hou je van zwemmen?’ vroeg de grijze kat. ‘Je hebt daar blijkbaar de ogen voor.’ De wilde poes lachte vals en Silverthorn moest zichzelf inhouden niet uit te halen vanwege die lage opmerking.

Alsof de opmerking van de nieuwkomer al niet laag genoeg was geweest, deed de kater er nog een schepje bovenop door op te merken dat de poes geen kat was, maar een vis. Silverthorn spande haar spieren, wilde aanvallen, maar durfde niet. Ze wierp een zorgelijke blik op Vissenoog. Zou het hen lukken hier veilig weg te komen? Plots ging alles heel snel. Ze hoorde dat de kater iets gezegd had tegen de nieuwkomer en zag plots zijn nagels blinken in het zonlicht en voordat ze er iets tegen kon doen had hij uitgehaald naar Vissenoog. Silverthorn kon zich niet meer inhouden en haalde zelf ook woest uit naar de kater, hoewel ze wist dat haar slecht onderhouden klauwen weinig uit zouden halen tegen de kater. Als ze hem maar lang genoeg bezig kon houden voor Vissenoog om hier weg te komen... ‘Zei ik niet dat je beter iemand van je eigen sterkte kunt uitdagen,’ siste de poes. ‘Ga maar met elkaar vechten wildlingen, maar laat deze arme Elder met rust.’ Waar dat plotselinge zorgzame instinct vandaan kwam wist Silverthorn ook niet, wel wist ze dat deze impulsen haar het leven kon kosten, als ze niet uitkeek!

Sheet Shadekit

Onderwerp: Re: Oh, StarClan... zo 5 jan 2014 - 17:04

Ondertussen was de zilverachtige poes in elkaar gezakt en keek alsof ze echt in staat zou zijn zich te verdedigen tegen Cyber en de andere venijnige poes waar hij wel wat respect voor had. Toen hij had uitgehaald naar de poot van vissenoog poes kon de zilverachtige poes het niet laten en haalde zelf ook woest uit naar de zwart-witte kater, Cyber had dit niet echt verwacht en sprong dus net te laat naar achteren.

-~-
Hij voelde het, het was hard aangekomen maar had geen wond veroorzaakt. Dit liet hij echter totaal niet zien en stond nog even stevig en vastberaden kil op de grond. 'Is dat alles wat je kunt stuk vuil?' Je slaagt als een kitten. vroeg hij spottend ‘Zei ik niet dat je beter iemand van je eigen sterkte kunt uitdagen,’ siste de poes. 'En jij bent dat zeker?' vroeg Cyber terwijl hij haar kil aankeek, die aardigheid van ternet was totaal verdwenen sinds de 3de indringer ariveerde.
-~-

'Jouw kan ik zelfs aan terwijl ik slaap.' zei hij venijnig en ogen die net volstonden met kil ijskoud water. ‘Ga maar met elkaar vechten wildlingen, maar laat deze arme Elder met rust.’ 'En als ik dat nu eens niet doe?' vroeg hij terwijl De zwart-witte stevige kater zijn klauwen uitsloeg en zijn bovenste rij venijnig scherpe tanden een fractie van een seconde dreigend ontblote.

Onderwerp: Re: Oh, StarClan... zo 5 jan 2014 - 17:22

Jaytail zuchtte, hoevaak had hij al niet gezucht de laatste tijd? Veelste veel. Hij moest meer gaan genieten van het leven, maar hij kon hij niet. Hij had eens zin om gewoon bij de rogues te zijn, waarschijnlijk omdat hij zijn woede kwijt wou. Waarom crushte hij iedere keer op katten waar hij niet bij kon zijn? Totaal onverwachts hoorde hij uit de verte een pijnlijke gil hoorde. Hij begon te rennen, zo hard als hij kon. Toen hij daar aankwam zag hij een paar katten, waaronder de ThunderClan elder Fisheye! ‘Ga maar met elkaar vechten wildlingen, maar laat deze arme Elder met rust.’ Hoorde hij een rogue zeggen, een rogue, even groot als hem. 'En als ik dat nu eens niet doe?' zei een andere rogue, kleiner dan hem. Hij was groot voor een kat. Wel een halve slag groter. Hij sprong uit de struiken en ging voor Fisheye staan. "Dan krijg je met mij te maken." gromde hij. Hij ontblootte zijn tanden en zijn nagels schoten uit zijn hulzen. De wit-zwarte kater was stevig, maar dat was hij ook. En Jaytail was een slagje groter. Hij keek scherp naar de zwart-witte kater, hij zal alles doen om zijn clangenoot te beschermen.

Onderwerp: Re: Oh, StarClan... za 11 jan 2014 - 19:33

Plots sprong en bruinkleurige kater uit de struiken en ging voor vissenoog staan. Thunderclan, Cyber haalde walgend zijn neus op. "Dan krijg je met mij te maken." gromde de kater die was opgedoemd. Hij ontblootte zijn tanden en zijn nagels schoten uit zijn hulzen, Cyber deed hetzelfde. Zacht maar dreigend liet hij een grauw horen. 'aja? En wie mag de volgende dan weer zijn?' zei Cyber dreigend. De zwart-witte kater zonk ineen en met een krachtige stoot met de achterhand sprong hij omhoog om vervolgens Express naast de kater te landen en snel om deze bemoeizuchtige heen te cirkelen.

-~-
Cyber hield plots vlak voor de kater stil en keek dreigend recht in de ogen van de kater voor hem. Poten stevig de grond in geboord en spieren gespannen. 'Neem je onozele visoog mormel mee en verdwijn, dat ik je nooit meer zie.' Cyber hiel zijn neus op. 'Ik ben jullie beu.'
-~-

Cyber keerde zich af en liep ontspannen maar snel naar visoog. 'Verdwijn uit mijn zicht' zei hij snauwend, Cyber gaf een lichte slag tegen de kat haar gewonde pot om haar aan te sporen en boog zich ongemerkt naar haar toe 'sorry' mompelde hij waarna hij weer kil omkeerde naar de laatste poes. 'My lady, wil jij ook mijn territorium verlaten of moet ik je mooie gezichtje tof verbouwen?' Zei hij kil. Cyber draaide zich om en ging zitten. Zo, dat zat er voorlopig op. Voorlopig.

Onderwerp: Re: Oh, StarClan...